Indignatie redactie 
De biljarden vliegen je om de oren, terwijl de ‘Federal Reserve‘ en daaraan gelieerde organisaties alle ballen in de lucht proberen te houden, er daardoor geen ‘markt‘ meer over is, en het ene na het andere ‘bankschandaal‘ gigantische vermogens wegvaagt. De hele economie is defacto ‘genationaliseerd‘, maar op een wijze die bepaalde ‘ingezetenen‘ schofterig rijk maakt, terwijl anderen in het stof bijten. Om die laatste groep de illusie te geven dat hij er juist voor hen is, heeft hij aangekondigd het minimumloon op te zullen trekken naar $15 per uur. Een sympathiek gebaar, maar hoe pakt dat uit in de praktijk?
Die stap, dat verhogen van het minimumloon, zal er in bepaalde sectoren toe leiden dat de automatisering nóg sneller zal gaan dan nu al het geval is. Joe stelt dat niemand die veertig uur in de week werkt minder mag verdienen dat de ‘armoedegrens‘. Mijn eigen standpunt is dat elke burger voldoende geld dient te krijgen om te overleven, of hij of zij nou werkt of niet. En dat als je werkt, je méér moet krijgen. Het concept van het ‘Basisloon‘. Als automatisering banen kost, leidt dat in de praktijk tot de creatie van ‘BullShit‘-banen. Youp illustreerde dat voortreffelijk in zijn column van deze week, waarin hij beschreef hoe het toeging op de ‘priklokatie‘. En mijn vrouw ging vandaag haar ‘shot‘ halen, en daar was het beeld identiek.
Waar het leeuwendeel van die ‘BullShit‘-banen direct, of indirect tevoorschijn worden getoverd door de overheid, middels regelgeving en subsidies, betekent het dat de overheid meer en meer geld nodig heeft. Waar overheden al verzuipen in de schulden, en de geldpersen al roodgloeiend aanlopen, terwijl men ook het bedrijfsleven niet voor de voeten wil lopen door de belastingen dramatisch op te trekken, waardoor de investeringen van die bedrijven stilvallen, leidt dat tot inflatie. De gebruikelijke manier om inflatie de kop in te drukken is het verhogen van de rente, maar dat overleven onze economieën niet. Die inflatie is al volop zichtbaar in de prijzen van huizen, grondstoffen, de koersen van aandelen en ander ‘waardepapier‘, waarbij sommige ‘beursgenoteerde‘ fondsen, de SPAC’s, op papier veel waard zijn, maar niets produceren, en geen bezittingen hebben. Maar als die inflatie de voedselproductie raakt, zul je tot de ontdekking komen dat $15 nog niet genoeg is om een brood te kopen.
Dat laatste is een Horrorscenario. Het overkwam Duitsland tijdens de ‘Weimar-Republiek‘, en bepaalde ‘bananen-republieken‘ hebben er permanent last van. ‘Hitler-Duitsland‘ ontworstelde zich, maar ik hoop dat u begrijpt waarom ik liever niet zou zien dat Joe daar een voorbeeld aan zou nemen. Zelf schermt hij nu nog met ‘FDR‘, die de Verenigde Staten er weer bovenop hielp na de rampzalige ‘crash‘ van 1929. Maar de situatie van toen is niet vergelijkbaar met die van nu. Zowel nationaal, als internationaal. Wat niet wegneemt dat bepaalde elementen van de plannen die hij nu ontvouwt kansen bieden. De tragiek is alleen dat hij ze presenteert als een alternatief voor wat de Chinezen al geruime tijd geleden in gang hebben gezet. Terwijl we beter af zouden zijn als hij zou zoeken naar manieren om nationale inspanningen aan te laten sluiten op de Chinese plannen. Samen, en niet als concurrent. Elk land met zijn eigen identiteit en sterke punten.
Concurrentie tussen bedrijven is gezond. Maar tussen landen niet. Sterker nog, het is afgrijselijk stupide, en slecht voor je gezondheid. Niet in de laatste plaats door de ziekmakende verspilling van al die oorlogen, die gehakt maken van alles wat ‘Groen‘ is in je plannen, behalve ‘LegerGroen‘. Exact omdat Joe het juist expliciet wél zo inkleedt, als een machtsstrijd, heb ik er geen begin van fiducie in. Het is natuurlijk altijd mogelijk dat ik bepaalde ontwikkelingen verkeerd inschat, waardoor we in het westen op miraculeuze wijze onszelf opnieuw uitvinden, en boven komen drijven. Maar vooralsnog zie ik het niet. Ook al omdat we op tal van essentiële gebieden wegen zijn ingeslagen die ons ‘probleem-oplossend-vermogen‘ geweld aandoen. Eveneens prominent zichtbaar in de plannen van Joe is dat hij tal van (vermeende) misstanden te lijf gaat met overheidsingrijpen, en gedwongen bevoorrechting van groepen op basis van criteria die nog niet naast ‘kwaliteiten‘ of ‘capaciteiten‘ hebben gelegen. Maar ik vrees dat Joe zelf ook ruim over de uiterste houdbaarheidsdatum is, en dat hij het niet meer overziet. Ik houd mijn hart vast als ik hem hoor spreken, en ik mij probeer voor te stellen hoe hij herinnerd wil worden.
Het is duidelijk dat China en Rusland bang zijn om meegesleurd te worden in de val van Joe en ‘Zijn‘ Verenigde Staten. Xi blijft, net als Poetin, hameren op de noodzaak van samenwerking, het vermijden van gewapende conflicten, en respect voor de Internationale Wetgeving, en Instituten. Maar Joe en zijn vrienden binnen de NAVO, ‘Groen‘ of anderszins, denken niet in die richting. Ze moeten beseffen wat het betekent als ze doorgaan op deze weg, maar als we kijken naar de landen die we inmiddels ‘bevrijd‘ hebben, dan ziet het er gewoon verschrikkelijk somber uit voor ons. Als ook wij straks ‘bevrijd‘ zijn van een menswaardig bestaan en onze voorheen vanzelfsprekende welvaart, is het te laat.
Wie in de ‘gevestigde‘ media op zoek gaat naar een verzoenend geluid richting China en Rusland, mag wel een vergrootglas meenemen. Er is een alles verzwelgende behoefte aan polarisatie bij de ‘gevestigde‘ jongens en meisjes. Ze spelen ‘leentjebuur‘ bij elkaar, voegen er compleet verzonnen verhalen aan toe, citeren anonieme bronnen die vermoedelijk niet eens bestaan, of die helemaal geen toegang hebben tot de drek die ze verkopen aan hun gretige, op sensatie en oorlog beluste ‘journalistieke‘ klantenkring. En het lijkt of ze in een estafetterace zitten, waarbij ze elkaar het ‘baarlijke nonsense stokje‘ overdragen, en naar elkaar verwijzen als je vraagt waar ze die onzin vandaan halen. Of, zoals Caitlin Johnstone noteerde: ‘De CIA placht de media te infiltreren. Nu zijn ze de media.’
Dat geld niet alles oplost, en in bepaalde gevallen bestaande problemen alleen maar groter maakt, vooral als het niet je eigen geld is, dat is helder. Vooralsnog is de Amerikaanse Dollar de ‘wereldhandelsmunt‘, maar de Russen zijn druk aan het afbouwen. De snel oplopende spanningen tussen de Verenigde Staten en Rusland kunnen voor Europa buitengewoon nare consequenties hebben. Ik ben mij er terdege van bewust dat velen in Europa menen dat de Russen ons nodig hebben, en niet andersom. Maar de tijd lijkt mij niet ver meer waarop we die these kunnen gaan testen. Het zijn uw eigen vertegenwoordigers die daar op hebben aangestuurd. Het is niet de schuld van Poetin, en zelfs niet de schuld van Joe. Verwacht geen ‘Marshallhulp‘, maar eerder dat u door de ‘Warparty‘ in Washington het vel over de oren gestroopt zal worden op zoek naar omzet voor hun wapenfabrieken en ‘diensten‘ terwijl de ‘PetroDollar‘ bezwijkt. Kies uw reddingssloep verstandig.
