Macron’s nieuwe EU 2.0 zal hem en Frankrijk weer groot maken terwijl hij de NAVO vervreemdt

Het nieuwe gedurfde plan van Macron om een ​​’gemeenschap’ van EU-landen plus niet-EU-leden te creëren om een ​​nieuwe ‘super-EU’ te vormen, zal Macron alles geven waar hij ooit van heeft gedroomd, maar het zal ook een EU-leger betekenen dat wordt geleid door de Fransen.

Het nieuwe gedurfde plan van Macron om een ​​’gemeenschap’ van EU-landen plus niet-EU-leden te creëren om een ​​nieuwe ‘super-EU’ te vormen, zal Macron alles geven waar hij ooit van heeft gedroomd, maar het zal ook een EU-leger betekenen dat wordt geleid door de Fransen. Merde!

Decennia lang was een van de boeien van de Fransen het stemsysteem in Brussel, waardoor slechts één lidstaat grote beslissingen kon blokkeren. In de afgelopen jaren was het vaak het VK dat dit deed, wat ertoe leidde dat veel initiatieven op het gebied van buitenlands beleid werden stopgezet voordat ze zelfs maar van de tekentafel kwamen. Meer recentelijk zijn het echter niet alleen de Fransen die hebben geklaagd over het stemsysteem en er nog een willen op basis van meerderheidsstemming, ook de nieuwe leider van Duitsland heeft soortgelijke zorgen geuit.

Zowel Frankrijk als Duitsland zijn van mening dat niet alleen de ploeterende populariteit van de EU gered had kunnen worden, maar dat de Russische leider Vladimir Poetin Oekraïne niet zou zijn binnengevallen als de EU een veel sterker en uniformer buitenlands beleid had gehad.

Al in 2003 pleitte Valerie Giscard d’Estaing, voorzitter van de Europese Conventie – die in 2006 het Verdrag van Lissabon inluidde – voor een ‘Europa met twee snelheden’.

En nu, bijna twintig jaar later, is het Emmanuel Macron wiens eigen partij werd verslagen bij de peilingen in zijn eigen land, die opkomt voor een nieuwe groep EU-landen – plus buren – die deel zou kunnen uitmaken van zijn visie voor een nieuwe EU, een die heeft een heldere, unieke visie op defensie en veiligheid en een visie die, zoals moet worden opgemerkt, het EU-blok uiteindelijk in twee groepen zal verdelen: degenen die stilzwijgend toestemming geven voor het uitbesteden van de grote lijnen van het buitenlands beleid van de EU en degenen die dat niet doen .

Macron lijkt dicht in de buurt te komen van de visie van het Europa-idee met twee snelheden, dat Frankrijk duidelijk begunstigt, met zijn nieuwe initiatief van een project van de ‘Europese Gemeenschappen’ als datum voor zijn eerste conferentie waar leden hun standpunten over zijn rol, zal plaatsvinden op 6 oktober.

Het is echter mogelijk dat twee hoofdrolspelers niet aanwezig zijn, waardoor de kans dat het ooit van de grond komt, wordt verkleind. Op dezelfde dag zal Liz Truss, de nieuwe conservatieve premier van Groot-Brittannië, naar verwachting de laatste dag bijwonen van de eerste conferentie van haar partij sinds ze Downing Street binnenkwam. En Turkije zal naar verwachting niet aanwezig zijn, aangezien EU-leden zich hebben verenigd rond het idee om Ankara te blokkeren.

Deze twee landen zijn echter van cruciaal belang. Beide NAVO-leden geven het plan van Macron de cruciale geloofwaardigheid die het nodig heeft, zodat hij de grandioze visie als “niet EU 2.0” kan rechtvaardigen. Hij kan er vast op aandringen dat hij niet probeert de controle over het defensie- en veiligheidsapparaat van de EU in Brussel over te nemen door deze twee landen als leden van de nieuwe gemeenschap te hebben.

Maar in werkelijkheid is dit precies wat Macron probeert te doen. Het leven inblazen in dit oude idee van d’Estaing van een Europa met twee snelheden waarvan het grote beleid wordt geleid door Frankrijk, met Macron de zelfbenoemde leider van zo’n nieuwe outfit. Voor Macron is het de enige manier om zowel Frankrijk als zijn eigen nalatenschap te redden, aangezien zo’n nieuwe ‘gemeenschap’ zo’n groot evenement zou zijn dat het hem permanent in de media-aandacht zou plaatsen, lang nadat zijn termijn als president van Frankrijk in 2027 afloopt. auteur is in ieder geval van mening dat Macron zich vrijwel zeker zal positioneren voor de topfunctie in Brussel van voorzitter van de Europese Commissie die in 2028 vacant komt, als deze specifieke poging mislukt.

En er is alle reden om aan te nemen dat dit zal gebeuren, niet in de laatste plaats omdat de kern ervan de misleide en misleide obsessie met de EU met een eigen leger is, maar ook omdat het een wanhopige poging is om Macron zelf van de vergetelheid te redden.

Er is ook de lastige kwestie van Duitsland. Berlijn, zo wordt gemeld, heeft zijn eigen ideeën over het zijn van een EU-lidstaat die anderen naar het slagveld leidt. Scholz heeft onlangs gezworen om in één keer meer dan 100 miljard euro uit te geven aan het opknappen van het Duitse leger en veel experts speculeren dat Duitsland het alleen zal doen met vredeshandhavingsmissies, met andere EU-lidstaten als junior leden van wat in wezen een Europese NAVO is in het maken.

Met een EU-pijler binnen de NAVO als een luchtkasteel waaraan veel EU-leiders zich vastklampten sinds 2008, toen duidelijk werd dat velen niet tevreden waren met het feit dat ze zeer onderdanige leden waren van de internationale coalitie in Afghanistan, zouden de plannen van Berlijn wel eens een vlieg in de zalf kunnen zijn Macron’s – ondanks zijn eigen tekortkomingen om te tekenen in Turkije en het VK.

Een andere reden waarom het plan van Macron gedoemd is te mislukken, is dat wat hij voorstelt al op veel manieren bestaat en in Brussel actief is. Het wordt de ‘Raad van Europa’ genoemd, een 46-lidstaatorganisatie die in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog is opgericht en gericht is op het afdwingen van mensenrechten en het beschermen van de burgers van vrijheden. Het heeft geen eigen leger en wordt niet geleid door de Fransen. En misschien nog belangrijker, het had tot februari van dit jaar Rusland als lid.

Maar het heeft wel Turkije en het VK als leden. En dus is het idee van Macron in veel opzichten helemaal niet erg revolutionair. Hij wil gewoon een nieuwe ‘Raad van Europa’ die Rusland uitsluit en een die zijn eigen leger vormt. Verbazingwekkend genoeg is de gedachte van Macron en de Duitse dwaas, Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, dat Poetin Oekraïne nooit zou hebben durven binnenvallen als de EU een eigen leger had.

En dus, als Macrons carrière verder gaat dan zijn presidentiële ambtstermijn, of zelfs een broodnodige boost krijgt tijdens die periode, is de gedachte dat hij een dubbele klap kan geven doordat hij niet alleen nieuw leven inblaast in zijn eigen presidentschap ( die altijd waanideeën had over hoe dan ook de leider van de EU te zijn) en Frankrijk een nieuwe rol op het wereldtoneel te geven. 

De EU heeft misschien wel haar eigen probleem opgelost dat al meer dan twee decennia aan het zeuren is: wie leidt het EU-leger? — terwijl Frankrijk en Duitsland twee verschillende modellen van één uitvinden. En nogmaals, het zal het VK zijn dat bepaalt of zo’n debiel Europees superplan ooit van de grond zal komen, aangezien het besluit zich erbij aan te sluiten, het de laatste cruciale stem van vertrouwen zou geven die het nodig heeft voor veel sceptici binnen de EU die meer Atlanticistische en minder Frans-Duitse as in hun denken.