Indignatie redactie 
“Je zult niemand geloven die ooit liegt”, luidt het gezegde. Niet waar, zeggen de beruchte leugenaars. Omdat ze blijven liegen, hoeven ze niet bang te zijn voor twijfel. Ze zijn wat ze zijn. De gelogen om te wennen aan de hoogtevrees totdat ze het nauwelijks opmerken.
Toen de bondskanselier haar regeringswoordvoerder vertelde dat de toelating van 1.553 mensen uit het afgebrande kamp “Moria” op het eiland Lesbos en andere kampen een “eenmalige gebeurtenis” was, was er geen lachertje. Integendeel, de aureool van de nobele mensheid boog zich weer boven Merkels hoofd. Opnieuw nam ze de humanitaire verantwoordelijkheid op zich namens de Duitsers in een “unieke noodsituatie”.
Wie zou hun belofte van uniekheid durven wantrouwen? Slechts enkelen vielen bij de gedachte op dat de opname van meer dan 400 gezinnen, groot en klein, een begin zou kunnen zijn dat wordt gevolgd door het grote einde, net als in 2015.
Zelfs toen, na de autocratische opening van de grens, was er sprake van een “unieke” daad van liefdadigheid. Voortdurende immigratie uit Arabië en Afrika werd uitgesloten, een toestroom die al ruim vijf jaar aan de gang is. Alleen al voor 2019 telden de statistieken 165.939 “vluchtelingen”, degenen die het land onofficieel waren binnengekomen niet meegerekend. Allemaal “eenmalige” individuele gevallen.
De bondskanselier is een professional
De bondskanselier beheerst professioneel de schijn van uniekheid. Geen crisis waarin ze ons niet onmiddellijk zou hebben beloofd dat ze het zou beheersen met een actie die zich niet zou herhalen. Of het nu ging om de lockdown na het uitbreken van de coronapandemie of om een economisch stimuleringsprogramma van 750 miljard euro om gezamenlijk de overmatige schuldenlast van individuele EU-staten terug te dringen, het heeft altijd dezelfde beer aan ons gebonden; het moet en moet altijd een “eenmalige inspanning” zijn. Als dit later uitgroeit tot een permanente toestand, blijkt de stilte een leugen te zijn, er is geen weg meer terug. De duizeligheid in het begin behoort tot het verleden. Geen enkele politicus krijgt daardoor koude voeten.
Al in 1999 onthulde Jean Claude Junker aan de Spiegel: “We beslissen iets, leggen het dan in de kamer en wachten even om te zien wat er gebeurt. Als er dan geen groot geschreeuw en geen opstanden zijn, omdat de meesten van hen niet begrijpen wat er is besloten, dan gaan we verder – stap voor stap, totdat er geen weg meer terug is. “De oude Rosstäuscher wist” wanneer het serieus wordt. je moet liegen ”.
Angela Merkel hoefde niet twee keer te worden verteld. Ze perfectioneerde de politieke leugen met haar “eenmalige acties” fraude. En het zal niemand verbazen als er straks 3.000, 4.000 of 5.000 vluchtelingen uit Lesbos en andere locaties naar Duitsland worden ingevlogen in plaats van 1.553. Om de mensen zo te leiden dat er geen tegenstrijdigheden zijn, durven ze niet op te kijken, begrijpt ‘Madame Unique’ zeker.
