Londen, Parijs en Berlijn: wanneer de sharia-wetgeving plotseling van toepassing is op Europese bodem

In Europa wordt alleen onze wetten toegepast en niet de sharia. Dat is tenminste wat de politiek en de politiek correcte leugen in de media beweren, maar toch is de angst dat Europa over een paar jaar problemen kan krijgen met de vele moslims die hier naar toe vluchten.

Vanwege onze medeburgers uit de islamitische cultuur, die niet willen integreren, scheiden we nu mannen en vrouwen in zwembaden, die bijvoorbeeld in Norderstedt alleen op verschillende tijden op de dia mogen glijden. Ook in de Regionalexpress tussen Leipzig en Chemnitz beschermen we vrouwen nu tegen nieuwe culturele verrijking en hebben we – net als in Saoedi-Arabië – aparte damescompartimentena. Onder kanselier Merkel staat stilzwijgende gehoorzaamheid toe dat islamitische wetgeving plotseling wordt getolereerd. Ook in de rest van Europa ziet het er niet veel beter uit. Hele steden absorberen nu de racistische en onmenselijke achterlijke sharia-wetgeving.

door Giulio Meotti

Een paar dagen nadat de Islamitische Staat twee jaar geleden de stad Sirte in Libië veroverde, verschenen enorme reclameborden in het islamitische fort, waarin vrouwen werden gewaarschuwd dat ze zakachtige kleding moesten dragen die hun hele lichaam bedekte en geen parfum. Deze “Sharia-voorschriften voor hijab” omvatten het dragen van ondoorzichtig materiaal en een badjas die niet lijkt op de kleding van de ongelovigen.

Twee jaar later volgen de drie belangrijkste steden in Europa – Londen, Parijs en Berlijn – dezelfde Sharia-trend. Parijs zei au revoir over “seksistische” advertenties op openbare reclameborden. De gemeenteraad van Parijs kondigde zijn verbod aan nadat socialistische burgemeester Anne Hidalgo zei dat de verhuizing betekende dat Parijs “voorop liep” in de strijd tegen seksisme. De burgemeester van Londen, Sadiq Khan, verbood ook advertenties die “onrealistische verwachtingen van het beeld van het lichaam en de gezondheid van vrouwen bevorderen”. Berlijn is nu van plan om beelden te verbieden waarin vrouwen worden afgeschilderd als “mooi, maar zwak, hysterisch, dom, gek, naïef of gedomineerd door hun emoties”. Harald Martenstein van de Tagesspiegel zei het beleid “mogelijk overgenomen uit het manifest van de Taliban”.

De ironie is dat deze golf van moraliteit en ‘deugd’ afkomstig is uit steden die geregeerd worden door ongeremde politici die al jaren campagne voeren voor seksuele bevrijding.

Er is een reden voor deze groteske campagne die deze afbeeldingen verbiedt. Deze steden zijn de thuisbasis van belangrijke moslimbevolking; En de politici – dezelfde die verwoed verplicht multiculturalisme hebben doorstaan ​​- willen de “islam” behagen. Het is nu een ‘feministisch’ argument om de sharia-politiek te bepleiten, zoals Linda Sarsour doet. Het gevolg is dat weinig feministen tegenwoordig de islam durven te bekritiseren .

Het gebeurt overal. Nederlandse gemeenten adviseren hun werknemers om geen minirokken te dragen. Er zijn vrouwenlessen in Zweedse zwembaden . Duitse scholen sturen brieven naar ouders waarin ze kinderen vragen om “onthullende kleding” te vermijden.

De eerste die voorstelde om posters of advertenties te verbieden die “vrouwen of mannen tot seksuele objecten reduceerden” was de Duitse minister van Justitie Heiko Maas , een sociaal-democraat.

Christian Lindner , president van de vrije democratische partij, zei: “De eis om vrouwen te sluieren of mannen te temmen, weten we van radicale islamitische religieuze leiders, maar niet van de Duitse minister van Justitie.”

In 1969 werd Duitsland overspoeld met een debat over de introductie van de “Sexual Atlas”, een “atlas” van seksuologie. De inspanning is nu om de Duitse samenleving te de -ualiseren. De krant Die Welt zei :

“Dankzij minister van Justitie Heiko Maas weten we eindelijk waarom ongeveer 1.000 vrouwen het slachtoffer werden van seksueel geweld voor het centraal station van Keulen op oudejaarsavond: vanwege seksistische reclame. Te veel erotische modellen, te veel blote huid op onze billboards, te veel erotische monden, te veel minirokken in modebladen, te veel wiebelende billen en mollige borsten op tv-spots. Het is weer een stap in het indienen.

In plaats van tepels en billen concludeert Die Welt: “Moeten we het gebruik van boerka of sluiers dwingen zoals mevrouw Erdogan doet?”

Dezelfde Duitse elites, die het verbod op ‘seksistische’ posters voorstellen, censureerden de ruwe details van de massale seksuele aanvallen in Keulen. Ondertussen staat een liberale Berlijnse moskee die boerka’s verbood en haar deuren opende voor homo’s en onthulde vrouwen nu onder politiebescherming na bedreigingen door islamitische hegemonies.

De elites van Europa hebben een dubbele standaard ontwikkeld: ze zijn er trots op een tentoonstelling van een christelijk kruisbeeld in urine te organiseren , maar ze geven zich snel over aan de eisen van moslims om de karikaturen van de islamitische profeet Mohammed te censureren. De Italiaanse autoriteiten hebben zich tot het uiterste ingespannen om de Iraanse president Hassan Rouhani te redden van het zien van naaktheid in oude sculpturen in de Capitolijnse Musea van Rome.

Het westerse publiek lijkt gefascineerd door islamitische sluiers. Ismail Sacranie, een oprichter van Modestly Active, de fabrikant die Burkinis ontwerpt, vertelde de New York Times dat 35% van hun klanten niet-moslim zijn. Aheda Zanetti , een Libanese vrouw die in Australië woont en de burkini heeft uitgevonden, beweert dat 40% van haar verkopen met niet-moslimvrouwen zijn. Het westerse publiek, dat de islam romantiseert, lijkt de vroomheid van de islamitische sharia-wetgeving te absorberen. De toeschouwer noemde het ” een nieuw puritanisme ” en “waarom sommige feministen hun krachten bundelen met de islam”.

Om de Amerikaanse schrijver Daniel Greenfield te veranderen, is de ironie van vrouwen die hun eigen onderdrukking vieren zowel hartverscheurend als onderdrukkend.

Europa zal zich binnenkort moeten verontschuldigen bij de burgemeester van Keulen, Henriette Reker . Ze werd bekritiseerd – veroordeeld – voor het adviseren van vrouwen om “op afstand te blijven” van vreemden om seksuele intimidatie te voorkomen.

Als het Westen de democratische waarde van individuele vrijheid waarop de westerse beschaving rust, blijft verraden, zullen islamitische fundamentalisten, zoals zij die de boerka aan Libische vrouwen opdringen, hen ook westerse vrouwen opleggen. Je zou zelfs kunnen beginnen met die feministische elites die als eerste de seksuele revolutie creëerden om vrouwen in de jaren zestig te emanciperen en die nu dol zijn op een obscuur kledingstuk dat vrouwen opsluit in een draagbare gevangenis.