Kissinger : De zogenaamde ‘uitputtingsoorlog’ wordt opgestapeld in het voordeel van Rusland

Kissinger’ Een dreigend tarwetekort kan de MENA-landen ertoe aanzetten in opstand te komen en een nieuw niveau van woede en opstand vanuit hun eigen leden richting Brussel te sturen.

Kissinger en het WEF – Vergeet antitankwapens en kogels. Een dreigend tarwetekort kan de MENA-landen ertoe aanzetten in opstand te komen en een nieuw niveau van woede en opstand vanuit hun eigen leden richting Brussel te sturen.

Nu de VS kritieke tussentijdse verkiezingen naderen die de inspanningen van Biden op het gebied van buitenlands beleid zouden kunnen temperen, zal ook de EU binnenkort haar eigen strategie bekijken – met name met betrekking tot Oekraïne – op de kortere termijn, vanwege een aantal factoren die in het verschiet liggen verwarde en slecht geïnformeerde journalisten pakken niet aan.

De belangrijkste van de factoren die een reëel probleem voor de EU zullen vormen, werd onlangs op een World Economic Forum genoemd door de polemische voormalige staatssecretaris Henry Kissinger. De bejaarde staatsman ergerde een Oekraïense delegatie door te suggereren dat het zou kunnen overwegen om delen van het land aan Rusland af te staan ​​om een ​​vredesakkoord te sluiten voordat de oorlog daar veel zwaardere gevolgen begint te hebben over de hele wereld. 

Hij gebruikte het woord ‘omwenteling’, een manier om diplomatiek te zinspelen op politieke problemen in de MENA-regio, via bevolkingsgroepen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika die in opstand komen vanwege de honger. Veel MENA-landen importeerden tarwe om brood te produceren – vaak tegen een gesubsidieerde prijs – om arme gemeenschappen te helpen. Het is onduidelijk hoeveel van deze landen zullen omgaan met Oekraïense en Russische tarwe die niet meer aankomt zoals al, in plaatsen zoals Marokko, waar de auteur woont, is de prijs van graan verdrievoudigd, waardoor het voor boeren in de eerste plaats moeilijker wordt om het te kopen. 

Als de overheid de prijs van de geoogste tarwe niet gaat verdrievoudigen (onwaarschijnlijk) dan heeft het weinig zin dat boeren het kopen.

In het geval van Marokko zal de overheid het tekort moeten opvangen als ze het brood tegen een kunstmatig lage prijs wil houden. Deze kosten zullen echter aan iemand moeten worden doorberekend. Hoogstwaarschijnlijk zal de EU om hulp worden gevraagd. Maar Brussel Rabat helpen met het huishouden is één ding. De Europese Unie zou echter wel eens met een veel grotere crisis te maken kunnen krijgen wanneer nieuwe stromen immigranten haar kusten bereiken, aangezien nieuwe niveaus van armoede het aantal mensen dat wanhopig op zoek is naar een beter leven in de EU, aanwakkeren.

Waar Kissinger op zinspeelt, is dat de zogenaamde ‘uitputtingsoorlog’ niet goed werkt voor Oekraïne of het Westen. Het onvermijdelijke vertrek van Rusland uit de westelijke sfeer belooft niet veel goeds voor het Westen, zowel wat betreft veiligheid als handel, en zal moeilijker terug te draaien zijn. De geest terug in de fles stoppen zal bijna onmogelijk zijn als de oorlog in Oekraïne de westerse schatkist blijft leegzuigen en de EU nieuwe stromen immigranten uit de MENA-regio voorschotelt. 

Veel westerse media ‘experts’ houden de lezers graag voor de gek door feiten te presenteren in een paradigma dat consumentvriendelijk is, maar in feite niet relevant is voor de feiten op het terrein die zij (de journalisten) waarschijnlijk zelf moeilijk kunnen begrijpen. De ‘uitputtingsoorlog’ wordt in feite zonder context rondgezworven (normaal gesproken zijn dergelijke oorlogen waar beide partijen stagneren, wat helemaal niet het geval is in de Oekraïne); ten tweede hebben we de afgelopen weken veel verwijzingen gezien naar de “20 procent” van de Oekraïne die door Rusland wordt bezet. 

Dit cijfer, ongetwijfeld aangeboden door Zelensky, is keer op keer gebruikt door defensiecorrespondenten en redacteuren in Londen als referentiepunt. Militaire experts, zelfs Britse die Oekraïne steunen, doen het echter af als irrelevant. Dus waarom het rookgordijn? zelfs Britten die Oekraïne steunen, doen het echter af als irrelevant. Dus waarom het rookgordijn? zelfs Britten die Oekraïne steunen, doen het echter af als irrelevant. Dus waarom het rookgordijn?

Een aantal factoren, maar grotendeels dat de journalisten van vandaag die verslag doen van zulke enorm historische gebeurtenissen zoals conflicten, niet van hetzelfde kaliber zijn als twintig jaar geleden. Ander niveau van intelligentie, opleiding en aantoonbaar andere journalistieke normen. In veel gevallen zijn onze zogenaamde defensiecorrespondenten redactieleden geworden. Ze oordelen in plaats van rapporteren.

Wat  niet  wordt gerapporteerd of aangeboden als voer voor de redactie, is het idee dat het Westen het zich eenvoudigweg niet kan veroorloven dat de oorlog in Oekraïne veel langer duurt. Als de EU niet eens steun kan krijgen voor haar eigen richtlijn om Russische olie te verbieden – de enige echte sanctie die een financiële impact zal hebben op Moskou – hoe kan iemand in het Westen zich dan voorstellen dat de EU welke rol dan ook speelt in het conflict en serieus nemen?

Brussel blijft Zelensky aansporen met dit “vecht tot de laatste man” gung-ho-verhaal, terwijl het duidelijk niet in staat is om zijn eigen lidstaten te steunen met de ramp die op komst is als Kissinger gelijk heeft. EU-landen kunnen de spanning van een nieuwe toestroom van vluchtelingen uit Arabische landen eenvoudigweg niet aan, politiek of financieel, zoals eerder het geval was met Syrië. Post-COVID is de feelgoodfactor van zijn burgers er niet meer, vervangen door woede en wanhoop gericht op de politieke elites, het is gewoon geen optie. 

Als een dergelijke toestroom zou plaatsvinden, zouden de domino-effecten onmiddellijk en kolossaal zijn. Het tanende vertrouwen dat veel lidstaten nog steeds koesteren – zij het als blijk van steun aan de EU – zou al snel neerkomen op vingerwijzen en de EU als internationale speler zou de vleugels moeten uitslaan.

Leiders van MENA-landen moeten nu ook schichtig worden over het tarweverbod en zich afvragen of er een tweede Arabische lente op komst is. Als in het ene land afstamming begint op te duiken – zoals Egypte bijvoorbeeld dat 60% van zijn totale tarweconsumptie uit Oekraïne importeerde – dan kan dat een domino-effect hebben op anderen, precies op dezelfde manier als een opstand in Tunesië in 2010 leidde tot wat gewoonlijk de ‘Arabische Lente’ werd genoemd. Ongetwijfeld heeft de miljarden euro-propaganda-eenheid van de Europese Commissie de persberichten en grootse toespraken al voorbereid om de schuld af te schuiven en met de vinger naar anderen te wijzen.