Indignatie redactie 
Heeft u zich ook wel eens afgevraagd waarom het meestal in het parlement zo leeg is? Dat er soms op de tribune meer zitten dan op die gekroonde zeteltjes beneden?
Kamerleden zijn zo verschrikkelijk druk, veel te druk.
Hun salaris wordt “schadeloosstelling” genoemd. Die terminologie is een erfenis uit een ver verleden, toen kamerleden bestonden uit leden van de gegoede burgerij, adel en officieren. Die verdienden voldoende en mochten alleen de reis- en verblijfskosten declareren, om gevolgschade te beperken: de schadeloosstelling.
Toen de vroeg-dementerende eerste loopjongen voor de macht Rutte zich moest verdedigen tegen de ongekende puinhoop in zijn rampenkabinet als gevolg van een massale vergismoord in Irak, viel op dat alleen de oppositie met slechts enkele kamerleden op kwamen dagen. Coalitiepartijen lieten zich niet zien. Een vergadering van 150 Kamerleden zien we eigenlijk nooit. Waar zitten al die lui dan wel? Naast de riante vergoedingen en schadeloosstellingen die men als Kamerlid toucheert, zijn er ook nog wat leuke emolumenten. Zo ontvangen ze jaarlijks € 7000 om een potje voor arbeidsongeschiktheid op te bouwen. Bovendien mogen ze ook bijklussen in betaalde nevenfuncties, zoals commissariaten en adviseurschappen. Klik op onderstaande link en erger u kapot:
https://www.parlement.com/id/vh8lnhrrs0qo/inkomen_tweede_kamerlid
We kunnen concluderen dat Kamerleden slechts 25% van hun tijd op hun werkplek zitten. Wat ze in de zogenaamde achterkamertjes doen, tellen wij als echte volksdemocraten uiteraard niet mee. Het absurde van (vaak betaalde) nevenfuncties voor iemand die zich voor de volle 100% in zou moeten zetten voor zijn kiezers, tart ieder rechtsgevoel. Het vraagt om ellende. al deze privileges. Kort door de bocht strijkt een parlementslid dus € 2 ton op, terwijl hij meer dan de helft van de tijd niet op zijn functionele werkplek zit. Te druk met privé besognes. Hij of zij kost de belastingbetaler dus in feite het dubbele: € 400.000,- per jaar. En dan hebben we het nog niet eens over de miljoenenschade die deze loopjongens van de macht aanrichten door de kiezersbeloften aan hun laars te lappen.
Jaren geleden hebben we iets geschreven over de zogenaamde “Cliniclowns”, u weet wel, die verklede grappenmakers die terminaal zieke kindertjes moeten opvrolijken. Voor geld, dat wel. Want velen onder ons dachten, dat deze clowns vrijwilligers waren. Het lag iets anders. Hun directeur kostte de gulle gevers € 140.000,- per jaar. De verklede medewerkers kostten inclusief een knots van een Mercedes maar liefst € 2 ton per jaar. Je moet namelijk nooit kijken naar wat mensen verdienen, je moet kijken naar wat ze kosten. Hetzij de belastingbetaler, hetzij de gulle gevers aan goede doelen.
Parlementariërs en Cliniclowns, je moet ze allemaal een schop geven. Beide “beroepsgroepen” presteren in feite precies hetzelfde. Niets, behalve het opvoeren van een toneelstukje.
Bron:https://herstelderepubliek.wordpress.com/
