Indignatie redactie 
Leo Lucassen raakt niet uitgeschreven over Geert Wilders. Onlangs noemde hij Wilders de Europese Trump, weinig origineel overigens, maar hij haalde er de krant mee. Lucassen hekelt Wilders, omdat Wilders en de zijnen al vijftien jaar islamitische Nederlanders stigmatiseren en afschilderen als een existentieel gevaar. Daar heeft Lucassen recent weer een stijlbloempje aan mogen toevoegen. Wij citeren uit de krant: “Wie wil begrijpen hoe het zo faliekant mis heeft kunnen gaan in de toeslagenaffaire, zal dieper moeten graven. En dan blijkt dat degenen die nu het hoogst van de toren blazen, met name Geert Wilders en Wybren van Haga, behoorlijk wat boter op hun hoofd hebben en er om die reden alle belang bij hebben om de affaire voor te stellen als een probleem van ‘het kartel’ of ‘de politieke elite’.”
Wilders vond de toeslagenwet eerst niet interessant
Huisjesmelker Van Haga is hier natuurlijk hors concours. Daar gaan we verder geen aandacht aan besteden, maar Wilders als schuldige in de toeslagenaffaire? Wij weten natuurlijk dat de door velen bewierookte Pieter Omtzigt zelf een schuldige was in deze zaak. Hij was eerst razend enthousiast over de toeslagenwet. Volgens Omtzigt moest het aanvragen en uitkeren van de toeslag zo makkelijk mogelijk gemaakt worden. Goedgelovige (CDA immers) Omtzigt was later stomverbaasd en dus ook kwaad op de verantwoordelijke bewindspersoon dat fraude met toeslagen zo eenvoudig was. Hij wist niet dat als je een vergiet gebruikt, het water erdoor lekt.
Maar Wilders? Voor zover ik weet was Wilders eerst helemaal niet zo geïnteresseerd in de toeslagenwet. Neem het beroemde en beruchte ‘Bulgarendebat’ in de Tweede Kamer. Wilders voerde daar niet eens het woord. Dat liet hij over aan het toenmalige PVV-Kamerlid Reinette Klever die in dat debat minder dan tien keer het woord nam, terwijl Omtzigt meer dan 25 keer het woord kreeg. Toen de wet eenmaal een affaire was geworden, stond Wilders natuurlijk wel vooraan, maar welk Kamerlid wilde er toen niet vooraan staan?
Is er een “marktgedreven” woningbeleid?
De schuld van Wilders blijkt volgens Lucassen uit het volgende (en ik citeer maar weer letterlijk): “Dat brengt ons vanzelf bij de derde factor die nodig is om de toeslagenaffaire te begrijpen. Namelijk het sinds Pim Fortuyn dominerende ‘integratiepessimisme’ en het maar voortslepende debat over het ‘multiculturele drama’ en de zogenaamde ‘massamigratie’. Hoewel het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS) en het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) jaar in, jaar uit laten zien dat het integratieproces veel beter verloopt dan voorspeld, worden met name rechtse partijen niet moe om maatschappelijke misstanden, zoals het gebrek aan sociale huurwoningen, in de schoenen van migranten te schuiven. Terwijl het een uitvloeisel van het eigen marktgedreven beleid is.”
Laten we beginnen bij het laatste, namelijk het tekort aan sociale huurwoningen. Het beleid rond de sociale huur was vroeger in handen van het Rijk, maar is door het Rijk aan gemeenten en woningcorporaties overgedragen. Gemeenten beslissen over bestemmingsplannen en dus over de mogelijkheden voor nieuwbouw. Woningcorporaties voeren het gemeentelijk beleid uit: zij bouwen en onderhouden de sociale-huurwoningen. Wat daar “marktgedreven” aan is, ontgaat me. Er ontbreekt centrale regie. Voor de gemeenten en provincies spelen echter vooral lokale belangen bij de woningbouw een rol.
Huisjesmelken in Nederland kan ongestraft
Dat er grote tekorten zijn bij de sociale huur blijkt overigens niet uit de cijfers. Althans, in Midden Brabant zijn de zoektijden voor mensen die een sociale-huurwoning zoeken minder dan een jaar. Wel is het zo dat statushouders (asielzoekers met een verblijfsvergunning) voorrang krijgen bij de toewijzing van een huurwoning. Dat dit in de grote steden – waar de zoektijden langer zijn – tot wrevel, of erger, tot rancune jegens asielzoekers leidt, lijkt voor de hand te liggen. Het is nogal zuur voor Nederlandse starters op de sociale-huurmarkt als ze zien dat statushouders voorrang krijgen. Je hoeft er niet eens rechts voor te zijn om dat te begrijpen.
Het ontbreken van centrale regie op de woningsector pakt goed uit voor de vrije sector. Althans als je een beetje geld hebt en een fijne neus voor huisjesmelkerij (Van Haga, maar ook prins Bernhard jr.). Dan kun je in Nederland panden opkopen en daarmee – “gedreven door de markt” – weinig vermogende gezinnen uitknijpen via torenhoge huren of torenhoge verkoopprijzen.
600.000 immigranten moeten wel ergens wonen
Hoe komen die huren of verkoopprijzen dan zo hoog? Komt dat door de “zogenaamde massa-immigratie”? Dat er de laatste tien jaar onder Rutte sprake is geweest van immigratie kan moeilijk ontkend worden. Volgens CBS-cijfers zijn er de afgelopen tien jaar per saldo (dus: immigratie minus emigratie) bijna 600.000 mensen in Nederland bijgekomen. Die 600.000 mensen zullen toch ergens moeten wonen.
Dat Wilders een groot deel van de immigranten liever niet had zien komen – namelijk de moslims onder hen – is ook duidelijk. Wilders vindt hen inderdaad een existentieel gevaar. Daarom wil hij verdere immigratie van moslims in Nederland tegenhouden. Zijn idee is namelijk dat je geen mensen meer in Nederland (en de EU) wilt toelaten die onze rechtsstaat niet wensen te steunen. Zeker ook omdat een groot deel van de moslims niet in onze seculiere maatschappij willen integreren.
Valt het mee met integratie?
Leo Lucassen vindt de integratie van moslims daarentegen een succes. Hij haalt het SCP en het CBS aan voor het bewijs dat het met de integratie van moslims in Nederland wel meevalt. Het is maar welke conclusies je trekt uit de studies van deze instituten. Neem het volgende citaat uit een studie van Willem Huijnk, medewerker bij het SCP:
“Op veel punten zijn de strikt praktiserende en, in wat mindere mate, de vrome moslims de tegenhanger van de seculiere moslims. De sociaal-culturele afstand tot autochtone Nederlanders is groot: zij onderschrijven traditionele waardeoriëntaties en hebben geen sterke emotionele band met Nederland. Ook staan zij het minst accepterend tegenover gemengde vriendschappen of relaties. (…) De inbedding in de herkomstgroep is sterk en er zijn vele sociale contacten met herkomstgenoten, al dan niet in religieus verband.”
Het gaat hier om zo’n 80% van de Turken en Marokkanen in Nederland. Wat hun houding, zoals dat blijkt uit het citaat, betekent, kunnen we te weten komen als we Lala Gül lezen. Jonge vrouwen in de vrome Turkse gemeenschap worden in hun vrijheid beperkt en uitgehuwelijkt. Eerwraak lijkt nooit ver weg. Hier nog zo’n verhaal uit de Turkse gemeenschap: jongens worden min of meer aangemoedigd om naar de hoeren te gaan, maar Turkse meisjes mogen nog niet eens op schoolreis.
Gebrek aan integratie van moslims niet typisch Nederlands
De achterstelling van meisjes en jonge vrouwen, ofte wel het gebrek aan integratie door moslims is niet tot Nederland beperkt. Het is dus niet het gevolg van specifiek Nederlands beleid. Wij wezen al eerder op de ervaringen van Deeyah Khan, in 1977 in Oslo geboren uit Pakistaanse ouders. Zij werd succesvol in muziek. Het kwam haar op doodsbedreigingen van haar geloofsgenoten uit Noorwegen te staan. Uiteindelijk emigreerde ze naar de VS.
Dat moslims in meerderheid de wetten die door de Koran worden opgelegd belangrijker vinden dan de seculiere wetten die in West Europa gelden, is inmiddels ook bekend. Uit de studie van hoogleraar sociologie Ruud Koopmans (zie hier) blijkt dat de meeste moslims in West Europa de liberale normen en waarden van onze maatschappij niet wensen over te nemen. Vrouwen als Deeyah Khan en Lala Gül (en natuurlijk talloze andere anonieme vrouwen) zijn het slachtoffer van deze houding.
Conclusie over de toeslagenaffaire volgens Lucassen: Wilders is schuldig
Wat heeft dit alles met de toeslagenaffaire te maken? En wat heeft vervolgens de toeslagenaffaire met Wilders te maken? Volgens Lucassen zit het eenvoudig zo. Wilders is tegen asielzoekers met een moslimachtergrond. Als dezen als statushouders willen inburgeren, moeten ze daar zelf moeite voor doen in de “bureaucratische jungle”. Als ze daarin vastlopen, is dat volgens bestuurders en bureaucraten hun eigen, individuele probleem. En niet het gevolg van falend beleid. Dus: de overheid heeft het individu in een hoek geduwd waar het niet meer uit kan komen. Hetzelfde zien we, nog steeds volgens Lucassen, bij de uitvoering van de toeslagenwet gebeuren. Mensen die toeslagen hebben aangevraagd, komen in eenzelfde soort bureaucratische jungle terecht als asielzoekers. Wilders heeft schuld aan het falend asiel- en inburgeringsbeleid en dus ook schuld aan de toeslagenaffaire. QED.
