Koekje van eigen deeg:de politici die Iraniërs en Libiërs beroofden vrezen hetzelfde voor Brexit Groot-Brittannië

Als onderdeel van de veronderstelde voorbereidingen van toenmalig premier Theresa May voor een no-deal Brexit, vroeg de regering verschillende afdelingen van het Britse ambtenarenapparaat, inclusief die verantwoordelijk zijn voor voedsel, landbouw, medicijnen en chemicaliën, om impact te maken assessments. 

De worstcasescenario’s (niet gelekt of vrijgegeven op het moment van schrijven) hadden de codenaam Black Swan. Michael Gove, de toekomstige kanselier van het hertogdom van Lancaster (eigenlijk de vice-premier),  verwierp  operatie Black Swan als een “film over een balletdanseres” en ontkende zelfs dat het een overheidsdocument is.

Ondanks de overheid beweert het tegendeel; Operatie Yellowhammer was geen worst-case scenario, maar rampenplannen voor waarschijnlijke uitkomsten van een no-deal Brexit. May’s Yellowhammer-documenten werden  zondag  naar de  Mail gelekt  en waarschuwden voor de kwetsbaarheid van Groot-Brittannië voor chemische voorzieningen voor waterzuivering.

De bijgewerkte Yellowhammer-documenten die waren voorbereid voor de inkomende Johnson-regering waren ook  gelekt , in dit geval naar de  Sunday Times . In de documenten wordt onder meer opgemerkt dat de invoer van verpakte geneesmiddelen in Groot-Brittannië ernstig kan worden verstoord door grenswachtrijen in het geval van een no-deal Brexit, met name waar het gekoelde medicijnen betreft. Het neemt ook nota van de mogelijke onbeschikbaarheid van voedingsmiddelen en voedselprijsstijgingen. De documenten leggen de tekortkomingen bloot in de zakelijke, neoliberale geglobaliseerde orde die naties berooft van hun zelfredzaamheid.

Maar de politici die nu stemmen om een ​​no-deal Brexit te stoppen om dit soort potentieel gevaarlijke verstoring te voorkomen, zijn dezelfde die de oplegging van soortgelijke pijn bij andere, meer kwetsbare landen ondersteunden. De eerste was Libië in 2011. Het eigen onderzoek van het Parlement naar de bomaanslag (geleid door de VS als onderdeel van de NAVO-missie)  concludeerde  dat de betrokkenheid van Groot-Brittannië gebaseerd was op onjuiste inlichtingen.

LIBIË

De bombardementen bleken ook een schending van het internationale recht te zijn, omdat het in strijd was met Resolutie 1973 van de VN-Veiligheidsraad. UNSCR 1973 stond staten toe om “alle nodige maatregelen … om burgers te beschermen” te gebruiken tegen de leider van Libië, Muammar Gaddafi. Maar het Britse parlementaire rapport erkende later dat burgers niet echt in gevaar waren. UNSCR 1973 ook  een beroep doet op  hoofdstuk VII van het VN-Handvest, dat heeft  geen  militaire interventie toestaan in andere staten, maar eerder, maakt het gebruik van militaire operaties om acties te kort van een invasie af te dwingen; bijvoorbeeld internationale blokkades.

Destijds was Dominic Grieve – nu een van de politici die een no-deal Brexit proberen te stoppen – de procureur-generaal van premier David Cameron. Het was de taak van Grieve om de Cameron-regering juridisch advies te geven over de bomaanslag op Libië. Maar de regering weigerde het advies van Grieve volledig vrij te geven. Dit suggereert dat Grieve adviseerde dat het bombarderen van Libië een oorlogsmisdaad zou kunnen vormen. Als dat zo is, kan dit Grieve zelf medeplichtig maken aan oorlogsmisdaden. Bovendien stemde Grieve   voor de bomaanslag in maart 2011.

Een ander parlementair onderzoek naar de bombardementen  luidt:  “[we] respecteren het besluit om het advies [van Grieve] niet volledig te publiceren, maar zijn teleurgesteld dat de premier [Cameron] het gevoel had dat hij het advies niet op een persoonlijke en vertrouwelijke basis met ons kon delen. omdat dit ons in staat zou hebben gesteld de operatie in Libië effectiever te onderzoeken. “

In 2018, terwijl Britten nog steeds geobsedeerd zijn door Brexit, herinnerde de Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN   mensen aan de gevolgen van de NAVO-acties, inclusief de aanhoudende burgeroorlog veroorzaakt door de bombardementen in 2011: “de crisis heeft reeds bestaande uitdagingen in verband met landbouwproductie verergerd in Libië, inclusief waterschaarste, dier- en plantenziekten, woestijnvorming en tekorten aan arbeidskrachten. “

Hierdoor lijkt de door Yellowhammer beoogde verstoring in vergelijking klein. (Ironisch genoeg, in december 2018, toen de Labour-oppositie een motie uitbracht om Theresa May’s procureur-generaal Geoffrey Cox te dwingen zijn juridisch advies over de terugtrekkingsovereenkomst van mei met de EU, Grieve, vrij te geven, die nu probeert een no-deal te stoppen en zorg ervoor dat de Yellowhammer and prorogation communiqués gepubliceerd worden – vertelde het  Parlement: “het advies van de officieren mag niet worden gepubliceerd omdat het de mogelijkheid ondermijnt om de overheid naar behoren vertrouwelijk advies te geven.”

Laten we ook het geval van Iran beschouwen. Volgens artikel IV van het Non-proliferatieverdrag heeft Iran het  recht  uranium te verrijken voor civiele energie. De VS en de EU, inclusief Groot-Brittannië, beschuldigen Iran ervan uranium te willen verrijken voor een kernwapenprogramma. Maar opeenvolgende rapporten van het VN Internationaal Agentschap voor Atoomenergie vinden  geen bewijs  dat Iran een kernwapenprogramma heeft. Om Iran te dwingen in te stemmen met een overeenkomst voor beperking van uraniumverrijking (het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA)), hebben de VS en de EU sancties opgelegd aan Iran.

Maar de sancties leidden tot het soort effecten op Iran gevreesd door degenen die nu een no-deal Brexit in het VK willen stoppen. Het wetenschappelijke tijdschrift  Nature  meldde  dat “een aanscherping van de reeds draconische internationale economische sancties tegen Iran ernstige tekorten veroorzaakt aan bepaalde medicijnen, vaccins en andere belangrijke medische benodigdheden in het land, waarschuwen medische onderzoekers en ambtenaren voor de volksgezondheid.”

De toenmalige minister van Defensie, Philip Hammond,  vertelde  de Iraniërs dat tenzij hun regering werd gedwongen door populaire druk om in te stemmen met wat de JCPOA werd: “We kunnen de pijn absoluut veel groter maken.” Dit lijkt een overtreding  van de Genève te zijn geweest  Conventies die collectieve straffen verbieden.

In mei en als kanselier van de schatkist was Hammond op de hoogte van de Yellowhammer-documenten en dient hij nu, nadat hij door Boris Johnson is ontslagen, een onafhankelijk parlementslid dat probeert een no-deal Brexit te stoppen, uit angst dat hij dezelfde ‘pijn’ geholpen bij het toebrengen aan Iran zou de Britten kunnen overkomen in geval van een no-deal vertrek uit de EU.

GEVOLGTREKKING

Deze voorbeelden laten zien dat juist de politici die nu bang zijn voor de verschrikkelijke gevolgen van een no-deal Brexit voor Groot-Brittannië dezelfde zijn die deel uitmaakten van de politieke machinerie die soortgelijke ellende veroorzaakte bij arme, kwetsbare bevolkingsgroepen. Niemand in Britse media merkt het zelfs. De documenten van Yellowhammer herinneren ons er ook aan dat de echte vijanden van mensen hun regeringen zijn; in dit geval een expliciet roekeloze die zijn bevolking wil schaden omwille van het politieke overleven.