Krabbel

Luc Charles Zeebroek, alias ‘Kamagurka‘, had een interessante ‘krabbel‘ in NRC, gisteren.

De in 1956 geboren Vlaamse ‘allround‘-kunstenaar toont iemand die de krant leest, en aan een bejaarde in een luie stoel de vraag stelt: ‘Zijn er ook oorlogen waarin je niet fout geweest bent, opa?‘ De ‘krabbel‘ heeft betrekking op wéér een ‘rapport‘ over het koloniale verleden, waar alleen overgrootvaders nog enige herinnering aan kunnen hebben. Opa’s mag je vragen naar hun keuzes rond ‘Vietnam‘, ‘Afghanistan‘, ‘Irak‘, ‘Libië‘, ‘Syrië‘, ‘Oekraïne‘, en de oorlog tegen ‘Covid‘. Zij het dat Nederland (en Zeebroek’s België) niet rechtstreeks betrokken waren bij de oorlog in Zuid-Oost Azië. En België ook na 1960, de formele onafhankelijkheidsdatum, nog wel enige scheve schaatsen reed in Congo (Rwanda) waar je de opa’s en oma’s daar op aan kunt spreken.

Door Erich Brink Indignatie – editor

Zelf vind ik het extreem ongemakkelijk om mensen na te wijzen op basis van keuzes die zij ooit maakten, en ik krijg jeuk van die behoefte om overal ‘excuses‘ voor te maken uit naam van een volk. Het is betekenisloos en als regel extreem hypocriet, en dus ‘fout‘ in het heden. Niks mis met leren van je eigen fouten, maar beperk je daar dan toe, en blijf er ook niet in hangen. Probeer die fouten, zoals zwichten voor Amerikaans/Britse leugens (‘Weapons of Mass Destruction‘ en Syrisch gifgas), niet steeds weer te maken. NRC, en Kamagurka zelf, hebben nog een volle agenda als ze hun eigen standpunten in de hierboven opgesomde oorlogen nog eens tegen het licht houden. Dergelijke introspectie is juist daarom zo interessant, omdat je al snel zult ontdekken dat je naast je opzichtige, en soms extreem foute keuzes, ook volop ‘goede bedoelingen‘ bij jezelf ontwaart. Terwijl het simpel is om de fouten af te schuiven op anderen, die immers de verantwoordelijkheid hadden, of jou niet de juiste informatie verschaften.

Velen in de leeftijdscategorie van Kamagurka, de ‘opa-leeftijd‘, weigeren volwassen te worden, en verlustigen zich in opstandig gedrag tegen hun eigen ouders, die allang zijn overleden, of anders ergens geduldig wachten op de komst van ‘Magere Hein‘. Een deel van de bezetenheid rond ‘Covid‘ kun je vermoedelijk verklaren vanuit ‘Verlatingsangst‘ van die ‘opa-en-oma-generatie‘ die het verdommen om op te groeien en de ‘waterpijp‘ aan de kant te schuiven om eens in de spiegel te kijken. ‘Waar was ik tijdens de oorlog tegen Afghanistan? Waar was ik toen we Irak onder voet liepen? Waar was ik toen we in Libië het meest welvarende land op het Afrikaanse continent uitleverden aan IS en Al Qaida? Dito in Syrië. En hoe hing de vlag erbij toen Victoria Nuland in Oekraïne een zwaar gewelddadig ‘Truckersprotest’ organiseerde om het hele land te ontwrichten, de democratie ten grave droeg, om het land in te kunnen lijven in de ‘westerse invloedssfeer’? Wat was mijn houding tegenover mensen die bedenkingen hadden tegen die ‘vaccins’ die niet ‘vaccineerden’? ‘

Zagen die ‘Oudere Jongeren‘, zoals van Kooten en de Bie hen ooit zo treffend in beeld brachten, dat de hysterie rond een aanstaande Russische invasie van Oekraïne een doortrapte leugen was, zoals al die voorgaande leugens waar ze met open ogen en beide benen in zijn getrapt? Hebben ze nu wél zicht op de complexe realiteit, of laten ze zich nog steeds ‘trollen‘ door de NAVO-propagandisten, economische ‘piramide-bouwers‘ en andere vorsten zonder kleren? Je kunt niet zeggen dat ze ‘fout‘ zijn, want ze doen niks. Ze hebben ‘goede bedoelingen‘, en het is niet hun verantwoordelijkheid.

Als hun kinderen, die het druk hebben met overleven in dit ‘Spookslot‘, aan de vooravond van een economische en bestuurlijke implosie, hen vragen waarom ze niks doen, dan reageren ze geïrriteerd, want ze hebben zich toch uitgesproken over het ‘slavernijverleden‘, het ‘koloniale verleden‘, en kijk hen eens heldhaftig zijn in de strijd tegen het ‘antisemitisme‘! Met zulke helden win je geen enkele oorlog, en dat is ook de erfenis die mijn generatie nalaat. Een grabbelton vol verkeerde keuzes en verloren oorlogen, waar niemand enige verantwoordelijkheid voor hoeft te nemen. Want we hebben al ‘Sorry‘ gezegd voordat we het vuur openden, en de bestellingen plaatsten voor méér wapens, en méér ‘vaccins‘, te betalen door toekomstige generaties, die we ook alvast ‘vaccineerden‘, ook al liepen ze geen enkel risico, en vormden de ‘vaccins‘ zelf een groter risico voor hun gezondheid dan dat hele virus.

Eerder schreef ik over de situatie rond ‘Oekraïne‘ dat de Russen niet op het punt staan dat land binnen te vallen, maar dat ze klaar zijn met de perfide spelletjes van het westen, en afspraken willen maken met een volwassen Europa. Maar vind maar eens een volwassene in bestuurlijke kringen in Europa. Iemand die geleerd heeft van de eigen fouten, en vastbesloten is het beter te doen.

De realiteit is dat Europa (Frankrijk en Duitsland) verantwoordelijk zijn voor ‘Minsk II‘, het akkoord dat regelt hoe Oekraïne als land zelfstandig, en in vrede, kan bestaan als autonome natie op het ‘EurAziatische‘ continent. Wat de Verenigde Staten, of de Britten daarvan vinden, is irrelevant. Europa is niet hun verantwoordelijkheid. Oekraïne is mede-ondertekenaar van dat akkoord, en de VN-Veiligheidsraad heeft er ook een krabbel onder gezet. Opgehitst door ‘foute‘ types in Oekraïne zelf, die in 2014 al samen met de Amerikanen en de Britten de ‘Fuck-the-EU‘-coup pleegden, waar Oekraïne sociaal en economisch alleen maar slechter van geworden is, heeft het land een enorme legermacht samengebracht rond de autonome gebieden in de Donbas. Dat was vóór de opbouw van een Russische tegenmacht aan de andere kant van de grens. Geen gebrek aan bewijs dat ‘Kiev‘ plannen koesterde om de Donbas met geweld terug te brengen onder de controle van ‘Kiev‘, waarna ‘Minsk II‘ een ‘Dode Letter‘ zou zijn.

Wat ‘Washington‘ en ‘Londen‘ bedoelen als ze zeggen dat Poetin plannen heeft om Oekraïne onder de voet te lopen, dat is dat ze voorzien dat als Oekraïne doorzet met het plan om de Donbas met geweld in te nemen, de Russen hen (opnieuw) een enorm pak slaag geven. Dat ze in ‘Washington‘ en ‘Londen‘ een exacte datum hadden voor de aanval, doet bij mij het vermoeden rijzen dat ze dachten te weten wanneer ‘Kiev‘ uit de startblokken zou komen. Maar vervolgens gebeurde er niks. Historici mogen uitzoeken of die lezing de juiste is, en of ‘Kiev‘ zich bedacht nadat ze zagen dat ‘Washington‘ en ‘Londen‘ hen onder de bus dreigden te gooien, op jacht naar een excuus om Europa te isoleren van Rusland en China, of dat ‘Kiev‘ het spel heeft meegespeeld om ‘Washington‘ en ‘Londen‘ plat op hun muil te laten gaan. Of dat er iets mis ging met de geplande ‘False Flag‘-operatie van de NAVO, waardoor het hele scenario door het ijs zakte. In elk geval zijn ze er in de Donbas niet gerust op, en evacueren ze vrouwen en kinderen naar Russisch grondgebied, terwijl een explosie waarbij een gaspijpleiding in Donetsk het doelwit zou zijn geweest de noodzaak voor die veiligheidsmaatregel onderstreept.

Cartoonisten, journalisten, politici en ‘Think-Tank‘-analisten die ‘fout‘ zaten met hun verwachtingen en keuzes kunnen zich altijd verschuilen achter de dooddoener dat ‘fouten maken‘ nou eenmaal menselijk is. En dat is een open deur. Maar kwam dat nou door onvolwassen grilligheid, en keuzes die geen betrekking hadden op de realiteit? Door een verlangen om te worden gezien als ‘goed‘ door de generatie voor je ten grave te dragen als ‘foute types‘, terwijl je in het heden met een ‘Not So Serious‘-attitude de ‘Joker‘ uithing? En hoe dankbaar zullen je kinderen en kleinkinderen dan zijn voor die nalatenschap? Wat prevel je dan? ‘We hadden goede bedoelingen!‘ en: ‘Het was cultureel erg ‘vernieuwend’ wat we deden!‘, en: ‘Kijk naar de prijzen die ik allemaal gekregen heb!’