De Argentijnse legende wordt herinnerd vanwege zijn bekwaamheid op het veld en zijn politieke activisme buiten het veld, vooral in Latijns-Amerika.
Diego Armando Maradona, de voetbalster die Argentinië naar zijn tweede WK-titel leidde in 1986, stierf woensdag op 60-jarige leeftijd aan een hartaanval. Maradona, die door velen als een van de grootste spelers aller tijden wordt beschouwd, leidde een leven dat werd gekenmerkt door roem op het veld, schandalen buiten het veld en politiek activisme.
Maradona, een arme jongen uit de sloppenwijken van Buenos Aires, heeft zijn voetafdruk achtergelaten bij enkele van ’s werelds meest gewaardeerde voetbalteams, zoals Barcelona, Napoli en zijn persoonlijke favoriet Boca Juniors, maar hij vergat nooit zijn bescheiden opvoeding. De speler die in de jaren negentig de pro-marktpopulist Carlos Menem en de neoliberale hervormingen die hij als president van Argentinië ambieerde, steunde, zag zijn politiek in de loop van de tijd steeds meer naar links verschuiven.
De Argentijnse ster stierf op dezelfde datum als de overleden Cubaanse leider Fidel Castro, een persoonlijke vriend en een van zijn politieke modellen. Castro, die in ieder geval sinds eind jaren tachtig bevriend was met Maradona, nodigde de speler uit voor behandeling in Cuba nadat Maradona in 2000 bijna stierf aan een overdosis cocaïne.
Maradona droeg later zijn biografie op aan Castro en het Cubaanse volk, en hij had tatoeages van de comandante , die hij omschreef als een ‘God’, en zijn Argentijnse vertrouweling Che Guevara. “Diego is [a] goede vriend en heel nobel ook,” Castro eens gezegd . “Het lijdt ook geen twijfel dat hij een geweldige atleet is en een vriendschap met Cuba heeft onderhouden zonder dat hij er zelf wezenlijk voordeel bij heeft.”
“Voor altijd Diego, we houden heel veel van je”, schreef de voormalige Argentijnse president Cristina Fernández de Kirchner op Twitter over het nieuws van zijn dood. De voormalige Braziliaanse president Luiz Inácio Lula da Silva deelde een foto van zichzelf met Maradona en de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken van Brazilië en erkende de politieke rol die de voetballegende in Latijns-Amerika speelde.
De Argentijnse ster stierf op dezelfde datum als de overleden Cubaanse leider Fidel Castro, een persoonlijke vriend en een van zijn politieke modellen. Castro, die in ieder geval sinds eind jaren tachtig bevriend was met Maradona, nodigde de speler uit voor behandeling in Cuba nadat Maradona in 2000 bijna stierf aan een overdosis cocaïne.
Maradona droeg later zijn biografie op aan Castro en het Cubaanse volk, en hij had tatoeages van de comandante , die hij omschreef als een ‘God’, en zijn Argentijnse vertrouweling Che Guevara. “Diego is [a] goede vriend en heel nobel ook,” Castro eens gezegd . “Het lijdt ook geen twijfel dat hij een geweldige atleet is en een vriendschap met Cuba heeft onderhouden zonder dat hij er zelf wezenlijk voordeel bij heeft.”
“Voor altijd Diego, we houden heel veel van je”, schreef de voormalige Argentijnse president Cristina Fernández de Kirchner op Twitter over het nieuws van zijn dood. De voormalige Braziliaanse president Luiz Inácio Lula da Silva deelde een foto van zichzelf met Maradona en de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken van Brazilië en erkende de politieke rol die de voetballegende in Latijns-Amerika speelde.
Mucha tristeza… Mucha. Se fue un grande.
Hasta siempre Diego, te queremos mucho. Enorme abrazo a sus familiares y seres queridos. pic.twitter.com/Fv8zhnL1V3— Cristina Kirchner (@CFKArgentina) November 25, 2020
“Diego Armando Maradona was een voetbalreus, uit Argentinië en uit de hele wereld, een uniek talent en een unieke persoonlijkheid”, schreef Lula. “Zijn gemoedelijkheid en passie in het veld, zijn intensiteit in het leven en zijn toewijding aan de Latijns-Amerikaanse soevereiniteit kenmerkten onze tijd. … Ik kan je alleen maar bedanken voor je solidariteit met populaire doelen. ”
Maar Maradona’s nalatenschap werd niet alleen op latere leeftijd gevoeld vanwege zijn politieke activisme. Hij hielp Argentinië bijna in zijn eentje zijn vertrouwen te herstellen in het midden van de jaren tachtig na een mislukte oorlog tegen het Verenigd Koninkrijk over de Falklandeilanden. Zijn legendarische optreden tegen Engeland tijdens het WK 1986 was zowel een persoonlijke triomf als een grote overwinning voor een Argentinië dat er een hard nodig had.
Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.