Is dat nou wel verstandig?

In mijn bijdrage van gisteren wees ik u erop dat bekend was dat uitbreiding van de NAVO in oostelijke richting onvermijdelijk tot een gewapend conflict met Rusland moest leiden. Een weelde aan experts in onze eigen bubbel van NAVO-landen waarschuwde daarvoor. De Russen waarschuwden ook terwijl we, stapje voor stapje, tóch met onze gevechtseenheden opschoven in oostelijke richting. En we lieten het niet bij handtekeningen onder een betekenisloos verdrag, maar brachten wapens naar die landen, alsmede militaire laboratoria die onderzoek deden naar dodelijke biowapens en strijdgassen. Waarom?

Niet alleen dat, maar de NAVO zegde ook het ene na het andere wapenbeheersingsverdrag op, of ze lapten het aan hun laars, evenals internationale verdragen tegen gevangenneming zonder proces, en verdragen die martelen verbieden. En we hielpen terroristen. En ook zonder akkoord in de ‘Veiligheidsraad‘ wierp de NAVO zich meer en meer op als de enige rechthebbende ‘Sheriff‘ op aarde. Als je vroeg waarom, dan kreeg je verschillende antwoorden, maar het kwam in grote lijnen steeds op hetzelfde neer. Onze superieure cultuur was voldoende legitimatie. Verstandig of niet deed er niet toe. We hadden de macht, we wilden het, dus deden we het.

Dat is onverstandig.

Het is mensen eigen, en op enig moment is daar de ‘tucht van de markt‘ die corrigerend optreedt. Als dat gebeurt, en we schrikken wakker, om ons vervolgens te herpakken, hebben we tenminste nog iets geleerd. Een andere herkenbare reactie is ‘janken‘. Als Prinsje of Prinsesje was ons van jongsaf verteld dat onze superieure cultuur ons het recht gaf om anderen aan onze wil te onderwerpen, en hoe is het dan mogelijk dat die anderen dat niet begrijpen? De cluster die ik in mijn vorige bijdrage identificeerde als ‘Russofoob/Neonazi‘ vinden we in die hoek. Het is een pathologie. Ze laten geen kans onbenut om te benadrukken dat hun cultuur met kop en schouders boven de cultuur van anderen uitsteekt, ook al druipt het gebrek aan beschaving eraf. Op geen enkele wijze peuter je hen aan het verstand dat daar nog wel iets op af te dingen valt.

‘Janken‘ leidt tot depressie, moedeloosheid, opgave, capitulatie, of tot blinde woede en extreme vormen van destructie, omdat die anderen die in de weg zitten ‘Untermenschen‘ zijn. Kakkerlakken die je niet alleen uit mág roeien, maar het is zelfs je plicht. Het is gewoon een ‘hygiënemaatregel‘. En steeds als dat het sentiment wordt, dan zie je onherroepelijk dat het volledig uit de klauw giert. Dat de superieure mens zich vergrijpt aan censuur en repressie. Dat men sporters, muzikanten, kunstenaars, boeken, films, en het legitieme bezit van de ander, en alles wat men identificeert met de ‘Untermenschen‘ met geweld gaat bestrijden of inneemt. In die fase zitten we nu.

Elk volk, elke cultuur, omvat groepen mensen die sterk de neiging hebben om zichzelf boven de anderen te plaatsen, die een andere cultuur hebben. Andere gewoonten, en andere oplossingen voor herkenbare, alledaagse problemen. Zolang je daar in eigen land geen genoegen mee neemt, sta je in je recht. Maar vergrijp je aan andere landen en je hebt iets uit te leggen. Waarmee ik zeg dat ook in Rusland er mensen zijn die neerkijken op ons. Zoals zovelen hier neerkijken op hen. Onze eigen cultuur is daarbij een vreemde eend in de bijt, omdat die gestoeld is op de promotie van ‘Chaos‘ en de cultivering van ‘Schijnbaar Individualisme‘, wat we ‘Liberalisme‘ noemen, hoewel het er niet eens naast heeft gelegen. Het is puur ‘Nihilisme‘. In zijn bestuurlijke uitwerking ‘Neofeodalisme‘. Kaalslag. Algehele destructie. Decadentie. Uitzichtloosheid. Potverteren. Impulsiviteit. ‘Deconstructivisme‘. En we zien he als ons belangrijkste exportartikel.

Binnen dat raamwerk is logica, een verstandige afweging van ‘voors‘ en ‘tegens‘, niet alleen onnodig, maar wie erover begint is de vijand. De spelbederver. ‘Gebruik je fantasie!‘ Niets is onmogelijk! Denk groot! En in de praktijk word je er eerder steeds minder vaak op afgerekend als het faliekant ontspoort. Anderen blijven met de rekening zitten. In de praktijk steeds vaker de overheid, oftewel de belastingbetaler, al dan niet via een ‘commerciële‘ bank, die via de ‘Centrale Bank‘ aan haar geld komt. Subsidies, leningen, toelagen, opslagen, gebudgetteerde uitgaven, toegekend door ministers, commissies, ‘experts‘. Of dat geld rendeert, of niet, is niet eens een punt van overweging. En menigeen wordt boos als je vraagt naar het nut.

Het is niet alleen die economische kant van de de ‘Chaos‘ die ons op gaat breken. De ‘Nihilistische‘ samenleving is in zijn samenhang op zijn best amoreel, maar in een groeiend aantal situaties openlijk immoreel. Feiten en logische argumenten, of bedenken wat de gevolgen zullen zijn van bepaalde keuzes, spelen geen rol meer. Mensen die mordicus tegen het vrije wapenbezit zijn, roepen inmiddels om het hardst dat iedereen in Oekraïne nu zijn eigen anti-tank-raket moet krijgen. Als ik zeg: ‘Is dat wel verstandig?‘, dan ben ik op de hand van Poetin. En als die een groep ‘vrijwilligers‘ in een kamp bij Lviv uitschakelt nog voor ze hun anti-tank-raket in ontvangst hebben kunnen nemen, en ik zeg: ‘Wat had je dan gedacht?’, dan heul ik met de vijand. Wapens waren al in overvloed aanwezig in Oekraïne toen Rusland besloot tot militaire actie, maar nadat in Kiev elke burger, zonder enige controle, wapens kon komen halen om het land te verdedigen, brak er onmiddellijk een bendeoorlog uit in de stad. Daarbij is het een gegeven dat nogal wat inwoners van dat land wel klaar zijn met de spelletjes van de NAVO en ‘Europa‘, en die willen rust. Als Poetin rust kan brengen, dan hebben ze dat liever dan nog vijftig jaar leven op een oefenterrein van de NAVO, uitgeleverd aan ‘biologische laboratoria‘ en vechtjassen uit moslim-extremistische organisaties die komen ‘helpen‘.

Als u dan tegenwerpt dat ik geen hart heb, dan spreek ik u tegen. Ik heb wel een hart, maar het bevalt mij prima als ik dat hart ondergeschikt maak aan mijn verstand. En mijn bijdragen hier, vanaf het prille begin, ademen dat ook uit. Denk nou na! Wat gaat er gebeuren als je Al Qaida wapens geeft om de communisten in Afghanistan om te brengen? Wat gaat er gebeuren als je soortgelijke groepen in Irak, Libië, Syrië, en sinds 2014 in Oekraïne, bewapent? Hoe lang voor je daar zelf last van krijgt? In het bijzonder als je zelf op de tribune plaatsneemt, en niet verder komt dan je solidariteit met ‘Oekraïne‘ betrachten via een sticker op de ruit van je winkelpand, en getuigenissen in de kerk van het ‘Nihilisme‘, de televisiestudio.

Wereldwijd bedenken volkeren dat ze bij nader inzien toch liever niet willen wonen, werken en kinderen krijgen in het ‘Empire of Chaos‘. Ik las een westerse militaire studie waarin werd uitgerekend hoeveel militairen Rusland nodig zou hebben om het ‘Donbas-Plus‘-gedeelte van Oekraïne bezet te houden, waar ik in januari over sprak. Waarbij die militaire expert op een aantal militairen uitkwam gelijk aan de gehele Russische legermacht. Dat gaat niet gebeuren, uiteraard. Waar hij geen rekening mee hield, was dat de bevolking de kant zou kunnen kiezen van de ‘bezetter‘. Niet, en dat is belangrijk in dit verband, omdat ze Poetin zo’n ‘knuffel‘ vinden, maar omdat de keuze tussen ‘Kiev‘/NAVO, en ‘Moskou‘, met Chinese steun, in het voordeel van die laatste combi uitpakt. Klaar met de ‘Chaos‘, de armoede, de uitzichtloosheid, de miljarden die wegvloeien naar dingen die ‘BOEM!’ zeggen, met astronomische lasten voor volgende generaties, duistere biologische laboratoria die experimenten uitvoeren op de bevolking. Het doet er dan niet toe hoe wij hier, vanaf de tribune, de situatie beoordelen.

Zien de mensen in de gebieden waar de Russen nu actief zijn hen als bezetters? Of als bevrijders? En als ze hen als bevrijders zien, zijn ze dan bereid om bij te dragen aan het vrij houden van hun land? De NAVO is daarin niet geslaagd, zoals ons vertrek uit Kabul prominent in beeld bracht. Nergens. De Russen daarentegen zijn behoorlijk succesvol op dat gebied, eigenlijk. Syriërs keren terug naar Syrië. De bewoners van de Krim zijn dankbaar. In Tsjetsjenië is het rustig. In Kazakhstan en Belarus is de rust weergekeerd. En nee, het zijn geen ‘modellanden‘ naar westers ideaal, en de welvaart laat er te wensen over. Maar het volk ziet ons niet langer als vrienden. Eerder als dieven, profiteurs, en cynische machtswellustelingen met een ‘Hulpindustrie‘ die vooral goed is in het aanwakkeren van tegenstellingen, en het ontregelen van traditionele structuren, om ze te vervangen door op subsidie, leningen en sponsorcontracten van Soros en Gates drijvende afhankelijkheid, terwijl de natuurlijke rijkdommen van het land worden afgevoerd naar het westen.

Als mensen uiteindelijk hun verstand terugkrijgen, gebeuren er vreemde dingen. Ineens kun je hen weer vertrouwen. Doen ze wat ze beloven te doen. Denken ze na voordat ze handelen. En ineens besluiten ze dat het niet uitmaakt of een musicus, kunstenaar of sporter een man is, een vrouw, zwart of blank, wat zijn of haar seksuele voorkeur is, en welke religie hij of zij aanhangt, zolang betrokkene zich aan de voor iedereen gelijke wetten houdt, zonder aanspraak te maken op een uitzonderingspositie, en tolerant is tegenover anderen. Het betekent derhalve niet dat men ophoudt met dromen over een betere wereld, of dat men afwijzend staat tegenover alle cultuuruitingen die kenmerkend zijn voor ons deel van de wereld. Maar dat men terugkeert naar het besef dat je je verstand moet gebruiken om ruimte te scheppen voor wat het hart wil.

Zondag was het druk in de stad. Allemaal mooie mensen die in harmonie leefden. Terwijl je weet dat het pal onder de oppervlakte smeult en broeit. Zolang mensen hun verstand niet verliezen, is er niet veel aan de hand, en kunnen we het eigenlijk wel goed met elkaar vinden. Maar er zijn mensen uit op oorlog, en die krijgen meer en meer de microfoon. Onverstandig.