Lithium: kapitalistische extractie en afhankelijkheid in Latijns-Amerika

Hier presenteren we de eerste bijdrage in een reeks artikelen die we zullen publiceren over gemeenschappelijke goederen, kapitalistische extractie en afhankelijkheid in het Globale Zuiden, met een speciale focus op Latijns-Amerika.

Een paar dagen geleden circuleerde de discussie over Bolivia en de omverwerping van Evo Morales opnieuw in de media. Rivieren van inkt stroomden over de link tussen de coup en lithium, het metaal dat nodig is voor de revolutie van oplaadbare lithium-ionbatterijen (LIB) die worden gebruikt in smartphones, energieopslag, elektrisch gereedschap, elektrische fietsen, medische apparatuur, smartphones en elektrische voertuigen (EV’s). ) onder andere. Er werd gesuggereerd dat er verborgen belangen in het spel waren; bepaalde doelstellingen en actoren werden geïdentificeerd. De vonk ontstak via Twitter: Elon Musk zelf, de CEO van Tesla, verbond zich met die historische traditie van het imperialisme van de 20e en 21e eeuw, die van inmenging in verschillende Latijns-Amerikaanse landen. ‘We zullen couperen wie we willen! Pak het aan ”, zei hij arrogant.

Dit discours gaat in wezen over de aard van lithium als een strategische hulpbron, een goede deal voor mijnbouwbedrijven en een grote bron van inkomsten voor soevereine staten als royalty’s en een reden voor interventie in productieve processen, waarbij waarde wordt gecreëerd door industrialisatie en de technologiemarkt. In dit opzicht voerde Bolivia sinds 2008 een strategisch beleid, dat werd afgebroken door de staatsgreep en de dictatuur van Añez. Er werd vooruitgang geboekt bij het onderzoek en de ontwikkeling van fabrieken voor de productie van lithiumcarbonaat in staatseigendom. De overheid ontwikkelde en produceerde ook kathodische materialen en LIB, die werden gebruikt in de lokale netwerken (plattelandsgemeenschappen) en die naar verwachting naar Europa zouden worden geëxporteerd. In oktober 2019 presenteerde Morales officieel een elektrische auto geproduceerd door een staatsbedrijf. Bolivia heeft de grootste lithiumafzettingen ter wereld. Kapitaal, bedrijven en andere landen die in dit metaal geïnteresseerd waren, hadden dus allemaal op de een of andere manier belang bij de omverwerping van Morales, in een poging de controle over het lithium over te nemen of de opkomst van een nieuwe soevereine macht te voorkomen, wat een positief effect zou kunnen hebben op andere landen in de regio, waardoor China wereldwijd nog voordeliger posities kan verwerven op de lithiummarkt. Dit is ook een belangrijke fase in de aanhoudende handelsoorlog tussen de VS en China. waardoor China op wereldschaal nog voordeliger posities kan verwerven op de lithiummarkt. Dit is ook een belangrijke fase in de aanhoudende handelsoorlog tussen de VS en China. waardoor China op wereldschaal nog voordeliger posities kan verwerven op de lithiummarkt. Dit is ook een belangrijke fase in de aanhoudende handelsoorlog tussen de VS en China.

Het metaal, omgezet in lithiumcarbonaat of lithiumhydroxide, is essentieel voor LIB. Op dit moment is het onvervangbaar; het is een overvloedige en toegankelijke grondstof. Er zullen nieuwe batterijen worden ontwikkeld waarin lithium essentieel zal zijn. Op de een of andere manier vormt lithium de kern van de wereldwijde energieconversie – een enorm bedrijf dat niet zal stoppen met groeien – gekatalyseerd door de auto-industrie.

Hoe is dat systeem? Hoe zit het met energieomschakeling, elektrische voertuigen, behoud van hernieuwbare energiebronnen en nieuwe batterijen? Wie zijn de actoren die bij dat proces betrokken zijn? Wat is de rol van Latijns-Amerikaanse landen, met name Argentinië, Bolivia en Chili, waar meer dan 80% van de lithiumreserves in de wereld zich bevinden? Musk’s tweet biedt ons een startpunt, een gebeurtenis die de blik op één lijn brengt en licht werpt op de situatie van het subcontinent, die, wanneer we het hebben over kapitalistische extractie, het voortbestaan ​​van afhankelijke relaties laat zien te midden van een kapitalistische algemene crisis, met name klimatologische en natuurlijk. We zullen hier proberen enkele elementen aan te dragen voor het debat dat al aan de gang is.

Geopolitiek van lithium

We beginnen met het verschaffen en ophalen van diverse elementen voor wat volgens sommige auteurs de “geopolitiek van lithium” zou moeten worden genoemd (Formillo 2017). Lithium is een essentieel metaal als het gaat om het vervangen van de verbrandingsmotor door elektrische aandrijving. Het is een belangrijke grondstof voor de energieaccumulatoren die alledaagse elektrische apparaten aandrijven, die overal zijn en altijd worden gebruikt. Het is een nieuwe accumulatietechnologie waarmee hernieuwbare energiebronnen kunnen worden uitgebreid en geconsolideerd. Meer dan de helft van het lithium gaat naar de productie van batterijen, 23% wordt gebruikt in glas en keramiek, terwijl 6% naar smeervetten gaat. Het wordt ook gebruikt in de lucht- en ruimtevaartindustrie, aluminium, airconditioningsystemen en farmaceutische producten.

Het aantal academische papers over lithium in de VS, Europa, China en andere Aziatische landen is explosief gestegen sinds 2010. De Nobelprijs voor de Scheikunde 2019 ging naar de LIB. Het wereldwijde carbonaatlithiumverbruik in 2019, het product waaruit lithiumhydroxide wordt gemaakt, wordt geschat op 307.000 ton. De vraag zal in 2025 naar verwachting 800.000 ton per jaar bedragen. (1)

EV’s: elektrische voertuigen

EV’s en hernieuwbare energiebronnen zijn in opkomst als de belangrijkste vervanging voor verbrandingsmotoren. In 2019 werden 2,1 miljoen elektrische voertuigen gekocht (2,6% van de wereldwijde autoverkopen); aanhoudende, onverbiddelijke groei wordt verwacht. Het Internationaal Energieagentschap (IEA) schat de wereldwijde EV-vloot tegen het einde van 2020 op meer dan vijf miljoen en voorspelt dat in het beste geval de verkoop in 2030 43 miljoen voertuigen per jaar zou kunnen bereiken, waardoor de totale vloot op 250 miljoen komt. (2) Volgens BloombergNEF zal tegen 2040 bijna 60% van alle verkochte nieuwe voertuigen en een derde van de auto’s op de weg elektrisch zijn. (3) Morgan Stanley voorspelt dat er tegen 2050 wereldwijd 1 miljard elektrische voertuigen op de weg zullen zijn. ( 4)

De toonaangevende EV-fabrikanten van vandaag zijn Tesla (VS), Byd en Baid (beide China). Tesla leidde de verkoop in 2019 en is het meest waardevolle autobedrijf ter wereld geworden en heeft de marktwaarde van GM en Ford samen overtroffen. In het eerste kwartaal van 2020 produceerde Tesla 103.000 elektrische voertuigen, waarmee de wereldwijde verkoop tijdens een pandemie leidde. Op de een of andere manier zullen alle autofabrikanten zeer binnenkort naar EV’s gaan.

Tesla’s ervaring zette de toon voor dit proces. Het bedrijf ging van een enkele grote fabriek in Californië (Gigafactory1) naar drie van ’s werelds grootste nieuwe generatie fabrieken (Nevada en Shanghai). Ze zullen binnenkort nog twee megafaciliteiten hebben, die in 2021 opereren in Gigafactory4 (Berlijn), met een project van $ 4,4 miljard, en Gigafactory5 (Texas) waar de elektrische semi-truck (Tesla Semi) en de Cybertruck zullen worden geproduceerd. Gigafactory3 (Shanghai) begon met de bouw in december 2018 en heeft een jaar later al 150.000 auto’s geproduceerd. Gigafactory1 (Nevada) produceert batterijcellen en aandrijflijnen van de volledig elektrische sedan en kostte $ 4,5 miljard.

De Tesla Model S weegt 4.941 lbs. Het batterijpakket weegt ongeveer 1.200 pond.

Li-ion-batterijen

Batterijen zijn het belangrijkste en duurste onderdeel van EV’s. Ze kunnen elektrische energie verzamelen en zijn oplaadbaar. Ze winnen jaar na jaar aan efficiëntie en zullen zeer binnenkort in huishoudens worden gebruikt. Laten we eens kijken naar enkele van de belangrijkste producenten.

LG Chem (Zuid-Korea) maakt batterijen voor Tesla, Volkswagen, Mercedes-Benz, Audi en Volvo, is goed voor een kwart van de wereldmarkt en heeft vijf megafabrieken op drie verschillende continenten. Een andere gigant is CATL (Contemporary Amperex Technology, China). Het heeft een enorm productiecentrum dat wordt gebouwd in China en is ook een leverancier voor Tesla. Het bedrijf heeft gemeld dat het van plan is om de komende jaren $ 2 miljard te investeren in onderzoek en batterijproductie in Europa, om zo de Gigafactory1-productieschaal van Tesla in Nevada te bereiken, die batterijen kan maken voor ongeveer 200.000 EV’s per jaar. Panasonic (Japan) heeft ongeveer 20% van de markt in handen en heeft een joint venture met Tesla in de fabriek in Nevada. Meer dan 60% van de door Panasonic geproduceerde batterijen gaat momenteel naar Tesla. De vraag naar LIB zou tegen 2030 vertienvoudigen. (5)

Strategie

De Europese Commissie heeft onlangs een fonds van 3,5 miljard dollar goedgekeurd voor de toeleveringsketen van EV-batterijen. België, Finland, Frankrijk, Duitsland, Italië en Zweden maken deel uit van het programma en versterken de zogenaamde Alliantie voor Europese Batterijen, waarin meer dan 400 actoren uit de mijnbouw-, industrie- en recyclingsector zijn geïntegreerd.

De VS maakten hun standpunt bekend in december 2017 met Trump’s Executive Order “over een federale strategie om veilige en betrouwbare levering van kritieke mineralen te verzekeren”, met als doel de afhankelijkheid van het land van buitenlandse hulpbronnen te doorbreken, met name mineralen die essentieel zijn voor de nationale veiligheid en economische welvaart. Dit zijn de mineralen waarvan zij denken dat ze strategisch kwetsbaar zijn voor zowel de economie als het leger vanwege ongunstige buitenlandse acties, natuurrampen of andere ontwrichtende gebeurtenissen die de toeleveringsketen kunnen doorbreken. (6)

China heeft de controle over 60% van de mijnbouwmarkt voor batterijen en lithium. Sinds 2017 is het de grootste producent van elektrische auto’s. In 2010 beschouwde de regering elektrische voertuigen als een strategische opkomende bedrijfstak. Vijf jaar later werd bepaald dat de ontwikkeling van batterijen een van de prioriteiten zou zijn van het 13e vijfjarenplan (2016-2020), evenals het programma “Made in China 2025”.

De behoefte aan lithium zal blijven groeien naarmate LIB tempo blijft maken. Draadloze elektronische apparaten verzadigen de markt, allerlei soorten voertuigen gaan elektrisch (Tesla zal binnenkort Cybertruck bouwen). We moeten ook rekening houden met de robotica-industrie en de ontwikkeling van kapitalistische exploitatie van de ruimte. We waren onlangs getuige van de lancering van astronauten naar het internationale ruimtestation (en hun succesvolle terugkeer). De Crew of the Dragon-capsule werd de ruimte in getransporteerd door de Falcon9, een raket ontworpen en vervaardigd door SpaceX, een ander bedrijf dat eigendom is van Musk. Het is de eerste keer dat een particulier bedrijf mensen de ruimte in neemt. Eenmaal op het internationale ruimtestation installeerde de bemanning gloednieuwe LIB’s. Als onderdeel van het Commercial Crew-programma sluit NASA contracten met particuliere Amerikaanse bedrijven om mensen en goederen naar het station te vervoeren. Blue Origin, het luchtvaartbedrijf van Jeff Bezos, heeft zich nu aangesloten bij de concurrentie. In november 2016 ondertekende Obama de “ruimtewet” om privéruimteverkenning te promoten. Op 6 april 2020 ondertekende Donald Trump een Executive Order betreffende de commerciële exploitatie van de natuurlijke hulpbronnen van de maan en andere hemellichamen. In de nabije toekomst kunnen we mijnbouwrobots in de ruimte zien, die serieuze energiereserves nodig hebben, dus batterijen.

Beschikbaarheid

EV- en batterijproductie lijken de toeleveringsketens te consolideren. Elk element waaruit het systeem bestaat, is in ontwikkeling en er vinden regelmatig innovaties plaats. Op elk continent worden megafabrieken van de volgende generatie gebouwd; bedrijven richten zich op diverse markten, integreren, concurreren, doen onderzoek en werken op het hoogst mogelijke productieniveau. In september lanceert Tesla een nieuw media-initiatief: “Battery Day”. Musk zal naar verwachting aankondigen dat zijn nieuwe fabriek in Berlijn batterijen gaat produceren met geheel nieuwe technologie. Batterijen zullen zeker diversifiëren en hun prestaties zullen verbeteren. Recyclingprocessen versnellen en zullen worden versterkt.

Het consolideren van de toeleveringsketen betekent ook zorgen voor toegang tot metalen en mineralen, dat wil zeggen: beschikbaarheid veiligstellen en de grondstofkosten verlagen. Met betrekking tot kobalt heeft Tesla al een contract getekend met Glencore, dat 6.000 ton gewonnen zal leveren in de DRC per jaar. Maar lithium heeft, in tegenstelling tot kobalt (dat 2/3 van zijn wereldwijde bestaan ​​in de DRC bevindt) een brede markt en geen duidelijke politieke obstakels voor winning.

Volgens het recente US Geological Survey-rapport (USGS) zijn de wereldwijde lithiumafzettingen in aflopende volgorde Bolivia, 21 miljoen ton; Argentinië, 17 miljoen ton; Chili, 9 miljoen ton; Australië, 6,3 miljoen ton; China, 4,5 miljoen ton; Congo (Kinshasa), 3 miljoen ton; Duitsland, 2,5 miljoen ton; Canada en Mexico, elk 1,7 miljoen ton; Tsjechië, 1,3 miljoen ton; Mali, Rusland en Servië, elk 1 miljoen ton; Zimbabwe, 540.000 ton; Brazilië, 400.000 ton; Spanje, 300.000 ton; Portugal, 250.000 ton; Peru, 130.000 ton; Oostenrijk, Finland en Kazachstan, elk 50.000 ton; en Namibië, 9.000 ton. (7) Er worden nog steeds nieuwe afzettingen ontdekt in landen in de buurt van de EV- of batterijproductie-installaties (China, Europa, VS). Er worden nieuwe technieken ontwikkeld om voorheen niet levensvatbare deposito’s te exploiteren.

Lithium wordt op twee manieren gewonnen: uit hard gesteente (Australië) of door verdamping van de pekel die zoutvlaktes bedekt (Argentinië, Chili, Bolivia). In 2019 ontgonnen Australië 42.000 ton gedolven lithium, gevolgd door Chili met 18.000 ton, China 7.500 en Argentinië 6.400. De belangrijkste lithiumproducenten zijn Albemarle Corp (VS), Jiangxi Ganfeng Lithium (China), SQM (Chemical and Mining Society of Chile) en Tianqi Lithium Corp (China), die samen 50% van de wereldmarkt vertegenwoordigen. Orocobre (Australië) en Livent Corp (VS) zijn twee andere hoogontwikkelde bedrijven die in Latijns-Amerika werken.

Volgens de analyse van Fastmarkets zal de wereldwijde vraag naar carbonaatlithium naar verwachting groeien van 300.000 ton in 2019 tot 1,1 miljoen ton per jaar in 2025. S&P Global Market Intelligence voorspelt dat de vraag naar lithiumcarbonaat met 536.000 ton per jaar zal groeien. (8)

Sommige analisten stellen dat er op dit moment een overaanbod is, dat er meer dan genoeg lithium is opgeslagen. Maar sommigen geloven ook dat er een knelpunt zal ontstaan ​​naarmate de vraag en het verbruik toenemen, aangezien het proces om lithiumcarbonaat uit pekel te winnen traag verloopt. Citi-investeringsbank zei in een recent rapport dat de prijs van lithium een ​​dieptepunt nadert na een prijsdaling van 67% van $ 20.000 per ton (2018) naar $ 6.500. De prijs kan tegen 2030 oplopen tot $ 9.000 per ton. (9)

Leveranciers van grondstoffen

Een recent rapport van de Wereldbank geeft aan dat als de wereld de opwarming van de aarde wil verminderen, er tegen 2050 meer dan 3 miljard ton mineralen en metalen nodig zal zijn (+ 500%) om voldoende zonne-, wind- en geothermische energie in te zetten, evenals energieopslag creëren, om een ​​kans te hebben om de opwarming tegen 2100 te beperken tot 2 graden Celsius. (10) Het Andesgebergte is een van de belangrijkste reservoirs ter wereld voor veel van deze elementen. Lithium is geen uitzondering.

De productie van lithiumcarbonaat en lithiumhydroxide wordt ontwikkeld op basis van de behoeften en eisen van producenten van batterijen en elektrische voertuigen, samen met andere belangen die hen omringen. Alternatieve energiebedrijven (bijvoorbeeld zonne- en windenergie) maken daar een beetje deel van uit. Al deze actoren hebben dominante posities ingenomen in het politieke systeem. Of het nu gaat om kostenanalyse, angst voor politieke instabiliteit of gebrek aan onderwerping door verschillende regeringen, vanuit hun perspectief zouden lithiumrijke landen en mijnbouwbedrijven zich alleen bezighouden met lithiumwinning en lithiumcarbonaatproductie; in het beste geval met de ontwikkeling van lithiumhydroxideproductie.

Argentinië en Chili hebben regelgevende kaders die gunstig zijn voor de komst van allerlei soorten mijnbouw-winningsinvesteringen. In beide gevallen wordt de exploitatie van de zoutvlakten verleend aan particuliere bedrijven. Er is geen wettelijk kader dat lithiumextractie reguleert. Ontdekkingsreizigers en exploitanten betalen kleine royalty’s aan de provincies waar de deposito’s zich bevinden en een vergoeding aan de eigenaren van het land. In zekere zin is de lithiumindustrie in Argentinië nog steeds een onrendabele mijnbouwontwikkeling in vergelijking met andere, zelfs als de vraag exponentieel groeit, zoals aangegeven door Formillo. De Argentijnse uitvoer van lithiumcarbonaat (en chloride) is relatief klein in verhouding tot de totale uitvoer van het land (0,3%), zelfs binnen de mijnbouwsector (5,4%). Beide landen insinueren echter dat ze industrialisatie nastreven. De nieuwe regering van Argentinië stelde voor om over te stappen op de productie van batterijen door fabrikanten van auto-onderdelen te integreren om de vloot van verbrandingsbussen te vervangen door elektrische voertuigen. Hoe dan ook, hoewel deze projecten voorlopig blijven, zullen grote spelers uit de VS, Europa en Azië hun verwoede pogingen om dit kritieke punt in de toeleveringsketen veilig te stellen, niet stoppen.

Bolivia

In 2010 keurde Bolivia het Nationaal Strategisch Plan voor de Industrialisatie van Verdampingsbronnen goed. De eerste fase was de productie van lithiumcarbonaat in proefinstallaties. De tweede fase was het ontwerpen en bouwen van industriële installaties voor deze producten, onder toezicht van de Boliviaanse staat. En de derde fase was de productie van kathodische materialen en LIB, met deelname van buitenlandse bedrijven die technologie zouden bijdragen. De montage van de lithiumcarbonaat-proeffabriek begon in 2012 en werd ingehuldigd in 2013, waardoor tegen 2015 lithiumcarbonaat van batterijkwaliteit met een zuiverheid van 99,6% werd verkregen. In augustus 2016 ondertekende de regering contracten voor de verkoop van lithiumcarbonaat voor export naar China en een preferentiële handelsovereenkomst met India. De productiehoeveelheid bleef echter erg laag (5 ton lithiumcarbonaat per maand) hoewel het de bedoeling was om de noodzakelijke structuur op te zetten om 30.000 ton lithiumcarbonaat per jaar te produceren. In 2017 werd het staatsbedrijf Bolivian Lithium Fields (YLB, Yacimientos de Litio Bolivianos) opgericht om het proces te leiden. In april 2018 ontving een Duits bedrijf, ACI Systems Alemania, de bouw van batterijen en lithiumhydroxidefabrieken. Kort daarna kwam de omverwerping van Morales en werd het proces afgebroken. kreeg de bouw van batterijen en een lithiumhydroxidefabriek toegekend. Kort daarna kwam de omverwerping van Morales en werd het proces afgebroken. kreeg de bouw van batterijen en een lithiumhydroxidefabriek toegekend. Kort daarna kwam de omverwerping van Morales en werd het proces afgebroken.

Paradoxaal genoeg lijkt de lithiumindustrie in Bolivia als een underdog naar voren te komen. De hulpbronnen in de Uyuni-pekels zijn enorm, maar bevatten een hoog magnesiumgehalte, en het scheiden van magnesium van lithium is een chemisch / energie-intensief proces dat de extractiekosten verhoogt. Regen en sneeuw vertragen ook het verdampingsproces. In 2018 bedroeg de verkoop op de buitenlandse markt 110 ton lithiumcarbonaat en in 2019 werd geen enkele ton verkocht, aldus YLB. (11) Chili en Argentinië hebben veel betere lithiumreserves en gunstigere klimatologische omstandigheden voor dit type lithium. mijnbouw. De slechte infrastructuur van Bolivia maakt operaties ook duurder. Mijnbouwsectoren als onderdeel van de staatsgreep in Bolivia hebben onthuld dat het niet de bedoeling is om een ​​overeenkomst zoals die met het Duitse bedrijf om batterijen te produceren, opnieuw te activeren. In plaats daarvan erkennen ze dat ze bereid zijn om verder te gaan door de reeds gesloten contracten voor de productie en levering van lithiumcarbonaat aan Chinese en Indiase bedrijven opnieuw te beoordelen.   

Afhankelijkheid

Dit mondiale energieomschakelingsproces is een kapitalistische omschakeling. Is een poging tot redding in het licht van de bewijzen van de crisis van het productie- en consumptiesysteem op basis van fossiele brandstoffen. Het vertegenwoordigt zeker een strijd van geavanceerde technologie voor het voortbestaan ​​van ecosystemen, een duurzaam elektrisch systeem, een strijd tegen de opwarming van de aarde en het genereren van banen, evenals een soort nieuwe relatie met de natuur. Maar is meteen een nieuwe fase in de geschiedenis van afhankelijkheid en plundering in Latijns-Amerika.

Het neoliberalisme in de regio zorgde voor een manier om gebieden toe te eigenen en opnieuw te functionaliseren, die in de loop van de tijd bleef bestaan. Vandaag de dag is het nog steeds vertegenwoordigd in de zogenaamde Integration of Regional Infrastructure in South America (IIRSA) en het Puebla Panama Plan. Beide vormen een continentale blauwdruk (in veel gevallen geïmplementeerd) om het concurrentievermogen van particuliere bedrijven te bevorderen, ontworpen door de Inter-American Development Bank (IDB), de Andes Development Corporation (CAF) en Fonplata in 2000, tot op heden onderschreven door regionale overheden. Het omvat de ontwikkeling van wegen, optische vezels, olie- en gaspijpleidingen, elektro-leidingen, infokanalen, spoorlijnen, bruggen, tunnels, van Mexico tot Tierra del Fuego.

Als we kijken naar het geopolitieke landschap van lithium in zijn huidige staat, kunnen we zien dat het een echte invloed heeft op de financiële en strategische waarde op basis van de wetenschappelijke en economische kennis die een hoogtechnologische chemische en assemblage-industrie bevordert. , naast de rest van de EV-productiefasen, evenals de energievoorzieningsnetwerken en stroomopwekking.

Lithium opent niet meedogenloos de weg naar rijkdom. De huidige situatie, de beschikbare projecten en de rol die Chili, Argentinië en nu Bolivia lijken te hebben aangenomen, voegen zichzelf toe als leveranciers van grondstoffen voor de ontwikkeling en het voortbestaan ​​van het kapitalisme. Dit is wat de Wereldbank suggereert wanneer ze in het eerder genoemde rapport zeggen dat “ontwikkelingslanden die rijk zijn aan hulpbronnen een grote bijdrage zullen leveren aan de toekomst van schone energie door een aanzienlijk deel van deze strategische mineralen te produceren en deze aan de wereldmarkt te leveren.”

Latijns-Amerika slaagde er op sommige momenten in de geschiedenis in om deze afhankelijkheidslogica te doorbreken. Voorbeelden zijn er genoeg. Het Latijns-Amerikaanse integratieproces van de 21e eeuw waarin Hugo Chávez een leidende rol had, is de meest recente verhelderende ervaring, bijvoorbeeld ALBA-TCP, het Bolivariaanse alternatief voor de Amerika’s – Verdrag van Handel van het Volk, voorgesteld door Chávez en Fidel Castro in 2001, een mechanisme om de openbare, economische en handelsbetrekkingen tussen landen te plannen, als alternatief voor de logica van marktconcurrentie, waarbij samenwerking en synergieën van socialistische waarden, lokale culturen en solidariteit worden aangemoedigd.

Het blijft een mogelijke horizon. Bolivia kon niet alleen staan ​​in zijn gewaagde manoeuvre om met een soevereine beslissing in te breken in de geopolitiek van lithium. De landen in de regio konden deze taak niet aan. Dat is de reden waarom multidimensionale integratie, geleid door collectief belang, soevereine beslissingen en solidariteit, de manier lijkt te zijn om de enorme populaire krachten die in de regio bestaan ​​en die zich verzetten – en in veel gevallen het imperialisme hebben verslagen – te bevrijden om vooruitgang te boeken in transformatieve economische programma’s, het definitief verbreken van de afhankelijkheidsbanden om deze volkeren naar een nieuwe fase van mogelijke toekomst te brengen.

Opmerkingen

1 https://www.juniorminingnetwork.com/junior-miner-news/press-releases/1952-tsx-venture/nrm/80863-noram-reviews-global-lithium-supply-and-demand-as-context-for -developing-the-zeus-lithium-claystone-deposit.html

2 https://www.intheblack.com/articles/2020/08/01/electric-vehicles

3 https://www.bloomberg.com/news/articles/2019-08-05/the-top-miners-are-split-on-how-to-chase-the-ev-battery-boom

4 https://www.forbes.com/sites/korihale/2020/06/22/tesla-supercharges-africas-cobalt-concerns-with-new-glencore-deal/#205353524664

5 https://seekingalpha.com/article/4289626-look-top-5-lithium-ion-battery-manufacturers-in-2019

6 https://www.whitehouse.gov/presidential-actions/presidential-executive-order-federal-strategy-ensure-secure-reliable-supplies-critical-minerals/

7 https://pubs.usgs.gov/periodicals/mcs2020/mcs2020-lithium.pdf

8 https://www.spglobal.com/platts/en/market-insights/latest-news/metals/073120-global-passenger-ev-sales-forecast-to-reach-62-million-units-by-2024 -mi

9 https://www.forbes.com/sites/timtreadgold/2020/07/06/tesla-powers-up-lithium-and-other-battery-metals-will-follow/#5d837a852d58

10 Mineralen voor klimaatverandering: de minerale intensiteit van de transitie naar schone energie, mei 2020.

11 https://publications.iadb.org/es/litio-en-la-argentina-oportunidades-y-desafios-para-el-desarrollo-de-la-cadena-de-valor

Hoofdbronnen

– Kazimierski, Martin. 2019. Energietransitie, principes en uitdagingen: de noodzaak om energie op te slaan en het potentieel van de lithium-ionbatterij. In Lithium in Zuid-Amerika. Geopolitiek, energie en territoria / Bruno Fornillo [et al.] El Colectivo; CLACSO; IEALC- Instituut voor Latijns-Amerikaanse en Caribische Studies. Beschikbaar op: http://www.exactas.unlp.edu.ar/uploads/docs/libro_litio_en_sudamerica.pdf

– Formillo, Bruno. 2017. Latijns-Amerika en zijn “witte goud”. Wat te doen met lithium?

https://www.nuso.org/articulo/america-latina-y-su-oro-blanco/

– IDB-rapport. 2019. Lithium in Argentinië. Kansen en uitdagingen voor de ontwikkeling van de waardeketen. Andrés López, Martín Obaya, Paulo Pascuini, Adrián Ramos. Beschikbaar op: https://publications.iadb.org/es/litio-en-la-argentina-oportunidades-y-desafios-para-el-desarrollo-de-la-cadena-de-valor

– Ceceña, Ana Esther; Aguilar, Paula Aguilar; Motto, Carlos. 2007. Territorialidad de la dominación Integración de la Infraestructura Regional Sudamericana (IIRSA)

https://casamdp.files.wordpress.com/2013/08/cecec3b1a-iirsa.pdf