INEENSTORTING VAN ZWEEDSE ‘SEKSUEEL WANGEDRAG’ FRAME-UP LEGT POLITIEKE SAMENZWERING TEGEN ASSANGE BLOOT

Inhoud

Toggle

Het belangrijke artikel hieronder documenteert grondig het nep-Zweedse onderzoek tegen Assange, hoe het deel uitmaakte van een plan om de belangrijkste redacteur en uitgever van de 21ste eeuw het zwijgen op te leggen en hoeveel zovelen die hem hadden moeten bijstaan ​​voor het personage vielen moord.

Jarenlang hebben we Assange verdedigd tegen het neponderzoek naar seksuele misdaden tegen hem en hebben we zijn journalistiek toegejuicht. Degenen onder ons die zijn zaak vanaf het begin hebben gevolgd, zagen hoe aanklagers van meet af aan weigerden Assange aan te klagen, hoe Assange Zweedse onderzoekers ontmoette voordat hij naar het VK ging en hoe hij interviews aanbood aan de gepolitiseerde officier van justitie die het onderzoek hervatte. 

De beweringen van seksueel geweld of verkrachting leken vanaf het begin een opzet, maar het hield velen voor de gek. Mensen die Assange hadden gesteund, vielen voor de karaktermoord. Nu het onderzoek is ingetrokken wegens ‘gebrek aan bewijs’ – om dezelfde reden dat het tien jaar geleden nog niet door de officieren van justitie werd vervolgd – komt de waarheid naar voren, maar de schade is aangericht. 

Assange wordt vastgehouden zonder obligatie voor uitlevering aan de Verenigde Staten voor beschuldigingen die nooit tot een aanklacht hadden mogen leiden. De problematische spionagewet is nog nooit eerder tegen een journalist gebruikt en de aanklachten tegen Assange moeten worden ingetrokken. Hij legde ernstige oorlogsmisdaden en ethische schendingen door de Verenigde Staten en hun bondgenoten bloot. Hij wordt gestraft omdat hij de wereld de waarheid heeft verteld. Mensen moeten solidariteit tonen met Julian Assange en eisen dat hij wordt vrijgelaten en de aanklachten tegen hem worden ingetrokken. KZ

Zweedse officieren van justitie kondigden gisteren aan dat ze na bijna 10 jaar eindelijk een “voorlopig onderzoek” staken tegen beschuldigingen van “seksueel wangedrag” tegen WikiLeaks-oprichter Julian Assange. De plaatsvervangend hoofdaanklager van Zweden, Eva-Marie Persson, vertelde een persconferentie dat er “onvoldoende bewijs” was om verder te gaan.

De vernederende ineenstorting van het onderzoek – dat in de loop van een decennium drie keer was gevallen en nooit voorbij het “voorbereidende” stadium was gegaan, noemt het een staatsbeeld en vuile trucjes. Het toont aan dat Assange het slachtoffer is geweest van een ongekende internationale politieke samenzwering, geleid door de VS, en geholpen en ondersteund door haar bondgenoten, waaronder Zweden, Groot-Brittannië en Australië.

Het einde van het onderzoek is een absolute bevestiging van de waarschuwingen die Assange sinds 2010 heeft gedaan dat het enige doel van de Zweedse beschuldigingen was om zijn naam zwart te maken en een alternatieve route te bieden voor zijn verzending naar een Amerikaanse gevangenis.

Na 10 jaar van smerige machinaties en flagrante schendingen van het internationale en nationale recht ligt het Zweedse onderzoek in duigen, terwijl Assange in een Britse gevangenis met maximale beveiliging wordt vastgehouden in afwachting van een procedure voor zijn uitlevering aan de VS, waar hij wordt veroordeeld tot een straf van maximaal 175 jaar gevangenisstraf voor het blootleggen van oorlogsmisdaden en wereldwijde diplomatieke samenzweringen.

Alle uitstrijkjes – eindeloos getrompeld door de zakelijke pers als bewijs dat Assange een “zedendelinquent” of zelfs een “verkrachter” was – worden blootgesteld als leugens en verzinsels, verzonnen om een ​​moedige journalist en uitgever te smokkelen en te vervolgen.

De volledige in diskrediet brengen van het Zweedse onderzoek, dat zo’n spilrol speelde in de door de VS geleide vendetta, legt het volkomen wetteloze karakter van de hele operatie tegen Assange bloot.

Zoals de speciale VN-rapporteur voor foltering Nils Melzer in een officiële brief aan de Zweedse regering vorige week verklaarde, was het onderzoek “de belangrijkste factor die de daaropvolgende campagne van langdurige en gecoördineerde openbare mobbing en gerechtelijke vervolging tegen de heer veroorzaakte, mogelijk maakte en aanmoedigde. Assange in verschillende landen, waarvan de cumulatieve effecten alleen kunnen worden omschreven als psychologische marteling. “

Ondanks dat het nooit in de buurt van het uitvaardigen van strafrechtelijke vervolging kwam, werd het Zweedse onderzoek gebruikt om Assange in het rechtssysteem te verwonden en was het het belangrijkste mechanisme voor het afdwingen van zijn willekeurige detentie.

Het was de steun van Groot-Brittannië voor het ongekende verzoek van Zweden om Assange uit te leveren louter om “vragen te beantwoorden” die hem dwongen politiek asiel te zoeken in de Londense ambassade van Ecuador in 2012. De Zweedse zaak vormde de nepreden voor het Britse beleg van de ambassade en de dreigingen dat het Assange zou arresteren als hij voet buiten het gebouw zette.

Het onderzoek werd meedogenloos gebruikt om Assange te belasteren en om de immense publieke steun voor hem te ondermijnen. Het creëerde het politieke klimaat waarin de oprichter van WikiLeaks door de Britse politie in april van dit jaar door de Britse politie van de Londense ambassade van Ecuador kon worden gesleept en de VS openlijk konden proberen hem te vervolgen voor zijn wettelijk beschermde publicatieactiviteiten.

De Zweedse aantijgingen zorgden bovendien voor het ideologische en politieke cement voor de onheilige alliantie die was samengesteld tegen Assange, van de met bloed doordrenkte Amerikaanse inlichtingendiensten, tot de officiële politieke partijen in de VS, Groot-Brittannië en Australië, tot de bedrijfsmedia, de pseudo-linkse en ontelbare beoefenaars van identiteitspolitiek.

Al deze organisaties – vijandig tegenover Assange omdat hij de sociale en politieke orde die zij verdedigen hadden blootgelegd – gebruikten de Zweedse beschuldigingen om te doen wat Melzer nauwkeurig omschreef als een meedogenloze ‘openbare mobbing’ van Assange en om hun steun te rechtvaardigen voor het vertrappen van zijn wettelijke en democratische rechten.

Om slechts een handvol voorbeelden uit duizenden te noemen:

• Toen het onderzoek voor het laatst werd stopgezet in 2017, publiceerde de Guardian een griezelig commentaar met de kop ‘De moraal van het Assange-verhaal? Wacht lang genoeg, en slechte dingen gaat weg.”Een andere Guardian reactie beschreven Assange als een‘een narcistische creep die een gevaar voor de beschaafde samenleving.’Toen het onderzoek werd heropend in mei een Guardian redactionele opgeroepen voor hem te worden uitgeleverd aan Zweden.

• De New York Times omschreef Assange herhaaldelijk als een “paranoïde engerd”.

• Een artikel uit 2010 van Katha Pollittt in de links-liberale Natie verklaarde: “Dit is wat ik tot nu toe heb geleerd van de furore over de verkrachtingsbeschuldigingen tegen Julian Assange: als het op verkrachting aankomt, begrijpt links het nog steeds niet.” Pollitt verklaarde dat Zweden Assange achtervolgde “omdat officieren van justitie boos worden wanneer beroemdheden van wereldklasse het land ontvluchten en vervolgens hun neus op hen drukken.”

• Een verklaring van de Britse Socialistische Arbeiderspartij uit 2012 luidde: “Julian Assange moet worden geconfronteerd met verkrachtingslasten, geen Amerikaanse wraak”, ondanks het feit dat Assange nooit was aangeklaagd. Dezelfde lijn werd gevolgd door pseudo-linkse organisaties over de hele wereld.

• De Britse Labourleider Jeremy Corbyn, die weigerde Assange te verdedigen, riep in mei op dat Assange aan Zweden zou worden uitgeleverd om de beschuldigingen te ‘beantwoorden’.

Alle organisaties en individuen die dergelijke uitspraken deden, wisten dat ze leugens vertelden. Het nepkarakter van de aantijgingen stond in het openbaar.

Dit omvatte de bevinding van de eerste officier van justitie Eva Finne, in augustus 2010, die verklaarde: “Ik denk niet dat er reden is om te vermoeden dat hij verkrachting heeft gepleegd.” Sms-berichten van een van de klagers verklaarden dat “het de politie was die de aanklacht heeft ingediend.”

De litanie van “onregelmatigheden” in de zaak omvatte politieagenten die de verklaring van een van de klagers herschreven zonder haar te informeren, de intieme betrokkenheid van Claes Borgström, een advocaat en politicus met nauwe banden met de Amerikaanse staat, en de weigering van Zweedse aanklagers om interview Assange via video-link of in Londen, zoals ze in honderden andere gevallen hadden gedaan.

Het meest sinistere is dat degenen die de Zweedse omlijsting hebben gepromoot, de suggestie uitten dat het iets te maken had met de Amerikaanse achtervolging van Assange – ondanks de anders onverklaarbare weigering van de Zweedse autoriteiten om te garanderen dat ze Assange niet aan de VS zouden uitleveren als hij kwam in hun hechtenis.

De aantijgingen werden bovendien voor het eerst verzonnen door de politie in augustus 2010, onder omstandigheden waarin Amerikaanse politici in het openbaar om moord op Assange vroegen omdat ze hun oorlogsmisdaden hadden blootgelegd. De Amerikaanse regering was een onderzoek gestart ‘ongekend in omvang en aard’, waaronder de oprichting van een ‘oorlogskamer’ die 24 uur per dag bemand werd door FBI en CIA-agenten die expliciet belast waren met het vernietigen van WikiLeaks.

De blauwdruk voor de frame-up werd later onthuld in een gelekte e-mail van Fred Burton, een voormalige Amerikaanse inlichtingenofficier en chief security officer voor Stratfor, een privébedrijf dat wordt omschreven als een “schaduw-CIA”. In december 2010 schreef hij aan een medewerker dat de Amerikaanse strategie tegen Assange was: “Ga verder. Verplaats hem van land naar land om de komende 25 jaar met verschillende aanklachten te maken te krijgen. ‘

Al degenen die het Zweedse onderzoek legitimeerden, fungeerden als voetzoekers van deze CIA-campagne.

De opstelling van Assange heeft echter weerstand ondervonden van de meest principiële artiesten en publieke intellectuelen, van de beroemde onderzoeksjournalist John Pilger tot muzikanten en entertainers zoals Roger Waters, Pamela Anderson en MIA

De openbaarheid van de politieke samenzwering tegen Assange staat centraal in de strijd die moet worden gevoerd om zijn uitlevering aan de VS te voorkomen en zijn volledige en onvoorwaardelijke vrijheid te waarborgen.

De brandende urgentie van deze strijd, die het speerpunt moet zijn van een bredere campagne tegen de imperialistische oorlog en ter verdediging van de democratische rechten, wordt aangetoond door de waarschuwingen van Assange’s vader en VN-functionaris Nils Melzer dat hij in Belmarsh Prison kan sterven, en door de wetteloos gedrag van de Britse rechterlijke macht.