Kabinet Rutte 4 of Kaag 1 : Liegen heet voortaan verkeerd herinneren

Heeft u zich ook zo geërgerd aan het Kamerdebat over een ‘natte’ notitie? Daarin stond afgedrukt dat Tweede Kamerlid Pieter Omtzigt een “functie elders” moest worden toebedeeld. Met deze opmerking is een nieuwe terminologie geboren. Die kreet komen we nu tot vervelens aan toe tegen. Minister Ollongren gaat hiermee de geschiedenis in. Met valse gêne excuseert de minister zich voor een blunder die we moeten accepteren in een tijd waarin politieke intriges hoogtij vieren. Met een demissionair kabinet in crisistijd is natuurlijk alles mogelijk.

De ‘engeltjes’ van Rutte

Mark Rutte schrijft geschiedenis. Daarover droomde hij al toen hij geschiedenis studeerde op de Rijksuniversiteit Leiden. Het zal een lang hoofdstuk worden in de nieuwe geschiedenisboeken van dit merkwaardige decennium 2020-2030. Na zijn aftreden zullen de politieke commentatoren zich verdringen om zijn premierschap te mogen beschrijven in een boek met 1000 pagina’s. Het is toch  onbestaanbaar dat Rutte de zoveelste motie van wantrouwen heeft overleefd. Dat komt doordat de stemming na een marathonzitting van de Tweede Kamer gebeurde op de vroege ochtend van Goede Vrijdag. Mark Rutte heeft namelijk beschermengeltjes. Op de linkerschouder zit Kasja Ollongren en aan de andere kant van zijn lange nek zit Sigrid Kaag. Beide ‘engeltjes’ hebben Rutte in de klem. Heel slim wanneer straks de formatie van een nieuw kabinet verder gaat. Ze hebben Mark in de tang. Hij zal moeten toegeven aan de nukken van D’66 wanneer hij als de langst zittende premier de geschiedenis in wil gaan. Hij heeft er zijn studie op gedaan natuurlijk. Je zou het Mark haast gunnen. Hoe sterk is de eenzame leider die dronken van de macht zijn zinnen weet door te drijven. Een leugentje om politieke bestwil moet kunnen in tijden van onzekerheid wanneer het volk aan je lippen hangt, wachtend op de volgende verkeerde herinnering.

Een verloren stem

Elk volk krijgt de leiders die het verdient. Als inwoners van een klein polderlandje zijn we allemaal medeverantwoordelijk voor de daden en misdaden van de leiders die we zelf op het schild hijsen. Persoonlijk ben ik voor mijn verantwoordelijkheid weg gelopen. Ik ben niet gaan stemmen op 17 maart. Ik had veel moeite met de beslissing om thuis te blijven en er bijna slapeloze nachten van. Ik heb altijd van mijn stemrecht gebruik gemaakt maar kwam er deze keer niet uit. Mijn visie is dat we zijn doorgeschoten in onze democratie waarbij we op 17 maart konden kiezen uit 37 partijen. Let wel, ik ben een groot voorstander van een parlementaire democratie maar als de doorgaans drukke samenleving een studie moet verrichten om een passende partij te kiezen dan maken we het onze aanstaande formateur wel heel moeilijk. Partijprogramma’s kunnen de prullenbak in omdat er niets van is terug te vinden in het regeerakkoord. Dat hoort er nu eenmaal bij, zo roepen de Haagse regenten in koor. Het is de arrogantie en de hunkering naar de macht van de hedendaagse politici, behalve dan onze beste Pieter.

Nietszeggende statements

De moderne bestuurders van elitaire partijen maken leuke partijprogramma’s voor de bühne maar denken alleen maar aan de fluwelen fauteuils van het Haagse pluche. En niet te vergeten de rijkelijk beloonde functies die er later zijn te verdelen binnen de instituten van de EU. De EU-commissariaten en de 751 zetels in het EP(Europees Parlement). Wanneer daar geen plek is dan kun je altijd nog opteren voor een bestuurdersfunctie in de  intergouvernementele en supranationale organisaties, zoals de VN, Veiligheidsraad, de Wereldhandelsorganisatie, NAVO, World Health Organization, en heel veel meer instellingen. Het zijn machtige instituten met vergaande bevoegdheden waarvan de bestuurders niet worden gekozen maar worden aangesteld door hun vriendjes. De intellectuelen die men zoekt onder politici die zich hebben ingezet voor het internationale belang. De globalisten die als nationale bestuurders over grenzen heen kijken. De banden met hun binnenlandse kiezers zijn verloren door hun volle mondiale vergaderagenda’s. Zie hier mijn verweer om mijn stem verloren te laten gaan. Mijn angst is gelegen in het feit dat de meerderheid van de gekozen parlementariërs snel wordt opgenomen in de Haagse regentenkliek. Politici die het buitenparlementaire beleid uitstippelen in de achterkamertjes waar politiek verslaggever Jaïr Ferweda buiten de deur wordt gehouden. Jaïr wordt alleen opgeroepen bij de gespeelde persmomentjes als er nietszeggende statements moeten worden gemaakt voor de draaiende camera.

De Agenda 2030

Verborgen agenda’s van de slimme bestuurders die op zoek zijn naar de invulling van hun carrière na de Haagse jaren komen niet in beeld. Ook de idealist van Groen Links komt goed terecht als het afgelopen is in Den Haag. Zelfs weggestuurde staatssecretarissen worden aan een goeie baan geholpen, ook al is het als buschauffeur. In de politiek ben je nooit mislukt. Zelfs Mark Rutte niet. Als ik mij niet verkeerd herinner dan heeft onze Mark ooit geroepen dat hij niet uitziet naar een functie in de Europese Unie. Ik wacht op het moment dat hij door zijn leugens wordt ingehaald door de keiharde waarheid. Dat hij wordt verloochend door zijn politieke vrienden, dat zijn dus de Europese verkenners, die hem in het zadel helpen van een fluwelen zetel in het Brusselse. Waar hij de positie van een klein polderlandje kan verzaken ten gunste van de echte elite. De elite die de Agenda 2030 hanteert.

Spijkers op laag water

Ach ja, het is wat ik schreef 2 alinea’s terug: “elk volk krijgt de leiders die het verdient.” Wil de echte leider nu opstaan. De man of vrouw met de blik gericht op de burger in een verdeelde samenleving. Waar wij met lede ogen toezien hoe de beurzen record na record breken. Waar de onderkant van de samenleving de gevolgen voelt van de inkomens- en vermogensongelijkheid. Waar burgers de weg kwijt zijn na het Haagse debacle dat van Witte Donderdag verder ging op Goede Vrijdag. Het deed mij sterk denken aan de Babylonische spraakverwarring en de Toren van Babel. Dezelfde spraakverwarring zoals die zich regelmatig afspeelt in het torentje van Rutte. “Verkeerd herinneren,” is bijna hetzelfde als spraakverwarring. Wel toevallig dat deze politieke poldersoap zich precies afspeelt op dagen die genoemd worden in de Bijbel. Ik ben geen predikant maar voel mij wel een afvallige overheidsdienaar die in zijn pensioenleven een tikkeltje anders aankijkt tegen het huidige regeringsbeleid. Maar ik zoek natuurlijk weer spijkers op laag water.