Lee Camp: 19 feiten over Amerikaans politiewerk dat je zal verbazen

Slechts een paar feiten zullen alles veranderen wat je denkt te weten over de Amerikaanse politie, schrijft Lee Camp, met foto’s van Eleanor Goldfield uit de straten van het centrum van Washington.

Met alle protesten en woede en geweld in het hele land is er een gerechtvaardigde discussie over politieoptreden begonnen op onze bedrijfsmedia-radiogolven. (Ik zou zeggen dat de discussie te laat is, maar in feite hebben we deze de afgelopen 40 jaar ongeveer om de drie jaar gehad.) Ondanks alle berichtgeving wordt een dieper debat genegeerd – Een debat over waarom ons Amerikaanse politiestelsel bestaat überhaupt, hoe het werkt (of niet) en waar het vandaan kwam.

De volgende 19 feiten over Amerikaans politiewerk zullen alles veranderen wat je denkt te weten. Laten we eerst beginnen met de enorme hoeveelheid moord.

• De politie doodt jaarlijks ongeveer 1.000 Amerikanen. In 2016 ontdekte The Guardian  dat de Amerikaanse politie 1.093 mensen heeft vermoord. Dat zijn drie levens die elke dag door de politie worden vernietigd. In het VK is het gemiddelde per jaar drie  moorden door de politie. Geen 300. Slechts drie. Dit betekent dat de Amerikaanse politie over het algemeen meer burgers in een week doodt dan het VK in een jaar. In 2018 heeft de politie van Denemarken en Zwitserland niemand vermoord. Nul. Ze lieten letterlijk iedereen leven. (Je zou denken dat ze er op zijn minst een paar zouden doden om in de praktijk te blijven.) 

• De overgrote meerderheid van de Amerikanen die zijn vermoord, zijn geen ‘geharde’ criminelen (wat dat ook moge betekenen). Het Treatment Advocacy Center stelt vast  dat één op de vier mensen die door de Amerikaanse politie zijn vermoord ernstig geestelijk ziek was. Als je gewoon mentaal instabiel of cognitief gehandicapt toevoegt, is het aantal veel hoger. Waarschijnlijk ruim de helft van de tijd dat de politie iemand vermoordt, is het slachtoffer niet van een stabiele en gezonde geest.

• Vorig jaar ontdekte NBC News  dat sinds 2005 slechts 35 agenten waren veroordeeld voor een misdrijf nadat ze iemands leven hadden genomen. Als we aannemen dat de VS gemiddeld 900 politiemoorden per jaar hebben (een zeer lage schatting) en dat er bij elke moord slechts één officier betrokken was (een nog lagere schatting), betekent dit dat de politie. 28% van de tijd is veroordeeld nadat iemand is vermoord. Minder dan één procent. Maar het wordt erger.

• NBC meldt: ” Slechts drie officieren zijn in deze periode [2005 tot 2019] veroordeeld voor moord en zagen hun veroordelingen standhouden.” Dat is een overtuiging van 0,024% – Voor alle doeleinden kunnen politieagenten straffeloos moorden.

Wat de politie de hele dag doet

In de hoofdstad van de naties. Foto | Eleanor Goldfield

Laten we nu even de tijd nemen om onszelf uit de liberale fantasie van het politiewerk te halen. Het overgrote deel van wat de politie in Amerika doet, draait niet rond om de boosdoeners te vangen, zoals een aflevering van CSI of Law & Order of Die Hard of Starsky & Hutch of alle andere tv-programma’s en films die ooit zijn gemaakt.

• Professor Alex Vitale merkt op in ” The End of Policing ” dat de meeste politieagenten gemiddeld minder dan één keer per jaar een arrestatie plegen – wat betekent dat bijna de hele dag van een politieagent bestaat uit rond blijven staan ​​en af ​​en toe te maken hebben met kleine of niets misdrijven. Deze ‘misdaden’ zoals rondhangen of ‘een storing veroorzaken’ zijn bedoeld om ‘mensen gewoon in het systeem te plaatsen’. Gekleurde mensen worden veel vaker gearresteerd voor dit soort misdaden. Eenmaal ‘in het systeem’, kan de zin voor een toekomstige ‘misdaad van rondhangen’ of ‘gruwel van het spelen van luide muziek’ veel langer zijn.

• Vitale vervolgt: ‘Zelfs rechercheurs (die slechts ongeveer 15% van de politie uitmaken) besteden het grootste deel van hun tijd aan het melden van misdaden die ze nooit zullen oplossen – en in veel gevallen zelfs niet zullen onderzoeken. … De meeste onderzochte misdaden worden niet opgelost. ”

• In plaats van harder te werken om grotere misdaden op te lossen, hebben onze regeringsfunctionarissen honderden kleinere “misdaden” gecreëerd waar de politie burgers voor moet opsporen. In de afgelopen decennia is er een golf van verboden op zaken als slapen in het openbaar, bedelen, gratis eten weggeven, ‘kamperen’ in het openbaar en slapen in de auto. Wetten als deze dienen alleen om dakloosheid (en het helpen van daklozen) illegaal te maken en de politie in staat te stellen zichzelf in te voegen, vaak met levensbedreigende situaties. (Omdat mensen die om verandering smeken het vaak te gemakkelijk hebben.)

• Uit een onderzoek in New York City  bleek dat meer dan de helft van degenen die regelmatig door het gevangenissysteem fietsen, dakloos waren. Gelooft iemand echt dat het eindeloos grijpen van daklozen en hen voor niets te beschuldigen, iets doet om onze samenleving of de betrokken mensen te helpen? Het feit dat de meeste agenten hun dagen hieraan besteden, komt overeen met brandweerlieden die rondlopen terwijl ze sigaretten van mensen besproeien met water terwijl de daadwerkelijke bouwbranden blijven branden. (Meer daarover in een oogwenk.)

• Wanneer rijke of zelfs mensen uit de middenklasse betrapt worden op het plegen van de meeste van deze kleine misdaden, worden ze ofwel genegeerd door de politie of ontslagen met een waarschuwing. Als een Wall Street-handelaar in pak en das een dutje doet op een bankje, sluit de politie hem dan op? Als een dokter of een tandarts of makelaar wordt betrapt terwijl ze in hun auto slapen, worden ze dan naar het station gebracht? Nee. Deze zogenaamde “misdaden” dienen om de klassenstructuur eenvoudigweg te handhaven en geven de politie een reden om de armen en niet-blanken te arresteren.

• Ondertussen werpen ware misdaden niet eens een blik op. De grootste misdaden in de natie en de wereld zijn vaak legaal en zelfs als ze dat niet zijn, hebben ze niets met de politie te maken. Bedrijfsleiders besluiten eindeloos om gifstoffen in ons water te dumpen  of een babypoeder in de schappen te bewaren als ze weten dat het asbest bevat  of blijven een herbicide verkopen als ze weten dat het kanker veroorzaakt  of opioïden opdringt bij onrustige Amerikanen, zelfs als de lichamen zich opstapelen . Over het algemeen gaat in dergelijke gevallen niemand de gevangenis in, niemand zal een daderwandeling maken met handboeien om. En in het ongelooflijk zeldzame moment dat een topman wordt opgesloten, heeft dit niets te maken met de gemiddelde politieagenten.

Ontworpen om misdaad te creëren

Militaire politie in de straten van Washington. Foto | Eleanor Goldfield

Zoals Michelle Alexander, auteur van The New Jim Crow  het verwoordde: ‘We hebben een effectief systeem van misdaadpreventie en -bestrijding in onze gemeenschappen nodig, maar dat is niet wat het huidige systeem is. Dit systeem is beter ontworpen om criminaliteit te creëren, en een doorlopende klasse van mensen die als criminelen worden bestempeld. ”

• De VS hebben de grootste gevangenispopulatie ter wereld . En als we dat een beetje anders formuleren, krijgen we: “Amerika is de grootste gevangenisstaat ter wereld.” Maar de reguliere media houden daar niet van, dus ze zullen het niet zeggen.

•  De politie pleegt in sommige opzichten meer misdaad dan de gemiddelde burger. De politie grijpt nu meer van burgers in beslag via verbeurdverklaring  van civiele activa dan de hoeveelheid eigendommen die door straatcriminelen bij inbraken is gestolen.

• Politieagenten beschermen vaak levenloze voorwerpen tegen de ongewapende burgers die ze een eed hebben afgelegd om te dienen en te beschermen. In Standing Rock bewaakte de wetshandhaving bijvoorbeeld standvastig een pijpleiding tegen de mensen die daadwerkelijk eigenaar waren van het land waardoor het stak en het water dronk dat het uiteindelijk zou besmetten.

Dus we hebben vastgesteld dat de politie niet het werk doet dat de meeste mensen denken dat ze zijn en dat ze veel onschuldige mensen vermoorden terwijl ze zich gedragen als militaire patrouilles in de straten van het “Land of the Free”. Laten we nu eens kijken hoe slecht ze zijn opgeleid om daadwerkelijk het werk te doen dat ze niet zouden moeten doen.

• Politieacademies besteden  [gemiddeld] 110 uur aan vuurwapens en zelfverdediging, maar slechts acht uur aan conflicthantering. Dit betekent in het algemeen dat de politie 12 keer zoveel uur besteedt aan het leren schieten en doden van mensen als het leren hoe ze NIET moeten schieten en doden.

• In de meeste staten moeten haarstylisten  veel meer opleiding hebben dan politieagenten. Zelfs CNN meldde: “De minimumopleidingseis voor politieagenten in Michigan is  594 uur . Om met elektrische borden te werken, heb je  4.000 uur  ervaring nodig. ”

• Voormalig Philadelphia- kapitein Ray Lewis  heeft gezegd dat de politie geen agenten wil inhuren die empathisch zijn. En de pro-politiewebsite Officer.com  heeft artikelen gepubliceerd waarin staat dat empathie gevaarlijk kan zijn voor de politie.

• Sommige steden willen ook geen slimme politie. Sterker nog, een rechtbank in 2000 handhaafde het recht van de politie om te voorkomen dat ze intelligente agenten inhuren . … Dus ja, in sommige Amerikaanse steden vullen de autoriteiten de rangen van de afdeling actief met domme mensen die zich niet in uw situatie kunnen vinden. Dat klinkt zeker als het tegenovergestelde van wat je zou willen voor een vacature die de zin ‘Gun inbegrepen’ bevat.

Dark Roots

Confrontatie in DC. Foto | Eleanor Goldfield

En tot slot moeten we ons afvragen: ‘Als ons politiesysteem een ​​draconisch, militair Orwelliaans model is dat wordt gebruikt om een ​​diepgewortelde klassenhiërarchie te consolideren, waar komt het dan vandaan? Hoe zijn we hier gekomen?”

• Zoals beschreven in ” Our Enemies in Blue “, was het Amerikaanse politiesysteem afkomstig van slavenpatrouilles, die de straten van steden veranderden in patrouilleroutes voor wat een quasi-militaire macht was. Vanaf zijn vroegste dagen was het Amerikaanse model een racistische tactiek om de hogere klasse mensen te beschermen tegen de onderdrukten en onderdrukten. De cijfers liegen niet. Het systeem is sinds die beginperiode niet grotendeels veranderd.

Prof. Vitale schrijft : ‘De realiteit is dat de politie in de eerste plaats bestaat als een systeem om ongelijkheid te beheersen en zelfs te veroorzaken door sociale bewegingen te onderdrukken en het gedrag van arme en niet-blanke mensen: degenen die het einde van economische en politieke regelingen verliezen, streng te beheren.’

Deze 19 feiten zouden het script volledig moeten omdraaien over hoe we de politie in Amerika bekijken. We hebben een volledig nieuw / anders / kleiner / minder gewelddadig model nodig. En we hebben het 400 jaar geleden nodig.

Feature foto | Standoff in Washington. Foto | Eleanor Goldfield

Dit artikel is gepubliceerd met speciale toestemming van de auteur. Het verscheen oorspronkelijk op  Consortium News .