Integratietop: bondskanselier Merkel tevreden – Duitsland wordt een multi-etnische staat

Bijna onopgemerkt door het publiek, dat dag en nacht gehysteriseerd, verdoofd en volgzaam is met ‘catastrofe’ rapporten over Corona, namen de sleepbootkoningin Angela Merkel en haar meegaande helpers deze week een noodlottige beslissing: Duitsland blijft een multi-etnische ‘immigratiemaatschappij’ en wordt een multi-etnische staat.

Een paar dagen geleden vond de 13e Integratietop van de Bondsrepubliek plaats, die dit jaar digitaal werd gehouden en voor de laatste keer onder auspiciën van de vertrekkende bondskanselier Angela Merkel stond. Meer dan 100 vertegenwoordigers van de politiek, het bedrijfsleven en migrantenverenigingen bespraken hoe de integratie van immigranten in Duitsland kan worden verbeterd.

De leiding van de bijeenkomst onder het motto “We zijn allemaal Duitsland – dat is het doel” werd gegeven door Merkel: de meerderheid van de samenleving moet “diversiteit” zien als een pluspunt. Tegelijkertijd moeten mensen met een migratieachtergrond bereid zijn mee te doen. Met andere woorden: Duitsers vinden de permanente immigratie van mensen uit verschillende culturen geweldig, ondanks de daarmee samenhangende problemen. En de nieuwe burgers moeten zo vriendelijk zijn om deel te nemen aan hun integratie in de samenleving en op de arbeidsmarkt.

Op de daaropvolgende persconferentie sprak Merkel plichtsgetrouw, maar zonder veel enthousiasme, de standaardformule van “steun en vraag” uit. “Eisen” kunnen echter slechts in beperkte mate worden gelezen in het door de conferentie aangenomen “nationale actieplan”, dat vijf fasen en meer dan 100 individuele maatregelen omvat. Het is eerder een kwestie van het uitbreiden van de immigratie van »geschoolde arbeiders« – hoe u deze term ook wilt definiëren – en het bevorderen van hun »integratie«, die begint met de hulp van passende informatie en onderwijsaanbiedingen in hun thuisland en door middel van advies en de taalopleiding in Duitsland moet worden voortgezet.

Dit wordt gevolgd in fase drie maatregelen om migranten te integreren in de arbeidsmarkt en de Duitse samenleving. In fase vier, onder de noemer “Samen groeien”, ligt de focus op het verteerbaar maken van de vermeende voordelen van de nieuwe multi-etnische diversiteit in Duitsland voor de lokale bevolking, ook al wordt deze intentie alleen in clausules verwoord. Letterlijk staat er in de krant:

“Het doel is dat mensen in Duitsland – met of zonder immigratiegeschiedenis – een gemeenschapsgevoel ontwikkelen en integratie zien als een taak voor de samenleving als geheel.”

Daartoe is het de bedoeling om »diversiteit« in alle domeinen van de gemeenschap te bevorderen en hiervoor de nodige randvoorwaarden te scheppen – in de georganiseerde sport, in de gezondheidszorg, in stedelijke ontwikkeling en in het wonen, tot aan media en cultuur. Staatsvoorlichtingscampagnes zullen daarbij een belangrijke rol spelen. Ze moeten de acceptatie van immigratie onder de bevolking bevorderen en openbare en particuliere werkgevers motiveren om meer mensen met een migratieachtergrond in dienst te nemen. Men zou ook iets minder nobel van propaganda kunnen spreken!

En wat gebeurt er als “weerspannige” delen van de Duitse bevolking, ondanks alle inspanningen, zich afsluiten voor de prachtige nieuwe “immigratiemaatschappij” of zich zelfs verzetten tegen de transformatie van Duitsland tot een postnationaal, multi-etnisch nederzettingsgebied? – Dan komt fase vijf van het actieplan om de hoek kijken: hier komt de vraag “hoe discriminatie, racisme en alle andere vormen van groepsgerelateerde misantropie op lange termijn bestreden kunnen worden”, aldus de federale overheid op haar website . In de afgelopen jaren zijn haat en agitatie in de “digitale ruimte” toegenomen, wat het “samen groeien” in gevaar brengt. Dat is de reden waarom “desintegratieve ontwikkelingen op internet moeten worden bestreden en integratieve benaderingen moeten worden bevorderd”, vervolgt hij.

De buzz van de regeringsfunctionaris suggereert dat er in de toekomst nog grotere beperkingen zullen zijn op de vrijheid van meningsuiting op sociale media en een strikter toezicht op internet, inclusief verplichte identificatie voor sociale netwerken , e-mail en messenger-diensten. Tegelijkertijd moet de gelijkheid tussen de autochtone en de immigrantenbevolking worden bevorderd door de »interculturele openstelling van de openbare dienst« – wat uiteindelijk neerkomt op een migrantenquotum bij de overheid – en »burgerschapsvorming en deelname aan partijen en commissies«. . Daarnaast wil men het aantal naturalisaties vergroten.

De resultaten van de integratietop van dit jaar hebben eens te meer duidelijk gemaakt dat de regering-Merkel zich volledig inzet voor het concept van multiculturalisme, zoals met name bepleit door de Groenen. Of immigratie, dat wil zeggen de permanente instroom van buitenlanders uit niet-EU-landen, door een meerderheid van de Duitsers nodig en wenselijk of gewenst is, staat niet meer ter discussie tussen de gevestigde partijen. De enige vraag die overblijft is hoe men vorm kan geven aan de ‘immigratiemaatschappij’ en de ‘participatie’ van migranten kan vergroten.

De economische problemen die voortvloeien uit de demografische ontwikkeling, zoals de afname van de beroepsbevolking en de vergrijzing van de samenleving, mogen niet worden overwonnen door een actief gezinsbeleid, meer rationalisering en de mobilisatie van huishoudelijk personeel, maar door nog meer immigratie.

Het actieplan dat is aangenomen door de deelnemers aan de top, waaraan gedurende een periode van drie jaar is gewerkt, volgt het script dat is voorgeschreven door het Global Compact for Migration, dat in 2018 werd afgesloten met deelname van Duitsland: de instroom van migranten aanmoedigen en bevorderen, met name uit Afrika en andere landen in de overbevolkte Derde Wereld alle kritiek op dit beleid onderdrukken door middel van repressieve maatregelen, waaronder censuur en strafrechtelijke vervolging. Dit beantwoordt aan zowel de doelstellingen van linkse eenwereld-ideologen, die de natiestaat willen afbreken door middel van massamigratie, als aan de belangen van het bedrijfsleven, die goedkope arbeidskrachten eisen om de lonen te verlagen en daarmee de winst te vergroten.

Hoe deze implementatie eruit zou kunnen zien in het resultaat, blijkt uit de soms gewaagde eisen van vertegenwoordigers van de migrantenlobby in de buurt van de top, waarmee de Groenen zich bijzonder verbonden voelen. Vanuit het standpunt van Daniel Gyamerah, hoofd van “Diversity is decisive – Diversity in Leadership” van de Berlijnse denktank “Citizens For Europe” en ere-bestuurslid van Each One Teach (EOTO) eV, dat zwarte tieners promoot door middel van sociaal werk Is de Duitse samenleving grofweg gestructureerd in twee concurrerende groepen: enerzijds de dominante ‘blanke’ meerderheid en anderzijds de ‘gediscrimineerde’ mensen met een andere huidskleur. Om zich in deze gemengde situatie te kunnen handhaven, zouden de laatstgenoemden “resistent” moeten zijn en bindende quota voor het aannemen van werknemers moeten eisen.

Jeff Kwasi Klein, die ook voor EOTO werkt en ook lid is van het districtsbestuur Berlin-Mitte van de Groenen, legde vorig jaar een soortgelijke verklaring af . Hij had zwarte mensen aangespoord om “robuuste gemeenschappen” te vormen “zodat ze niet langer de politie hoeven te bellen”. Met het oog op de rellen in de context van Black Live Matters-demonstraties in de VS beschreef Klein rellen en plunderingen als legitiem verzet tegen “racistische instellingen”. De Groenen hebben geen afstand genomen van de radicale mislukkingen van hun partijgenoten, maar beloofden – net als de Berlijnse Migratieraad – steun!

Een andere deelnemer aan de reguliere integratietop van de Duitse regering is de in Turkije geboren journalist Ferda Ataman , die als woordvoerder van de “New German Organisations”, een vereniging van bijna 100 migrantenverenigingen in Duitsland, een belangrijke aanjager is voor de belangen van de buitenlandse gemeenschap. Ataman, die publiceert voor de linkse radicale Amadeu Antonio Foundation, heeft in het verleden herhaaldelijk de aandacht getrokken met confronterende uitspraken. Biologische Duitsers noemen ze graag “aardappelen”. In 2018 bekritiseerde Ataman de toevoeging van “Heimat” aan de officiële aanduiding van het federale ministerie van Binnenlandse Zaken als een uitstroom van de “bloed en bodem” -ideologie en bracht Horst Seehofer, afdelingshoofd, dicht bij het nationaal-socialisme.

Bij het begin van de coronapandemie ging de lobbyist ervan uit dat artsen ernstig zieke mensen met een migratieachtergrond op intensive care-afdelingen zouden kunnen benadelen als het aantal beschikbare ventilatoren daar schaars zou worden.

Het is niet moeilijk voor te stellen waar Duitsland naartoe zou gaan als de ideeën van linkse tijdgenoten als Ataman, Klein en Gyamerah een dominante invloed hadden op het regeringsbeleid in Berlijn na de federale verkiezingen in 2021. Helaas is het zeer waarschijnlijk dat dit zal gebeuren, omdat alle politieke tekenen momenteel wijzen op een coalitie van de Unie en de Groenen. Er kan zelfs een groen-rood-rode regeringsalliantie zijn. Maar zelfs als we deze kernsmelting bespaard zouden blijven, zou Duitsland zelfs na vier jaar zwart-groen (of groen-zwart) nauwelijks herkenbaar zijn!