Laten we afwachten, maar geen verrassing, als BREXIT niet gebeurt

BREXIT-deadline is 31 oktober 2019. Op 23 juni 2016 stemde het Britse volk 52% tegen 48% om de Europese Unie te verlaten. Alleen al in Engeland was de marge iets hoger, 53,4% voor het verlaten van de EU, tegen 46,6% voor het verblijf. In de tussentijd weten we dat dit resultaat werd beïnvloed door Cambridge Analytica, net zoals het Trump-voorzitterschap blijkbaar werd geholpen door CA – en volgens CA’s eigen account zijn er in de afgelopen 5 jaar meer dan 200 verkiezingen of referenda wereldwijd beslist door CA.

Er wordt gezegd dat CA verdwenen is, maar de kennis over het manipuleren van de meningen van kiezers – het algoritme om dit te doen – is inmiddels goed bekend bij Google, sociale media en, natuurlijk, bij ’s werelds belangrijkste agentschappen voor geheime diensten, vooral CIA, NSA, MI6, Mosad, DGSE (Frankrijk), BND (Duitsland) – en anderen, pas daarom op dat u zelfs in een greintje democratie niet zult geloven in de komende verkiezingen, waar ook ter wereld.

Zal BREXIT echt gebeuren? – De kans is groot dat het niet zal gebeuren. Bijna drie en een half jaar na de stemming in het VK, en twee en een half jaar nadat het VK het exitproces begon, gaat de BREXIT “soap”, zoals het vaak wordt genoemd – vertrekken of blijven – door.

Beide,  Theresa May  en  Boris Johnson  – en tot nu toe heeft ook de oppositieleider Labour,  Jeremy Corbyn, de  Britse bevolking verzekerd dat ze hun keuze zullen respecteren; geen nieuw referendum, geen parlementaire stemming; en in plaats daarvan voorzagen zij het onderhandelen over een “deal” met Brussel.

Als er “geen deal” is, zal BREXIT plaatsvinden als een “No Deal of Hard BREXIT” – dus het eerdere oordeel – dat natuurlijk zou kunnen veranderen als zowat alles wat in de BREXIT is gezegd en overeengekomen saga. Maar wat wordt precies bedoeld met een ‘deal’ of een ‘no-deal’?

Hoewel de definities van een “deal” vaag zijn, verwijst een “deal” in wezen naar een exit uit het VK uit de EU onder zo soepel mogelijke voorwaarden voor zowel bedrijven als particulieren, wat betekent dat de huidige relaties, dwz zakelijke licenties, handelsrelaties, ingezetenschap vergunningen, vrije arbeidsuitwisseling, zouden niet meteen stoppen, maar een overgangsperiode zou toelaten om specifieke voorwaarden uit te werken. In feite is dit precies opgenomen in de terugtrekkingsovereenkomst (WA).

De WA is echter nog niet geratificeerd door het Lagerhuis. Waarom niet? – Is er een verborgen agenda? Is de WA eenmaal geratificeerd, dan is er geen weg meer terug? Is dat het? – De standvastigheid van het Parlement voor een verandering van 180 graden van “verlaten” in “blijven” – ondanks de populaire stemming?

De WA voorziet in een periode tot 31 december 2020 nadat BREXIT daadwerkelijk gebeurt, of langer, indien onderhandeld, om de post-BREXIT details van handel, toekomstige tarieven, zakelijke vergunningen, doorvoer van arbeid en kapitaal – en meer – uit te hameren voordat de nieuwe UK – EU echtscheidingsregels zouden in werking treden.

Dit is voldoende tijd om met EU-partnerlanden te onderhandelen over individuele handels- en volksovereenkomsten (vrij verkeer).

Alles – de huidige VK-EU-relatieovereenkomsten – zou tijdens de overgangsperiode blijven bestaan, dat wil zeggen nog minstens 15 maanden (of langer, als er meer tijd wordt onderhandeld indien nodig), als BREXIT op 31 oktober 2019 zou plaatsvinden.

Sommige van de mogelijke bilaterale onderhandelingen na BREXIT zijn al achter de schermen begonnen, met name met China en de VS en hoogstwaarschijnlijk met anderen, zoals Duitsland en Frankrijk.

Het VK zou bijvoorbeeld naar het Zwitserse model kunnen kijken. Zwitserland, geen lid van de EU, is  feitelijk  een EU-lid, alleen zonder stemrecht. Zwitserland heeft momenteel meer dan 120 multi- en bilaterale overeenkomsten met Brussel en de 28 EU-leden.

En dit ondanks een drievoudige directe volksweigering van het EU-lidmaatschap door referenda (1992 – tegen toetreding tot de Europese Economische Ruimte – 50,3% tegen; in 1997 – EU-lidmaatschapsreferendum – 74,1% tegen; en in 2001 over “EU-toegangsonderhandelingen” – verworpen met 76,8%). Toch wordt Zwitserland nog steeds beschouwd als een model voor ‘democratie’ – waar mensen beslissen.

Dus alles is mogelijk, directe onderhandelingen met een selectie (of alle) EU-landen, volgens het Zwitserse model, en / of een bredere schaal van by- en multilaterale onderhandelingen met landen of handelsblokken over de hele wereld.

Eigenlijk heeft Brussel al gewezen op het leiderschap van het VK bij het starten van bilaterale onderhandelingen met EU-leden, hoewel de officiële regel “vertrekken” of “blijven” is.

Ongetwijfeld willen zowel Brussel als Washington al het mogelijke doen om het VK binnen de EU-bureaucratie te houden. Het VK heeft de impliciete reputatie de mol van Washington in de EU te zijn en vertegenwoordigt de wensen van Washington bij cruciale beslissingen – zoals wanneer 10 nieuwe kandidaat-leden voor Oost-Europa moesten worden toegelaten – of niet.

Daarom, waarom de hype over een “no deal” BREXIT? – Begrijpen mensen zelfs wat “geen deal” betekent? Dat het letterlijk betekent – alle deuren staan ​​open voor onderhandelingen tijdens de transitperiode – en dat er niets verandert tijdens die periode, die zelfs uitbreidbaar is, en, natuurlijk, dat een groot aantal opties om te onderhandelen over nieuwe deals met nieuwe partners open staat na de transittijd, in de post-BREXIT-fase.

Het is allemaal angstaanjagend , manipulatie van de publieke opinie, de aandelenmarkt zal crashen, het BBP van het VK zal krimpen met tussen 2% en 4% – afhankelijk van wie je het vraagt ​​en die doet alsof hij alle details had om dergelijke onzinnige cijfers te berekenen; dat de werkloosheid zal stijgen, vooral omdat Britse burgers uit hun EU-gastlanden worden gezet en naar huis komen om werk te zoeken – enzovoort.

Deze traktaties afkomstig van Brussel, evenals van de Britse elite, hebben natuurlijk maar één doel voor ogen: geen BREXIT; een manier vinden om de mening van het volk en de beslissing over het referendum om te keren.

De Britse regering betreedt het rijk van intimidatie en waarschuwt in een “clandestien rapport” – “gelekt” naar de Sunday Times – dat een harde Brexit (een “No Deal” BREXIT) het VK zal treffen met voedsel-, brandstof- en medicijntekorten. RT meldt dat dit zeer gevreesde vooruitzicht steeds waarschijnlijker wordt sinds de wisseling van de wacht in Downing Street.

Ja, dit maakt duidelijk deel uit van het verspreiden van angst om de publieke opinie tegen BREXIT te dwingen. Dit kan echter allemaal worden voorkomen door het Britse parlement te stemmen voor het terugtrekkingsakkoord dat deel uitmaakt van de soevereine deal – geen goedkeuring van Brussel nodig – voor elk land dat de EU wil verlaten.

Hoe komt het dat dit nooit in de media wordt vermeld, waardoor het publiek niet weet wat de overheid zou kunnen doen om een ​​zware Brexit-ravage te voorkomen?

Er zijn ook andere economische voorspellingen, die de angstboeren tegenspreken, en volgens alle logica, meer plausibele, namelijk dat het VK veel beter zou doen na BREXIT, vrij om te handelen met wie dan ook, zonder over de schouders te kijken door Brussel, nee het opleggen van complexe – en vaak zeer dure – regels – vaak louter regels omwille van regels – door de Europese Commissie.

Het terugwinnen van volledige soevereiniteit zou het VK goed doen, zowel economisch als sociaal.

Het VK kan ook een relatie op afstand blijven onderhouden met een lichaam dat vaak in één adem wordt genoemd als corruptie; een orgaan dat weinig sympathie heeft getoond voor solidariteit tussen de lidstaten. Voorbeelden in overvloed, Griekenland, Italië, Spanje, Ierland, Portugal – werden allemaal “gesanctioneerd” met door de trojka opgelegde reddingspakketten (trojka = EG, Europese Centrale Bank – ECB en IMF).

Het is ook duidelijk dat Brussel voorstander is van een aantal naties, onofficieel, natuurlijk, sterkere, meestal noordelijke naties die zich niet hoeven te houden aan de strikte regels van de ECB voor schuldbeperking die door de ECB zijn opgelegd en meestal van toepassing zijn op zuidelijke EU-leden. Dit komt neer op een onuitgesproken tweeledige regeling.

Maar deze stemmen van reden, die BREXIT zouden promoten voor de pure sociaaleconomische verbetering op lange termijn van de Britse burgers, mogen niet naar voren komen. De media worden bestuurd door de voorstanders van “Stay”.

BREXIT, blijf of vertrek, is een delicate kwestie. Arbeid, vandaar  Jeremy Corbyn , heeft de neiging om “verblijf” te prefereren – vreemd genoeg, samen met enkele van de conservatieve Tories, om alle valse, angstwekkende redenen die werden aangevoerd – werkloosheid, vermindering van het BBP, kloof in handelspartners, enzovoort .

Dan is er extreemrechts, vertegenwoordigd door  Nigel Farage , de baas van de BREXIT-partij, die BREXIT ondersteunt voor de verkeerde redenen, anti-immigratie, racisme, grenzend aan vreemdelingenhaat, een soortgelijke redenering die wordt gebruikt door Madame Le Pen in Frankrijk , die ook de EU willen verlaten voor strengere grenscontrole – anti-immigratie en racisme.

Idem, voor de rechtse Lega Norte  vice-premier van Italië  , Matteo Salvini. Deze controverse van de rede is verwarrend voor het grote publiek – en mogelijk zelfs voor Jeremy Corbyn, die niet geassocieerd wil worden met Nigel Farage, moet instaan ​​voor “verblijf” – misschien tegen zijn beter begrip van BREXIT’s sociaal-economische voordelen voor Groot-Brittannië.

Natuurlijk zijn er tal van manieren om de beloften van voormalige premier Teresa May’s en de premier van vandaag, Boris Johnson’s, ongedaan te maken, zodat de resultaten van de stemming in 2016 worden gerespecteerd.

Het gemakkelijkste zou zijn als het Britse parlement artikel 50 van het Verdrag van Lissabon intrekt, wat de lidstaten het unilaterale recht geeft om te stoppen met het EU-lidmaatschap.

Dat is precies wat het VK deed, artikel 50 activeren door het besluit van de premier na het BREXIT-referendum. Toen dit proces eenmaal in gang was gezet, werd begrepen dat het niet kon worden gestopt – behalve door een parlementaire stemming, waarbij de toepassing van artikel 50 werd geannuleerd.

Vandaag ligt die optie volledig op tafel. Het kan even unilateraal en soeverein worden gedaan door het VK, zonder de goedkeuring van de resterende 27 EU-lidstaten. Mocht dat gebeuren – de status quo zou winnen, zou het VK lid blijven van de EU. Geen verandering.

Arbeidsleider, Jeremy Corbyn heeft onlangs laten doorschemeren dat hij een vertrouwensloze stem tegen premier Johnson zou moeten invoeren.

Als het Parlement het accepteert en als hij wint, wordt hij interim-premier en roept hij op tot nieuwe verkiezingen die hij verwacht te winnen.

Zijn draagvlak in het VK groeit, ondanks toenemende – valse – beschuldigingen van antisemitisme. Als hij premier zou worden, zou hij inderdaad kunnen vragen om een ​​nieuw BREXIT-referendum, of gewoon om een ​​stem tegen artikel 50.

Bingo. En het VK zou lid blijven van de EU. Op de hoogte van de dwingende methoden van Cambridge Analytica om de publieke opinie te veranderen, zou een nieuw BREXIT-referendum waarschijnlijk worden gemanipuleerd ten gunste van “verblijf”.

Trouwens, aangezien CA’s inmenging in de BREXIT-stemming heeft toegegeven, is het volkomen denkbaar dat het referendumresultaat 2016 als ongeldig kan worden geannuleerd en een nieuw referendum kan worden gelanceerd. Het is een wonder dat er tot nu toe geen enkele politicus, geen media, niemand over heeft gesproken.

Samenvattend, zou het kunnen dat de uitkomst van het Referendum van juni 2016 een verrassing was voor de Britse autoriteiten en elite? Het resultaat was dus gewoon niet acceptabel?

Daarom, om de illusie van “democratie” te bewaren, zou het mogelijk kunnen zijn dat een volledig complex construct werd bedacht en gebouwd over een periode van ongeveer drie jaar, waarin de publieke opinie moest worden verward tot op het punt de details uit het oog te verliezen en van specifieke voorwaarden voor het verlaten van de Europese Unie – zodat het gemakkelijker in de richting van de wensen van de Meester kan worden geslingerd, terwijl het nog steeds doet alsof het democratisch is? –

Laten we afwachten, maar geen verrassing, als BREXIT niet gebeurt.