Indignatie redactie 
The Voice moet ons anders leren kijken naar daders van kindermisbruik, vindt ervaringsdeskundige Enrike van Wingerden.
Het optreden van John de Mol in de BOOS-aflevering over The Voice brengt grote problemen met het aanpakken van seksueel grensoverschrijdend gedrag aan het licht. Breed gedragen verontwaardiging ontstond toen De Mol het probleem toeschreef aan vrouwen ‘die niet aan de bel trekken’. Even schadelijk is zijn terughoudendheid over het misbruik van kinderen die meededen aan The Voice.
John de Mol zegt moeilijk te kunnen geloven dat coach Marco Borsato aan kinderen zou zitten: “Ik kan het me gewoon niet voorstellen.” Terwijl hij geen twijfel uitspreekt over de ervaringen van de volwassen kandidaten, twijfelt hij wel aan de verklaring van kinderen. Een kandidaat van The Voice Kids vertelt dat Borsato zich herhaaldelijk aan haar heeft vergrepen tijdens een barbecue. Destijds was zij 14 jaar. Over die barbecue zegt De Mol: “Ik hoorde alleen maar van de mensen die ik erover sprak hoe leuk het was.”
Bestookt met dreigementen
Dit is een veelvoorkomende reactie op kindermisbruik. Op 4 januari spraken de buren van de hoofdverdachte in de zaak rond de dood van 14-jarige Esmee Kortekaas, hun verbijstering uit over de arrestatie van hun 32-jarige buurman. Hoe kan het dat zo’n ‘extreem vriendelijke’ man verdacht wordt van ontucht en mogelijke moord? In dezelfde week werd de verdachte via sociale media bestookt met dreigementen door onbekenden.
Dit tekent de problemen met het herkennen van daders van kindermisbruik. Een dader wordt vaak de hand boven het hoofd gehouden door mensen in de omgeving die moeite hebben de schokkende gebeurtenissen te verenigen met het eigen beeld van de dader. Door mensen zonder een persoonlijke band met de dader wordt de dader vaak juist ontmenselijkt. Beide reacties versterken elkaar en belemmeren de aanpak.
Dader is een complex mens
In mijn eigen helingsproces als slachtoffer van kindermisbruik heb ik geleerd dat de eigenschappen van een dader naast elkaar kunnen bestaan. De manier om kindermisbruik te herkennen als samenleving, en om ervan te kunnen helen als slachtoffer, is door te erkennen dat de dader een complex mens is over wie we tegenstrijdige ideeën en gevoelens kunnen hebben.
Om misbruik aan te pakken moeten we leren dat daders die de lichamen van kinderen schenden ook vriendelijke buurmannen kunnen zijn.
