Een golf van vreemdelingenhaat overspoelt het land. In een tijd waarin de vluchtelingenstromen uit de Tweede en Derde Wereld steeds meer de Eerste binnenstromen, scherpt de Zwitserse regering in verschillende pogingen de asielwet aan met de zegen van het volk en stuurt het leger naar de grens om illegale immigranten te onderscheppen. De humanitaire traditie van het rijkste land ter wereld is uitgeput in de gettovorming van asielzoekers en in de banale bewoordingen van politici. Afghaanse, Ethiopische, Syrische en andere mannen, vrouwen en kinderen die op de vlucht zijn voor politieke vervolging, kerkers, martelingen, cluster-, fosfor- en gasbommen vinden hier vaak alleen tegen de massale wil van de lokale autoriteiten en de bevolking een tijdelijk thuis. De nieuwe buren ontzeggen hen het recht om deel te nemen aan onze samenleving.

Vluchtelingen worden niet geaccepteerd, maar getolereerd; ze zijn niet geïntegreerd in de gemeenschap, maar uitgesloten. Voor hen is er hooguit werk in de bouw, in de horeca, in schoonmaakinstituten en soortgelijke beroepen. Ze moeten rondkomen met een paar francs zakgeld – en het rechtvaardigheidsgevoel van een of andere Zwitser zou dit geld liever in hun eigen zak zien. De wachttijd vanaf het indienen van de asielaanvraag tot de uiteindelijke beslissing van de bevoegde autoriteiten werkt op je zenuwen en slechts enkele aanvragers – dit geldt zelfs voor kinderen die alleen en zonder ouders reizen – krijgen uiteindelijk asiel. De anderen worden uitgezet naar derde landen of gedeporteerd naar hun thuisland, waar ze vaak in de gevangenis belanden en worden gemarteld.

Fanatieke haat

Maar xenofobie is niet langer tevreden met een onmenselijk asielbeleid, met partijleuzen, lastercampagnes en de razernij aan de stamtafel of op internetfora. Het is de ledenlijsten van Swiss Democrats (SD), Action for an Independent Switzerland (Auns) en Swiss People’s Party (SVP) ontgroeid en nestelt zich in de harten van de ontevredenen, angstigen en degenen die de weg kwijt zijn.

Terwijl gastarbeiders en seizoensarbeiders in de jaren zestig, zeventig en tachtig, of Tamils ​​en Tsjetsjenen in de jaren negentig en 2000, verbale afranselingen moesten ondergaan of eenvoudigweg moesten terugkeren naar Zuid-Italië, Spanje, Griekenland, Sri Lanka en Tsjetsjenië, zijn de asielzoekers nu angst voor hun leven. Omdat Zwitserland ook zijn Ku Klux Klan heeft: onverbeterlijke en fanatieke neonazi’s die niet alleen concerten organiseren zoals die in Unterwasser in Toggenburg in oktober 2016, waar Duitse scene bands als Frontalkraft, Stahlgewitter, ConfidentofVictory en de Zwitserse groep Amok optreden, maar vluchtelingen in elkaar slaan of brandstichtingen plegen op asielzoekerscentra.

Hun acties doen denken aan de nationaal-socialisten van de jaren dertig en halen de krantenkoppen: bedreigingen en pesterijen, brandstichting en bombardementen, gevechten en doodslag. Terwijl vluchtelingen worden bedreigd en geslagen en vermoord, staat de politie apart. Het observeert hooguit doorgangsschuilplaatsen en asielverblijven met prikkeldraad.

De Bondsraad roept op om verdere gewelddaden te voorkomen. Om asielzoekers te beschermen, overweegt de politie schijnwerpers en elektrische hekken te plaatsen en bespreekt ze de inzet van hondengeleiders.

Het feit dat deze maatregelen contraproductief zouden kunnen zijn, aangezien ze de bewoners van hun omgeving isoleren en de xenofobe misdadigers uitdagen tot nieuwe aanvallen, lijkt voor de verantwoordelijken niet relevant.

Waar het openbare gesprek moet plaatsvinden, is er een beschamende of opzettelijke stilte. Waar oorzaak- en preventieonderzoek moet worden uitgevoerd, worden evenwichtige rapporten verstrekt. Wat politici, kiezers en ambtenaren hebben geïnitieerd, wordt door de pers, radio en televisie verwaarloosd of gebagatelliseerd en dus goedgekeurd. De koppen vervagen en de foto’s van de prikkeldraadbarrières worden snel vergeten – u kunt doorgaan naar de agenda. Het is duidelijk dat de media alleen een wijdverbreide voldoening weerspiegelen die teleurstelling en woede verbergt, een arrogantie die gewonden en doden zich ook kunnen veroorloven. Vermoedelijk zijn nogal wat kijkers, luisteraars en lezers stiekem zelfs blij met de gewelddadige medeburgers die het eindelijk aan “de parasieten” laten zien.

Egomane minachting

De xenofobie is tot dusver latent aanwezig geweest in het nadeel van buitenlanders op de arbeidsmarkt, waar ze ongelijke voorwaarden en lagere lonen moeten accepteren. In het hypocriete ontwikkelingsbeleid van de federale overheid, die een veelvoud aan investeringen uit de derde wereld verdringt. In “bankbanditisme” (Jean Ziegler), dat de acceptatie van vlucht- en drugsgeld omvat en bijgevolg de gedeelde verantwoordelijkheid voor de schuldenlast van ontwikkelingslanden.

In jaren van economische en financiële samenwerking met onrechtvaardige regimes als Turkije, China en Saoedi-Arabië. In de lucratieve wapenexport naar probleemgebieden en dictaturen. De houding die aan de onderdrukking en uitbuiting van andere volkeren en naties ten grondslag ligt, blijkt ook uit de koppige Zwitserse weigering om tot de EU toe te treden. Deze houding, de egoïstische minachting van al degenen die buiten de grenzen leven, komt nu tot uiting in het wrede uithalen van buitenlanders binnen de nationale grenzen.

Hoe kan het ooit zo ver komen?

Flauw

De sociale oriëntatiecrisis in het tijdperk van vernietiging van het milieu – sleutelwoorden: klimaatramp en coronapandemie – treft de bevoorrechten en de minder bevoorrechten. De onmacht tegenover de gang van zaken bevordert onzekerheid en gevoelens van minderwaardigheid. Deze leiden op hun beurt weer tot wantrouwen jegens klassen, minderheden en etnische groepen die op de laagste trede van de sociale ladder staan. Dit omvat de buitenlanders en vluchtelingen. De tegen hen gerichte haat kan de eigen sociale identiteit versterken en zelfvertrouwen suggereren.

Voed de afgunst

Het concurrerende westerse sociale, economische en financiële systeem maakt van mensen tegenstanders. De concurrentie om woonruimte, banen, privileges en nog veel meer treft voornamelijk ongeschoolde en halfgeschoolde werknemers en sociaal achtergestelde gezinnen; het culmineert in voedselnijd. Door de eigen angst voor een onzekere toekomst op buitenlanders en vluchtelingen te projecteren, is de poging om zijn machtspositie in de gemeenschap te doen gelden duidelijk.

onverdraagzaamheid

De ondernemers, wereldspelers en financiers die de mediacarrousel – kranten, tv en internet – van elektriciteit voorzien, voorzien de massa alleen van informatie die het politieke systeem consolideert dat hun machtspositie mogelijk maakt. Democratie is goed zolang het geen invloed heeft op uw nationale en transnationale machinaties. Een groot deel van de informatie-overload waaraan we worden blootgesteld, bestaat uit entertainment. Wie zich laat vermaken, krijgt geen informatie. De meeste vooroordelen zijn gebaseerd op een gebrek aan informatie en kennis. Deze mentale beperking, dit vacuüm van bewustzijn, bevordert onverdraagzaamheid jegens vluchtelingen, over wie de meest gruwelijke verhalen worden verteld, in plaats van zich te informeren over hun cultuur en het dagelijkse leven in Zwitserland.

De schuld geven

De verantwoordelijkheid van elk individu voor de bestaande klachten weegt zwaar. Er is een grote kloof tussen geweten en handelen. Deze schuld wordt onderdrukt door delegatie: door naar anderen te verwijzen, hoeft men zich niet in vraag te stellen. Het asfalteren en betonneren van het landschap zou bijvoorbeeld minder geavanceerd zijn zonder de buitenlandse bevolking. De buitenlander wordt tot zondebok gemaakt.

racisme

Zowel de burgerlijke partijen als de sociaal-democraten blijven de sociale, militaire en ecologische uitdagingen onderschatten. Ze hebben geen effectieve programma’s tegen armoede, wapenproductie en klimaatrampen voorhanden. Veel kiezers zijn teleurgesteld; ze zijn op zoek naar nieuwe modellen en modellen. Extreemrechtse partijen en neonaziverenigingen geven duidelijke antwoorden op de complexe vragen van deze tijd. Ze bevestigen in plaats van verontrustend. Hun nationalistische wereldbeeld biedt de verwarde nieuwe steun, hun racistische ideeën versterken de zwakken. Hoe groter de nationale en mondiale bedreigingen, hoe groter het verlangen naar ordelijke relaties. Angst en agressie maken plaats voor discriminatie van mensen die anders zijn.

Iedereen die de etnische groepen buitenlanders en vluchtelingen als gedegenereerde rassen verklaart, onthult zijn eigen ethische degeneratie.

Een golf van vreemdelingenhaat overspoelt het land. Laten we onszelf niet voor de gek houden: de meesten zullen opspringen om te voorkomen dat ze onder haar worden begraven. Mogen wij anderen de moed vinden om ons in de confrontatie te storten en op te komen voor de ontheemden en vervolgden!