Limburg: Tunesiër onthoofdt vrouw met bijl – politie en media verhullen de oorsprong van de moordenaar

In plaats van de bevolking uitgebreid te informeren over de Tunesische oorsprong van de bijlmoordenaar van Limburg, hebben Duitse autoriteiten heel andere zorgen na de ongelooflijk brute daad. Het publiek wordt opnieuw opzettelijk misleid en geïntimideerd met beschuldigingen – niemand zou moeten weten waar de moordenaar in werkelijkheid is ontstaan. Zelfs in de invloedrijke Bild-krant werd de alomvattende “migratieachtergrond” verwijderd. Onder druk van de federale overheid?

Uiterst met tegenzin gaf de politie in een Twitter-commentaar toe dat de dader van Limburg, die zijn 31-jarige vrouw eerst op een lichte dag met de auto ramde en vervolgens met een bijl uiteenviel, “geen Duitse naam draagt”. Iedereen die de video op internet heeft gezien en een wreedheid toont die zo lang geen ruimte had in West-Europa en vervolgens tranen brengt aan elke man die in het Westen is opgevoed, zo niet pure horror, beseft heel snel dat een autochtone Duitser was – alweer eenmaal – niet.

Tijdens ons onderzoek ’s middags vonden we slechts één Duitse krant die de vraag durfde te stellen over een migratieachtergrond. Toen dit werd opgehelderd, schreef een andere krant, namelijk de foto erover – maar trok deze informatie binnen zeer korte tijd terug. Pas laat in de avond publiceerde de foto toen dat het de dader is van de zoon van Tunesische migranten. Of dit detail zal worden ingetrokken, zal morgen blijken.

In het Merkel Duitsland van het jaar 2019 is het terug, het DDR-prikkeldraad in het hoofd. Een onderzoek heeft zojuist bevestigd dat 75% van de Duitsers enorme vrijheid van meningsuiting ziet. Men mag bepaalde feiten niet meer uitspreken en blijkbaar niet meer publiceren.

De vreemde terughoudendheid om de naam, achtergrond en achtergrond van een dader te noemen, strekt zich echter nooit uit tot de weinige gevallen waarin het eigenlijk een autochtone inwoner is. Omdat je in zeer korte tijd alles weet tot adolescenten, schoenmaat, foto’s uit de keuken en het feit dat hij ooit langskwam met een broodje ham in een AfD-stand.

Is er nog steeds persvrijheid in Duitsland?

In een democratische, vrije samenleving kent men de persvrijheid. Elke journalist en mediakunstenaar bepaalt zelf wat en hoe hij zijn nieuwsinhoud publiceert. Natuurlijk moet rekening worden gehouden met wetten zoals het recht op privacy, maar er zijn goede redenen voor uitzonderingen op de media in dergelijke wetten. Het publieke belang kan in verschillende gevallen belangrijker zijn dan het beschermen van de anonimiteit van de dader. Er zijn nog steeds geen wetten die de naamgeving van de herkomst of migratie-achtergrond van daders verbieden, met name gewelddadige criminelen.

Maar in Duitsland bedreigen de autoriteiten nu openlijk alle burgers die beelden van misdaadscènes willen publiceren. In het geval van de bijlmoordenaar van Limburg dreigt men te verschijnen vanwege geweld. Heel vergezocht in vergelijking met mensen die hun medemensen willen informeren over een feit dat pas enkele jaren in dit drama in West-Europa is geweest. Elke burger die een blog of YouTube-kanaal heeft, heeft alle rechten en plichten van een journalist. In een vrije samenleving zijn er geen staatsorganen die vergunningen afgeven aan hun rapporteurs.

Een vrije democratie kent, waardeert en beschermt de media als de vierde macht in de staat, die een belangrijke controlefunctie uitoefent. Het belangrijkste is onafhankelijkheid en vrijheid in rapportage. Zodra een van deze principes ingrijpt, wordt aangetast of zelfs wordt voorkomen, rijst de vraag hoe democratisch en vrij deze staat nog kan zijn.

Het concept van de “mensen”

Vooral de laatste jaren is het voor politiek links erg belangrijk om de term ‘mensen’ strafbaar te stellen, als men een homogene groep mensen uit een etnische groep noemt. Anderzijds zou men de term willen herinterpreteren. Mensen zouden iedereen zijn die binnen de staatsgrenzen leeft, ongeacht welk land ter wereld en uit welke etniciteit hij komt. Weerstand tegen deze herinterpretatie, die met grote druk en dwang aan de samenleving wordt opgelegd, is hoogstens herkenbaar in het politieke recht. De partijen in de centra zwijgen – of zijn het openlijk eens.

Het niet noemen van de werkelijke bron van geweld telt voor deze game. Maar elke statistiek in West-Europa laat duidelijk zien dat migranten uit speciale delen van de wereld een veel hogere affiniteit hebben met gewelddadige misdaden dan mensen die in hun Westerse landen bekend staan ​​als hun voorouderlijke bevolking. Het verbergen van achtergronden of de aanwijzing van migrerende daders als “Duitsers” maken deel uit van de strategie om de grenzen tussen autochtone en immigrantenpopulaties te vervagen.