Indignatie redactie 
“Dronken van straffeloosheid”, heeft Israël zijn nieuwste genocide op grootse wijze “Operatie Gideons Strijdwagens” genoemd. Israël gaat van belegering naar inname en plant de bloedige verovering, etnische zuivering en permanente herkolonisatie van Gaza , waarbij het de retoriek van de heilige oorlog gebruikt om onheilige massavernietiging te rechtvaardigen – terwijl veel Palestijnse kinderen die op de een of andere manier hun barbaarse 18 maanden durende slachting hebben overleefd, nu langzaam verhongeren. “Wij zijn medeplichtig”, zegt een boze, rouwende arts. “Het is een gruwel.”
Nu Israël met zoveel wreedheden is weggekomen, terwijl de internationale gemeenschap de andere kant opkijkt, heeft het zojuist de nieuwste escalatie van zijn illegale collectieve bestraffing van de inwoners van Gaza onthuld door eindelijk hardop te verklaren: “We bezetten Gaza om te blijven.” De nieuwe “verovering van Gaza”, die unaniem werd goedgekeurd door Netanyahu’s extreemrechtse veiligheidskabinet, formaliseert Israëls plan voor de onbepaalde bezetting, gedwongen verdrijving en incorporatie in “gedesinfecteerde” Israëlische zones van een reeds lang belegerde burgerbevolking “voor haar eigen bescherming”.
De uitbreiding van een aanval die meer dan 185.000 inwoners van Gaza heeft gedood, gewond of vermist en miljoenen dakloos, hongerig, verminkt en getraumatiseerd heeft gemaakt, wordt belachelijk gepresenteerd als een laatste missie om Hamas te ontmantelen en gijzelaars te bevrijden, ook al heeft Israël herhaaldelijk in beide gefaald voordat het een staakt-het-vuren verbrak dat beide had kunnen bewerkstelligen.
“Gideons Strijdwagens zullen met grote kracht beginnen en zullen niet eindigen totdat al hun doelen bereikt zijn,” donderde Israël, wederom vrijwel negerend dat permanente bezetting, gedwongen verplaatsing en etnische zuivering in strijd zijn met het internationaal recht. “Geen in- en uitstappen meer – dit is een oorlog om de overwinning,” zei apartheidsminister van Financiën Bezalel Smotrich, die Israëliërs aanspoorde het woord “bezetting… Een volk dat wil leven, moet zijn land bezetten” te omarmen in plaats van te vrezen.
Maar de naam Gideons Strijdwagens, Merkavot Gideon , die verwijst naar de rechtvaardige Bijbelse krijger die een paar uitverkorenen leidde om een oud Arabisch volk te vernietigen, “legt deze symboliek in een waas van dreiging”, en vermengt de concepten van goddelijke wraak met door de staat gesanctioneerd etnisch geweld, de “mythische oorlogsinstrumenten (met) de Israëlische Merkava-tanks die al lang huizen en levens in Gaza en de Westelijke Jordaanoever verwoesten.”
Er zouden ziekelijkere, duistere ondertonen aan de oppervlakte zijn gekomen tijdens een kabinetsvergadering vol genocidale grappen. Nadat een minister had gehinnikt dat de inwoners van Gaza “met de Filistijnen” zouden moeten sterven, de oude inwoners van Gaza, weerlegde Netanyahu dit idee met: “Nee. We willen niet met hen sterven. We willen dat ze alleen sterven.” Het voorstel roept er ook op om (inmiddels verboden) internationale hulporganisaties te vervangen door particuliere Amerikaanse militaire aannemers, oftewel huurlingen, die hulp verdelen op door Israël aangewezen hulpcentra.
Critici noemen dit “geen hulpplan, maar een plan voor het weigeren van hulp” en schendt daarmee flagrant de internationale principes die een bezetter verbieden humanitaire behoeften uit te buiten om militaire of politieke doelen te bereiken. Ambtenaren in Gaza verwierpen het idee woedend als “voortzetting van een kwaadaardig beleid van belegering en uithongering… De bezetting kan geen humanitaire bemiddelaar zijn (wanneer) zij de bron en het instrument van de tragedie is.”
Elke illusie dat Israël abrupt een genadige aanwezigheid in het leven van de Palestijnen zou worden, werd dinsdag aan diggelen geslagen toen de extreemrechtse minister van Financiën, Bezalel Smotrich, op een conferentie op de Westelijke Jordaanoever verkondigde : “Gaza zal volledig worden verwoest.” Hij voegde eraan toe dat burgers uit Gaza “in grote getale zullen vertrekken naar derde landen”, in de hoop dat het gebied “tijdens de ambtstermijn van de huidige regering” formeel zou worden geannexeerd. Hij noemde niet dat dergelijke annexatie of enige verwerving van land door militaire macht verboden is als grondbeginsel van het internationaal recht, inclusief het VN-Handvest.
Onder verwijzing naar een rapport van Amnesty International uit 2024 getiteld You Feel You Are Subhuman, schrijft Dalal Yassine dat Gaza op de meest bittere wijze het einde van het humanitair recht vertegenwoordigt: “De afgelopen 19 maanden van genocide hebben niet alleen de dubbele maatstaf aangetoond die aan Palestijnen in Gaza wordt opgelegd, maar ook dat er helemaal geen maatstaf is.”
En zoals altijd blijven de VS medeplichtig. Israël zal pas in actie komen na een aanstaande reis van Trump, die zich niet heeft uitgesproken .bezwaren – zijn vergulde hotel lonkt – en zoals gewoonlijk slaat hij de plank mis door Hamas de schuld te geven van de “slechte” behandeling van de inwoners van Gaza. “Mensen verhongeren, en we gaan ze aan eten helpen,” mompelde hij. “Hamas maakt het onmogelijk (door) alles wat binnenkomt af te pakken.”
Deze week kwam onze medeplichtigheid scherper en schokkender in beeld toen Negen voormalige Biden-functionarissen gaven toe dat de maandenlange beweringen dat ze “onvermoeibaar” werkten aan een staakt-het-vuren – een uitdrukking die door Biden, Harris en zelfs AOC werd gebruikt en door sceptici werd bespot als “niets bijzonders” – allemaal een leugen waren.
Er werden geen eisen gesteld – een morele en politieke misdaad, versterkt door een memo uit 2024 waarin “onvoldoende bewijs” werd gevonden dat Amerikaanse wapens in verband werden gebracht met mensenrechtenschendingen of dat Israël hulp blokkeerde. Een criticus : “Het gebrek aan bezorgdheid over Palestijnse levens is tastbaar.”
Toch gaat het moorden door, met ongeveer de helft van de doden, vrouwen en kinderen. Ongeloofwaardig genoeg worden de Israëlische troepen steeds wreder: drones vuren regelmatig op teams van de burgerbescherming die proberen de gewonden onder het puin te bergen, soldaten hebben zojuist 15 Palestijnse Rode Halve Maan-medewerkers geëxecuteerd , aan handen en voeten gebonden, voordat ze hen en hun ambulances in het zand begroeven; honderden artsen , hulpverleners en journalisten zijn gedood .
Vorige maand waren dat onder anderen Ahmad Mansour, levend verbrand in een mediatent, en Fatima Hassouna, een “selfmade fighter”-collega die “Het Oog van Gaza” werd genoemd , voor wie de camera een wapen was om “een stem te behouden en een verhaal te vertellen”. Ze stierf samen met zes broers en zussen, vlak voor haar bruiloft, een dag nadat was aangekondigd dat een film met haar, Put Your Soul on Your Hand and Walk , op het filmfestival van Cannes zou worden vertoond. “Als ik sterf, wil ik een klinkende dood”, schreef ze vorig jaar. “Fatima had een plan voor vreugde”, zei een vriendin. “Ondanks de oorlog bleef ze dromen.”
Nu de Israëlische macht ongebreideld is, Arabische landen grotendeels zwijgen en internationale rechtsregels worden genegeerd, zijn er slechts kleine gebaren nodig om de levens van Gazanen te beschermen. Honderden Israëliërs wonen stille wakes bij om afbeeldingen van dode Palestijnse kinderen vast te houden; Artists Against Apartheid en andere groepen protesteerden in Washington D.C. met de namen van de doden en installeerden 17.000 paar kinderschoenen als een indringend gedenkteken;
de Zweedse televisie kondigde een initiatief aan om de auto van wijlen paus Franciscus om te bouwen tot een mobiele kliniek voor kinderen in Gaza, waarmee zijn laatste wens in vervulling gaat;
World Central Kitchen slaagt er ternauwernood in zijn mobiele bakkerij, de laatste bakkerij in Gaza, open te houden : “We zijn nu bijna aan de grenzen van wat mogelijk is.”
Toch neemt de wanhopige honger toe. De meeste inwoners van Gaza kampen met “acute voedselonzekerheid”, waarbij steeds meer kinderen sterven aan “verhongeringscomplicaties”, een inmiddels gangbare term die eigenlijk niet zou moeten bestaan.
Hulpverleners zeggen dat bijna 300.000 kinderen op de rand van de hongerdood staan; ongeveer een derde van de kinderen onder de twee jaar lijdt aan “acute ondervoeding”, en het aantal stijgt snel; meer dan 3500 kinderen onder de vijf jaar dreigen te sterven door verhongering; minstens 27 zijn gestorven aan ondervoeding en minstens een paar meer sterven er dagelijks, vaak pasgeborenen van moeders die geen melk kunnen produceren.
Tot nu toe heeft de Israëlische aanval meer dan 15.000 kinderen direct gedood; voor elk direct sterfgeval, aldus het medische tijdschrift The Lancet , zijn er tot vier indirecte sterfgevallen door honger, ziekte, de ineenstorting van de immuniteit van kleine lichamen en het ooit bloeiende gezondheidszorgsysteem van een land. Als het kan, scharrelen ingevallen kinderen die de helft van hun lichaamsgewicht zijn kwijtgeraakt, samen met hun wanhopige ouders in bergen afval naar iets om hun maag te vullen: “Ik wil niet dat mijn kind honger lijdt.” Een moeder: “Als mensen zijn we bijna dood.”
De verhalen en beelden zijn afschuwelijk: stokmagere, Auschwitz-achtige ledematen steken uit, ribben steken uit holle borsten, ogen worden groot en glazig. Ooit levendig, liggen ze in bed , vel op bot, te zwak om te lopen, te staan, zich om te draaien, hun hoofd op te tillen, uiteindelijk te ademen. Een uitgemergelde zesjarige, die de helft weegt van wat hij zou moeten wegen, kronkelt op een bed en smeekt: “Ik wil weg.” Een vier maanden oud meisje van drie kilo stierf aan ondervoeding, verzuring van het bloed, lever- en nierfalen nadat haar haar en nagels uitvielen. Van de pasgeboren tweelingmeisjes stierf er één acht dagen later.
De babyzoon Abdelaziz van een vader stierf enkele uren nadat zijn ernstig ondervoede moeder hem ter wereld had gebracht; het ziekenhuispersoneel sloot Abdelaziz, te vroeg geboren en hijgend, aan op een beademingsapparaat; het stopte een paar uur later toen het ziekenhuis geen brandstof meer had, en hij stierf “onmiddellijk”. “Ik verlies mijn zoon voor mijn ogen”, zegt een moeder. “In deze bedden wachten we tot ze één voor één sterven.”
Elke dag, zegt Tareq Hailat van het Palestine Children’s Relief Fund, moeten er in Gaza tot wel tien zieke kinderen dringend medisch geëvacueerd worden, maar “dat lukt gewoon niet.” Elk kind, benadrukt hij, heeft een verhaal: “Ze zijn niet zomaar een nummer.” Onder de handvol kinderen die zijn groep wist te redden, bevond zich de zesjarige Fadi al-Zant uit Gaza-Stad, die aan cystische fibrose leed; hij had ook honger. Toen zijn moeder geen eten of medicijnen kon vinden, daalde Fadi’s gewicht van 30 naar 11 kilo en werd hij te zwak om te lopen.
Hij werd op wonderbaarlijke wijze geëvacueerd naar eerst Egypte en vervolgens naar New York. Toen de media zijn verhaal begonnen te volgen, werd Fadi “het gezicht van de hongersnood in Gaza”. Maar hij was een zeldzame, gezegende uitzondering. “We breken de lichamen en geesten van de kinderen in Gaza”, zegt Michael Ryan, directeur van de WHO. “We laten de kinderen in Gaza verhongeren. We zijn medeplichtig. Als arts ben ik woedend. Het is een gruwel.”
Er zijn er zoveel. Drop Site News plaatste een video van de radeloze moeder van de vier maanden oude Yousef al-Najjar, die opgerold op een ziekenhuisbed lag, met zijn vuistjes zwaaiend, lijdend aan ondervoeding en uitdroging. Hij woog slechts 1,5 kilo, een kwart van wat hij had moeten wegen. Zijn jonge moeder klaagde: Hij had krampen bij het proberen te ademen, zijn hele ribbenkast stak uit, dit had ze nog nooit eerder meegemaakt, ze weet elke ochtend niet of hij het heeft overleefd: “De vrouw die je voor je ziet, bedelt om geld om haar kinderen te voeden.”
Ze hield hem in haar armen en tilde hem vervolgens herhaaldelijk de lucht in, haar armen recht voor zich uit, op en neer, op en neer, bijna gewichtloos. “Waarom overkomt ons dit?” riep ze. “Ik zweer bij God, het is verkeerd wat ons overkomt.” Maandag stierf Yousef aan ondervoeding, en Israël. Moge zijn nagedachtenis tot zegen zijn.
BREAKING: Four-month-old Yousef al-Najjar has died from malnutrition in Gaza.
Local media say the infant weighed just 1.5 kg (3.3 pounds) at the time of his death—less than one-fourth the average weight for his age.
His death comes amid a 64-day Israeli blockade which has put… pic.twitter.com/GR1atYo5UF
— Drop Site (@DropSiteNews) May 5, 2025
