Is Thierry Baudet toe aan een job in de dierentuin?

Thierry Baudet, stichter-boegbeeld van het Nederlandse Forum voor Democratie, heeft nog eens de krantenkoppen gehaald, door in een podcast voor Geopolitics and Empire een aantal opmerkelijke quotes neer te zetten. Bijzonder deze uitspraak trok de aandacht:

‘Baudet zegt letterlijk: Ik geloof dat we bestuurd worden door een wereldwijde samenzwering van kwaadaardige reptielen. De enige wereldspeler die zich hiertegen verzet, is Vladimir Poetin. Ik ben een fan van hem. Hij legt met zijn speciale militaire interventie het beest bloot. Volgens mij gaat hij winnen. Als hij wint, zal dit de nederlaag van de globalisten en het Amerikaanse imperium betekenen. Daarom vind ik het zo belangrijk dat ik me uitspreek, want ik ben de enige die zegt dat Poetin een held is. We moeten alles doen wat we kunnen om hem te steunen.’

Twintig flessen wodka

Dat Baudet een Poetinaanhanger was, wisten we al. Het blijft verbazen hoe een deel van de Europese rechterzijde zich heeft laten vangen aan de Poetinfuik, het Vlaams Belang-clubje rond Filip Dewinter om te beginnen. Vandaag houden ze zich gedeisd. Marine Le Pen put zich uit in excuses om afstand te nemen van de Russische potentaat, en liet in 2022 meer dan een miljoen campagnefolders vernietigen waarin ze glorieus Poetin de hand schudt. Silvio Berlusconi heeft voor zijn verjaardag dan weer twintig flessen wodka gekregen van zijn Russische boezemvriend en laat de loftrompet luid schallen voor de man die momenteel Oekraïne plat bombardeert in wat nog steeds een speciale operatie heet.

Twintig flessen wodka, dat is uiteraard een verzachtende omstandigheid. Wat Baudet voor zijn verjaardag van het Kremlin krijgt weten we niet, maar hij beoefent hetzelfde soort naïeve idolatrie waar elke rechtgeaarde nationalist kippenvel van krijgt. Het ideologisch raamwerk van Baudet vertoont grote gaten. Hoe kan je nu als ‘nationalist’ sympathiseren met een dictator die dissidenten in Siberische gevangenissen laat martelen, geen enkele vorm van vrije meningsuiting toelaat, en een volk zijn bestaansrecht betwist?

Het antwoord op die vraag zit in het vervolg van zijn discours: Poetin heeft de oorlog verklaard aan ‘het beest’. Het wat? Wel, het beest van de apocalyps, in casu de globalisten en het Amerikaans imperium. Baudets wantrouwen tegen het globalisme en de NAVO kan ik nog volgen, maar meteen gaat het drie versnellingen hoger en drijft het inzicht boven dat het om een wereldwijde samenzwering van ‘kwaadaardige reptielen’ gaat. Ook al relativeert de politicus achteraf die woorden (het was maar een ‘metafoor’), hij parafraseert er duidelijk de fantast David Icke mee, Brits ex-voetballer en sportjournalist. Deze verkondigt in zijn boek The Biggest Secret (1999) dat een aantal wereldleiders afstamt van een soort buitenaardse hagedissen, de Anunnaki, die zich lang geleden onder het menselijk ras vermengd hebben om een superras te vormen en ons, gewone stervelingen, te domineren. Ik bespaar u verdere details, wie meer wil weten verwijs ik naar literatuur terzake.

Deurenkomedie

Dat we voornamelijk door klootzakken geregeerd worden, ik noem ze de kakistocratie, daar heeft Baudet zeker een punt. Maar in plaats van het fenomeen politiek te analyseren en te polemiseren, man en paard te noemen, vlucht hij in een vage, generaliserende paranoia waardoor hij nauwelijks nog ernstig te nemen valt. Het beest? Reptielen? Meteen wordt heel de rechterzijde mee in het bad getrokken van dronkemansverhalen en SF-fantasieën, tot en met zijn mentor Paul Cliteur, een intelligent én nuchter man die niks opheeft met aliens.

Hoe is het zover kunnen komen, wat heeft er zich in het hoofd van deze man afgespeeld? Als rechts-conservatief denker kon ik Baudet wel pruimen, ook al was hij tussendoor de auteur van hilarische nevenpistes, zoals het voornemen om niet meer te masturberen, en het advies aan al zijn seksegenoten om dat ook niet meer te doen. Het Forum voor Democratie was oorspronkelijk een denktank waartoe notoire conservatieve opiniemakers als Roger Scruton en Theodore Dalrymple behoorden. Baudets gedachtengoed was uitgesproken identitair, conservatief-nationalistisch, anti-EU en pro directe democratie. De term oikofobie heeft hij vooral in het Nederlandse taalgebied gemunt.

Het is beginnen mislopen toen hij in 2016 de denktank omvormde tot een politieke partij. Baudet moest toen zijn ideeën omzetten in behapbare slogans die de media moesten halen, waardoor hij onder meer in antisemitisch vaarwater kwam. Dat leidde in 2020 tot een crisis binnen zijn partij, een deurenkomedie over het al dan niet aftreden van Baudet als voorzitter, en uiteindelijk zelfs een split.

Dat was zo te voorspellen. De reden voor het Forum-fiasco is simpelweg dat Thierry Baudet veel beter deugt als intellectueel dan als politicus. Zo ken ik er nog, Eric Zemmour bijvoorbeeld, die god-weet-waarom in 2021 Frans president wou worden. Sinds Plato dacht dat de ideale regering er een van filosofen was (de aristocratie, ‘bestuur van de besten’), en tot zijn scha en schande ondervond dat lieden van zijn soort zich beter aan hun pen houden, was ook Roger Scruton, samen met Paul Cliteur promotor van Baudets proefschrift, op een blauwe maandag adviseur van ene Boris Johnson.

In therapie

Helaas, intellectuelen die in de politiek gaan, komen in een slangenkuil terecht en ontdekken dat in dit universum de leugen regeert, mee in stand gehouden door de media. Daarvoor hoef je geen buitenissige alientheorieën te verzinnen. De ontgoocheling is zo groot dat, wie niet buigt en niet opstapt -zoals Baudet dus- psychische schade dreigt op te lopen en als intellectueel niet meer naar behoren functioneert. De cognitieve dissonantie die vervolgens optreedt -het conflict tussen eigen wereldbeeld en dat van de omgeving- kan niet bezworen worden met compromissen en halfslachtige deals -de regel in de politiek-, en dus percipieert men het milieu in kwestie als een verzameling malafide monsters. Zelfs in de eigen partij is men niet veilig en behoort de fameuze dolksteek in de rug tot de mogelijkheden. De paranoia wenkt.

Dat is een tragisch fenomeen. We hebben namelijk intellectuelen als Baudet hard nodig, die de politiek ongenadig observeren zonder er deel van uit te maken. Vandaag loopt hij er zelf steeds meer bij als een alien, een marginale zonderling die consternatie en/of hilariteit verwekt met groteske mystificaties.

Thierry Baudet komt zelfs niet meer toe aan politieke strategie of polemiek. Hij is verzeild geraakt in een ondergangs- en heilsreligie waarbij de reptilians ons letterlijk leegzuigen, en alleen een messias van het kaliber van Vladimir Poetin ons kan verlossen. Hierin uiteraard geholpen door een schare piekfijn uitgedoste alt right-ridders zoals Baudet zelf. Jammer voor wie deze hulpbehoevenden achterna loopt.

Om uit deze waan te geraken, beveel ik Thierry Baudet, waarmee ik het oprecht goed meen, dringend een stage aan in een dierentuin, meer bepaald de afdeling reptielen en amfibieën. Afgezien van enig metaforisch woordgebruik rond ‘oude krokodillen’, ‘slangenkuilen’ enzovoort bevinden de enige echte reptielen zich in de jungle, de zoo en dierenparken. Hier en daar houdt iemand ze als huisdier. Niks aliens of hagedissen uit de ruimte, de politiek is gewoon corrupt. Eens deze vaststelling gemaakt, kan die denktank misschien wel een tweede leven beginnen. Voor een intellectueel die zich zozeer op het gezond verstand beroept, een absolute aanrader.