Lezersbrief: Orgaandonatie en Orgaantransplantatie – Consequenties en Overwegingen

Orgaantransplantaties zijn een ‘hot item’ gezien de hoeveelheid mensen die op een wachtlijst staan om een orgaan getransplanteerd te krijgen en gezien de hoeveelheid transplantatie operaties die plaats vinden. Al die aangevraagde en opgevraagde organen moeten ergens vandaan komen, vandaar ook de zachte pressie van burgers door regeringen en medische instellingen om enkele van hun organen, voor of na hun lichamelijke dood, te doneren voor het goede doel. Eén van de bedoelde goede doelen hier aangaande is ongetwijfeld het geld dat hiermee verdiend kan worden: in de orgaan handel gaan miljoenen om, waarbij zowel de orgaandonateur als de orgaan-ontvangende persoon de kortste strootjes trekken.

Door onze lezer: Kees Commandeur in antwoord op:https://indignatie.nl/2019/04/19/orgaandonor-een-gruwelijke-nieuwe-wetenschappelijke-studie/

Maar, laat ons beginnen met een aantal statistisch opgestelde getallen.
In Nederland alleen bedroeg in het jaar 2018 het aantal transplantaties 1339 en stonden er 1195 mensen op een wachtlijst om een orgaan getransplanteerd te krijgen. 3307 mensen hebben vooralsnog toestemming gegeven om een of meer organen af te staan bij (‘vlak voor’) hun overlijden en 2239 mensen gaven die toestemming uitgesproken niet. Het aantal mensen dat hun beslissing over orgaandonatie eind 2018 nog niet hadden geregistreerd bedroeg 7746. Er is van hogerhand besloten dat elke volwassen Nederlander zijn keuze in 2020 moet registreren; doet hij dat niet, dan wordt er officieel van uit gegaan dat hij positief staat t.o.v. orgaandonatie.

De extractie procedure.
Voordat een orgaan in iemands lijf getransplanteerd kan worden, dient het eerst uit iemand anders lichaam verwijderd te worden. Vooropgesteld dat het orgaan afkomstig is van een vrijwillig donateur (hierover later meer …) en dat deze donateur toestemming heeft gegeven dit orgaan ná zijn dood te laten verwijderen, ligt hier een klein addertje onder het gras te wachten: levende organen hebben een beperkte houdbaarheid die het de chirurg noodzakelijk maakt om het orgaan nog levend, gezond en wel, feitelijk vlak vóór de fysieke dood van de donateur te verwijderen. Tegen de verwachtingen in is het met de huidige stand van zaken in de medische wetenschap sowieso helemaal niet zo gemakkelijk om het precieze tijdstip van overlijden vast te stellen, waar onder meer is gebleken dat zelfs meerdere dágen nadat het hart is gestopt met werken de hersenen nog steeds tekenen van activiteit kunnen vertonen! Maar afgezien daar van is het in de transplantatie business gangbaar om de organen al uit het lichaam te verwijderen, vóór het moment van overlijden.

Leven na een orgaantransplantatie.
In tegenstelling met het vaak hoopvolle en vrolijke beeld dat door media wordt geschetst van onze ziekenzorg in het algemeen en de gevolgen van medische operaties in het bijzonder, is het ondergaan van een orgaantransplantatie, waarbij je dus een orgaan van een ander ontvangt, in de verste verte een pretje te noemen!

De anesthesie die wordt gebruikt om de patiënt voor de operatie bewusteloos te maken bestaat uit een cocktail van chemische stoffen die óók worden gebruikt om ter dood veroordeelden te executeren, zij het dat in beide gevallen de gebruikte dosis nogal verschilt. Bij-effecten van deze verdovingsmiddelen na de operatie zijn vaak nogal onprettig en hardnekkig: het kan soms tot zelfs een half jaar of meer duren voordat met van het gebruik van deze stoffen is hersteld en het bloedbeeld weer helemaal vrij is van metabolische reststoffen.

Waar wij zo langzamerhand bekend zijn met de verschillende bloedgroepen, soorten bloed die al of niet met elkaar compatibel zijn, daar zijn de specifieke eiwitmoleculen die de verschillende ‘weefselgroepen’ van elkaar onderscheiden héél divers. Eigenlijk zijn alleen de organen van eeneiige tweelingen volledig met elkaar compatibel; alle van iemand anders afkomstige organen worden feitelijk in meer of mindere mate door het immuunsysteem afgestoten. Om deze natuurlijke afstotingsverschijnselen te onderdrukken dient de getransplanteerde persoon voor de rest van zijn leven een stevige mix aan medicijnen te slikken, elke dag óm de zoveel uren.
En zoals zo langzamerhand eenieder weet, hebben medicijnen bijwerkingen. Deze zijn op een aantal officiële en niet-officiële internetsites op te zoeken, maar kort door de bocht genomen reiken die van het veel vaker verkouden zijn (medicijnen die het immuunsysteem onderdrukken) tot aan jeuk, haarverlies en diabetes. En dan hebben wij het alleen nog maar over de korte termijn effecten en niet over de mogelijke lange termijn complicaties.

Hoewel het van officiële zijde vaak zal worden ontkent, ondergaan mensen die bijvoorbeeld een hart getransplanteerd kregen soms duidelijk merkbare karakterveranderingen. Waar de patiënt het zélf soms minder goed merkt, kunnen zijn geliefden en verwanten in die gevallen soms het gevoel krijgen dat hun echtgenoot, vader of broer, om maar iets te noemen, een geheel ander persoon is geworden. In de spirituele wereld van mediterenden, helderzienden, yogi’s en guru’s wordt dit fenomeen unaniem uitgelegd als zijnde veroorzaakt door het orgaan-geheugen of door de in het orgaan inwonende ‘spirit’.

De redenen dat de zieke organen in eerste instantie ziek zijn geworden, zullen over het algemeen na de transplantatie nog steeds van kracht zijn: het dieet en de levenswijze van de persoon zullen aangepast moeten worden, wil het probleem zich niet nogmaals herhalen.
Bovendien is elke mens geboren met een voor hem of haar specifiek ‘karma’, dingen die zijn overgeërfd van zijn familie en dingen die zijn meegekomen vanuit zijn vorige incarnatie. Zolang de lessen die aan deze overervingen zijn gerelateerd niet ter harte zijn genomen, zal het lichaam wederom ziek worden.

Orgaandonateurs.
Zoals in de eerste alinea aangestipt is de organenhandel big business! De vraag is enorm en het aanbod kan deze vraag niet bijhouden. Tja, de mens is een creatief wezen, dus heeft men hier het volgende op bedacht:

Overal ter wereld in laboratoria wordt uitgebreid geëxperimenteerd met het klonen van organen. Als dit eenmaal mainstream is geworden, dan kan met voor zichzelf een persoonlijk gekloond orgaan nabestellen, waar dus geen afstotingsverschijnselen aan kleven. Een nieuw hart uit een petrischaal als cadeau voor je verjaardag! Aangezien volgens de in dit artikel al eerder langsgekomen ‘spirituele zieners’ élk orgaan zijn eigen ‘inwonende’ spirit heeft, die vanuit een andere dimensie de werking van dat orgaan controleert en stimuleert, is het nog maar afwachten wat voor soorten spirits door dit soort van klinische organen zal worden aangetrokken.

Een andere manier waarop wetenschappers verzoeken de transplantatie kas te spekken is door het mogelijk te maken om menselijke organen te kweken in (of óp) de lichamen van dieren, zoals muizen en varkens. In een tijd zoals de onze waarin bezetenheid door de geesten van dieren, aliens en demonen weer helemaal actueel schijnt te worden, zal de patiënt met een versleten hart misschien maar al te gemakkelijk zijn volgens de Shamanen in zijn eigen hart inwonende zielenspirit door een of andere dieren-spirit laten vervangen, om dan nog enkele korte jaren door te kunnen leven in deze 3D dimensie, met een geheel veranderd karakter en geheel andere vooruitzichten.
Ik hoor u nu al iets roepen in de trant van “whatever!”… Tja, ik heb ook niet de waarheid in pacht: ik vertolk hier echter, even afgezien van of het reëel klinkt of niet, zeg maar voor de volledigheid, de meningen van een niet onaanzienlijk deel van de menselijke bevolking op deze planeet. En sowieso is er weinig mis met het af en toe aandachtig aanhoren van andermans mening; daar hebben wij tenslotte kranten voor… (of niet?)

Waar ik echter met name uw aandacht op wil vestigen, dat zijn de níet-vrijwillge orgaandonaties die volgens onderzoek gedaan door onder meer Amnesty International helaas op onverwachts grote schaal plaats vinden. De financiële vergoeding voor het aanleveren van menselijke organen is dusdanig interessant dat een hele schare aan – ik zou ze criminelen willen noemen – zich op deze markt gestort heeft.

In vele ‘arme landen’ zoals India en landen in het werelddeel Afrika kunnen gewone mensen nauwelijks hun dagelijks brood bekostigen, laat staan dat ze zorg zouden kunnen dragen voor de educatie van hun kinderen of de kosten voor medische zorg. Het wil aldaar dan nog wel eens gebeuren dat iemand voor een habbekrats een van zijn nieren verkoopt (dat is trouwens ook het meest gevraagde orgaan voor transplantatie) om op die manier weer heel even wat financiële armslag te hebben.

In China zitten gevangenissen overvol met gewetensbezwaarden, ongewensten en criminelen die – zo zeggen de ooggetuige-rapporten – aan de lopende band worden ‘leeggehaald’, wat een niet onaanzienlijke winstpost is in de begroting van dat land. Hoewel het zonder meer criminele regime in dit land duidelijk in de eindfase zit van zijn bestaan, waar veel Chinese mensen zitten te wáchten op een ineenstorting van deze communistische dictatuur, daar wordt men nog steeds zonder pardon en zonder rechtzaak in het gevang geworpen als men óf te kennen geeft het met de regering niet eens te zijn, óf al te duidelijk vast houdt aan religieuze en filosofische principes die volgens de officiële uitvaardigingen ouderwets zijn en schadelijk voor de revolutie.

Een beweging die in China vooral het doelwit is geworden voor staatsvervolging is de internationaal opererende Falun Gong beweging, die vóór 1999 in dit land zonder twijfel de meest succesvolle Chi-Kung beweging was, waar op een gegeven moment meer dan 20 miljoen mensen deze technieken van spirituele en lichamelijke cultivatie beoefenden. Door een grootscheeps opgezette lastercampagne heeft de Chinese regering deze beweging volledig zwart gemaakt in de ogen van m.n. vele Chinezen, die nu zijn gaan denken dat de Falun Gong beweging een levensgevaarlijke zelfmoordsekte is die koste wat kost moet worden vernietigd. Wel, in China is het momenteel gevaarlijk om openlijk Falun Gong te beoefenen, waar deze mensen nog steeds zonder enige vorm van proces gevangen worden gezet. Wat echter nog veel gruwelijker is, dat is dat sinds 1999, toen de vervolging van deze groep begon, honderdduizenden vreedzame Falun Gong beoefenaars zijn gemarteld, zijn vermoord en van hun organen zijn ontdaan. En de arm van deze “middeleeuwse” regering is nog steeds dusdanig lang, dat ook de Chinese mensen die in Nederland woonachtig zijn, bang zijn om zelfs maar in de buurt van de in veel steden voortdurend gehouden Falun Gong handtekeningenacties te worden gezien, o.a. omdat zij, volgens eigen zeggen, kans lopen ‘op de grijze lijst’ te worden gezet en dan een visum voor terugkeer naar hun familie in China verder wel kunnen vergeten.

Zoals gezegd is Amnesty International bekend met dit in bovenstaande alinea beschreven fenomeen. Ook is dit probleem, van de onderdrukking van andersdenkenden in China en het op grote schaal ‘oogsten van organen’ van criminelen en andersdenkenden bekend bij de United Nations, waar het echter nooit tot een belangrijk gesprekspunt is gemaakt. Het feit dat China een van onze belangrijkste handelspartners is, zal daar mogelijkerwijs iets mee van doen hebben.

En dat is dan dus nog een laatste bijeffect van het bij jezelf een orgaan getransplanteerd krijgen: er is een grote kans dat het, om het zo maar te noemen, een illegaal orgaan betreft, waar een ander menspersoon onvrijwillig het leven voor heeft gelaten.