Iran Crisis gaat over een moeder van alle minderwaardigheidscomplexen die Trump met Obama heeft

Wat was er echt achter Trump’s kolossale val naar beneden over het drone-fiasco? Of valt de tanker daarvoor aan? Hoewel het waar is dat hij echt werd beïnvloed door inlichtingenrapporten die aantoonden dat de Iraanse vuurzame militaire leider eigenlijk boos was op de commandant in kwestie die de drone-aanval bestelde, is het veel waarschijnlijker dat de Amerikaanse media zelf – die Trump liefheeft, verafschuwt en is verslaafd aan alles in één – had het grote effect op zijn beslissing om niet te vergelden met luchtaanvallen.

Niemand koopt de claim dat hij erom geeft hoeveel doden het zou opleveren, hoewel hij het misschien wel gevraagd zou hebben. Deze logica is zelfvernietigend en onlogisch en laat hem er hoe dan ook zwak en besluiteloos uitzien. Als hij niet de maag heeft voor 150 dode soldaten van de vijand, hoe kan hij dan enig krediet behouden als een opperbevelhebber, terwijl hij overduidelijk niet eens kon omgaan met tien Amerikaanse lijkzakken in vergelijking.

Het commentaar van de Amerikaanse tv-commentator Tucker Carslon over een oorlog met Iran moet een impact hebben gehad, omdat de ijdelheid van de president net zo eindeloos is als zijn zelfspotachtige onzekerheid. Trump is een kind. En kinderen veranderen om de vijf minuten van gedachten en amuseren volwassenen die hun tijd verspillen met het proberen om logica toe te passen of gedragspatronen te vinden op hun grillige maniertjes.

Trump heeft zich gerealiseerd dat zelfs hij niet het lef heeft voor oorlog met Iran, wat een bloedbad in het Midden-Oosten zou veroorzaken en zou leiden tot vele, vele Amerikaanse en Israëlische sterfgevallen in de regio – wat moeilijk zal zijn om uit te leggen aan zijn kern kiezers die hoe dan ook geen interventie in het Midden-Oosten willen. Het kan zelfs goed komen dat hij zijn herkansingsbod voor 2020 verliest.

Maar wat echt interessant is, is hoe Amerikanen zo naïef en slecht geïnformeerd zijn en herhaaldelijk in oorlogen worden geleid die ze niet willen of niet begrijpen. En hoe deze situatie, die we zeker een echte crisis kunnen noemen, is ontstaan ​​door een eerdere vertrouwenscrisis tussen groepen landen in de wereld die elkaar normaal gesproken niet vertrouwden. Het effect van Trump, dat ertoe heeft geleid dat Amerika het vertrouwen van de meeste grote spelers in de wereld verloor, heeft ook geleid tot een gebrek aan vertrouwen en vertrouwen elders. Een totale ineenstorting van het vertrouwen in internationale deals die zijn toegeslagen – en hoeveel gewicht ze in handen hebben – kwam bijna volledig tot stand door Trump de wereld schokkende en de VS uit de zogenaamde ‘Iran Deal’ te trekken. Dit plaatste een enorme druk op een nieuw gesmede alliantie van de leden van diezelfde deal,

Maar wat we de afgelopen dagen hebben gezien met de tanker- en drone-aanvallen is dat zelfs de geloofwaardigheid van de EU als mondiale broker van vrede of handel door Trump is vernietigd. Experts praten graag over hoe Brussel er alles aan doet om een ​​speciale betalingsfaciliteit te bouwen voor bedrijven die willen handelen met Iran, maar dit heeft zo lang geduurd om zelfs op papier te zetten, en zelfs als het zou worden gelanceerd, zou het weinig hebben effect op Iran, aangezien grote internationale bedrijven het toch niet zouden gebruiken.

Onlangs stapte Rusland naar voren en  bood  aan Iran een alternatieve mogelijkheid te bieden om de Amerikaanse sancties tegen olie te omzeilen, waardoor grote betalers als Japan, Zuid-Korea en India geen olie uit Iran kunnen kopen. Als dat binnenkort zal gebeuren, zal het als een laatste spijker in de kist zijn voor Trumps gok in Iran. Spel is over. Iran zal precies hetzelfde doen waardoor de hoofden van het Pentagon ’s nachts wakker blijven – hetzelfde dat EU-leiders zich zorgen maken dat Groot-Brittannië zal doen met zijn impasse met Brussel: overleven.

Overleven zal, via hulp van Rusland, alle resterende geloofwaardigheid vernietigen die de EU (en Europa multilateraal) op het wereldtoneel heeft met dergelijke internationale verdragen die gericht zijn op het creëren van vrede in de wereld. Maar het zal ook de schijnwerpers werpen op een grotere mislukking, die de betrekkingen tussen de VS en de EU zijn die een historisch dieptepunt hebben bereikt met Trumps oorlogszuchtige, zo niet juveniele stijl om met frenemies om te gaan.

Ironisch genoeg zijn het deze arme relaties, die nu een redder van Trump kunnen zijn en hem uit het gat trekken dat hij zichzelf met Iran heeft gegraven. Het is niet alleen dat hij er zwak in hun ogen uitziet. Veel erger is dat dit in feite het geval is. De Iran-crisis gaat helemaal over een moeder van alle inferioriteitscomplexen die Trump met Obama heeft. Het gaat er echt om een ​​beleefd punt te maken tegen de voormalige Amerikaanse president die geloofde dat de spanningen in de VS echt opgelost konden worden door Iran wat te verslappen en te hopen dat ze investeren in infrastructuur en onderwijs en regionaal ingrijpen afremmen.

Kijken hoe Trump probeert Iran naar de onderhandelingstafel te krijgen is als kijken naar een blinde die op een naderende moloch het pad van de weg oploopt.

Als Iran tien jaar lang niet-sancties zou hebben gehad en buitenlandse investeringen zou aantrekken, zou het in een positie kunnen verkeren onder bedreigingen van de VS. Maar Iran heeft zoveel verloren onder de verderfelijke sancties van Trump dat het niets te verliezen heeft. Wanneer de bullebak naast je in je keuken komt en je familie bedreigt – en er is alleen een keukenmes op een kale keukentafel maar geen kruimel om te eten – pak je hem en steek je hem neer. Iran is van mening dat elke aanval op de VS alleen maar kan uitbetalen en worstelt dus met de idiote logica en hilarische machtsspel van Trump, die onlangs een hoogtepunt van farce bereikte toen berichten over zijn laatste verhuizing naar sancties nog meer werden ontmoet met de vermelding van “Iran weer geweldig maken”. Dit in dezelfde week waarin het staatsdepartement Iran vroeg om terug te gaan naar het respecteren van de JCPOA – de deal waar Amerika van wegliep.

Je kunt dit echt niet verzinnen. Maar de EU heeft nu een buitengewone gelegenheid om zichzelf te presenteren als de perfecte makelaar om een ​​’Trump Iran Deal’ op te zetten, maar net zoals de Iraniërs waarschijnlijk niet het Oval Office zullen bellen, is Trump ook verafschuwd om te zien hoe de EU het antwoord is voor een bemiddelaar van derden om ergens een conferentiezaal te boeken en de flessen mineraalwater te regelen. Maar eigenlijk doet de EU het vrij goed. Het kan hem worden vergeven dat hij denkt dat als de EU het antwoord is, het in de eerste plaats een stomme vraag moet zijn geweest. Maar het kan niet zo gek zijn als het idee van een oorlog met Iran.