Indignatie redactie 
Iran – Alle oorlogsspelletjes die in de loop der jaren zijn gespeeld, hebben ertoe geleid dat Amerika heeft verloren.
Een grote oorlog tussen Israël en Iran zal waarschijnlijk binnenkort uitbreken – aldus de Israëlische minister van Defensie Gallant. Deze zal worden gestart wanneer Israël zijn lang overwogen aanval op Iran lanceert. Gallant heeft beloofd dat Israëls aanval op Iran “dodelijk, precies en vooral verrassend ” zal zijn , en voegde eraan toe dat Iran “niet zal begrijpen wat ermee is gebeurd, of hoe”.
‘ Hoe ‘ dus – een interessante woordkeuze.
Vanmorgen is er nog geen teken van de dodelijke reactie die Gallant beloofde. Het lijkt erop dat Israël, dat aanvankelijk belang hechtte aan een snelle en directe reactie, wacht tot de THAAD anti-ballistische raketbatterijen zijn opgesteld – en tot de Amerikaanse troepen die ze zullen bedienen in Israël arriveren.
THAAD is waarschijnlijk geen ‘game-changer’. Iran bewees op 1 oktober zijn vermogen om de Israëlische luchtverdedigingscapaciteiten te verzadigen en te overweldigen door twee opeenvolgende salvo’s van inkomende ballistische raketten. Het punt hier over de aankomst van THAAD is dat Israël enerzijds een tekort heeft aan onderscheppingsraketten, en ten tweede dat het betrekken van de VS bij een oorlog tussen de VS en Iran – veel belangrijker is voor Netanyahu dan zich aan het tijdschema te houden.
De THAAD-batterijen zouden paradoxaal genoeg precies dat kunnen doen (de VS in de oorlog betrekken). Nu Amerikaanse troepen op de grond zijn ingezet ter ondersteuning van Israëls militaire kinetische actie tegen Iran, voegt Israël effectief een Amerikaanse ’tripwire’ toe aan het oorlogsdrama: Mochten Amerikaanse soldaten worden gedood, dan is de VS in oorlog met Iran; het zou zich verplicht voelen om krachtig te reageren op de dood van Amerikaanse soldaten.
Netanyahu verlangt al 25 jaar naar deze oorlog. Hij ziet het nu vaste vorm aannemen – recht voor zijn ogen. Het komt ook, vanuit zijn perspectief, op een gunstig moment – vlak voor de Amerikaanse verkiezingen waarin bijna elke kandidaat zijn of haar trouw aan Israël wil uitspreken.
Om duidelijk te zijn, dit is geen ‘klein bier’. Het kan uitgroeien tot een groot conflict met Rusland, mocht Teheran bedreigd worden. De genocide van Israël in Gaza en de onmenselijke – buiten alle regels van oorlog – bombardementen op burgers in Libanon om een terreurdaad af te dwingen, hebben Rusland tot een volwaardige partner van Iran gemaakt. Rusland heeft daarom hard gewerkt om de Iraanse verdediging aan te vullen met hun eigen topverdedigingssystemen.
De rol van Rusland zal echter waarschijnlijk beperkt blijven tot het leveren van defensie-assistentie aan Iran: Russische ISR (Intelligence, Surveillance, Reconnaissance); het nieuwste elektronische oorlogsvoeringssysteem; bepaalde raketten; en mogelijk S-400 luchtverdedigingsraketten (hoewel de aankomst daarvan in Iran nog niet is bevestigd).
Rusland zal er vooral belang bij hebben om te observeren hoe deze wapens zich gedragen tegen een Israëlische aanval.
Als ze goed functioneren, zal dit de algemene afschrikking van Rusland aanzienlijk versterken.
En hier ligt het kernpunt: voor Israëlische zionisten en Amerikaanse neocons wordt het pad naar een onthoofd Moskou gezien als een pad door een onthoofd en verslagen Teheran. Dat Iran wint – en dus het verzet wint – is een Russisch belang.
Opgewonden door de onthoofding van een groot deel van de top van Hezbollah door Israël, en misschien bemoedigd door de ongeoorloofde (en verkeerde) signalen van Iran dat het land oppervlakkig zou kunnen reageren op een Israëlische aanval, zou het team van Biden wel eens kunnen vermoeden dat er een nieuw, door zionisten geleid Midden-Oosten op komst is.
Zullen de Joint Chiefs van het Pentagon ingrijpen om de mars naar het conflict te stoppen – zoals ze deden over Blinkens escalatieplannen in Oekraïne? Dat lijkt onwaarschijnlijk. Ze hebben Israël tot nu toe onvoorwaardelijk gesteund. En ze hebben ermee ingestemd om de THAAD-batterijen te sturen.
De Joint Chiefs zullen ongetwijfeld de sterke pro-Israëlische gevoelens in het Congres hebben ondervonden, die in schril contrast staan met de groeiende ontevredenheid over Oekraïne.
Toch is het opnemen tegen Iran – gesteund door Rusland en China – geen kleinigheid: is het echt ‘winbaar’? En als dat niet zo is? Wat als Israël verliest – en Amerika dus verliest? Het zou een aardbeving zijn; een vernedering die de westerse wereld zou doen schudden.
Eén commentator, James Kroeger, voorspelt op intrigerende wijze dat “ Israëls aanval, als die plaatsvindt, een zoveelste onthoofdingsaanval zal zijn : deze keer uitgevoerd op een nog verbluffender manier dan die welke ze tegen Nasrallah uitvoerden”.
“Zie je, het Pentagon zal niet instemmen met de plannen van de IDF om de Iraanse olievelden of zelfs de begraven nucleaire industrie van Iran aan te vallen; maar ze hebben een geschiedenis van het steunen van Israël als het de verzetsleiders aanvalt die zich tegen Israël verzetten. Heeft de IDF niet net 82 Amerikaanse bommen van 2000 pond in Beiroet gebruikt om Nasrallah te doden? Met volledige Amerikaanse medeplichtigheid?
“Als basisconcept zal de VS waarschijnlijk een ‘onthoofdingsaanval’ op de belangrijkste leiders van Iran in Teheran goedkeuren en mogelijk zelfs toestaan, in de overtuiging dat Iran te verbijsterd zou zijn om te reageren met een ’totale oorlogsaanval’ op Israël. Wat deed Iran immers nadat Nasrallah werd gedood? Een aantal IDF-luchtmachtbases aanvallen op een manier waarbij geen Israëliërs omkwamen? Heeft het Israël ervan weerhouden om Iran opnieuw aan te vallen?”
“Wat het Pentagon waarschijnlijk niet zou goedkeuren is het gebruik van kernwapens om de Iraanse regering te onthoofden – omdat het zomaar genoeg zou kunnen zijn om de totale oorlog te ontketenen waar het Pentagon zo bang voor is: Maar wat als het sluwe Israël, na het accepteren van de Amerikaanse hulp bij een operatie om een conventionele ‘bunker buster’-bomaanslag op de Opperste Leider uit te voeren, op eigen houtje besluit om ook een tactische of strategische kernbom op Teheran af te vuren die de Iraanse commandostructuur volledig verwoest?”
“Begrijp dat Israëls bedoeling niet is om een totale oorlog met Iran te vermijden, maar om er een te ontketenen en een kernbom op Teheran te gebruiken zou precies dat doen. 100% gegarandeerd. Bibi begrijpt dat als Iran na zo’n aanval reageert door Israël aan te vallen met alles wat het heeft, hij het Congres ertoe kan bewegen een oorlogsverklaring tegen Iran aan te nemen”.
“MSM en het ministerie van Buitenlandse Zaken [samen met het Congres] zouden eerst worden gemobiliseerd om te ontkennen dat er kernwapens waren gebruikt, en vervolgens emotionele excuses te verzinnen waarom Israël zijn kernwapens moest gebruiken “om zichzelf te verdedigen”. Het thema dat ze eindeloos zullen herhalen: Arm Israël, bedreigd met vernietiging door terroristen, greep naar de enige wapens die het nog had om het kwaad waarmee het werd geconfronteerd te verslaan …”.
“Waanzin? Ja. Netanyahu ‘waanzin’” … Toch past Gallants raadselachtige “ dodelijke, precieze en vooral verrassende: Iran zal niet begrijpen wat ermee is gebeurd, of hoe ” – vreemde bewoordingen perfect bij deze Kroeger-these.
Grote onbekende: Zal het Pentagon in staat zijn om een standpunt in te nemen en te weigeren mee te werken? Het Pentagon heeft zich altijd verzet tegen een totale oorlog tussen de VS en Iran.
Waarom? Alle oorlogsspelletjes die in de loop der jaren zijn gespeeld, hebben ertoe geleid dat Amerika heeft verloren.
