Kan Europa worden gered van een demografische (islamisering) noodlot?
Indignatie redactie
4 min. lezen
Populistische leiders hebben een reeks oplossingen voor dalende geboortecijfers en de toenemende islamisering van Europa. Of ze dingen kunnen omdraaien is een andere vraag.
Alessandra BOCCHI
Het geboortecijfer van Europa is een van de laagste ter wereld. Met 1,59 per jaar zijn de huidige geboorten van de Europese Unie te laag om te overleven. En terwijl de inheemse geboortecijfers zijn gedaald, blijft de totale bevolking van Europa groeien door massale immigratie.
Voor de jongere generatie in Europa bestaat er geen werk of zo slecht betaald dat het hen niet de middelen biedt om zichzelf te onderhouden, laat staan een toekomstige familie. Maar het dalende geboortecijfer van Europa is geenszins alleen een gevolg van werkonzekerheid – er is een veel diepere oorzaak.
Francesco Giubilei, een uitgever van het tijdschrift Future Nation , is een 27-jarige conservatieve gedachteleider in Italië en Europa. Volgens hem is deze crisis voornamelijk het gevolg van culturele en sociale factoren. De jeugd van vandaag wordt door zijn ouders, van de anti-traditionalistische ’68er-generatie, geleerd dat het bouwen van een gezin weinig intrinsieke waarde heeft. Het gevolg is een generatie die zijn leven plant zonder enige aspiraties om kinderen te krijgen. Bovendien verhuizen Europese jongeren van het platteland naar grote steden op zoek naar studie en werkgelegenheid. Dit heeft ertoe bijgedragen dat ze geatomiseerde levens hebben geleid los van de gemeenschap. De jeugd van vandaag vindt dat het nergens thuis hoort, en dus waarom zouden ze iets achterlaten voor een toekomstige generatie?
“Er is een totaal gebrek aan perspectief in de manier waarop mijn generatie het leven benadert. Ze zien geen toekomst voor zichzelf voorbij het huidige moment, ‘zei Giubilei. “Bovendien is er de toegevoegde factor van het verdwijnen van onze provinciale, landelijke gebieden in onze steden. Onze jeugd beweegt om te studeren of om werkmogelijkheden in een stad op te bouwen, maar het gezin houdt geen rekening met deze vergelijking. Velen van hen leiden een individualistisch leven zonder een goede richting buiten hun carrière. ”
Voor politici is de betekeniscrisis onder de Europese jeugd geen aandachtspunt. Ze zien dalende geboortecijfers als een natuurlijk resultaat van post-geïndustrialiseerde economieën, waar mensen die een comfortabel leven leiden geen behoefte hebben aan kinderen. En het importeren van een nieuwe generatie jonge mensen uit het buitenland lijkt een handige oplossing voor een vergrijzende Europese bevolking die zichzelf niet kan onderhouden.
Zoals de Duitse migratieonderzoeker Wolfgang Kaschuba, die werkt voor het Berlin Institute for Empirical Integration and Migration Research, onlangs waarschuwde : “Als Duitsers hun economisch welzijn willen behouden, hebben we elk jaar ongeveer een half miljoen immigranten nodig. We moeten garanderen dat onze samenleving jong blijft, omdat deze dramatisch ouder wordt. ”
Onder de Europese politici hebben alleen de populisten deze kwestie aangevochten. Hierdoor zijn ze populair geworden onder ontevreden, arbeiders- en middenklasse-mensen.
Deze nieuwe leiders hebben er geen enkele moeite mee om de woorden “vervangende migratie” te gebruiken om te beschrijven hoe heersende elites de voorkeur geven aan dalende geboortecijfers. Anders dan in de Verenigde Staten, waar dergelijke beweringen nog steeds controversieel zijn, hebben Europese conservatieven ze onder de aandacht gebracht.
De leider van het Nederlandse conservatieve Forum voor Democratie, Thierry Baudet, zei tegen The American Conservative : “Het is geen complottheorie, het is een geloofstoestand van Europese leiders.” Hij merkte op dat “het belangrijk is dat we de Europese bevolking niet vervangen met buitenlanders. “Evenzo vertelde Francesca Donato, een Europees parlementslid voor de anti-immigranten Liga-partij in Italië, aan de Amerikaanse conservatief :” Wij zijn geen voorstander van de vervanging van de Italiaanse bevolking door buitenlanders. We willen onze nationale identiteit, cultuur en geschiedenis behouden. “Ze verduidelijkte dat hoewel” multiculturalisme welkom is, het zich niet zou moeten vertalen in volledige vervanging. ”
De leider van de Spaanse Vox-partij, Santiago Abascal, betoogde dat immigratie een politiek eufemisme is voor de handel in goedkope arbeidskrachten in Europa, zodat multinationale bedrijven en financiële belangen hun winst kunnen verhogen: “De instelling stelt dat ons systeem moet worden gehandhaafd in de geconfronteerd met een vergrijzende bevolking, maar massa-immigratie maakt het werk steeds precair.
Baudet betoogt ook dat gevestigde politici op immigratie aandringen, omdat ze een globaliserend wereldbeeld prefereren waaronder nationale identiteiten zullen verdwijnen: “Ze geloven echt dat we verder moeten gaan dan religieuze en nationale identiteiten om wereldburgers te worden.” Baudet denkt echter dat dergelijk beleid rampzalig zou zijn , niet alleen omdat ze het risico lopen Europa in een “enorm conflict” te storten, maar ook omdat ze het risico lopen een “braindrain” te creëren uit Afrika en het Midden-Oosten.
De oplossing voor dit probleem, zeggen veel van deze conservatieve leiders, is om de Europese jongeren te motiveren en te helpen zodat ze hun eigen kinderen krijgen. Abascal gebruikt Hongarije als model, waarbij gezinnen met drie of meer kinderen onder premier Viktor Orbán overheidssubsidies krijgen om huizen te kopen en niet langer inkomstenbelasting hoeven te betalen. De staat financiert gratis kinderdagverblijven, zodat vrouwen weer in dienst kunnen treden zonder zich zorgen te hoeven maken over de kosten van kinderopvang. Bovendien heeft Hongarije het christendom in zijn constitutie ingeschreven om een sterke religieuze identiteit te creëren, die zijn jeugd een gevoel van richting en betekenis geeft.
Het probleem van lage geboortecijfers ligt uiteindelijk intern, binnen de Europese cultuur en het sociale leven. Een jonge generatie die geen gezin nastreeft en die in toenemende mate vervreemd is van gemeenschapsgevoel, heeft de crisis grotendeels veroorzaakt. Of Europa kan worden gered en nieuw leven ingeblazen, moet nog blijken.
