Lula vrijgelaten voor het grootste gevecht van zijn leven Bolsenaro moet oppassen

Het is beter om niet te knoeien met de voormalige Braziliaanse president; Poetin en Xi zijn zijn echte toppartners in Global Left

Hij is terug. Met een klap.

Slechts twee dagen na zijn vrijlating uit een federale gevangenis in Curitiba, Zuid-Brazilië, na een nauwe 6 × 5 beslissing van het Hooggerechtshof, hield voormalig president Luis Inacio Lula da Silva een vurige, 45 minuten lange speech voor de Metal Workers Union in Sao Bernardo, buiten Sao Paulo, en op basis van zijn ongeëvenaarde politieke hoofdstad, riep alle Brazilianen op om niets minder dan een sociale revolutie te organiseren.

Toen mijn collega’s Mauro Lopes, Paulo Leite en ik Lula interviewden in de federale gevangenis, was het zijn Dag 502 in een cel. Tegen augustus was het onmogelijk te voorspellen dat de release zou plaatsvinden op dag 580, begin november.

Lula gaf een gedetailleerd beeld van de huidige ‘vreselijke omstandigheden’ voor Braziliaanse arbeiders. Hij scheurde het economische programma – in feite een monsteruitverkoop – van de minister van Financiën Paulo Guedes, een jongen uit Chicago en een pinochetist die dezelfde mislukte hardcore neoliberale recepten toepast, die nu elke dag in de straten van Chili worden aangeklaagd en beledigd.

Hij vertelde hoe de Braziliaanse rechtervleugel openlijk wedde op het neofascisme, de vorm die het neoliberalisme onlangs in Brazilië aannam. Hij vernietigde de reguliere media, in de vorm van het tot nu toe almachtige, ultra-reactionaire Globo-imperium. In een houding van semiotische genialiteit wees Lula op de helikopter van Globo die boven de massa’s zweefde die voor de toespraak waren verzameld, wat betekent dat de organisatie te laf is om hem op grondniveau te benaderen.

En beduidend, kwam hij recht in het hart van de Bolsonaro-vraag: de milities. Het is geen geheim om de Brazilianen te informeren dat de Bolsonaro-clan, met zijn oorsprong in de Veneto, zich gedraagt ​​als een soort goedkope, ruwe, eschatologische kopie van de Sopranos, met een systeem zwaar op milities en ondersteund door het Braziliaanse leger. Lula beschreef de president van een van de toplanden in het Zuiden als niet minder dan een militieleider. Dat blijft hangen – overal ter wereld.

Tot zover “Lula vrede en liefde”, die ooit een van zijn geliefde motto’s was. Geen verzoening meer. Bolsonaro moet nu geconfronteerd worden met echte, felle, solide oppositie en kan niet meer wegrennen voor het publieke debat.

De gevangenisreis van Lula is een buitengewone bevrijdende ervaring geweest – een eerder gewonde staatsman veranderd in een onverschrokken krijger die de Tao mengt met Steppenwolf (zoals geschetst in het boek van Herman Hesse). Hij is vrij als nooit tevoren – en hij zei het expliciet. De vraag is hoe hij in staat zal zijn om het organisatorische werk, de methode te verzamelen – en genoeg tijd heeft om de slechte omstandigheden voor democratische oppositie in Brazilië te veranderen. Het hele Zuiden kijkt toe.

Nu is de dobbelsteen tenminste geworpen – en kristalhelder: het is sociale democratie tegen het neofascisme. Sociaal inclusieve programma’s, het maatschappelijk middenveld dat betrokken is bij het bepalen van het overheidsbeleid, de strijd voor gelijkheid versus autocratie, staatsinstellingen in verband met milities, racisme en haat tegen alle minderheden. Bernie Sanders en Jeremy Corbyn hebben Lula hun onvoorwaardelijke steun geboden. Steve Bannon daarentegen is aan het slapen en kwalificeert Lula als ‘de posterjongen van de globalist Links’ over de hele wereld.

‘Cocaine Evangelistan’

Nu voor de echt vervelende stukjes.

Ik zag de toespraak van Lula tot diep in de nacht in de met sneeuw bestormde Nur-Sultan, de hoofdstad van Kazachstan, in het hart van de steppen, een land waar de grootste nomadenrijken in de geschiedenis tegenaan liepen. De verleiding was om Lula voor te stellen als een onverschrokken sneeuwluipaard die door de verwoeste steppen van stedelijke woestenijen zwerft.

Toch zijn sneeuwluipaarden cruciaal, met uitsterven bedreigde soort.

Na de toespraak had ik serieuze gesprekken met twee top gesprekspartners, Bern-gebaseerde analist Romulus Maya en antropoloog Piero Leirner, een crackautoriteit van het Braziliaanse leger. De foto die ze schilderden was realistisch somber. Hier is het, in een notendop.

Toen ik in augustus vorig jaar Brasilia bezocht, bevestigden verschillende geïnformeerde bronnen dat de meerderheid van het Braziliaanse Hooggerechtshof is gekocht en betaald. Ze legitimeerden immers feitelijk alle absurditeiten die sinds 2014 in Brazilië plaatsvinden. De absurditeiten maakten deel uit van een hypercomplexe, slow-motion, rollende hybride oorlogsgreep die, onder het mom van een corruptieonderzoek, leidde tot de ontmanteling van industriële nationale kampioenen zoals Petrobras; de beschuldiging van president Dilma Rousseff tegen valse aanklachten; en de gevangenneming van Lula, het werk van rechter, jury en beul Sergio Moro, nu de minister van Justitie van Bolsonaro, die volledig werd ontmaskerd door de onthullingen van The Intercept .

Maar er zijn geen structurele veranderingen aan de horizon. Het project blijft een uitverkoop in Brazilië – gekoppeld aan een dun versluierde militaire dictatuur. Brazilië blijft een nederige Amerikaanse kolonie. Dus Lula zit in de gevangenis omdat dit systeem dit toestond.

Het leger houdt zich aan de verschrikkelijke incompetentie van Bolsonaro omdat hij zelfs niet naar het toilet kan gaan zonder toestemming van generaal Heleno, het hoofd van de GSI, de Braziliaanse versie van de Nationale Veiligheidsraad. Op zaterdag vroeg een bange Bolsonaro de militaire topkop om hulp na de vrijlating van Lula. En cruciaal, in een tweet, definieerde hij Lula als een “schurk” die “tijdelijk” vrij was.

Het is dit “moment” dat het spel weggeeft. De duistere juridische situatie van Lula is verre van beslist. In een schrijnend maar volkomen aannemelijk scenario op korte termijn zou Lula in feite naar de gevangenis kunnen worden teruggestuurd – maar dit keer in een isolement, in een federale gevangenis met maximale veiligheid, of zelfs in een militaire kazerne; hij is tenslotte een voormalig hoofd van de strijdkrachten.

De volledige focus van Lula’s verdediging is nu om Moro te laten diskwalificeren. Iedereen met een brein die de onthullingen van The Intercept heeft meegemaakt, kan Moro’s corruptie duidelijk identificeren. Als dat gebeurt, en dat is een belangrijke ‘als’, worden de reeds bestaande overtuigingen van Lula nietig verklaard. Maar er zijn andere rechtszaken, acht in totaal. Dit is het totale rechtsgebied.

De troefkaart van het leger gaat helemaal over “terrorisme” – geassocieerd met Lula en de Arbeiderspartij. Als Lula, volgens het schrijnende scenario, wordt teruggestuurd naar een federale gevangenis, kan dat in Brasilia zijn, die niet per ongeluk de volledige leiding van de PCC bezit, of ‘First Command of the Capital’ – de grootste Braziliaanse criminele organisatie.

Maya en Leirner hebben laten zien hoe de PCC is verbonden met het leger en de Amerikaanse Deep State, via hun activa Moro, om geen Pax Brasilica op te richten, maar wat zij hebben beschreven als een ‘Cocaine Evangelistan’ – compleet met valse terroristische vlaggen die de schuld hebben van Lula’s commando.

Lula, Poetin en Xi

Met de militaire weddenschappen op een strategie van chaos, versterkt door Lula’s immense sociale basis in heel Brazilië fuming over zijn terugkeer naar de gevangenis en de financiële zeepbel barstte uiteindelijk, waardoor de middenklasse nog armer werd, zou het toneel worden gezet voor de ultieme giftige cocktail: sociale ‘commotie’ verbonden met ’terrorisme’ geassocieerd met ‘georganiseerde misdaad’.

Dat is alles wat het leger nodig heeft om een ​​uitgebreide operatie te starten om de “orde” te herstellen en uiteindelijk het Congres te dwingen de Braziliaanse versie van de Patriot Act goed te keuren (er zijn al vijf afzonderlijke rekeningen in het Congres).

Dit is geen complottheorie. Dit is een maat voor hoe brandend Brazilië op dit moment is en westerse reguliere media zullen geen enkele moeite doen om de vervelende, ingewikkelde plot voor een wereldwijd publiek uit te leggen.

Leirner raakt de kern van de zaak wanneer hij zegt dat het huidige systeem geen reden heeft om zich terug te trekken, omdat de partij wint. Ze zijn niet bang dat Brazilië Chili wordt. En zelfs als dat uiteindelijk gebeurt, hebben ze al een boosdoener: Lula. De reguliere media in Brazilië geven al proefballonnen vrij en geven Lula de schuld voor de piek van de Amerikaanse dollar en de stijging van de inflatie.

Lula en Braziliaans links moeten investeren in een volledig spectrumoffensief.

De 9 ^th BRICS-top vindt plaats in Brazilië deze week. Een meesterlijke tegencoup zou zijn om een ​​officiële, uiterst discrete, zwaar beveiligde securitisatie te organiseren tussen Lula, Poetin en Xi Jinping, bijvoorbeeld in een ambassade in Brasilia. Poetin en Xi zijn Lula’s echte toppartners op het wereldtoneel. Ze hebben letterlijk op Lula gewacht, zoals diplomaten me keer op keer hebben bevestigd.

Als Lula een beperkt script volgt van alleen maar het reorganiseren van links, in Brazilië, Latijns-Amerika en zelfs het Zuiden, zal het huidige militaire systeem hem weer helemaal doorslikken. Links is geïnfiltreerd – overal. Nu is het totale oorlog. Ervan uitgaande dat Lula vrij blijft, zal hij zeker niet opnieuw worden toegelaten voor het presidentschap in 2022. Maar dat is geen probleem. Hij moet extra vet zijn – en dat zal hij zijn. Beter geen rotzooi met de Steppenwolf.