Een week is lang in de mediawereld. Er gebeurt veel in 7 dagen – in Duitsland en over de hele wereld. Bijna ontelbare gebeurtenissen kunnen worden waargenomen. Een stroom, gevoed door een zee van informatie, baant zich een weg naar de redacties van de persbureaus en de media.

Wat gaat er mis in de media, die met zo’n selectie van informatie een week lang “rapporteert” over de vaccinatiebeslissing van een voetballer? Wat loopt er uit de hand bij de redacties die de hoogst persoonlijke beslissing van de 26-jarige Bayern-speler Joshua Kimmich openbaar maken?

De vraag is eenvoudig te beantwoorden: vrijwel alles!

De afgelopen 19 maanden hebben weer laten zien wat er al jaren in ons medialandschap wordt waargenomen: grote delen van de media worden journalistiek gestript, wat overblijft is zombiejournalistiek.

Een leger van zogenaamde ‘journalisten’ trekt zich niets aan van journalistieke basisprincipes als onpartijdigheid en objectiviteit. Heel wat acteurs die journalisten willen heten, exploiteren schaamteloos hun vak. De ‘journalistiek’ die ze inschatten, dient als een voertuig om het eigen wereldbeeld te bevestigen. Absolute trivialiteiten worden opgeblazen tot een groot verhaal, waar de republiek over zou moeten praten.

De perversie van de journalistieke opdracht is alomtegenwoordig.

Ja, het klopt: deze bevinding is oud. Wat hebben wijze mediacritici al gezegd over de desolate, totaal verrotte journalistiek van onze tijd?! Er zijn boeken geschreven, artikelen geschreven, commentaren gepubliceerd: 1000 keer is het bekritiseerd, 1000 keer klopt het: er gebeurt niets!

En nu: Kimmich.

Een verslaggever die een medewerker koffie voor zich op tafel laat roeren – dit filmpje moet je zien – stapt met Kimmich voor de camera naar de rechtbank – natuurlijk, zeker, zeker zonder met hem de rechtbank in te gaan. Entree Patrick Wasserziehr, ervaren sportjournalist. Het is zaterdag 23 oktober, Beieren heeft Hoffenheim net van het veld geveegd met een 4-0 overwinning, Joshua Kimmich is klaar voor een interview.

Wasserziehr, in dienst van de tv-zender Sky, gaat aan de slag, wil weten of Kimmich is ingeënt, hanteert de morele club, de aantijging van een gebrek aan solidariteit in de kwestie van Corona is in de kamer. “Hoe zou de wereld eruit zien als iedereen zich zou gedragen zoals jij?” Vraagt Wasserziehr .

Zo ziet het eruit als journalisten de ultieme morele atoombom laten vallen.

Een zeer complexe situatie, zoals het virus voorkomen met al zijn facetten, waarvoor hele encyclopedieën zouden kunnen worden geschreven vanuit medisch, politiek, sociologisch, psychiatrisch oogpunt enzovoort, teruggebracht tot de grootte van een kwart snap erwt. “Standing on” it: Het contrast tussen de zogenaamd zeer moreel verwerpelijke acties van Kimmich en een zeer fatsoenlijke, zeer morele wereldbevolking. Met andere woorden: 8 miljard mensen top, één, Kimmich, flop.

Iedereen die naar de lichaamstaal van de sportpresentator kijkt, kan de indruk krijgen dat de morele claim die volledig uit de hand loopt en die op het voorhoofd van een hele generatie journalisten lijkt te staan, vanuit de ruimte van het spirituele is getransformeerd tot vlees.

Wasserziehr buigt zich steeds weer een beetje naar voren en wendt zich tot Kimmich wanneer hij zijn aanvallen uitvoert, die natuurlijk naar verluidt worden opgevoerd als volledig gerechtvaardigde “journalistieke vragen”. Nauwelijks is de aanslag gepleegd, zodra de beschuldiging is geadresseerd, trekt hij zijn bovenlichaam een ​​beetje naar achteren, steekt zijn linkerarm uit, de hand waarin hij het papier met de vragen vasthoudt, alsof hij dat wilde. houd Kimmich op afstand houden.

De subtekst van de lichaamstaal is duidelijk: ik wil niet dicht bij jou zijn, mijn beste Kimmich, als iemand die tegen de vaccinatie besluit.

Echt kritische journalistiek zou er goed aan doen deze lichaamstaal in een interview met de kanselier te laten zien, dus op het niveau waar er daadwerkelijk iets op het spel staat: oorlog in Afghanistan, kinderarmoede, beperkingen op grondrechten … In plaats daarvan: … nou, jij kunt u de links onder de hier ingestelde voetnoten zien .

Met dit interview was en is in ieder geval de toon gezet.

Uiterlijk: Hanni Hüsch, correspondent in de ARD capital studio. “… de AfD”, zei de dochter van CDU-politicus Heinz Günther Hüsch in een commentaar op het onderwerp van de dag, “hij (Kimmich, noot van de redactie) legde de bal recht voor het doel…”

De journalist Boris Reitschuster ging al kritisch om met de opmerking onder de kop ” ARD stelt salto’s voor in argumentatie tegen Kimmich “.

Nogmaals, zoals de mediamonitoring laat zien, zijn het de zogenaamde alternatieve media die het oude journalistenmotto “say what is” hooghouden, terwijl veel journalisten van de gevestigde media Kimmich zelf de naald zouden willen zetten – als ze konden en zouden moeten althans dat is de indruk.

Neurenberg code ? Het recht op zelfbeschikking over het eigen lichaam? Ja, ja, iedereen die Kimmich natuurlijk onder druk zet en dit alles zeker wil respecteren.

Zij zijn “slechts” van mening dat Kimmich als niet-gevaccineerd persoon zijn aanvoerdersband moet afgeven aan het nationale voetbalelftal, schrijft sportredacteur Oliver Fritsch in ZEIT . Of: Ulrich Deppendorf, voormalig hoofd van de ARD capital studio, die op Twitter de vraag stelt : “Waarom speelt de niet-gevaccineerde Joshua Kimmich nog in het Bayern München team?”

En zo zou je ze allemaal kunnen opnoemen: de menigte journalisten, experts en politici bij de federale overheid die zich hebben uitgesproken. Dat zou een lange lijst worden, van de moderator van vandaag Caren Miosga tot regeringswoordvoerder Steffen Seibert, van de voorzitter van de Permanente Vaccinatiecommissie tot de viroloog Melanie Brinkmann, die zelfs in een video zegt dat ze Kimmich moet benaderen om hem te vertellen over de vaccinatie “te verlichten”. Om nog maar te zwijgen van de talloze commentaren op de online fora van de grote media, waarin nogal wat lezers het stokje over de Bayern-speler breken.

Wat gaat er in hemelsnaam om in de hoofden van deze mensen?

Ja, als journalisten graag ‘moraal’ hooghouden – of wat ze als zodanig begrijpen – zijn er inderdaad morele en ethische grenzen in de omgang met elkaar. Deze grenzen worden overschreden door degenen die denken dat ze Kimmich moeten aansporen om in het openbaar te vaccineren.

De waarheid, die helaas vaak geheim wordt gehouden, omvat ook: De vaccinaties tegen Sars-Cov-2 gaan gepaard met ernstige, zeer ernstige en soms zelfs dodelijke bijwerkingen. Het Paul Ehrlich Instituut registreerde 172.188 verdachte gevallen tussen 27 december 2021 en 30 september 2021. In 21.054 gevallen werd het Instituut “ernstige bijwerking” van een vermoedelijke fatale afloop van vaccinatie gemeld , in 1802 werden vrijlatingen gemeld .

Hoe zit het als al diegenen die Kimmich willen aansporen om te vaccineren en in het algemeen denken dat ze andere mensen moeten overhalen om zich te laten vaccineren tegen Sars-Cov-2, publiekelijk en wettelijk verklaren dat ze zullen deelnemen in het geval van schade van welke aard dan ook, aansprakelijk zijn voor hun bezittingen. Heeft een van hen dat al gedaan? Nee? Stil dan alsjeblieft.

Niemand heeft behoefte aan een mondvolheid en spreken met een gespleten tong.