Tussen al het bidden en geloven door, investeer wat tijd in het vinden van een verbinding met een collectieve geest terwijl we het coronavirus bestrijden.
Het is eindelijk zover. Trump is er alles aan gelegen om de wereld te redden van de pandemie van het coronavirus , niet alleen Amerika, maar de hele wereld. Om verwarring te voorkomen, ziet Trump zichzelf als de redder. En het jaarlijkse opstandingsfeest kan niet snel genoeg komen om de boodschap naar iedereen te laten gaan in dit land en andere landen die hij is opgestaan. Van waar blijft een open vraag. Op zijn minst laten die gelukzalige glimlachen die door de vrolijke groep acolieten naar Trump zijn gericht, er geen twijfel over bestaan dat ze het gevoel hebben in de aanwezigheid van THE ONE te zijn, degenen die niet zo gezalfd zijn, worden verdoemd.
April wordt een grote maand in de strijd om een groot deel van de mensheid te redden van wat een reëel en huidig gevaar blijkt te zijn. Het lijkt erop dat met de komst van april de meeste landen ter wereld op zijn minst een oer-begrip hebben dat er geen muur is om een land te beschermen tegen de gevolgen van de pandemie. Om verschillende redenen, vaak uniek voor een natie of een cultuur, hebben verschillende naties het anders gedaan. Er zal voldoende tijd zijn nadat Trump de mensheid heeft gered om erachter te komen wat elke natie het beste en het slechtste heeft gedaan, zodat er een internationaal protocol kan worden ontwikkeld en geïmplementeerd dat in de toekomst levens zal redden. Er is misschien zelfs tijd om wat schuld op te lossen.
April zal ook de gelovigen uitdagen om iets nuttigers te brengen dan gedachten en gebeden. In de VS, nadat Trump een grote paasparade van onverantwoordelijkheid had opgegeven, zullen virtuele gemeenten hun weg naar een betere toekomst en de glorie van een heer wiens welvaart schaars lijkt te zijn, lofzangen.
Ondertussen zal het coronavirus over de hele wereld worden uitgedaagd door een samenvloeiing van religieuze ijver – Heilige Week en Pasen, Pascha, Ramadan en een hele reeks hindoeïstische en boeddhistische festivals. Wat een tijd voor de georganiseerde religie om eindelijk iets opbeurends te brengen dan gebed, productiever dan een ceremonie en duurzamer dan vrome proclamaties.
Wat dacht je van een eerlijk gesprek over menselijkheid, geweten, echt geven, ongelijkheid en ongelijkheid, en een grote dosis raciale, etnische en sociale rechtvaardigheid. Iets wat ik ‘collectief geweten’ noem. Want als we deze pandemie doorstaan, zullen er levens te leven zijn en waarden te onderzoeken.
Er zullen ook, in Amerika en elders, dakloze en hongerige kinderen en volwassenen zijn, meer mensen dan ooit leven op de rand van economische wanhoop, meer behoefte aan universele toegang tot zinvolle gezondheidszorg en kwaliteitsonderwijs, en dezelfde afbrokkelende institutionele infrastructuur die heeft bleek op zoveel plaatsen zo ontoereikend als reactie op deze crisis.
Hoe zit het met iedereen anders?
Laten we, als we terugkeren naar Amerika en hun beleden liefdesaffaire met ‘hulpverleners’, hopen dat er deze keer een nieuwe urgentie is om iets tastbaars dan liefde te bieden aan degenen die zichzelf in gevaar hebben gebracht zonder om iets meer te vragen dan een gezichtsmasker en een papieren jurk. Artsen zullen deze keer veel aandacht krijgen, maar ze krijgen ook veel loon en voordelen als de tijden goed zijn. Verpleegkundigen en medische technici veel minder, en hoe zit het met de arbeiders die de ziekenhuizen schoonmaken, de lichamen verwijderen en de apparatuur steriliseren? Hoe zit het met de ambulancepersoneel, brandweerlieden en politie die bij u aan de deur verschijnen om een deel van het lijden te verlichten?
Zeker, daar moet nu en daarna veel aandacht aan worden besteed. Maar het hoort ook thuis in elke supermarkt, apotheek en buurtwinkel waar het minimumloon en het maximumloon vaak hetzelfde zijn. Het hoort thuis in elk boerenveld waar die immigranten die zo gemakkelijk te vergeten zijn ons in leven houden voor een schijntje. Denk ook aan alle mensen die leveren wat belangrijk is, van vrachtwagenchauffeurs tot lokale kinderen.
Dus, tussen al dat bidden en geloven in, investeer wat tijd in het vinden van een verbinding met een collectieve geest. En, belangrijker nog, als je het geluk hebt om terug te keren naar een bevoorrechte normaal, zoek dan een manier om een collectief geweten te vinden. Handel er dan naar. Als je een Republikein in Amerika bent, zoek dan een nieuw feest. Als u een bedrijfsleider in Amerika bent, luister dan eerst naar de behoeften van uw werknemers en begin met prioriteit aan die behoeften te voldoen. Als u denkt dat u in Amerika om u geeft, maar niet om universele toegang tot zinvolle gezondheidszorg of een leefbaar loon en secundaire arbeidsvoorwaarden, of hongerige kinderen of misbruikte immigranten, dan maakt het u echt niets uit.
Te midden van al dit persoonlijke zoeken naar de ziel zou ik nalaten de excessen van het kapitalisme niet te noemen. Hoewel het een te complex onderwerp is om gewoon in de mix te gooien, is het de moeite waard eraan te denken dat Trump meer om de aandelenmarkt gaf dan om de ventilatormarkt, met weinig tekenen dat hij en zijn soortgenoten hun prioriteiten hebben veranderd. Dit komt omdat ze bang zijn dat je zou opmerken hoe lovend kapitalisme lijkt te zijn op weg naar boven en hoe waardeloos het is op weg naar beneden. Kapitalisten pakken snel alles wat ze kunnen, zelfs als het echt beangstigend is. Dan zegt hun klok plotseling dat het tijd is om de pijn te delen.
Als er niets anders is, kijk dan uit naar bedrijfsverzamelaars, bedrijfsdieven en CEO’s die anderen links en rechts ontslaan terwijl ze vroom hun eigen salarissen een paar maanden afwijzen terwijl ze vol spanning hun bonus afwachten aan het einde van hun persoonlijke regenboog. Bedenk dan hoeveel beter we zouden zijn als er geen CEO-bonussen zouden zijn en elke werknemer een leefbaar loon zou krijgen, toegang tot zinvolle gezondheidszorg, fatsoenlijk onderwijs voor hun kinderen en een fatsoenlijke plek om te wonen.
Er zal de komende weken voldoende tijd zijn om deze discussie voort te zetten. Voor nu, doe je best om gezond te blijven en iets goeds te doen voor diegenen die zoveel meer moeten proberen om gezond te blijven en te overleven.