Leiders in het Midden-Oosten geven de voorkeur aan de duivel die ze kennen bij Amerikaanse presidentsverkiezingen.
Indignatie redactie
5 min. lezen
Bahrain?s Foreign Minister Abdullatif Al Zayani, Israel's Prime Minister Benjamin Netanyahu, U.S. President Donald Trump and United Arab Emirates (UAE) Foreign Minister Abdullah bin Zayed gather on the balcony of the White House as they prepare to participate in the signing of the Abraham Accords, normalizing relations between Israel and some of its Middle East neighbors, in a strategic realignment of Middle Eastern countries against Iran, on the South Lawn of the White House in Washington, U.S., September 15, 2020. REUTERS/Tom Brenner - RC25ZI90X9W3
Leiders in het Midden-Oosten geven de voorkeur aan de duivel die ze kennen bij Amerikaanse presidentsverkiezingen. En toch zou een Biden-overwinning de bittere pil kunnen zijn die nodig is voor hervormingen in de regio.
Er zijn maar weinig leiders in het Midden-Oosten die willen dat Joe Biden in januari volgend jaar aantreedt. Beschouwd als een discipel van Obama, beschouwen velen hem als een potentiële Amerikaanse president die alleen het beleid van Obama zal repliceren en ze uit het Witte Huis zal verbannen als een straf en een herijking van de Amerikaanse betrekkingen in de regio.
Inderdaad, landen als Saoedi-Arabië – dat het meeste te verliezen heeft – zullen hun de facto jonge leider in de problemen brengen wanneer ze worden geconfronteerd met een nieuw leven ingeblazen Iran door terug te gaan naar de zogenaamde ‘Iran-deal’ en de opheffing van met name sancties. op de verkoop van olie in een periode waarin GCC-landen niet eens in de buurt kunnen komen van het break-evencijfer van 65 dollar op een vat ruwe olie, zelfs niet in de veronderstelling dat er in 2021 een vaccin voor Covid zal worden gevonden. Voor een jonge, grillige en onzekere kroonprins, het idee dat Iran weer olie op de markt mag verkopen, is een moeder van alle nachtmerries, aangezien dit verdere economische druk op hem zal leggen en zijn vijanden in Riyad alleen meer voer zal geven om hem te destabiliseren met hun effectieve Chinese Whispers-strategie.
De feitelijke leider van de VAE Mohamed Bin Zayed (ook bekend als MbZ) was slim om afstand te nemen van MbS in Riyad. Maar misschien niet zo slim om snel een oneerlijke vredesovereenkomst met Israël aan te gaan – wat moeilijk te rechtvaardigen zal zijn voor een Biden-regering, die het uiteindelijk zal zien als een manier om de verdediging tegen Iran te versterken. In feite is het niets van dien aard en in werkelijkheid een snelle oplossing voor de VAE om hoogtechnologische wapens te laten serenades voor zijn echte vijanden in de regio, namelijk Qatar en Turkije. Maar het is onwaarschijnlijk dat Biden’s mensen de duistere kunst van dubbel spreken en verraad zullen doorzien in een regio waar geen enkel stigma bestaat op liegen tegen je bondgenoten. Aanvankelijk prezen ze de leider van de VAE voor zijn “dappere” zet bij het ondertekenen van de deal, maar wanneer hun experts in de eerste weken en maanden in functie nader kijken,
Mensenrechten zullen een centrale rol spelen in het beleid van Biden in de regio. En dus zullen vrouwenrechten in de VAE een onderwerp zijn dat op de radar zal komen. De Trump-achtige leider van Turkije, Recep Erdogan, zal waarschijnlijk als een vijand naar buiten komen vanwege zijn hopeloze staat van dienst bij het opsluiten van journalisten. Ook Egypte, wiens leider Trump ooit met bijna evangelische eerbied prees, zal in de koeler worden geplaatst. En waar te beginnen met Saoedi-Arabië, een land waarvan de elite een wilde minachting heeft voor het vrije denken, waar geen echte kranten bestaan en waar geen woord voor ‘parlement’ bestaat in het lokale dialect? Vrouwen toelaten om autorijden en popconcerten te geven, gaat niet de mosterd snijden met Biden die het koninkrijk regelmatig heeft getuchtigd en zich afvroeg of de VS daar wapens zouden moeten verkopen.
Het zou echter in veel opzichten hetzelfde kunnen zijn, of Trump nu wordt herkozen of niet, omdat Iran hoe dan ook de overhand in de regio zal hebben. Het Trump-kamp rekent op een deal die wordt gesloten met Iran waarbij Teheran oliesancties zou kunnen laten opheffen in ruil voor het terugschroeven van zijn eigen regionale hegemonie in plaatsen als Jemen. En misschien zelfs Libanon. Als zo’n deal echter zou worden besproken, zou Iran snel beseffen hoe het een veel sterkere hand had om te spelen door een paar shenanigans in de Straat van Hormuz te organiseren om zo’n dialoog te begeleiden. Inderdaad, zijn eigen hardliners hebben duidelijk gemaakt dat het geen vier jaar meer sancties zal accepteren en dat een militaire optie meer haalbaar is. Dit zal natuurlijk van invloed zijn op het vermogen van Saudi-Arabië om olie te produceren en vanuit zijn havens te verzenden.
De Biden-benadering is om Iran terug te krijgen en dat de VS terugkomen op de Iran-deal (met een paar voorbehouden). Als dit in een stroomversnelling zou komen in de eerste 100 dagen dat Biden in functie was, dan zouden de financiële gevolgen voor de Saoedi’s min of meer hetzelfde zijn. Ze zouden geld verliezen door Iran weer op de wereldmarkt te laten komen wanneer de olieprijzen hun economie verlammen, nog steeds in de greep van een Covid-crisis die de olieverkoop wereldwijd heeft beïnvloed. En dit veronderstelt dat de Iraniërs klaar zijn om weer in bed te kruipen met de VS Verwacht dat zonsondergang en zonsopgang elke nieuwe deal domineren.
En dus zou je kunnen stellen dat beide scenario’s een financiële impact hebben op Saoedi-Arabië. Het verschil is misschien dat Biden’s aanpak misschien wel een wondermiddel voor MbS en zijn koninkrijk oplevert en waarschijnlijk geen militaire acties in de regio inhoudt.
Tot nu toe was de visie voor 2030 om de economie van Saudi-Arabië een vliegende start te geven, een ramp. Er lijken geen nemers te zijn om de leemte op te vullen voor wat sommige experts schatten dat het een project is dat miljarden dollars kost. Biden’s harde beleid ten aanzien van het land om echte mensenrechtenhervormingen door te voeren – wat op een gegeven moment waarschijnlijk zou betekenen dat de auspiciën ten minste van een pluralistisch politiek model worden ingeluid – zou op zijn minst een positief effect hebben op het aantrekken van investeerders. MbS lijkt volledig doof te zijn voor de link tussen Saoedi-Arabië die vrouwelijke demonstranten opsluit voor hun campagne om hun rechten te verbeteren of de gruwelijke behandeling van de sjiitische minderheden – en het gebrek aan directe buitenlandse investeringen (FDI) dat in reële termen momenteel nihil is. . De goede dagen van Trump, die MbS de vrije loop gaven over grove schendingen van de mensenrechten – inclusief de moord op de Saoedische journalist Jamal Khashoggi – zouden voorbij zijn als Biden zou aantreden. Het probleem voor MbS is dat hij geen beleid heeft, geen ideeën, geen oplossingen om zichzelf uit dit gat van de economie te trekken dat blijft mislukken, na het resultaat van januari. Hij heeft ook geen tijd. De jonge leider is zo paranoïde over een staatsgreep die zou volgen op weer een vertrouwenscrisis onder zijn vijanden, die tijd is het echte probleem. Het niet ondertekenen van de “vredesovereenkomst” tussen Israël en de VAE werd waarschijnlijk als prikkelbaar beschouwd, aangezien de betrekkingen met Trump zelfs tot een historisch dieptepunt waren gedaald. Maar een nieuw tijdperk van mensenrechtenschennis van een Amerikaanse president zal precies zijn wat de dokter de investeerders heeft bevolen om naar Saoedi-Arabië te kijken door een nieuw prisma. Velen zullen echter vragen: zal MbS er zijn als het gebeurt?
