Demonstranten verzamelden zich op 4 november buiten de residentie van Benjamin Netanyahu en eisten zijn ontslag vanwege de recente verrassingsaanval door Hamas-strijders op nederzettingen rond de Gazastrook.
Demonstranten toonden Israëlische vlaggen en scandeerden “Zet hem in de gevangenis!” terwijl honderden politiebarrières rond Netanyahu’s huis in Jeruzalem doorbraken.
Een aanzienlijk aantal Israëli’s houdt Netanyahu verantwoordelijk voor het falen van de inlichtingendiensten die hebben geleid tot de arrestatie van ongeveer 240 Israëli’s door Hamas op 7 oktober.
Gedurende die periode beschouwden de Israëlische veiligheidsdiensten een grondaanval door Hamas niet als waarschijnlijk. Ze hadden de afgelopen maanden troepen verplaatst van de grens met Gaza om de kolonisten op de Westelijke Jordaanoever te beschermen. Bovendien heeft het Israëlische leger de afgelopen jaren veiligheidsfunctionarissen ontwapend die verantwoordelijk zijn voor de bescherming van de nederzettingen rond Gaza.
Veel Israëli’s zijn ook boos over Netanyahu’s strategie om Hamas politiek te versterken, die hij nastreefde in een poging de Palestijnse Autoriteit te verzwakken en de roep om vredesonderhandelingen en de oprichting van een Palestijnse staat te ondermijnen.
Het protest op die zaterdag viel samen met een opiniepeiling van Channel 13, waaruit bleek dat 76 procent van de Israëli’s vond dat Netanyahu moest aftreden, en 64 procent steunde het houden van verkiezingen onmiddellijk na het conflict.
Toen in de peiling werd gevraagd naar de primaire verantwoordelijkheid voor de aanval, schreef 44 procent van de Israëli’s de schuld toe aan Netanyahu, terwijl 33 procent wees op de militaire stafchef en hoge militaire functionarissen. Bovendien hield 5 procent de minister van Defensie verantwoordelijk.
Netanyahu heeft nog niet de persoonlijke verantwoordelijkheid op zich genomen voor de tekortkomingen die de onverwachte Hamas-aanval mogelijk maakten, resulterend in de dood van meer dan 1.400 mensen.
Tragisch genoeg werden sommige Israëlische soldaten en burgers gedood door Hamas-strijders, terwijl anderen hun leven verloren tijdens confrontaties met Israëlische veiligheidstroepen die probeerden te voorkomen dat Hamas Israëlische gevangenen mee terug zou nemen naar Gaza.
Netanyahu heeft geweigerd een onderzoek in te stellen naar het falen van de inlichtingendiensten en de redenen achter het hoge aantal Israëlische slachtoffers tot aan het einde van het aanhoudende conflict met Hamas.
Er verschijnen ook berichten die wijzen op ontevredenheid bij het Witte Huis over het leiderschap van Netanyahu, met aanwijzingen dat zij potentiële opvolgers onderzoeken. Volgens een Politico-rapport eerder deze week hebben Joe Biden en hoge functionarissen van het Witte Huis de waarschijnlijkheid besproken dat de politieke carrière van Benjamin Netanyahu zijn einde nadert.
Bovendien zijn veel Israëli’s gefrustreerd door de mislukte pogingen van de regering om de vrijlating van de gevangenen veilig te stellen.
Op 7 oktober, tijdens de eerste dag van de Hamas-aanval, riep een prominente Israëlische minister, Bezalel Smotrich genaamd, op tot een krachtige reactie van de Israëlische strijdkrachten, waarbij hij prioriteit gaf aan een zware aanval op Hamas boven onmiddellijke inspanningen om de vrijlating van de gevangenen veilig te stellen.
Tijdens een afzonderlijke demonstratie in Tel Aviv de daaropvolgende zaterdag kwamen duizenden mensen bijeen, waarbij ze vlaggen toonden en foto’s toonden van personen die in Gaza gevangen werden gehouden. Ze hielden borden vast met teksten als ‘Bevrijd de gijzelaars tegen elke prijs’, terwijl ze scandeerden: ‘Breng ze onmiddellijk naar huis.’
Ofri Bibas-Levy, wiens broer, samen met zijn vierjarige zoon Ariel en de tien maanden oude zoon Kfir, door Hamas werden opgepakt, vertelde Reuters: “We hebben geen kennis van hun verblijfplaats, de omstandigheden waarin ze worden vastgehouden in, of dat Kfir en Ariël voldoende voeding krijgen. Ariël is nog maar een baby.”
Na de aanval startte Israël een zeer agressieve militaire campagne in Gaza, resulterend in de dood van meer dan 9.000 Palestijnen, waaronder een aanzienlijk aantal vrouwen en kinderen. Israël veroorzaakte grootschalige verwoestingen in grote delen van de regio, waarbij het doelbewust hoge woongebouwen, ziekenhuizen, scholen en zelfs gebedshuizen aanviel. Bij deze aanvallen werd vaak gebruik gemaakt van grote bommen van 2.000 pond.
Vóór het conflict was de populariteit van Netanyahu al aan het afnemen als gevolg van zijn juridische strijd tegen de beschuldigingen van corruptie, die hij ontkent. Bovendien had hij aangedrongen op een controversieel plan om het gezag van de rechterlijke macht te beperken, wat leidde tot massaprotesten op straat waarbij honderdduizenden mensen betrokken waren.