Is de ‘Franse islam’ een poging om moslims in Frankrijk te controleren?

De Franse president Emmanuel Macron heeft gepleit voor een ‘Franse islam’, een controversiële term die ook door voormalige presidenten werd gebruikt. We spraken met de Franse moslimactivist Abdelaziz Chaambi, over hoe woorden die politici gebruiken het dagelijkse leven van moslims beïnvloeden.

De Franse president Emmanuel Macron heeft gepleit voor een “Franse islam” om de kwesties van radicalisering en extremisme in het land aan te pakken. Maar het plan heeft onmiddellijk tot controverse geleid , met Franse moslims in de voorhoede van de kritiek.

Maar het gebruik van de term is niet nieuw en eerdere Franse leiders hebben ook plannen aangekondigd voor een inheemse islam.

We spraken met Abdelaziz Chaambi, de voorzitter en oprichter van Coördinatie tegen racisme en islamofobie (la Coordination contre le Racisme et l’Islamophobie), ook bekend onder het acroniem CRI.

Hij sprak over het probleem met door de overheid geleide initiatieven om de islam opnieuw te definiëren, en hoe het huidige beleid ten aanzien van Franse moslims heeft bijgedragen aan een antimoslimhouding.

Welke rol hebben politici en de media gespeeld bij de ‘demonisering’ van moslims en de islam in Frankrijk? 

ABDELAZIZ CHAAMBI:  In Frankrijk is er een categorie journalisten, politici en intellectuelen die echte brandstichters zijn: het zijn mensen die zichzelf positioneren tegen ons eigen land, die zichzelf positioneren tegen Frankrijk door moslims te demoniseren, en die vrede en burgerlijke harmonie saboteren.

Sommige mensen haten moslims en willen mensen tegen elkaar opvoeden door moslims te presenteren als een bedreiging voor de identiteit en cultuur van het land. Ze beschouwen ze als een vijfde colonne, als de duivel zelf. (Mensen) die zouden zijn gekomen voor de grote vervanger of die een geheim plan hebben om de Republiek te destabiliseren, hun manier van leven op te leggen en polygamie op te leggen, enz.

Al deze waanvoorstellingen en laster hebben geen basis aangezien moslims (in Frankrijk) al decennia, zelfs eeuwen, nooit hebben geprobeerd hun manier van leven of hun cultuur of traditie aan iemand op te leggen.

In Frankrijk is er inderdaad een categorie van invloedrijke mannen van opiniemakers die brandstichters zijn die vuur aansteken om de burgerlijke vrede in gevaar te brengen.

Wat vind je van de term ‘Franse islam’?

AC: Islam is uniek, het is niet Frans of Duits of Turks of Russisch of Engels: Islam is Islam.

Er zijn inderdaad specifieke kenmerken, er zijn sociale, historische en traditionele kenmerken. Als u in Senegal woont, als u in Frankrijk, Rusland of de Verenigde Staten woont, zijn dit verschillende contexten.   

De Franse islam leeft dus goed in een context en daar houden we rekening mee. We waren de eersten in Lyon bij de UJM (Union des Jeunes Musulmans) om te strijden voor een ‘gecontextualiseerde’ islam die rekening houdt met sociale relaties en de specifieke kenmerken van het land waarin we leven.

We legden bijvoorbeeld de Franse taal op in religieuze instructiecursussen, we vroegen dat de vrijdagpreek in het Frans zou worden vertaald, we vroegen dat de sprekers op de conferenties in het Frans konden spreken, zodat de jongeren van dit land de boodschap die we aan hen moeten overbrengen en de boodschap van de islam.

We zijn begonnen te werken aan vakbonden met christenen, met atheïsten, met mensen met verschillende politieke neigingen om te zeggen dat we samen zijn in een samenleving die de Franse samenleving wordt genoemd en we zullen proberen het allemaal samen te verbeteren. De islam gaat ook over nadenken over het algemeen belang en het algemeen belang, niet over egoïsme en individualisme. 

De Franse president, de heer Macron, gebruikt de formule van de ‘Franse islam’, maar we horen ze helemaal niet in dezelfde bewoordingen. Als we het hebben over de Franse islam, hebben we het over een geëngageerde, vrije, onafhankelijke islam die moslims in staat kan stellen zichzelf te organiseren zoals ze willen, om te praten over de problemen die hen interesseren en die hen bezighouden. Terwijl de heer Macron in zijn intentie, wanneer hij het heeft over de Franse islam, bedoelt hij effectief de islam en moslims te controleren, te leiden en te leiden zoals hij wil door te proberen ze in een mal te gieten.

De heer Macron vormt geen uitzondering op de regel, aangezien hij net als zijn voorgangers is; De heer (Jean-Pierre) Chevenement, de heer (Nicolas) Sarkozy, of de heer (Francois) Holland, die allemaal de islam moesten beheersen, om woordvoerders op te leggen die namens moslims spreken, hoewel ze nooit zijn gekozen. Het is de reproductie van het koloniale patroon toen volgzame en behulpzame mensen werden aangewezen als de vertegenwoordigers van moslims. En er is niet veel veranderd sinds de koloniale periode; in de jaren twintig was er de interministeriële commissie voor moslimaangelegenheden die bestond uit soldaten, politici, mensen die het moslimgeloof vertegenwoordigden en die door de koloniale krachten waren aangesteld. Ze moesten spreken namens Algerijnse moslims: dus we hadden hetzelfde met de heer Sarkozy in 2003 met de Franse Raad van het Moslimgeloof (CFCM).

Met de heer Sarkozy hadden we recht op de CFCM waarin mensen werden benoemd door de regering, ten koste van het secularisme, waardoor het zich niet in religieuze aangelegenheden kan mengen. Ook ten koste van de democratie, die burgers aanmoedigt om te stemmen om hun vertegenwoordigers te benoemen. Er is dus inderdaad politieke controle over de kwestie van de islam in Frankrijk.

en rekening kunnen houden met moslims wanneer ze op zijn minst georganiseerd of geëngageerd zijn, dat wil zeggen wanneer moslims burgers worden die hun plichten vervullen door te stemmen, vertegenwoordigers te kiezen, zelf op verantwoordelijke posities te solliciteren en verkozen te worden . Om een ​​politieke stakingsmacht te worden zodat de politieke klasse hen respecteert. Anders blijven ze instrumenten in handen van politici; Moslims hebben er alle belang bij het politieke veld te bezetten, omdat ze voorlopig slechts objecten van manipulatie, demonisering en politieke uitbuiting zijn.

Er is geen andere manier voor ons dan verantwoordelijkheid te nemen.

Wat ontbreekt er in de politiek om constructieve oplossingen te bieden voor belangrijke problemen? Welke rol speelt de secularistische cultuur in deze vraag?

AC: Wat ontbreekt in de politiek om constructieve oplossingen te bieden, is dat de betrokken mensen, de betrokken groepen, betrokken zijn bij het zoeken naar oplossingen, dat ze betrokken zijn bij de reflectie, worden beschouwd als mensen die in staat zijn om oplossingen te bieden.

Het huidige probleem is dat de problemen worden verborgen door de samenleving en de media, wanneer je praat met een meisje dat een hoofddoek draagt, bijvoorbeeld een gesluierde moslimvrouw, zal ze je vertellen over de moeilijkheden waarmee ze wordt geconfronteerd op school, universiteit, werk, handel , op straat, openbare diensten, en als je haar hoort, ontdek je dingen waar je niet aan denkt omdat je daar niet thuishoort. Ik denk dat als je deze problemen wilt oplossen, je de acteurs erbij moet betrekken. 

Het boek La laïcité dévoyée ou l’identité comme principe d’exclusion , (Secularisme gecorrumpeerd of identiteit als principe van uitsluiting), geschreven door Jean Bauberot, werpt heel goed licht op deze manipulatie die wordt gebruikt door politici, journalisten en intellectuelen om een politiek en sociaal juridisch kader in een gevangenis voor moslims. Secularisme is de neutraliteit van de politiek ten opzichte van religieuzen en vice versa, en het is vrijheid van geweten en vrijheid van aanbidding, maar deze dingen worden niet gerespecteerd als het om moslims gaat. 

Hoewel rechtmatigheid respect voor geloof en niet-geloof betekent, en de mogelijkheid om iemands religie te leven zonder in het openbaar, privé, individueel en collectief gestoord te worden, wordt dit bevestigd door de Grondwet en het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

Wat kunnen moslims en islamitische organisaties doen om het beleid onder de knie te krijgen dat is gekoppeld aan het vestigen van een ‘Franse islam’? 

AC:  Moslims moeten actoren worden in de Franse politieke arena met hun organisaties, dit is de enige methode die hen in staat kan stellen invloed uit te oefenen op de zogenaamde ‘Franse islam’. Er zijn meer dan 2500 moskeeën of gebedshuizen, er zijn ook duizenden moslimverenigingen, er zijn tussen de vijf en zes miljoen moslims in Frankrijk en ze kunnen een beslissende invloed hebben op het politieke leven in dit land als ze er ooit bij betrokken raken.

Ze moeten ook stelling nemen tegen en zich uiten tegen radicalisering, extremisme en terrorisme, zodat ze duidelijke standpunten kunnen innemen om uit te leggen dat de islam geen zorg is en dat de islam radicalisering, extremisme en terrorisme weigert. Ze moeten veel lesgeven om aan de bevolking uit te leggen wat de islam werkelijk is, wat in deze samenleving nog maar weinig bekend is.

Dit interview is uit het Frans vertaald en voor de duidelijkheid bewerkt.