Lezersbrief: 15 jaar geleden: de dag waarop Theo van Gogh op straat werd geëxecuteerd

Deze maand, 15 jaar geleden, op 2 november 2004, gebeurde er iets in Nederland dat het land in shock en blijvende verandering bracht. Omdat nu steeds meer mensen duidelijk werden: de multiculturele samenleving, het diversiteitsconcept had gefaald. Deze droom van sociale romantici was uitgebroken. Maar wat is er gebeurd? Een gastpost door Henk Wiersum uit Amsterdam.

Een enfant verschrikkelijk in de strijd voor vrijheid

Theo van Gogh  was een Nederlandse filmregisseur, publicist en satirist. Hij was een achterkleinzoon van de broer van Vincent van Gogh en werd in Nederland als enfant verschrikkelijk beschouwd. Met provocerende, zelfs cynische uitingen en spot, roept hij herhaaldelijk controverse op in de media.

Dus bekritiseerde hij  de multiculturele samenleving , die een aanval is op de  ‘normen en waarden van de westerse samenleving’  en de  ‘ agressieve en achterlijke islam ‘  verdedigt. Van Gogh was geenszins beperkt tot islamitische thema’s, hij viel ook  Joodse en christelijke waarden en symbolen aan . De toewijding aan  vrijheid  baarde hem bijzondere zorgen.

Submission  ( onderwerping )

Hij maakte een van zijn laatste films,  Submission  ( Submission ), in samenwerking met de voormalige islamitische moslimcriticus en islamcriticus  Ayaan Hirsi Ali . De film gaat over vier moslimvrouwen die vertellen over hun misbruikervaringen. Te zien zijn de gesluierde gezichten van de vertellers en hun transparant geklede lichamen, beschreven met vijf sura’s uit de Koran die de vrouw ertoe aanzetten zich aan haar man te onderwerpen. Hun lichamen worden gekenmerkt door slagen en striemen.

De  televisie-uitzending  in  augustus 2004  leidde tot gewelddadige reacties onder moslims, waarna Hirsi Ali tijdelijk onder politiebescherming werd geplaatst voor meerdere doodsbedreigingen, maar niet van Gogh, die ook doodsbedreigingen ontving. Maar het moet niet bij deze bedreigingen blijven.

“Nu weet je wat je kunt verwachten”

Begin november 2004 fietste Van Gogh rond 8.45 uur naar de filmstudio om zijn documentaire 06/05  over de moord op politicus Pim Fortuyn te accepteren  . Volgens ooggetuigenverslagen wordt hij nu ingehaald door een man op een fiets, die hem meteen begint te schieten. Van Gogh valt bloedend van het stuur, hij sleept zichzelf over de straat. Midden in de spits. Maar zijn moordenaar volgt hem. Blijf op hem schieten.

Terwijl Van Gogh  voorover  ligt met acht schoten op de vloer, zou hij hebben gezegd:  “Grace! We kunnen erover praten! “.  Maar deze man wil niet met hem praten. Hij snijdt zijn keel door met een machete . Theo van Gogh is letterlijk afgeslacht. Op de openbare weg. In het licht van de dag. Midden in Amsterdam. En iedereen kijkt. Aan het lijk hecht de moordenaar met twee messteken een vijfzijdige biechtbrief, die ook een moorddreiging voor Hirsi Ali bevat.

Een verbijsterde voorbijganger naast het bloedige lijk, de moordenaar bespotte wat er te googelen is. Op de geschokte opmerking  “Dat kun je niet doen”  antwoordt hij:  “En als ik het kan! En nu weet je ook wat je kunt verwachten . ”  Dan verlaat hij het toneel zonder gedoe.

Theo van Gogh werd op straat geëxecuteerd omdat hij een film maakte die liet zien hoe vrouwen in de islam worden onderdrukt.

“Ik heb geen seconde spijt gevoeld”

De moordenaar  Mohammed Bouyeri  levert korte tijd later een gewelddadig vuurgevecht met de politie, waarbij twee ambtenaren gewond raken totdat de dader eindelijk kan worden uitgeschakeld. De man heeft  Marokkaans en Nederlands staatsburgerschap .

Zowel de bekentenisbrief van het slachtoffer als een afscheidsbrief van de moordenaar suggereren dat de dader  handelde vanuit een  radicale moslimachtergrond . Enige tijd later wordt de zoon van Theo van Gogh volgens zijn familie herhaaldelijk het slachtoffer van aanvallen door moslimjongeren.

Op zijn proces, Mohammed Bouyeri, zegt de rechter,  als moslim hij kon elke  “cut off het hoofd” ,  het beledigen van Allah . Hij zou het op elk moment opnieuw doen. In brieven aan islamitische hulporganisaties, die hem van buitenaf actief steunen, spreekt hij zijn triomf tot op de dag van vandaag uit: hij had geen spijt gevoeld.

Waarom gebeurt dit opnieuw en opnieuw en opnieuw?

Om te begrijpen wat er gebeurt bij mensen als Mohammed Bouyeri, maar vooral om te begrijpen waarom moslims herhaaldelijk opvallend in staat zijn tot dergelijke wrede misdaden, moet men doen wat bekend staat als  “islam-experts”  en ” Islamitische geleerden “zijn  meestal verlegen, onthullen het islamitische wereldbeeld in zijn diepe structuur zonder genade, in het bijzonder de fatale mengeling van bloedlust met het sacrale.

Maar we moeten Theo van Gogh nooit vergeten.  Hij werkte op veel zenuwen. Hij was een provocateur. Hij noemde moslims vaak  “geitenneuzen” . Niets was hem heilig. Hij nam nooit een pagina voor zijn mond. Boven alles was hij eerlijk, eerlijk en  een vriend van vrijheid . Een vijand van de onderdrukking van man voor man. Dat is wat zijn leven hem heeft gekost. Midden in Europa in de 21e eeuw.

Jammer dat de politiek daar niet stil bij staat het lijkt wel of Theo voor niets is gestorven!