Indignatie redactie 
De ‘Washington Post‘ bracht het nieuws over systematische leugens van overheidsfunctionarissen over de oorlog in Afghanistan als een onthulling.
Wereldwijd werd het direct overgenomen, en de ‘praatprogramma’s‘ mobiliseerden hun ‘pratende hoofden‘ om er een draai aan te geven. Bij ‘WNL‘ hadden de dames de voormalige VVD-coryfee Han ten Broeke uitgenodigd, destijds afgeserveerd door een medewerkster die hem beschuldigde van ‘seksueel overschrijdend gedrag‘, en daarna geland bij de ‘denktank‘/ ‘lobbyfabriek‘ voor de wapenindustrie HCSS, waar hij ‘Directeur Politieke Zaken‘ is. Waarschijnlijk een lucratievere betrekking dan ‘lid van de Tweede Kamer‘, maar onder zijn gedroomde potentieel, waar hij ooit een ‘rijzende ster‘ was binnen zijn partij. Het moet zuur zijn geweest dat hij door de leugenaar Halbe Zijlstra op straat werd gezet, waar hij naadloos Zijlstra’s plek in het kabinet in had kunnen nemen als hij er toen nog had gezeten.
Maar ik wil het niet over het Nederlandse slachthuis hebben. Zelfs Jeroen Pauw heeft er zijn buik meer dan vol van, en in het kippenhok bij Beau van Erven Dorens kukelde collega-haantje Frits Barend dat het tijd werd voor louter vrouwen die de dagelijkse roddelprogramma’s gaan leiden. ‘Whatever……‘.
Het is allemaal ‘Klaas Vaak‘. Net zo goed als iedereen die zijn ogen niet in zijn zak had allang wist dat het hele ‘Weapons of Mass Destruction‘-verhaal één grote leugen was, wist ook iedereen die niet in slaap was gewiegd door de ‘ten Broekes‘, de ‘Zijlstra’s‘ en de gastheren en -dames van de ‘Talk- en Nieuws-shows‘ allang dat ‘winnen‘ in Afghanistan een illusie was. Net zomin als er eerder iets te winnen viel in Vietnam. En nee, het ging ook niet om het ‘verslaan van Al Qaida‘, waar ‘Onze Kant’ in Syrië en Libië, en elders, juist weer innig mee samenwerkt. Als er ooit al een onderbreking was. En dat brengt mij bij het pikante aan die berichtgeving waar ik mee opende. En wat al die ‘pratende hoofden‘ uit alle macht voor u verborgen proberen te houden.
De alternatieve lezing van ‘Afghanistan‘, die zeker na de verzoening met Al Qaida, en het optuigen van ISIS, ten behoeve van de ‘Regime Change‘ operaties in het Midden-Oosten en Afrika, beter past op de feiten dan de formele lezing, is dat het in Afghanistan louter en alleen ging om olie en gas. Meer in het bijzonder de aanleg van olie en gasleidingen door Afghanistan, waardoor olie en gas uit voormalige Sovjet-Republieken een weg zouden kunnen vinden naar ‘westerse‘ consumenten, zonder dat die vermaledijde Russen de kraan dicht konden draaien, c.q. zouden verdienen aan de doorvoer.
Tijdens geheim overleg in Londen probeerde de Amerikaanse delegatie de Taliban destijds om te kopen, maar die waren niet gretig. Op zeker moment voegde de Amerikaanse delegatieleider zijn opponent van de Taliban toe: ‘You either accept our carpet of gold, or we’ll cover you under a carpet of bombs‘. Het maakte geen verschil. De delegatie van de Taliban was niet onder de indruk, en ze verlieten Londen zonder overeenkomst.
‘9/11‘ was voor de Amerikanen het excuus om de Taliban te begraven onder een bommentapijt. Of ‘9/11‘ nou het ‘groene licht’ kreeg van de Taliban na die onfrisse ontmoeting in Londen, of dat het een ‘inside job‘ was, bedoeld om een excuus te hebben om zowel Afghanistan als Irak, en willekeurig welke andere landen die niet ‘with us‘ zouden zijn op hun nek te kunnen springen, is aan de jury. De Amerikanen houden de direct betrokkenen, zonder vorm van proces, opgesloten in Guantanamo, of ze hebben ze al uit de weg geruimd, voorzover ze niet omkwamen bij die aanslagen zelf. Het is een kwestie van tijd voor het ‘natuurlijke verloop‘ ook de laatste mogelijke getuigen van hun stem berooft. Dus hou je adem niet in als je zit te wachten op het verlossende woord.
Waarom dan nu die ‘onthulling‘, die helemaal geen onthulling is? Omdat de Amerikanen, en hun bondgenoten, waaronder ons land, de hoop hebben opgegeven dat ze ooit hun net van pijpleidingen door Afghanistan, en Syrië, aan kunnen leggen, terwijl ook Libië ons uit de handen glipt. Zelfs de eigen troepen zijn niet meer loyaal als gevolg van alle leugens, en journalisten nemen ontslag omdat ze gedwongen worden het échte nieuws te verdoezelen. ‘Regime Change‘ in Rusland en China oogt ook kansloos. De ‘Shale Revolutie‘ loopt op zijn eind. De voormalige Sovjet-Republieken, en een groeiend aantal landen in het Midden-Oosten die vergroeid waren met de Amerikanen en de NAVO-landen, staan op omvallen, of ze lopen over naar ‘de Russen‘ en ‘de Chinezen‘. Dus wat de Amerikanen nu nodig hebben, is een excuus om dat ‘zwarte gat‘, waar al krankzinnig veel geld in is verdwenen dat nog verdiend moet worden, te verlaten.
Hoewel het Cheney en zijn entourage in de regering van George Bush was die de lijnen uitstippelden, bleken de ‘Democraten‘ ronduit gretig toen ze die erfenis in de schoot geworpen kregen. Obama en zijn vriendin Hillary Clinton, die hij aanstelde op ‘Buitenlandse Zaken‘, gingen niet op de rem staan, maar gaven extra gas. Het werd een ‘Bi-Partisan effort‘ waar ook Syrië, Libië en Oekraïne voor de bus werden gegooid. En het werd een drama. Zeker voor die landen, en de mensen die daar al meer dan genoeg problemen hadden zonder onze ‘hulp‘. Degenen in die landen die zich zand in de ogen lieten strooien door alle propaganda van de ‘Warparty‘ over ‘mensenrechten‘, kwamen van een ijskoude kermis thuis. Vol walging keerden ze ons de rug toe toen glashelder bleek dat we organisaties als Al Qaida en ISIS hielpen, en Neo-Nazi’s in Oekraïne, die hulp kregen van Moslim-Extremisten die van ons ‘politiek asiel‘ hadden gekregen, omdat ze nuttig waren in de strijd tegen ‘Moskou‘ en ‘Beijing‘.
Onze ‘fall-back‘-positie is ‘Alles Elektrisch‘, en de wederopbouw van ‘de Muur‘, terwijl we hergroeperen. Waar we kunnen, proberen we de Russisch/Chinese economie te ontwrichten, maar in die landen gaan ze onverstoorbaar door op de ingeslagen weg. Niet dat ze ongevoelig zijn voor de talrijke pogingen om hen in diskrediet te brengen, en af te schilderen als de ‘Erfvijand‘. Maar overwegend blijft hun motto dat van mijn vader: ‘Je mag op de rand van mijn bordje komen zitten, als je maar niet spat’. Waar de ‘westerse‘ landen alles uit de kast trekken in de hoop dat ‘de Russen‘ of ‘de Chinezen‘ terugslaan, blijft de reactie zoals die van Medvedev na de schorsing van Rusland door de ‘WADA‘. Doodkalm, bijna schouderophalend. Ze vinden ons in toenemende mate zielig, en dat zijn we ook. Feestvarkens die bemerken dat de flessen en de schalen leeg zijn, en dat de man in de deuropening met de rekening staat te wapperen. Geen lachgasballonnetje dat ons nu nog kan redden.
De laatste stuiptrekking lijkt het voornemen om de ‘Iran-kaart‘ te spelen, om via de ‘achterdeur‘ te proberen Rusland en China te betrekken bij een uitslaande wereldbrand, in de hoop dat we langs die weg de tot de nok opgestapelde dingen die ‘BOEM!’ zeggen te gelde kunnen maken. Mijn advies? ‘Wordt wakker!!! Neem een AlkaSelzer!! Keer terug op aarde! Je kinderen hebben je nodig!‘
