Leugens in de media

Dus je werkt als journalist, of redacteur bij een krant, of ‘nieuwszender‘, en je moet van je vrienden en vriendinnen in de kroeg horen dat de Amerikanen, samen met de Noren, de ‘Northstream‘ gaspijpleiding hebben opgeblazen.

Of het is jouw patiënt met hartklachten die jou als arts er op moet wijzen dat er sterke aanwijzingen zijn dat de mRNA-vaccins dat soort problemen veroorzaken, en dat er collega’s van hem of haar zijn die een verband zien met de ‘oversterfte‘. En jij, als arts, hebt er zelfs nog nooit iets over gehoord of gelezen. Of je werkt bij een bank of financiële instelling, en op een reünie van je basisschool moet iemand jou uitleggen dat ‘fiat-geld‘ gebaseerd is op vertrouwen, en dat astronomische schulden en torenhoge inflatie dat vertrouwen ondermijnen. Of je bent militair, en op de sportclub wordt je door een snackbar-houder uitgelegd dat de oorlog in Oekraïne een ‘War of Attrition‘ is, en waarom we die niet kunnen winnen.

Als passagier op een kleine cruise-boot mocht ik, samen met andere geïnteresseerde passagiers, op open zee, een bezoekje brengen aan de ‘brug‘, waar we vragen mochten stellen aan de kapitein. Op een vraag van één van de passagiers over het navigatiesysteem, waar ik zelf ook nog wel het nodige van weet, hangt hij een verhaal op dat kant noch wal raakt. Ik houd wijselijk mijn mond, want wat heb je eraan om degene waar iedereen aan boord vertrouwen in moet hebben in zijn hemd te zetten? De realiteit is dat iemand niet hoeft te weten hoe iets werkt om er mee te werken. Vorig jaar ruilde ik mijn auto in, en ‘ontdekte‘ ik een CD-wisselaar. Het zal mij wellicht wel verteld zijn dat die er in zat, en het stond uiteraard ergens in het ‘instructieboekje‘, maar als u het mij had gevraagd in de jaren daarvoor had ik ‘nee‘ gezegd, zit er niet in. Maar toen ik er even over nadacht, herinnerde ik mij dat de verkoper wel iets had gezegd over zelf het navigatiesysteem ‘updaten‘, en daagde het mij dat hij het daarbij had gehad over ‘downloaden‘ van het internet, en branden op een CD. Maar het was een gratis jaarlijkse service, en het was het ‘ene oor in, het andere weer uit‘, en al mijn geliefde muziek-CD’s staan al jaren op ‘Playlists‘ op mijn telefoon, die ik via het audio-systeem naar believen af kan spelen. Daarbij zat die CD-wisselaar op een ‘verstopplek‘ waar alleen de stofzuigerslang af en toe een bezoekje bracht.

Kortom, je hoeft niet elk schroefje functioneel te kunnen benoemen om veilig, en tot volle tevredenheid te kunnen functioneren in een beroep. Maar sommige aspecten zijn gewoon té belangrijk om er geen weet van te hebben. Ik werd gisteren gered door Elon Musk, bij wijze van spreken, toen een Tesla-coureur rechtsaf sloeg, en mij op de fiets geschept zou hebben als het veiligheidssysteem in zijn elektrische auto niet had ingegrepen. Dat systeem bracht de auto abrupt tot stilstand, en ik zag de bestuurder een beweging maken met zijn hoofd als gevolg van de onverwachte plotselinge vertraging die hem best een ‘whiplash‘ opgeleverd kan hebben, maar geen medelijden. ‘Amateurs‘ in het verkeer beschermen tegen zichzelf is een lovenswaardig streven. Anderzijds vertelde mijn zoon, die een Tesla rijdt, dat die auto’s, en vermoedelijk ook mijn auto, van een ander merk, maar eveneens uitgerust met zo’n systeem, ook last hebben van ‘Ghost-Stops‘, waarbij het ‘systeem‘ iets ‘ziet‘ wat er niet is, en je auto dan een noodstop maakt. Knap vervelend als je er net achter rijdt op de snelweg.

Maar terug naar de voorbeelden waar ik mee opende. Moet iemand die als journalist bij een krant of ‘nieuwszender‘ werkt beschermd worden tegen een ‘afgang‘ zoals beschreven? Dat hij of zij overvallen wordt met kennis die gemeengoed is onder zijn of haar vrienden, een wereldschokkende gebeurtenis, en de grootste door mensen opzettelijk veroorzaakte klimaatramp, en die ‘broodschrijver‘ weet van niets. Mag je, als overheid, artsen informatie onthouden over gerezen twijfels omtrent een experimenteel vaccin, als er levens mee gemoeid zijn? Moet iemand die ‘financiële producten‘ verkoopt weten dat ‘fiat geld‘ een kwetsbare ‘afspraak‘ is, zonder garanties sinds de koppeling met goud werd losgelaten? Moet een militair ‘zien‘ dat een strijd een ‘War of Attrition‘ is, en dat het consequenties heeft als je er wapens en geld in blijft pompen als de vijand het langer vol kan houden?

Lastig.

Als je als journalist, or redacteur, tot taak hebt om verslag te doen van de emoties die loskomen bij een ‘Giro 555‘-actie, of attent moet zijn op de verkoop van persoonlijke brieven van ‘Lady Di‘, of wat er allemaal voorvalt in die slangenkuil in ‘Den Haag‘, dan kun je ook functioneren zonder dat je weet wie het op de Europese economie heeft voorzien, en met geweld de concurrent afsnijdt van die Europese markt. Een arts hoeft niet noodzakelijk te weten wat de oorzaak is van problemen met de bloedsomloop, zolang de behandeling maar professioneel en doeltreffend is. Enige probleem daar is, dat als diezelfde arts in het voortraject patiënten streng heeft toegesproken als ze dat vaccin weigerden, op voorspraak van diezelfde overheid, het onmenselijk is om hem of haar niet te informeren over problemen met die vaccins, vóórdat de patiënt verhaal komt halen. Iemand bij een bank die ‘producten‘ verkoopt moet weten welk risico de klant loopt, om desgevraagd een kloppend antwoord te kunnen geven op vragen, en niet zelf met grote vraagtekens blijven zitten, verwijzend naar de standaard ‘bijsluiter‘ die als ‘aflulmotor‘ voor de bank alle verantwoordelijkheid verlegt naar de klant. Een militair die is opgeleid om zonder na te denken de commando’s van de legerleiding op te volgen, hoeft niet te weten hoe een ‘War of Attrition‘ de kansen op de overwinning reduceert, en dat hij of zij op een bepaalde missie simpelweg geofferd wordt, en jammer dan. Die militair moet je ook niks willen vragen over strategie. Maar degene die hem of haar als kanonnenvoer richting front stuurt, moet niet als specialisme ‘Gender-Issues‘ hebben, en als enige vakkennis precies weten wat de juiste volgorde is van de kleuren in de ‘regenboogvlag‘.

https://www.youtube.com/watch?v=A9Y7R1b-9To

Politici, en managers zijn eraan gewend dat nagenoeg iedereen in de zaal méér weet van het onderwerp in hun ‘portefeuille‘, en hoe je ontwijkende antwoorden moet geven, nietszeggend uit je nek moet kletsen, loze beloften moet doen, en ‘nader onderzoek‘ in het vooruitzicht moet stellen als je met je onzinnige verhaal op dood spoor bent beland, terwijl je met arendsogen let op elke verspreking van een concurrent, om hem of haar onmiddellijk de kop af te bijten. Maar voor vakmensen die graag goed werk afleveren is dat onverteerbaar. Tegen een politicus, een manager, of schrijftafelgeneraal beleefd zeggen: ‘Je lult uit je nek!‘, als hij of zij sprookjes vertelt, is een vrome plicht. Maar een kapitein, een journalist, een arts, een bankemployee, of een soldaat zeggen dat zijn of haar kennis wellicht toch tekort schiet om zich te presenteren als orakel, terwijl je geen collega bent, is niet altijd nuttig of nodig. We maken allemaal fouten. We weten allemaal dingen niet. En je kunt mensen ook helpen zonder ze uit te lachen en voor schut te zetten. Als je op de brug staat, naast de kapitein, en je ontwaart een grote ijsberg recht vooruit, op geringe afstand, dan zou ik niet schromen om die geïnformeerde autoriteit daar op te attenderen, met enige urgentie in mijn stem. Maar mensen ‘slopen‘ zonder urgentie om je eigen ego te laten stralen, daar wordt de wereld niet beter van. We zijn op de wereld om elkaar te helpen, nietwaar?

Sommige mensen, op cruciale posities, die welbewust liegen, bedriegen, bedreigen en verwoesten, en er anderen de schuld van geven, welke functie ze ook bekleden, moet je echter niet wíllen helpen. En al helemaal niet als ze pretenties hebben, of zich omhoog hebben gevochten omdat ze zo graag de leiding willen hebben.