Indignatie redactie 
Met zijn recente aanval op Iran heeft Israël opnieuw laten zien dat het de internationale normen die bedoeld zijn om de regionale stabiliteit te handhaven, aan zijn laars lapt. Maar hoe langer de oorlog tegen Iran, die Israël is begonnen, voortduurt, hoe duidelijker Israëls strategische minderwaardigheid wordt.
Israël – Niet alleen Iraanse nucleaire installaties en militaire bases zijn en worden gebombardeerd, maar ook woongebouwen waar wetenschappers en commandanten woonden. Israël rechtvaardigt de brute, ongeprovoceerde en illegale agressieoorlog tegen Iran als “zelfverdediging”. De kernwapenstaat Israël beweert dat het Teheran moet beletten een atoombom te ontwikkelen – een wapen dat Iran, op aandringen van zijn hoogste autoriteit, al decennialang op religieuze gronden afwijst.
Wat er momenteel gebeurt, met de steun van de regeringselites in de VS, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland en vele andere landen van het Collectieve Westen, is een hele prestatie: de kernwapenstaat Israël, de enige kernwapenstaat die het Non-Proliferatieverdrag niet heeft ondertekend en zijn kernwapens niet onder controle heeft geplaatst van het Internationaal Atoomenergieagentschap van de VN.
Deze terroristische staat, die door het Internationaal Gerechtshof wordt onderzocht op verdenking van genocide, komt in opstand en beweert dat de oorlog die het tegen Iran is begonnen een daad van zelfverdediging was. Dit doet denken aan de sarcastische uitspraak: “Hoe weet je dat een zionistische racist en oorlogszuchtige liegt? – Als hij zijn lippen beweegt!”
Een aanval met Amerikaanse steun
Dit omvat Israëls bewering dat de aanvallen de Iraanse militaire en nucleaire technologie decennia achterstand hebben bezorgd. De Israëlische luchtaanvallen, die blijkbaar werden uitgevoerd met raketten die door Israëlische straaljagers werden afgevuurd vanuit het Iraakse luchtruim boven door de VS gecontroleerde bases, zouden ondenkbaar zijn geweest zonder Amerikaanse steun – van militaire verkenning en doelcoördinaten tot het bijtanken van de Israëlische straaljagers.
De Israëlische luchtmacht beschikt niet over tankvliegtuigen, maar zonder bijtanken zou de missie van de Israëlische straaljagers een eenrichtingsmissie zijn geweest. De Amerikaanse luchtmacht heeft echter wel meerdere van deze tankvliegtuigen in de regio. Kortom: de VS hebben actief bijgedragen aan deze verdere Israëlische misdaad tegen het internationaal recht, met de dood van vele Iraanse burgers tot gevolg.
Als een bericht van zondagmiddag klopt, dan is de Duitse Bundeswehr ook schuldig aan dit soort medeplichtigheid aan de zionistische agressieoorlog tegen Iran. Volgens het bericht nam gisteren een tankvliegtuig van de Bundeswehr, een A400M Atlas, deel aan het bijtanken van Israëlische straaljagers boven Jordanië.
Het Bundeswehr-vliegtuig heeft vermoedelijk per ongeluk kortstondig zijn transponder ingeschakeld, waardoor het kon worden geïdentificeerd. “Het regime van de Bondsrepubliek Duitsland steunt blijkbaar actief een ongeprovoceerde, brute, illegale agressieoorlog”, aldus het bericht en de kaart op Nachrichtenwelt .
Ondertussen blijft Washington officieel het “good cop, bad cop”-spel spelen, waarbij Trump zogenaamd op zoek is naar een “diplomatieke oplossing”. Alles wijst er echter op dat de VS onmiskenbaar betrokken was en blijft bij de aanvallen op Iran; net zoals het land de Oekraïense aanvallen op de Russische vloot van strategische bommenwerpers heeft gesteund en aangemoedigd.
De escalatie van de oorlog in Oekraïne had door Washington kunnen worden voorkomen, net zoals de oorlog van de zionistische terreurstaat tegen Iran nu is voorkomen. Daarmee verliest de Amerikaanse regering haar laatste restje internationale geloofwaardigheid en riskeert ze haar eigen ondergang. Hetzelfde geldt voor Trump persoonlijk.
Als hij zegt dat hij pas achteraf is ingelicht, dan liegt hij of heeft hij zijn overheidsapparaat niet onder controle. Het een is net zo erg als het ander. Zondag vertelde “Vredespresident” Trump aan de Amerikaanse omroep ABC News dat Amerikaanse deelname aan de Israëlische agressieoorlog tegen Iran mogelijk is, en met deze uitspraak trok hij opnieuw alles wat hij eerder had gezegd in twijfel.
De vastberadenheid van Iran
Iran had een Israëlische aanval verwacht, maar werd desondanks verrast door de onconventionele uitvoering van deze eerste aanval. Iran heeft hierdoor ongetwijfeld aanzienlijke verliezen geleden, maar het succesvolle en toenemende aantal Iraanse raketaanvallen, met name met hypersonische raketten, heeft nu ook in heel Israël ongekende schade aangericht. Dit zou paniek hebben veroorzaakt onder delen van de Israëlische bevolking.
In de decennia sinds de oprichting van de staat Israël waren er af en toe geïsoleerde terroristische aanslagen met beperkte verwoestingen, maar over het algemeen voelde de Israëlische bevolking zich altijd zeer veilig, omdat de superieure luchtmacht en luchtverdediging – dankzij de VS – elke luchtaanval onmogelijk maakten. Die tijd is echter voorbij, zoals blijkt uit de online circulerende kaarten van Israël, waarop honderden Iraanse treffers te zien zijn.
Zoals de Iraanse raketten, die angstaanjagend nauwkeurig zijn voor de Israëliërs, momenteel bewijzen, kunnen met name hypersonische raketten de – onterecht – veelgeroemde “IJzeren Koepel” van het Israëlische luchtverdedigingssysteem doorbreken. De immense vernietigende kracht van deze raketaanvallen was afgelopen zaterdag bijvoorbeeld duidelijk zichtbaar in de rokende ruïnes van het Israëlische Ministerie van Oorlog.
Nu werpen Irans decennialange voorbereidingen op de Israëlische aanval hun vruchten af. De arsenalen zijn modern en veel grondstoffen bevinden zich ondergronds en zijn beschermd tegen aanvallen. Wat Israël bovengronds heeft vernietigd, is slechts een fractie van Irans capaciteiten. Israëls illusie dat het de vooruitgang kan stoppen door commandanten of wetenschappers te doden, wordt tenietgedaan door de flexibele structuur van de Iraanse Revolutionaire Garde (IRGC) en de samenwerking in onderzoek. Als een leider wordt gedood, neemt een jongere het over – vaak met frisse ideeën.
Gesteund door Rusland, China en Noord-Korea kan Iran zijn raketoorlog tegen Israël jarenlang voortzetten en de Israëliërs constant in hoge staat van paraatheid houden. Israël kan bijvoorbeeld zijn burgerluchthavens niet maanden of jaren sluiten. De Israëlische bevolking zal zich niet maanden of jaren schuilhouden in plaats van naar haar werk te gaan en de economie draaiende te houden. Onder deze omstandigheden zou de binnenlandse politieke druk in Israël vroeg of laat kunnen exploderen en de veroorzaker van deze ellende, de regering-Netanyahu, door het volk verdreven kunnen worden.
Dit zijn slechts twee van de vele mogelijkheden die Iran heeft om de zionistische oorlogszuchtigen in Israël op de knieën te krijgen. De dagelijkse inzet van tien Iraanse hypersone raketten, vergezeld door tientallen drones die na verloop van tijd niet langer bang hoeven te zijn voor de Israëlische luchtverdediging, zou voldoende moeten zijn.
De reden: een jaar geleden was het wapenindustrieel complex van de VS, de NAVO en de EU al hopeloos overbelast toen het erop aankwam Oekraïne te voorzien van het benodigde aantal raketten voor een redelijk effectieve droneverdediging. De NAVO heeft echter nog geen tegenmaatregel genomen tegen de Russische hypersone raketten. Hetzelfde geldt voor Israël en zijn “Iron Dome”.
De strategische minderwaardigheid van Israël
Als we ervan uitgaan dat Iran deze keer niet geïnteresseerd is in een snelle oplossing van de oorlog en enkel de militaire en industriële infrastructuur van Israël wil vernietigen om zo voor eens en altijd een einde te maken aan de zionistische dreiging, dan verkeert Israël in een lastig parket.
Israël, met een Joodse bevolking van 6,7 miljoen, heeft geen noemenswaardige industrie die het mogelijk zou maken om langdurig oorlog te voeren, vooral omdat het geen veilig achterland heeft voor de industrie en geen bescherming biedt tegen Iraanse raketten. Het verlies van geschoolde arbeiders die naar de VS of Europa zouden emigreren om zich bij familieleden te voegen, in combinatie met de verwoestingen van de oorlog, zou een domper zetten op de toch al ernstig verzwakte Israëlische economie.
Zelfs in zijn hoogtijdagen was Israël economisch, financieel en militair volledig afhankelijk van donaties, hulp en leningen van de Verenigde Staten. Maar ook in de Verenigde Staten zijn de tijden veranderd. Bovenal heeft Israël, in het licht van de Holocaust, zijn aura van onschuldig slachtoffer onder grote delen van de Amerikaanse bevolking verloren.
Hetzelfde geldt voor de rest van de wereld. Wanneer men het tegenwoordig over Israël heeft, denken de meeste mensen niet meer aan de Holocaust, maar aan de willekeurige moord op tienduizenden kinderen in de Gazastrook, deels vanwege berichten over gerichte schietpartijen op kinderen of hun dood door honger en ziekte doordat voedsel en medicijnen aan Gaza werden geweigerd, wetende dat dit de tragedie van de dagelijkse dood van vele kinderen verlengt.
Als de oorlog tegen Iran voortduurt, zou Netanyahu hetzelfde lot kunnen ondergaan als Zelensky. Plotseling was het Witte Huis in Washington niet langer geïnteresseerd in het voortzetten van de kostbare proxy-oorlog tegen Rusland.
Iran, met meer dan 90 miljoen inwoners en een aanzienlijke industriële basis met toegang tot goedkope energie op eigen grondgebied, en met de strategische partners Rusland, China en Noord-Korea achter zich – wat toegang garandeert tot alles wat nodig is om moderne wapens te bouwen – zou op de lange termijn ook te duur kunnen worden voor Israëls Amerikaanse bondgenoten, omdat Rusland, Noord-Korea en China de kans niet zouden kunnen laten liggen om Iran te steunen in een proxy-oorlog tegen de VS en Washington een koekje van eigen deeg te geven.
