Leren van het verleden: de geschiedenis van de zionistische kolonisatie van Palestina geeft aanwijzingen voor de Israëlische Westelijke Jordaanoever

Sinds 1948 heeft Israël alles geannexeerd, bezet, ingenomen, vernietigd, gebouwd en hernoemd, van individuele huizen en eigendommen tot openbare ruimtes en historische monumenten. En het is niet de bedoeling of reden om te stoppen.

Twee Israëlische soldaten slepen een Palestijn dinsdag 19 november 1996 naar de grond terwijl hij protesteert tegen het platbranden van land waarvan hij beweert dat het Palestijn is in de Efrat-nederzetting op de Westelijke Jordaanoever. Demonstraties vonden plaats voordat er een plan was om de Efrat-nederzetting uit te breiden; Palestijnen en joodse kolonisten worstelen al bijna twee jaar met het bezit van dit gebied. (AP Photo / Jacqueline Arzt)

Palestina is gehecht ,  bezet ,  gestolen , en de Palestijnen zijn verdreven ,  verbannen , gekooid , opgesloten, onderworpen aan een apartheidsregime , en  gedood door de staat Israël voor meer dan zeven decennia.

Om de paar jaar wordt de wereld wakker om te protesteren tegen een bepaald aspect van de Israëlische apartheid, bezetting of een bloedbad, en dan keert het veilig terug naar zijn diepe slaap.

Af en toe slaagt Israël erin de angst van de Europese Unie en andere internationale organisaties te wekken met een of andere aankondiging, een moorddadige aanval op Palestijnen, een annexatieverklaring of ‘soevereiniteit’, en dan, alsof het onder invloed is van een spreuk , verdwijnt de angst net zo snel als ze opkwam.

Wat gewoonlijk volgt is een lange processie van wereldleiders die Israël komen bezoeken of de Israëlische premier uitnodigen in hun hoofdstad om hun liefde en respect voor hem en de zogenaamde Joodse staat te schenken.

Deze keer lijkt het niet anders te zijn.

De Israëlische annexatie van de Palestijnse Jordaanvallei heeft het ongenoegen van de wereld veroorzaakt. ‘Een schending van de mensenrechten’,  zegt  Michelle Bachelet, de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten.

We horen dat het een schending is van het internationaal recht en het einde van het vooruitzicht op vrede, alsof dit ongekend en onverwacht is.

Het is al lang duidelijk dat Israël een deel van de Westelijke Jordaanoever zou annexeren, en het was duidelijk dat de Jordaanvallei – het oostelijke deel van de Westelijke Jordaanoever – de eerste was.

Door het hele oostelijke deel van de Westelijke Jordaanoever te annexeren, zullen de Palestijnen worden afgesneden van de internationale grens met Jordanië en aan alle kanten door Israël worden omringd.

Israël  wil toegang  tot dat land, dat momenteel Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever ongeveer 50 procent van hun landbouwproducten levert, en wil volledige toegang tot de Jordaan.

Wat zal het betekenen

Wat is precies de soevereiniteitsverklaring en annexatie? Niemand weet het zeker. Israëlische militaire experts geven toe dat ze niet op de hoogte waren van de details van de verhuizing.

Israëlische politici zijn vaag en Palestijnen, nou ja, niemand sprak met hen, en in ieder geval kan het mensen met machtsposities niet schelen wat ze denken.

Saeb Erikat, die nog steeds de titel van Palestijnse hoofdonderhandelaar heeft,  zei in een interview  met de Israëlische televisiezender  Ynet dat “de situatie zeer ernstig is”. ‘Ik heb het nog nooit zo ernstig gezien als nu.’

Veel van de Israëlische pers is gefocust op wat de mogelijke Palestijnse reactie zou kunnen zijn, en vooral als Israëliërs geweld zouden verwachten. Gezien het feit dat Palestijnen nu al meer dan zeven decennia aan de ontvangende kant staan ​​van het Israëlische geweld, is het een cynisch iets om te vragen.

Volgens lekken van een bijeenkomst van de belangrijkste veiligheidshoofden van Israël is het antwoord op die vraag onduidelijk. Terwijl het leger en de hoofden van Shabak (de geheime politie van Israël) beweren dat er een gewelddadige reactie zal zijn en dat Israëli’s het “terrorisme” zullen zien toenemen, beweert de Mossad-chef dat dit scenario onwaarschijnlijk is.

Hoe dan ook, Israël gaf nooit veel om wat de Palestijnen denken en is niet bezorgd over hun reacties.

Premier Benjamin Netanyahu wist maar al te goed waar zijn steun in de Verenigde Staten ligt en hield  een toespraak  voor  Christians United for Israel  (CUFI).

CUFI is een van de grootste pro-Israëlische groepen in de Verenigde Staten. Netanyahu sprak over de annexatie van in bijbelse termen. Hij sprak over bijbelse landen en wat hij “Israëlische soevereiniteit over joodse gemeenschappen” noemde.

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu, centrum, ontmoet op dinsdag 19 november 2019 de hoofden van de Israëlische nederzettingsautoriteiten in de nederzetting Alon Shvut, in het blok Gush Etzion, op de bezette Westelijke Jordaanoever. (Menahem Kahana / Pool via AP)

Hij wees er ook op dat deze gebieden ook deel uitmaken van wat hij noemde, ‘christelijke identiteit’, en onderdeel van ‘onze gemeenschappelijke beschaving’. Zijn toespraak, net als eerdere opmerkingen die hij over het onderwerp heeft gemaakt, heeft niet duidelijk gemaakt wat de annexatie zal inhouden.

Wie wil annexatie

Het meest invloedrijke politieke blok van Israël, bekend als het rechterblok, wil dat de hele Palestijnse Westelijke Jordaanoever wordt geannexeerd en dat de Israëlische soevereiniteit wordt uitgeroepen over al zijn Joodse nederzettingen.

Het politieke recht van Israël bestaat grotendeels, maar niet uitsluitend, uit religieuze zionisten en het vestigen van de Westelijke Jordaanoever is hun hoogste prioriteit.

Annexatie zal hen niet alleen een  politieke boost geven,  het zal de bouw van nieuwe Joodse nederzettingen veel gemakkelijker maken.

Terwijl vandaag de dag de bouw van nieuwe joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever door de premier moet worden goedgekeurd, zou de soevereiniteitsverklaring van Israël het een zaak van de lokale raden maken.

Leren van het verleden

In 1948 werd het westelijke deel van Jeruzalem veroverd door Israëlische troepen en werden Palestijnse inwoners met geweld verbannen.

Geen enkele Palestijn mocht blijven of terugkeren en ’s nachts werd de stad de hoofdstad van Israël. De wereld stond toen stil en stond stil toen het oostelijke deel van de stad in 1967 werd ingenomen.

Vervolgens kondigde Israël in 1980 zijn soevereiniteit over Oost-Jeruzalem aan, oftewel het annexeerde het oostelijke deel van de stad. De VN-Veiligheidsraad reageerde door  resolutie 476 aan te nemen , waarin onder meer werd bevestigd dat “de verwerving van grondgebied met geweld niet-ontvankelijk is”.

In de resolutie stond dat de Veiligheidsraad “ernstig bezorgd was over de wetgevende stappen die in de Israëlische Knesset waren ondernomen om het karakter en de status van de Heilige Stad Jeruzalem te veranderen.”

Verder verklaarde het dat het “de voortdurende weigering van Israël, de bezettingsmacht, om de desbetreffende resoluties van de Veiligheidsraad en de Algemene Vergadering te respecteren ten zeerste betreurt”.

Het herhaalde ook dat “al dergelijke maatregelen die het geografische, demografische en historische karakter en de status van de Heilige Stad Jeruzalem hebben veranderd, nietig zijn en moeten worden ingetrokken in overeenstemming met de desbetreffende resoluties van de Veiligheidsraad.”

Een jaar later, in 1981, verklaarde Israël zijn soevereiniteit over de Syrische Golanhoogte.

De VN-Veiligheidsraad heeft resolutie 497 aangenomen,   waarin onder meer staat dat het nogmaals “bevestigt dat het verkrijgen van grondgebied met geweld niet-ontvankelijk is, in overeenstemming met het Handvest van de Verenigde Naties, de beginselen van het internationaal recht en relevante resoluties van de Veiligheidsraad . ‘

De Veiligheidsraad verklaarde dat hij “besluit dat het Israëlische besluit om zijn wetten, jurisdictie en administratie op te leggen in de bezette Syrische Golanhoogten nietig is en niet zonder internationale rechtsgevolgen.

Het eist  zelfs ” dat Israël, de bezettende macht, zijn besluit onmiddellijk moet intrekken.” Israël hield zich natuurlijk niet aan de VN-resoluties en er werd geen actie ondernomen om Israël te sanctioneren.

Er is geen echt Israël

In 1948 creëerde de zionistische beweging de staat Israël in Palestina. Tegen het einde van het jaar was 78 procent van Palestina Israël geworden en bijna een miljoen Palestijnen werden met geweld verbannen. De rest van Palestina werd in 1967 Israël.

Israël heeft alles geannexeerd, bezet, ingenomen, vernietigd, gebouwd en hernoemd, van individuele huizen en eigendommen tot openbare ruimtes en historische monumenten. En het is niet de bedoeling of reden om te stoppen.

Het probleem is niet dat een “echt Israël” iets doet dat illegaal is. Het is een illegale entiteit die zichzelf in Palestina heeft geplant en haar illegale activiteiten voortzet.

De race om het mythische Groot-Israël in Palestina te creëren, met de  nieuwe tempel in plaats  van de Al-Aqsa-moskee in het midden, is  volop aan de gang .

Het is een nooit eindigend project dat goed gefinancierd, goed gepland en zeer goed uitgevoerd is.

Alleen isolement,  boycots van sancties en afstoting  hebben de mogelijkheid om het te stoppen en Palestina te redden.