Indignatie redactie 
Het verhaal over Jeffrey Epstein is bekend: hij werd (vermoedelijk) dood aangetroffen in zijn gevangeniscel op 10 augustus in afwachting van zijn proces op beschuldiging van sekshandel van minderjarige meisjes, waarvan hij naar verluidt tientallen seksueel had misbruikt nadat hij ze eerst had verwend met “ongepast aanraken”. Wat velen niet weten is dat Jeffrey Epstein hoogstwaarschijnlijk zijn seksuele verdorvenheid leerde van Wall Street – om het vervolgens naar een hoger niveau te tillen.
Wat de meeste mensen niet weten is dat Epstein van 1976 tot 1981 voor de investeringsbank van Wall Street, Bear Stearns, had gewerkt.
Bear Stearns stortte in mekaar in de vroege dagen van de financiële crisis van 2008 en werd gekocht door JPMorgan Chase. Eén van de laatste daden van de toenmalige ceo van Bear Stearns, Jimmy Cayne, was om een betaling van $ 2 miljoen te doen aan een vrouw die de legendarische voorzitter van Bear Stearns, Alan “Ace” Greenberg, ervan had beschuldigd zich bezig te houden met “ongepast aanraken”. Naar verluidt zou de jonge vrouw een getuige hebben gehad die haar aanklacht ondersteunde.
In een artikel van de New York Times uit 2017 meldde een voormalige directeur van Bear Stearns, Maureen Sherry, dat “…het meestal dezelfde mannen waren aan wie jonge vrouwen ten prooi vielen.” In een artikel uit 2016 van Maureen Callahan in de New York Post meldt een voormalige medewerker van Bear Stearns dat mannen bij Bear Stearns “blowjobs kregen, vóór het personeel – dat gebeurde de hele tijd.”
Geruchten dat mannen bij Bear Stearns seksuele gunsten van vrouwelijke collega’s eisten en ermee wegkwamen dateren eigenlijk al van de jaren tachtig.
Naarmate bijna elke dag méér beschuldigingen in de openbaarheid komen over het gruwelijke seksuele geweld van Jeffrey Epstein en zijn groep van “ondersteuners”, ontstaat er een profiel dat een opvallende gelijkenis vertoont met hoe Wall Street zijn hoogst scorende brokers zich al tientallen jaren laat gedragen tegenover kwetsbare jonge vrouwelijke werknemers. In beide situaties zijn er de “ondersteuners”; in beide situaties is er een falend rechtssysteem en zijn er machtige advocaten die deals sluiten; in beide situaties zijn er honderden verschillende vrouwen die gedurende lange tijd hetzelfde soort claims beweren zonder dat een overheidsinstantie het misbruik stopt; en in beide situaties konden machtige mannen die een belangrijke spelen in de onverzadigbare zoektocht naar winst van Wall Street, gemakkelijk wegkomen van een groot aantal geloofwaardige beschuldigingen van seksuele aanvallen.
Het grote verschil van Jeffrey Epstein en de seksuele aanvallen door Wall Street-brokers is dat hij jaagde op minderjarige meisjes. Het is echter opmerkelijk dat veel Wall Street-bedrijven jonge vrouwen in dienst nemen, net van de middelbare school, om “getraind” te worden om in hun bankkantoren te werken. De seksuele verzorging is niet zo openlijk als in de Jeffrey Epstein-gevallen, waar de jonge meisjes werden ingehuurd om een massage te geven en hen vervolgens werd verteld dat de massage na verloop van tijd naakt door hen moest worden toegediend; en toen, na verloop van meer tijd, werden de meisjes geconfronteerd met een grootschalige seksuele aanval. Maar jonge vrouwen in deze Wall Street-kantoren krijgen een duidelijke boodschap van hun Human Resources-afdelingen dat ze goed moeten kunnen “opschieten” met die grote goed-presterende brokers die grote winsten genereren voor het bedrijf.
Loop een doorsnee kantoor van een retail broker van Wall Street binnen die in elke grote stad in heel Amerika te vinden zijn en u zult door de vele glazen wanden kantoortjes zien die vooral gevuld zijn met blanke mannelijke brokers en mooie, jonge vrouwelijke verkoopassistenten (de zogenaamde “client service associates”), die zich in een laagbetaalde, onderdanige positie aan een bureau bevinden, net buiten die kantoortjes.
Ondergeschiktheid aan die broker is op de volgende manieren ingebakken: de prestaties van de verkoopassistente worden officieel geëvalueerd door die broker en worden een geschreven, permanent onderdeel van haar arbeidsdossier; de broker, als hij een grote winstmaker voor het bedrijf is, kan de verkoopassistente laten ontslaan voor elk wissewasje – zelfs als het verzonnen is; en, belangrijker, de meeste Wall Street-bedrijven betalen deze vrouwen lage lonen, en laten het over aan de broker waar de vrouwen voor werken om hen een percentage van zijn commissies te geven als hij vindt dat haar “prestatie” naar zijn zin is.
Het enige dat Wall Street zou moeten doen om deze seksuele en machtsdynamiek te veranderen, is deze vrouwen een goed salaris betalen en de extra vergoeding van de broker te schrappen. Het feit dat Wall Street deze dynamiek niet wijzigt, suggereert dat deze industrietak haar jachthonden graag hun vaardigheden op de kwetsbare prooi (op kantoor) als een vorm van doelgericht oefenen, laat botvieren.
Net zoals Epstein zijn misbruik tientallen jaren kon verbergen door een aantal dure advocaten in dienst te nemen die wisten hoe het systeem werkt, heeft Wall Street alle grootste advocatenkantoren in Amerika tot haar beschikking. Deze advocatenkantoren hebben het Amerikaanse Hooggerechtshof en de Appellate Courts in het hele land er systematisch van overtuigd dat Wall Street een eigen privaat rechtssysteem moet kunnen runnen; dat het toegestaan moet zijn om zijn werknemers een verklaring van afstand te laten ondertekenen die afstand doet van hun recht op toegang tot de nationale rechtbanken en in plaats daarvan het gemanipuleerde rechtssysteem van Wall Street te gebruiken.
De meeste Amerikanen zijn het erover eens dat Wall Street de meest corrupte industrietak in Amerika is. En toch is de meest corrupte industrie de enige industrie die universeel van zowel werknemers als klanten eist dat ze afstand doen van hun recht om de nationale rechtbanken te gebruiken om claims te regelen en in plaats daarvan het door Wall Street gecreëerde verplichte arbitragesysteem moeten gebruiken dat géén procedurele bescherming van een rechtbank kent.
Wat zich achter de schermen van dat opgetuigde rechtssysteem verbergt, is verwant aan wat er gebeurde in de katholieke kerk waar misbruikte priesters werden overgebracht van parochie naar parochie en seksueel misbruik in het geheim werd afgehandeld met zogenaamde bevelen van bovenaf. Door Wall Street en zijn eigen private rechtssysteem wordt de mainstream media beroofd van een stoel in een open rechtszaal; er zijn geen openbare transcripties van de hoorzittingen beschikbaar; en de ergste seksuele aanvallen worden snel in stilte afgehandeld. De misbruikmakende broker houdt steevast zijn baan zonder een bezwarende aantekening in zijn openbare dossier over een seksuele aanval of dat er een regeling is getroffen wegens seksuele intimidatie. Het openbare dossier van de broker wordt bijgehouden door de toezichthouder van Wall Street, FINRA – dezelfde organisatie die het privaatrechtssysteem voor Wall Street beheert.
Toen de machtige advocaten van Epstein in 2008 de zaak met federale aanklagers in der minne schikten, had de politie van Palm Beach geloofwaardig bewijs dat Epstein tientallen minderjarige meisjes seksueel had misbruikt in zijn huis in Palm Beach. De politie had de FBI zelfs gevraagd om een onderzoek in te stellen. Maar de federale overheid liet Epstein er grotendeels mee wegkomen door de zaak te concentreren op zegge en schrijve één verzoek om seks aan een minderjarige en één verzoek van prostitutie bij een volwassene.
Zijn 13 maanden gevangenisstraf bestond uit het vervoeren door zijn privéchauffeur in zijn limousine naar een kantoor waar hij 12 uur per dag besteedde aan een zogenaamd herintredingsprogramma. De New York Times schreef hierover: “Toen Jeffrey Epstein in Florida zijn tijd uitdiende vanwege het vragen om seks met een minderjarige, kreeg hij een verrassende bezoeker: James E. Staley, een topman van JPMorgan Chase en een van de hoogst aangeschreven mensen op Wall Street.” Staley wilde zijn relatie met Epstein aanhouden, volgens de Times, omdat “Epstein tientallen rijke klanten naar Mr. Staley en zijn bank had geleid.”
Dit is precies hetzelfde motief dat de grote winstproducerende brokers op Wall Street in veiligheid houdt.
