Kan de verkiezing van Trump een einde maken aan de proxy-oorlog van de NAVO in Oekraïne tegen Rusland?

Een allesomvattende oplossing om een ​​einde te maken aan de Amerikaanse agressie en het militarisme is niet een personeelswisseling van Trump in het Witte Huis.

De presidentiële nominatie van Donald Trump en senator JD Vance als zijn running mate wekt het vooruitzicht op een vreedzame oplossing van het conflict in Oekraïne. Beiden zijn luidruchtige critici van de NAVO-proxyoorlog en de bewapening van het regime in Kiev. Vance heeft zelfs een vredesregeling voorgesteld die dicht bij de eisen van Moskou ligt.

De Hongaarse premier Viktor Orban, die onlangs vredesdiplomatie nastreeft, heeft zijn optimisme uitgesproken dat de voortekenen gunstig zijn voor een oplossing later dit jaar van de ergste oorlog in Europa sinds de Tweede Wereldoorlog – als Trump en Vance worden verkozen.

Slechts enkele dagen nadat Donald Trump ternauwernood een moordaanslag overleefde, werd hij officieel genomineerd als Republikeinse presidentskandidaat tijdens de uitgelaten scènes op de Republikeinse Partijconventie in Milwaukee.

Na de tumult en het drama van de afgelopen week – een lange tijd in de politiek, zoals het gezegde luidt – is de Trump-verkiezingscampagne aan zet. Zijn running mate voor het vice-presidentschap is 39 jaar oud en geeft de Republikeinse Partij een jeugdige elan. Beide mannen zingen van hetzelfde liedboek over hun visie “Make America Great Again”.

Trump heeft de GOP verenigd onder zijn leiderschap. Alle voormalige partijrivalen stonden deze week in Milwaukee in de rij om de voormalige vastgoedmagnaat te steunen in zijn poging om in november herkozen te worden voor het Witte Huis. Dat helpt om zijn manifest te verstevigen, wat een goed voorteken is voor de diplomatie in Oekraïne.

Daarentegen is de verkiezingscampagne van de zittende Democratische president Joe Biden in een greppel beland. Deze week is hij in zelfisolatie in Delaware, nadat hij naar verluidt voor de derde keer een Covid-infectie heeft opgelopen. Biden lijkt steeds meer toast.

Zijn schijnbare mentale achteruitgang – de laatste blunder deze week was dat hij zich de naam van zijn minister van Defensie Lloyd Austin niet meer kon herinneren, en hem aarzelend omschreef als “een zwarte man” – heeft een crisis veroorzaakt in de Democratische Partij en de grotendeels gunstige Amerikaanse bedrijfsnieuwsmedia. Hoge figuren, waaronder voormalig president Barack Obama en voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Nancy Pelosi, dringen er naar verluidt bij Biden op aan om af te treden en de fakkel door te geven aan een jongere kandidaat. Er hangt paniek in de lucht.

Er zijn berichten dat Biden de handdoek in de ring kan gooien binnen de komende paar dagen, aangezien de Democraten naar hun Nationale Conventie gaan om officieel hun presidentskandidaat te nomineren. Het probleem voor de Democraten is dat ze in dit late stadium van de campagne geen levensvatbare alternatieve kandidaat hebben – met minder dan vier maanden tot de verkiezingsdag op 7 november.

Dat betekent dat er nu een serieuze kans is dat Trump terugkeert naar het Witte Huis nadat hij de verkiezingen in 2020 verloor, wat MAGA-loyalisten fel betwistten als ‘gestolen’.

Die verkiezingsuitslag vestigt de aandacht op één kwestie in het bijzonder: de oorlog in Oekraïne. Het conflict brak uit in februari 2022 en heeft het leven gekost aan meer dan 500.000 Oekraïense soldaten. Onder het Biden-bestuur en de aangesloten Europese NAVO-leden is er geen teken dat de oorlog ten einde komt. Biden en Europese bondgenoten hebben beloofd wapens naar Oekraïne te blijven sturen en tientallen miljarden dollars om een ​​hopeloos corrupt neonazistisch regime in Kiev overeind te houden.

Trump en Vance hebben een lijnrecht tegenovergesteld beleid gepresenteerd over de door de VS geleide NAVO-oorlog in Oekraïne.

Die houding bezorgt de Deep State en zijn militair-industriële complex acute angst. De Oekraïense oorlogsracket is een bonanza die gevestigde belangen in de Amerikaanse heersende klasse niet willen beëindigen. Die spanning biedt een plausibele verklaring voor de poging tot moord op Trump tijdens een openluchtbijeenkomst in Butler, Pennsylvania, op 13 juli. Er blijven belangrijke vragen over hoe de schutter, Thomas Matthew Crooks, een 20-jarige student, toegang kreeg tot zo’n zwaar beveiligde positie om zijn geweer op Trump af te vuren.

De Republikeinse kandidaten hebben gewaarschuwd dat het conflict in Oekraïne dreigt te ontaarden in een nucleaire wereldoorlog. Trump heeft gezegd dat hij de oorlog onmiddellijk zou beëindigen door de militaire hulpkraan dicht te draaien en het regime in Kiev te dwingen onderhandelingen met Rusland te beginnen.

Het is verleidelijk dat JD Vance (R-Ohio) nog explicieter is geweest in zijn voorstel dat de strijdende partijen de territoriale winst van Rusland moeten accepteren – waaronder de provincies de Krim, Donbass, Zaporozhye en Cherson – en dat Oekraïne de eis van Moskou moet accepteren om neutraal te blijven en buiten het NAVO-bondgenootschap te blijven.

Zo’n standpunt is een verademing vanwege de rationaliteit ervan. Veel gerespecteerde Amerikaanse geleerden en diplomaten hebben dit historisch coherente standpunt ook aanbevolen als oplossing, waaronder professoren John Mearsheimer en Jeffrey Sachs. Trump en Vance lijken zich in ieder geval bewust te zijn van deze realiteit, in tegenstelling tot de regering-Biden en de rest van de Democratische Partij, samen met de westerse media-establishment en Europese handlangers die krankzinnig een frauduleuze oorlog tot de laatste Oekraïner doordrukken.

Bovendien blijkt uit peilingen dat de meerderheid van de Amerikaanse burgers (en Europeanen) de voorkeur geeft aan een diplomatieke oplossing voor de ergste oorlog in Europa sinds 1945.

De Hongaarse Orban heeft op bewonderenswaardige wijze gepleit voor vreedzame diplomatie en voor zijn problemen is zijn regering gesanctioneerd door de Europese Unie. De Slowaak Robert Fico heeft ook opgeroepen tot een einde aan de oorlog in Oekraïne, waarvan velen geloven dat die in mei tot een moordpoging op hem heeft geleid.

Het conflict in Oekraïne is een zinloze, bloedige slachting die nooit had mogen escaleren als de Russische vredesvoorstellen in december 2021 waren geaccepteerd in plaats van direct te zijn afgewezen door de regering-Biden en zijn NAVO-lakeien in Europa. Ook was een vredesdeal in april 2022 mogelijk, maar werd opnieuw gedwarsboomd door kwaadaardige Amerikaanse en Britse interventie.

Als een Amerikaanse presidentskandidaat een diplomatiek einde aan het conflict voorstelt, dan zou dat verwelkomd moeten worden. Het lijkt erop dat het gezond verstand zegeviert.

Dat gezegd hebbende, zijn er kanttekeningen. De Trump-Vance-retoriek zou een lege pre-electorale campagne voor stemmen kunnen zijn.

Trumps staat van dienst is er een van het opkloppen van verwachtingen en het niet waarmaken ervan. Toen hij zich in 2016 kandidaat stelde voor het presidentschap, beloofde hij de relaties met Rusland te normaliseren – en dat deed hij niet.

Hij pochte ook over het oplossen van het conflict in het Midden-Oosten met een ‘deal van de eeuw’ – wat alleen maar de Israëlische agressie jegens Palestijnen en Iran aanwakkerde.

Het is dringend raadzaam om eens kritisch naar de realiteit te kijken wat Trump en Vance kunnen bereiken.

Hoewel beide mannen sceptisch zijn over “eindeloze oorlogen” en de NAVO, moet in gedachten worden gehouden dat de conflicten die het Amerikaanse imperium aanwakkert een systematische oorzaak hebben. De Verenigde Staten vechten wanhopig om hun falende hegemonie te behouden tegen de opkomst van een multipolaire en meer democratische wereldorde.

Washington en zijn Europese vazallen ontketenen oorlogen uit noodzaak om hun voormalige werelddominantie te behouden. De geschiedenis leert dat oorlogen altijd het toevluchtsoord zijn van de westerse imperialistische heersende klassen.

Het is opvallend dat Trump en Vance het weliswaar hebben over het beëindigen van het conflict in Oekraïne, maar dat ze tegelijkertijd op agressieve wijze praten over de confrontatie met China en Iran.

Trump en de MAGA-Republikeinen worden door het Amerikaanse establishment afgedaan als ‘isolationisten’ in hun visie op het nastreven van ‘America First’.

Maar het begrip “isolationalisme” is een oxymoron als je de objectieve realiteit van het Amerikaanse imperialisme beschouwt. Buitenlandse oorlogen zijn een onverzadigbare honger naar westerse dominantie.

De Amerikaanse relaties met de rest van de wereld draaien allemaal om machtsprojectie, dominantie en uiteindelijk het gebruik van geweld om de veronderstelde nationale privileges van “macht is recht” te bevestigen. Dat geldt ongeacht of de zittende president van het Witte Huis een Democraat of Republikein is.

Trump klinkt misschien redelijker over het conflict in Oekraïne met Rusland. Dat alleen al maakt hem een ​​meer plausibele kandidaat vergeleken met de roekeloze oorlogszucht van Biden en de Democrat-Deep State-nexus.

De oorlog in Oekraïne moet zo snel mogelijk worden beëindigd en er moet worden onderhandeld over redelijkere veiligheidsregelingen voor Europa, zoals Rusland al lang bepleit.

Elke diplomatieke opening om vrede te bereiken en een einde te maken aan het moorden, moet worden toegejuicht.

Trump en Vance zouden zomaar eens een einde kunnen maken aan de vijandelijkheden in Oekraïne, wat op zichzelf al een enorme stap voorwaarts zou zijn weg van de afgrond van een totale oorlog met Rusland. Alleen al op dat punt zou hun verkiezing een verbetering kunnen brengen.

Maar helaas is er een tegenstrijdigheid. Verwacht niet dat er in andere delen van de wereld wereldvrede zal uitbreken, want het Amerikaanse imperialisme zet zijn oorlogsmachine op scherp. Trump en Vance zijn havikachtig in hun beleid ten opzichte van China en Iran.

Een allesomvattende oplossing om een ​​einde te maken aan de Amerikaanse agressie en het militarisme is geen personeelswisseling in het Witte Huis. Er is een diepgaande, systematische verandering in de Amerikaanse politiek en economie nodig.

Is gedeeltelijke vrede voldoende? Misschien wel voor nu.