De parlementaire enquête aardgaswinning is gestart en politici, ambtenaren, gaswinners en gasverkopers buitelen over elkaar. Het vingerwijzen is begonnen en zelden wijst men de vinger naar zichzelf.

De laatste dagen gaat het verhoor over de vraag wie opdracht heeft gegeven om de gaswinning in 2013 hoog te houden; of die beslissing te maken had met het op orde brengen van de overheidsfinanciënⁱ; wat verlaging van de gaswinning voor gevolgen zou hebben voor lopende contracten en leveringszekerheid; wat de gevolgen zouden zijn voor de gedupeerden van de gaswinning problematiek en tenslotte wat de gevolgen zouden zijn voor de dekking van de gasbehoefte van de Nederlandse samenleving. Vragen die om antwoorden schreeuwen, maar vermoedelijk geen antwoord zullen krijgen. De eindsituatie verandert niet: de Nederlandse consument is de Sjaak.

In het artikel “Er zijn nog tig wachtenden voor U” werd een tekst gewijd aan de spartelingen van de nieuw aangetreden Minister van EZ en zijn nogal gespannen relatie met SOdB (instantie die in 2012 adviseerde de gaswinning op een realistische manier terug te schroeven) en Gasterra (die adviseerde de gaswinning met 20 miljard terug te schroeven, waardoor minder gasbaten in de schatkist zouden komen), en de meer ontspannen verhouding met NAM(de gaswinner), TNO (geologie van de diepe ondergrond) en KNMI (aardbevingen).

Uit de reconstructie van Jacques Hagoort blijkt dat de invloed van de laatste drie groter was dan van de eerste twee en dus werden hun adviezen in het ronde archief gedeponeerd. Er werd besloten toch meer gas uit de grond te halen. De gaswinning werd eind 2013 opgeschroefd naar bijna 54 miljard en het gevolg was voorspelbaar: meer en zwaardere bevingen. Pas in 2022 werd de vraag gesteld wie opdracht had gegeven om ondanks de schade in Huizinge en Loppersum de gaswinning te verhogen. In september 2022 probeerden de verantwoordelijke ministers dat besluit in elkaars schoenen te schuiven.

De voormalige minister van EZ bleek bang te zijn geweest voor een maatschappelijke ontwrichting als de gaswinning naar beneden geschroefd zou worden. Zijn argument? In Nederland werd 98% van de huizen verwarmd door gas. Geen woord over het handig uitspelen van de tegengestelde adviezen en uitspraken van SOdB en Gasterra versus NAM, TNO en KNMI. In het licht van de vaststelling van Omtzigt dat hedentendage 90% van de gaswinning aan het buitenland wordt verkocht, kan men zich afvragen of de uitspraak van de voormalige minister juist is of dat hij die uitspraak heeft gedaan ter verdediging van zijn onsympathieke beslissing. Hoeveel procent van de toenmalige gaswinning werd doorverkocht aan het buitenland?

De voormalige minister van EZ stelde in 2013 – volgens eigen zeggen – voor om de gaswinning in 2014 terug te brengen tot 40 miljard kuub per jaar. Dat vond de voormalige Minister van Financiën, die aan zijn opdracht dacht om €16 miljard te bezuinigen, geen goed idee. Bovendien vertoonde de onderbouwing van het SOdB-advies volgens die tweede minister een houtje-touwtje karakter. Hoe hij dat als niet-kenner kon constateren en waar die uitdrukking op sloeg, vertelde hij er in 2022 niet bij.

Tijdens zijn bijdrage aan de Enquête wees de voormalige minister van EZ ook nog op de zogenoemde film-theorie van de NAM en hij herhaalde dat aardbevingen hoe dan ook bij winning zullen plaatsvinden en een lagere productie alleen maar een lagere frequentie van de bevingen veroorzaakt. Over de zwaarte van de bevingen wordt in die NAM-theorie niet gerept en dus kan minder gaswinning toch resulteren in een groter seismisch risico. In de periode 2012-2019 liepen de schadeklachten op van 2000 naar boven de 121.000 en groeide behalve het schaderisico ook het veiligheidsrisico voor de bewoners in de nabijheid van de gaswinningsgebieden.

Ondanks de enthousiaste informatie begin 2014 in het Gemeentehuis van Loppersum, kwam er geen nieuw productieplafond. Dat bleef volgens gemaakte afspraken met Shell en Exxon op een niveau van bijna 43 miljard voor 2014 en 2015 en 40 miljard voor 2016. Volgens de Minister dwongen leveringszekerheid en internationale afspraken hem daartoe en hij gaf geen nadere uitleg. Pas toen de Raad van State in 2017 ingreep is de gaswinning gedaald naar 24 miljard. Leveringzekerheid en internationale afspraken?

Dat werd tijdens de twee verhoren van de voormalige ministers van EZ en Financiën niet duidelijk en dus blijft het duister welke effecten die twee randvoorwaarden hebben op de dekking van het Nederlandse consumenten verbruik.

“Schatkist opleuken met
gasmiljarden en burgers
aan het dure importgas”

In september 2022 kwam het Tweede Kamerlid Omtzigt weliswaar met de mededeling dat van de 19 miljard kuub dat in 2022 uit de gaswinningsvelden op Noordzee, Waddenzee en Groningen werd gepompt, ruim 90% aan het buitenland verkocht werd, maar bleef onduidelijk hoeveel (duur) gas, Nederland uit het buitenland moest importeren om de doorsnee Nederlander door de winter te helpen. Hij voegde er aan toe dat hij de inhoud van afgesloten contracten niet kon en mocht bestuderen en dan rijst de vraag waar hij die wijsheid vandaan heeft gehaald? Uit de boeken, archieven van NAM en Gasterra?

Wanneer in 2013, 54 miljard kuub uit de gaswinningsvelden wordt gehaald om de consumentenbehoefte te dekken en in 2022 slechts 19 miljard kuub uit de grond en zee wordt gehaald om een groter bevolkingsvolume met een hogere energie behoefte te compenseren, begrijpt een klein kind, ook zonder rekentalenten, dat er iets niet klopt in de redeneringen van de twee voormalige ministers.

• Of er vloeide in de periode 2013-2017 ontzettend veel geld in de schatkist omdat de “90% naar het buitenland” van Omtzigt toen al in de boeken stond en de resterende 10% voldoende zou zijn om de Nederlandse energiebehoefte te dekken. Er werd meer uit de bodem gehaald dan nodig was om de gasbehoefte van de Nederlandse consument te compenseren en de schatkist werd dik gevuld met aardgasbaten.
• Of de voormalige minister van EZ heeft zich in 2012 versproken dat 98% van de 2013 gaswinning (53 miljard kuub) nodig was om het Nederlandse energieverbruik te dekken. Gelet op het feit dat de gaskraan sinds 2017 stapsgewijs is teruggebracht van 24 miljard kuub naar 19 miljard kuub in 2022; bevolkingsvolume in de periode 2013-2022 vooral door de bandeloze immigratie met 2,3% is gestegen (van 16,8 naar 17,2 miljoen) en dus ook de energiebehoefte en nog steeds 90% aan het buitenland wordt verkocht, is het niet verrassend dat Nederland (veel) duur gas in het buitenland moet kopen en de energieprijzen als een raket omhoog schieten.
• Als gevolg van de bewust door de regering gecreëerde energieschaarste zullen 2 tot 4 miljoen huishoudens in 2022 of in 2023 een keuze moeten gaan maken tussen brood of warmte. En die twee voormalige ministers? Die hebben geen actieve herinnering meer aan de beslissingen die genomen zijn. Niet door wie, niet wanneer en ook niet waar.

Naast het creëren van voedselschaarste, door de boeren te confronteren met een (boekhoudkundige) norm die zijn weerga in Europa niet kent, hen het leven zuur te maken en de bewust gecreëerde energieschaarste, probeert de regering in het spoor van WEF, UN en EU door angst, honger en kou het globalistische narratief bij de doorsnee burger door de strot te duwen.

Bezien in dat licht kan geen overheidsdienaar meer geloofd worden en zal ook de huidige Parlementaire Enquête Aardgaswinning net als die van het Srebrenica debacle (2002-2003), Fyra (2013), Woningcorporaties (2013-2014) en Kinderopvangtoeslag (2020) bol staan van verwijten, selectief herinneringsvermogen, vingerwijzen en keiharde en aantoonbare leugens.

Aan de huidige armetierige toestand van de doorsnee Nederlander zal net als bij de vorige Enquêtes het geval is geweest, niets veranderen.

iBezuiniging van €16 miljard die voor de nieuw aangetreden Rutte regering de hoogste prioriteit had gekregen.