Indignatie redactie 
Het Midden-Oosten boycot Franse producten na de onthoofding van geschiedenisleraar Samuel Paty door een berekende, met een mes gewapende salafist van Tsjetsjeense komaf.
**
Waarom? Samuel Paty heeft het bestaan les te geven over het begrip vrije meningsuiting. Ter illustratie toverde hij een Mohammed-cartoon uit zijn boekentas. Resultaat: in een Parijse voorstad rolde zijn afgehakte hoofd bloedend over de stoep.
Helemaal van de pot gerukt is dat het seculiere Frankrijk de schuld voor deze jammerlijke moord met voorbedachten rade in de schoenen krijgt geschoven. Want, weten islamitische opiniemakers en doordravers op moeilijk te ontcijferen radicale sites: Frankrijk polariseert, Frankrijk geeft de kinderen met een islamitische migratie-achtergrond onvoldoende kansen. Frankrijk lacht met de profeet. Zeer pijnlijk is dat linkse fellow-travellers aan onze Europese universiteiten die gevaarlijke mening zelfs lijken te delen. De Franse president Macron moet dringend zijn bovenkamer laten nakijken, weet het Turkse, gevaarlijke genie Erdogan stellig. Het Midden-Oosten blijft niet achter. De oliestaten en hun medestanders besluiten Franse producten te boycotten.
Bommen en granaten
Pijnlijk is dat dit schandelijke incident weinig verontwaardiging, laat staan woede oproept in de Europese en Amerikaanse mainstream-media. De zaak Floyd beheerste wereldwijd weken aan een stuk de headlines. Vergeleken daarmee lijkt de naar middeleeuws ritueel gepleegde moord op Samuel Paty slechts voor een rimpeling in de Seine te zorgen. De oorzaak is genoegzaam bekend. Floyd is zwart, Paty is wit. De agressor van Floyd is wit.
De moordenaar van Paty is een arme, islamitische, fundamentalistische, achtergestelde Tsjetsjeen. Die om God weet welke reden in Frankrijk asiel heeft gekregen. Geen ‘lone wolf’. Maar iemand die deel uit maakt van een netwerk malloten dat slechts één droom koestert: alles waar het Oude Avondland voor staat vernietigen. Met granaten, bommen, aanslagen, oorlogswapens. Zie ook o.a. Parijs, Madrid, Londen, Zaventem, Brussel.
Een eindeloos lange stoet van bloederige incidenten, levenslange kwetsuren, verminkte lichamen, beweende doodskisten en ongeneeslijke trauma’s. En wij maar bloemen neerleggen, rouwmarsen organiseren en ons verdriet strijdvaardig wegzingen. Sinds 9/11 zijn we geen stap verder. Integendeel. Het islamitische beest lijkt getemd noch geketend te kunnen worden.
Schuldig verzuim
Een paar bedenkingen. Als de islamitische wereld meent dat Frankrijk radicale en gewelddadige moslims niet op hun toegevoegde waarde taxeert, zouden die gevaarlijke vogels Frankrijk – en andere Europese landen – kunnen verlaten. Om onderdak te vinden in één van de puissant rijke oliestaten. Plaats en geld zat! Doch deze dictatoriale dollarmachines steken in de complexe migratie-en integratieproblematiek geen poot uit.
De oliestaten nemen niet één verdwaalde moslimbroeder of bootvluchteling in hun schoot op. Noch investeren ze een minuscuul deel van hun miljardenvoorraadje dollarbiljetten in de emancipatie van hun broeders en geloofsgenoten in den vreemde. Integendeel. Ze lijken het nog veel erger te willen maken. Ze leiden imams op die het hoofd en het hart van hier geboren jonge moslims vergiftigen. Ze investeren liever in een netwerk van ondergrondse moskeeën dan wel in een netwerk van scholen en een sociaal-cultureel weefsel met onze westerse waarden als richtsnoer. Dat heet: schuldig verzuim.
Geloof is een privézaak. Of iets om mee te lachen. Zoals een Deense cartoonist en Charlie Hebdo het hebben bestaan. Met de bekende gevolgen van dien. Dat de Franse president Macron geen afstand van die cartoons wenst te nemen, siert hem.
Brie en gruyère
De boycot heeft gelukkig ook iets lachwekkends. Geen brie meer voor Dubai! Geen gruyère voor Abu Dhabi. Geen geitenkaas voor Doha! We zien de vreedzame betogingen en spandoeken al voor ons. Wij van ’tScheldt vrezen zelfs dat er onvoldoende goed nagedacht is over de gevaarlijke gevolgen van deze onbesuisde boycot. Het zou wel eens kunnen dat de boycot bij de duizenden, uit 48 maagden bestaande harems in de oliestaten voor grote wrevel zorgt. Geen basisproducten uit Frankrijk betekent ook: geen Louis Vuitton-handtassen voor moeder de vrouw, tweede vrouw, derde vrouw, vierde vrouw en een stoet minnaressen. Of een homo-speelkameraadje in de brandkast. Geen hoofddoeken van Hermes. Geen parfum van Chanel. Geen dure horloges van Patek. Geen kratten champagne, cognac en bourgogne. Bij de allerrijkste soepjurken in het Midden-Oosten zeer gegeerd. Het alcoholverbod van de Almachtige ten spijt.
Een Europees antwoord op deze kaas met kogelgaten-boycot mag niet uitblijven. Kernenergie in plaats van olie-import. Nooit meer vliegen met Etihad, Emirates & Co. Alle vakanties richting Turkije geschrapt. Sportmanifestaties geboycot. Alle met (smeer)olie gesponsorde voetbalploegen degraderen naar vierde provinciale.
Maar dat zal weer eens niet gebeuren. We zullen nog maar eens een rondje zeuren over de toegevoegde waarde van die heerlijke open-minded, verrijkende islam en haar meest hardleerse volgelingen. Over de toegevoegde waarde van ‘die onbekende ander’. Over verdraagzaam zijn, naar elkaar toegroeien en verbinden.
Tot het volgende afgehakte hoofd bloedend door onze straten rolt.
***
