Indignatie redactie 
RFK Jr
Robert F. Kennedy Jr. heeft, zoals al dagenlang werd verwacht, zijn kandidatuur voor het presidentschap opgeschort met een steunbetuiging aan Donald Trump en een plan om zijn eigen naam alleen nog van de stembiljetten in de swing states terug te trekken, om zo Trumps kansen op het winnen van het kiescollege te vergroten.
In april 2023 begon Kennedy aan een van de meest bizarre en problematische campagnes in de presidentsgeschiedenis door te streven naar de Democratische nominatie. Hij kreeg weinig tot geen grip op die onderneming en liet in oktober zijn bod vallen om zich als onafhankelijke kandidaat te stellen . In maart van dit jaar koos hij miljardair Nicole Shanahan als zijn running mate, en zij is sindsdien de belangrijkste financier van de campagne geweest, met tot nu toe ongeveer $ 19 miljoen .
Kennedy had het grootste deel van de $ 20 miljoen die aan zijn super-PAC was gegeven door de extreemrechtse Trump- megadonor Timothy Mellon al opgebrand , die Kennedy vervolgens nog eens $ 5 miljoen aanbood, voor een totaal van $ 25 miljoen.
Zonder de steun van zijn partij had de 70-jarige Kennedy moeite om toegang te krijgen tot de stembus in zijn staat, wat hij nodig had om op nationaal niveau mee te kunnen doen. Toch bleef hij het hele jaar volhouden dat hij meedeed aan de race en dat hij de kiezers een aantrekkelijk alternatief bood voor de twee zeer oude en gebrekkige kandidaten van de grote partijen, Trump en Joe Biden.
Kennedy had aanvankelijk dubbele cijfers in de peilingen — met een piek van meer dan 20 procent — en leek aanzienlijk meer steun te krijgen van Biden dan van Trump, een kwestie van ernstige zorg voor de Democratische Partij. Er was zelfs wat losse praat geweest — gepromoot door MAGA-medewerkers, waaronder Roger Stone en Mike Flynn, en onlangs nieuw leven ingeblazen door niemand minder dan running mate Shanahan — over een Trump/Kennedy “eenheids”-ticket. Steve Bannon had naar verluidt maandenlang Kennedy’s kandidatuur aangemoedigd als een “nuttige chaosagent”, een rapport dat Kennedy ontkende, maar dat werd versterkt door Mellon’s dubbele steun voor zowel Kennedy’s als Trumps kandidatuur.
Kennedy had uiteraard een belangrijke familietraditie, die automatisch aantrekkingskracht uitoefende op Democraten die ooit zijn vader RFK en zijn ooms JFK en Ted hadden vereerd, maar ook op jongere kiezers voor wie de naam een minder bekende mystiek had.
Een langzaam zinkende loden ballon
Maar naarmate het jaar vorderde en zijn standpunten en capriolen bekender werden, begon zijn algemene steun af te nemen en vonden de Democraten weinig te bewonderen in zijn standpunten of gedragingen. Zijn vurige omarming van een verscheidenheid aan extremistische complottheorieën, met name zijn radicale anti-vax-standpunt ; zijn antisemitische en racistische opmerkingen; zijn anti-immigrantenretoriek; zijn alomvattende uitspraken over abortus ; nieuwe beschuldigingen van seksueel misbruik , waarop hij antwoordde dat hij “geen koorknaap” was
Zijn hersenworm en dode berenwelp- stunt; de sterke oppositie van de familie Kennedy ; de steun van mensen als Joe Rogan; en zijn zigzaggende aanpak die steeds verder naar rechts ging: dit alles droeg bij aan de erosie van het enthousiasme voor Kennedy onder potentiële Biden-kiezers, en zorgde ervoor dat hij in juli waarschijnlijk meer stemmen van Trump dan van Biden kreeg — een omgekeerd spoilereffect en nauwelijks wat Stone, Bannon en Mellon in gedachten hadden.
Hij had al een peiling met een enkel cijfer en werd vooral omarmd door MAGA’s toen Biden zijn kandidatuur liet vallen en werd vervangen door zijn veel jongere en energiekere vicepresident, Kamala Harris. Trump schreeuwde moord en brand , zonder enige wettelijke basis om dat te doen, aangezien hij zijn voorsprong bijna van de ene op de andere dag zag verdwijnen en Harris’ momentum zag toenemen; Kennedy zakte op zijn beurt onder de 4 procent — somber, maar genoeg om een nipte verkiezing te winnen.
De paniek in Trumpworld was voelbaar en werd alleen maar heviger toen de Democraten een vrijwel vlekkeloze en over het algemeen inspirerende partijcongres organiseerden. Ze gingen de verkiezingen in met een erkende voorsprong in zowel de nationale als de swing state-peilingen, eenheid, energie en een enorm belangrijk momentum.
‘Lunatic’ ontmoet ‘Sociopaat’
Ondertussen waren er eerst stille en daarna luidere pogingen gaande, aanvankelijk geleid door Donald Trump Jr., om Kennedy te paaien en het resultaat van vandaag te bewerkstelligen . Het blijft onduidelijk wat Kennedy precies is beloofd door Trump, maar invloed op het gezondheidsbeleid in een tweede Trump-regering, misschien zelfs op kabinetsniveau als hoofd van Health and Human Services, is genoemd door ten minste één hooggeplaatste bemiddelaar .
De verkering was een beetje ongemakkelijk , aangezien Kennedy, te midden van andere harde kritiek, Trump nog maar vorige maand een “verschrikkelijk mens” had genoemd en zijn mening had gegeven dat de voormalige president “waarschijnlijk een sociopaat” was. Trump had Kennedy op zijn beurt een “radicale linkse gek” genoemd, hoewel Trump in een telefoongesprek dat door Kennedys zoon werd gelekt, zijn prooi met alle oprechtheid van de kunst van de deal die hij kon bedenken, ervan overtuigde dat hij de hele smeerboel van Kennedy’s radicale anti-vaxxer-agenda deelde.
Misschien was Kennedy niet overtuigd omdat 10 dagen geleden werd gemeld dat hij een ontmoeting met Harris zocht om een kabinetspositie in haar regering te bespreken. Ik weet niet zeker waarom hij dacht dat ze, zelfs maar voor een minuut, zou overwegen om zo’n absurd voorstel te doen, wat ze natuurlijk niet deed. Misschien was het gewoon de due diligence van een bottom-feeder die zichzelf aan de hoogste bieder verkoopt – wat leidde tot de ” hartverscheurende beslissing ” dat Trump “onze beste hoop” is.
Maar ik denk dat het licht wierp op de fundamentele “kwaliteiten” die Kennedy en Trump gemeen hebben. Ze zijn allebei typisch gewetenloze, arrogante, leugenachtige, beledigende, diep getroebleerde narcisten — transactionele vogels van dezelfde soort. Nog opvallender is dat ze allebei een slordig leven hebben geleid.
Er is een geweldige zin in William Faulkners roman As I Lay Dying , uitgesproken door een timmerman: “Je kunt niet wegkomen van een slordige baan.” Niet ” met ” – ” van “. Slordigheid volgt je overal, gaat je leven en je benadering van elke situatie erin kenmerken. Ermee wegkomen, anderen de schuld geven, de gemakkelijke uitweg vinden, je rotzooi, je faillissement, je berenjong achterlaten. Altijd. Het heeft vrijwel heel Trumps leven gekenmerkt, zeker zijn huidige campagne. En het heeft een groot deel van Kennedys leven gekenmerkt, en zeker zijn nu opgeschorte campagne.
Het is dan ook geen verrassing dat deze twee prutsers elkaar hebben gevonden. Het kan onze natie duur komen te staan, maar dat hoeft ook niet. Dat valt nog te bezien, maar de mogelijkheid alleen al is schadelijk.
Een lot erger dan dat van Camelot?
Wat nu eindelijk beslist is, is de kwestie van Kennedy’s karakter. Trump had geen nalatenschap om te bezoedelen, maar RFK Jr. profiteerde van de briljante, en slechts licht bezoedelde, nalatenschap van zijn familie en liet het in puin achter.
Het meest opvallende is misschien wel dat een telg wiens Ierse voorouders de angel van anti-immigrantenfanatisme hebben geleden en uiteindelijk een plek hebben veroverd onder de meest gastvrije Amerikaanse leiders voor de mensen die later naar onze kust kwamen, nu zijn steun geeft aan de bron van anti-immigrantengal en angstzaaierij die Donald Trump heet.
Kennedy’s familie is het er vrijwel unaniem over eens dat hij zijn kandidatuur voor het presidentschap moet staken. Ze hebben eindelijk hun zin gekregen, met de lelijkste en minst bedoelde wendingen, en ze hebben snel gereageerd . Ongeacht de gevolgen is Kennedy’s daad, getimed als het was voor een maximale impact op momentumverschuiving, een daad van diepgaand verraad — van zijn nalatenschap en, als het vruchtbaar blijkt, van onze democratie.
