Indignatie redactie 
Zelfs de grootste aaseters en roofdieren in de politiek en het bedrijfsleven roepen ons op om ‘samen‘ uit deze crisis te komen, waarna ze aanspraak maken op een greep in de kas. En het volgende moment identificeren ze iemand, of een groep, die wel ‘in kunnen leveren‘. Zo reageerde een ‘Pratend Hoofd‘ bij de vrolijk over de crisis kwebbelende dames van ‘GoedeMorgenNederland‘, van beroep ‘Campagnestrateeg‘, laatdunkend op de nood in het ‘Betaalde Voetbal‘, omdat die ‘Grootverdieners‘ wel de allerlaatsten waren die voor steun van de belastingbetaler in aanmerking kwamen.
In mijn recente bijdrage over de KLM ging ik ook al ‘los‘ over lieden die iedere visie op de toekomst van ons land missen, en die geen ander belang kennen dan dat van henzelf. Hun portemonnee, hun ‘leefomgeving‘, de waarde van hun huis, en hun ‘recht‘ op een leuk leven vol ‘cultuur‘, ontspanning en recreatie. Dat is geen pleidooi mijnerzijds om dezelfde fout te maken als in 2008, en de rijksten der rijken, de banken, ‘fondsen‘, de ‘rijke landen‘, en het militair-industrieel complex te redden voor een nieuwe ‘lease on life‘ van een totaal failliet systeem. Maar denk nou toch eens na!
Begin februari heette het nog dat het krachtige ingrijpen van China om de uitbraak van ‘Corona‘ te stoppen, een ‘publiciteitsstunt‘ was van een ‘autoritair regime‘. Inmiddels verkopen dezelfde gesubsidieerde idioten ons sprookjes over Chinezen die informatie ‘achterhielden‘. Bijgestaan door de idioten die vanaf het prille begin al dat soort ‘Complot Theorieën‘ liepen uit te venten. Herinnert u zich dat nog?
Er gaat veel teveel aandacht naar bijzaken. En er is nog steeds volop discussie over hoe erg deze ‘Covid‘-pandemie nou is, terwijl we er middenin zitten. De keuzes die landen gemaakt hebben, waaronder de keuzes in de afgelopen jaren, hebben consequenties. Azië zette in op het radicaal isoleren van het virus om verspreiding te voorkomen, terwijl we in Europa, de Verenigde Staten, Canada en Australië hebben ingezet op ‘herd-immunity‘. Maar met grote verschillen in de uitvoering. En die dicteren autonoom weer verschillen voor het vervolg. Interessant om over na te kletsen als het allemaal achter de rug is, maar nu zinloos. Tenzij je een gekozen strategie alsnog wilt verlaten, met alle gevolgen van dien.
Mag ik, in dit verband, uw aandacht voor de oplopende spanningen tussen de Verenigde Staten en China? Ogenschijnlijk gaat dat over ‘Corona‘, maar het gaat in werkelijkheid over economie. Of eigenlijk, over geld. Ze zijn in de Verenigde Staten allang bezig met het vervolg. Dat er tienduizenden, wellicht zelfs honderdduizenden Amerikanen zullen sterven is ingecalculeerd. Het vloeit voort uit het beleid. Verschrikkelijke beelden van massagraven en ziekenhuizen en koelwagens vol lijken is ‘part of the deal‘. Net als in Zweden accepteert men dat. Wie niet dood gaat, is immuun. ‘Survival of the Fittest‘ in optima forma. Je bent vrij, ook om dood te gaan. Als je je vrijheid hebt gebruikt om jezelf tegen dit soort pandemieën te beschermen, was dat jouw eigen vrije keuze, en heb je daar nu baat bij. Heb je dat nagelaten, of had je daar de middelen niet voor, dan heb je pech. Val anderen er niet mee lastig.
Dus wat is dan het verhaal achter die wilde beschuldigingen aan China? Tweeërlei. Ten eerste is dat nuttig en nodig om Amerikaanse beleidsmakers uit de wind te houden. Die kunnen de eigen bevolking besodemieteren door hen voor te houden dat al die Amerikanen niet hadden hoeven te sterven, als China het anders had aangepakt, de Amerikaanse autoriteiten eerder hadden geïnformeerd, of dat virus niet hadden laten ontsnappen uit hun, met Amerikaans kapitaal gefinancierde laboratorium in Wuhan, al naar gelang de versie. Maar waar het écht om gaat, dat is dat de Verenigde Staten er op uit zijn om de mega-schuld die ze hebben uitstaan in China, dat zwemt in de Amerikaanse staatsobligaties, ‘nietig‘ te verklaren als ‘vergoeding‘ voor de schade die het ‘Corona-virus‘ Amerika heeft toegebracht. Het is schofterig, maar wat doe je ertegen? Investeringen van Amerikaanse bedrijven in Chinese productiecapaciteit nationaliseren, Amerikaanse rechten en patenten nietig verklaren, en je eigen weg gaan, dat zal dan wel het antwoord van China zijn. Dat is mijn interpretatie, en we gaan zien of het die kant op gaat, en waar we dan zelf, als Nederland, en als Europa, uitkomen.
Komen we terecht in het kamp dat zelfs geen wattenstaafjes, mondmaskers en beschermende kleding meer kan maken, maar wel volop ‘gelul‘, en ‘entertainment‘ produceert? Of in het kamp dat een ‘State of the Art‘ industrie heeft, weet hoe je een virus en terroristen geen kans moet geven, hoe je in een week een hospitaal bouwt, en het land vol legt met hoge snelheidstreinen? Of bedenken we iets er tussenin? Wordt dat dan een levensvatbare samenleving? Of een ‘Zombie-speeltuin‘ waar ‘Experts‘ die met hun rug in de rijrichting zitten mogen knutselen om hun ‘modellen‘ te vervolmaken, terwijl niemand, op anderhalve meter van elkaar, en ouderen gescheiden van de jongeren, nog droog brood heeft om van te leven?
Socialisme was ooit een milde variant van communisme die als ‘sociaal-democratie‘ triomfen vierde in Europa, voordat het werd overgenomen door de ‘Identity‘-elite van de universiteiten en hogescholen, waarbij we in ons land doorpakten om van Nederland een ‘service-economie‘ te maken. De crisis van 2008 werd al beschreven als ‘socialisme voor de rijken‘, en de ‘rijke landen’, en als de Amerikanen doen wat ik verwacht, waarbij ze China als ‘pinautomaat‘ gebruiken, dan is dat wel het laatste kunstje van die ‘socialistische‘ uitwas, nu ook de olielanden zich niet meer op die manier laten prostitueren. Terug naar de tekentafel, want vrijheid (en gelijkheid) op andermans kosten is niet langer een product dat goed in de markt ligt. U hoeft mij niet te geloven, maar keuzes hebben consequenties.
