Laten we net zo krachtig tegen de Green Deal vechten als tegen het coronavirus
Indignatie redactie
4 min. lezen
De Green Deal kan de EU meer schade berokkenen dan migratiequota, schrijft Martin Schmarz
We moeten de Green Deal loslaten om een dreigende economische crisis als gevolg van het coronavirus te overwinnen.
Een dwaas aandringen op koolstofneutraliteit ten koste van alles zou meer betekenen dan economieën doden, maar het zou ook rampzalige gevolgen hebben voor de Europese solidariteit. Het zou waarschijnlijk een nog grotere kloof in de Europese betrekkingen veroorzaken dan migratiequota.
Laten we de realiteit onder ogen zien: niets gaat nu goed.
Een van de conclusies van de laatste EU-top, die voornamelijk betrekking had op het aanpakken van de economische situatie als gevolg van de uitbraak van het coronavirus, was ook een toezegging om zo snel mogelijk terug te keren naar de “duurzaamheidsstrategie”.
Hoewel politici en diplomaten het niet eens waren over iets specifieks met betrekking tot het “Marshallplan” voor de EU, gepromoot door de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, achtte iemand het noodzakelijk om de “groene inzet” van Europese landen expliciet te bevestigen in de gezamenlijke verklaring om zeker te zijn.
Eén zin betekent natuurlijk niet dat het nu juridisch bindend is, en eerlijk gezegd is duurzame ontwikkeling iets waar we allemaal belang bij moeten hebben. Door de huidige situatie is het nu echter nog belangrijker om de Green Deal te herzien, die tot doel heeft om tegen 2050 koolstofneutraliteit te bereiken.
Maar we weten hoe het werkt in de EU.
In het begin zijn er algemene uitdrukkingen en als niemand het er niet mee eens is, komt er iets specifiekers in de vorm van feitelijke wetten en beleid.
Het gebeurt allemaal stap voor stap totdat het werkelijkheid wordt.
En wanneer de nieuwe richtlijn van kracht wordt, is het dan te laat om te protesteren.
Net als bij de kwestie van de migratiequota is Duitsland de drijvende kracht achter de Green Deal.
Hun koppigheid bij het implementeren van de ‘groene toekomst’ die bekend staat als ‘Energiewende’ is een ander goed voorbeeld van de vasthoudendheid, concentratie en meedogenloosheid waar Duitsland toe in staat is, zelfs als het een destructief doel nastreeft.
Tijdens de EU-besprekingen over migratiequota toonde Duitsland weinig empathie voor de “nieuwe” EU-leden die de maatregel verwierpen.
In het geval van de Green Deal is het nog erger, aangezien dit voor echte economische moeilijkheden zal zorgen. Net als bij de migratiequota verwacht Duitsland echter dat andere EU-landen zijn voorbeeld volgen en geen bezwaar maken. Maar dat gebeurt deze keer misschien niet. Het is duidelijk dat Duitsland en enkele andere landen zullen kunnen profiteren van de Green Deal ten koste van landen als Tsjechië, wat de oprechtheid van hun bedoelingen ernstig in twijfel trekt.
Ongeveer 15 jaar geleden, toen groene kwesties een hot topic werden in de EU, had Duitsland al berekend dat het ondanks de initiële kosten uiteindelijk een enorme winst zou maken op groene en hernieuwbare maatregelen, aangezien de markt ter waarde van biljoen euro zou worden gedomineerd door Duits technologie.
Gezien het geld dat op het spel staat, zal Duitsland waarschijnlijk het eerste land zijn dat zich verzet tegen pogingen om de Green Deal tegen te houden.
Er zijn inderdaad tekenen dat er al hard wordt gewerkt om ervoor te zorgen dat de Green Deal blijft bestaan ondanks de impact van het coronavirus. Naast geld heeft Duitsland de Green Deal nodig om in leven te blijven om psychologische redenen. Het land heeft al een enorme hoeveelheid financieel en politiek kapitaal in de Energiewende geïnvesteerd en een terugtrekking zou nu een enorme politieke klap zijn.
Terwijl de gedisciplineerde en efficiënte industriële sector van Duitsland, verpletterd door absurd strenge emissienormen, begint te klagen, heeft het land nog steeds enorme middelen en hoopt het misschien dat de concurrentie eronder zal afnemen.
Als de Duitsers vasthouden aan het egoïstische principe “we zullen bloeden, maar anderen zullen meer bloeden, zodat we uiteindelijk winst zullen maken”, zal de impact daarvan op de solidariteit tussen EU-lidstaten dodelijker zijn dan in het geval van de migratiecrisis.
Misschien is Duitsland zich bewust van deze realiteit, maar doet het zijn best om de gevolgen te negeren.
De EU weet dat ze een ongekend postpandemietijdperk en een economische crisis tegemoet gaat, die volgens verschillende prognoses een zware klap zou kunnen betekenen voor de eurozone, die moeilijk te herstellen zal zijn.
Is het nu echt het juiste moment om ons concurrentievermogen te ondermijnen met een Green Deal die misschien maar heel weinig van ons pas jaren later ten goede komt?
