Met de benoeming van Marco Rubio tot minister van Buitenlandse Zaken heeft de regering van Trump een van de meest pro-oorlogs extremisten ooit in het kabinet van de Verenigde Staten van Amerika verheven. In dit artikel benadrukt MintPress Rubio’s geschiedenis als een van de meest betrouwbare oorlogszuchtige stemmen in Washington, een persoon die veel van Amerika’s meest agressieve buitenlandse beleidsbeslissingen heeft geleid of ondersteund, waaronder militaire interventies, staatsgrepen en sancties.
Trump, die belooft de “meest pro-Israëlische president ooit” te worden, heeft een kabinet samengesteld vol neoconservatieve, pro-oorlog stemmen. Rubio is echter misschien wel de meest strijdlustige van allemaal, en zijn opkomst tot de machtigste positie in Trumps team voorspelt niet veel goeds voor de wereld.
Sanctionering van China, de wereld
Van alle situaties die een wereldwijde nucleaire oorlog kunnen veroorzaken, lijkt een confrontatie met Beijing het meest waarschijnlijk. De VS heeft een netwerk van meer dan 300 militaire bases gebouwd die China omsingelen – een andere staat met kernwapens. Rubio doet meer dan bijna iedereen om dat doemscenario werkelijkheid te laten worden. Hij heeft duidelijk gemaakt dat hij de Taiwanese onafhankelijkheid steunt, waarmee hij meer dan een halve eeuw officieel Amerikaans beleid verbreekt. Zijn “Taiwan Peace Through Strength Act” promoot directe militaire samenwerking tussen de VS en Taiwan en roept op tot meer wapenuitgaven op het eiland.
Rubio was ook een van de gezichten van de protestbeweging in Hongkong in 2014, een door de VS gesteunde poging om de eilandstad te ontworstelen aan de Chinese invloed. Hij nodigde de leiders van de beweging uit naar Washington, DC, en probeerde wetgeving in te voeren om de Verenigde Staten te dwingen de onafhankelijkheid van Hongkong te steunen.
In eigen land leidde hij de repressie tegen Chinese bedrijven zoals Huawei en was hij het voortouw in een beweging om de vermeende onterechte invloed van China op Amerikaanse media en onderwijsinstellingen bloot te leggen en uit te bannen.
Het is dan ook niet verrassend dat de voormalige senator van Florida ook voorstander is van een handelsoorlog en sancties tegen China en eigenlijk tegen een groot deel van de wereld, waaronder Rusland, de Democratische Volksrepubliek Korea en Iran.
Unilaterale sancties zijn natuurlijk illegaal volgens het internationale recht. Rubio gelooft echter dat de Verenigde Staten hun economische macht kunnen en moeten gebruiken om landen te verpletteren die zich verzetten tegen de dictaten van Washington. De afnemende macht van de dollar als wereldwijde reservemunt maakt dit echter steeds moeilijker. Zoals Rubio vorig jaar klaagde op Fox News, tekende Brazilië, het grootste land in Latijns-Amerika, een uitgebreide handelsovereenkomst met China waarbij goederen en diensten zouden worden betaald in lokale valuta in plaats van in de dollar:
Ze creëren een secundaire economie in de wereld, die volledig onafhankelijk is van de Verenigde Staten. We hoeven over vijf jaar niet meer over sancties te praten, omdat er dan zoveel landen zijn die in andere valuta’s dan de dollar handelen, dat we ze niet meer kunnen sanctioneren.”
Amerikaanse senator @MarcoRubio bekritiseert de deal tussen Brazilië en China om handel te drijven in eigen valuta, omdat deze de macht van de VS om sancties op te leggen ondermijnt:
“Over 5 jaar… zullen er zoveel landen zijn die in andere valuta dan de dollar handelen, dat we niet meer in staat zullen zijn om ze te straffen.” pic.twitter.com/RbWTn6tpIB
— Geen Koude Oorlog (@NoColdWar) 11 april 2023
Ontkenner van de genocide
Rubio heeft Israël sterk gesteund in zijn campagne tegen zijn buren. “Israël neemt buitengewone stappen om burgerverliezen te voorkomen,” zei hij tijdens een solidariteitsbezoek aan Tel Aviv eerder dit jaar, eraan toevoegend dat het probleem is dat zijn vijanden “mensenlevens niet waarderen.”
“Israël heeft consequent vrede met de Palestijnen nagestreefd… Israëliërs die rechtmatig in hun historische thuisland wonen, vormen geen belemmering voor vrede; de Palestijnen zijn dat,” schreef hij in een brief aan zijn voorganger, Antony Blinken.
Toen activisten van de vredesgroep CODEPINK hem vroegen of hij een einde aan de Israëlische wreedheden steunde, antwoordde hij ontkennend : “Integendeel. Ik wil dat ze elk element van Hamas vernietigen dat ze te pakken kunnen krijgen. Deze mensen zijn wrede beesten.”
Narco Rubio
Afkomstig uit de notoir conservatieve Cubaans-Amerikaanse gemeenschap in Florida, is het Latijns-Amerikaanse beleid altijd een van Rubio’s belangrijkste interesses geweest. Hij werd omschreven als de onofficiële “staatssecretaris voor Latijns-Amerika” tijdens Trumps eerste termijn en zal ongetwijfeld een enorme invloed hebben op het Amerikaanse beleid in de regio in de komende jaren.
Dit is slecht nieuws voor de mensen van Cuba, Nicaragua, Bolivia en Venezuela, die allemaal hebben gezien hoe Rubio staatsgreeppogingen tegen hun landen steunde. In 2019 ging hij bijvoorbeeld zo ver dat hij rechtstreeks beelden tweette van de gevangenneming, dood en bloedige moord op de Libische leider Muammar Gaddafi bij Nicolás Maduro tijdens een door de VS gesteunde staatsgreep tegen de Venezolaanse president.
. @marcorubio tweet een bebloede foto van Gaddafi terwijl hij oproept tot het aftreden van Maduro in Venezuela. https://t.co/eNYdUPaUyI pic.twitter.com/dzVp3jPBTt
— Miami Herald (@MiamiHerald) 24 februari 2019
Rubio heeft altijd een agressievere, straffende aanpak van Cuba bepleit. Vorig jaar introduceerde hij bijvoorbeeld wetgeving om ervoor te zorgen dat Cuba op de Amerikaanse State Sponsor of Terrorism List zou blijven, zonder enig bewijs van de vermeende steun van het eiland aan dergelijke groepen.
Rubio, een rechtse conservatieve christen, heeft ook zijn minachting voor veel minder radicale Latijns-Amerikaanse leiders, zoals Andrés Manuel López Obrador uit Mexico en Lula da Silva uit Brazilië, kenbaar gemaakt. Aan de andere kant heeft hij openlijk extreemrechtse presidenten omarmd, zoals Jair Bolsonaro uit Brazilië (aan de macht tussen 2019 en 2023) en Javier Milei uit Argentinië.
Rubio heeft geprobeerd Maduro in verband te brengen met de georganiseerde drugshandel, en heeft volgehouden, met weinig bewijs, dat de Venezolaanse leider een drugsbaron is. In dit geval lijkt hij in een glazen huis te leven; zijn eigen zwager is een cocaïnebaron. Orlando Cicilia heeft 12 jaar in een gevangenis in Florida gezeten voor misdaden die verband hielden met de smokkel en distributie van cocaïne.
Rubio heeft een zeer nauwe band met Cicilia en gebruikte, na haar vrijlating uit de gevangenis, zijn politieke positie om een toezichthouder in Florida onder druk te zetten om hem een makelaarsvergunning te verlenen. In een groot deel van Latijns-Amerika staat de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken bekend als “Narco Rubio.”
Neocon oorlogszuchtige
Rubio, een doorgewinterde insider in Washington, juichte de Amerikaanse actie in Libië toe die leidde tot de executie van Gaddafi en het land dat veranderde in een mislukte staat vol met openlucht slavenmarkten. Hij steunde ook de oorlogen in Irak en Afghanistan en veroordeelde Biden voor zijn terugtrekking uit Kabul in 2021. Daarnaast hielp hij Saoedi-Arabië bij de genocide op Jemen en uitte hij zijn verontwaardiging over vermeende mensenrechtenschendingen door de Houthi’s, minuscuul in vergelijking met de door Saoedi-Arabië geleide, door de VS gesteunde genocide.
Studies van Brown University hebben aangetoond dat de Amerikaanse oorlogen na 9/11 minstens 4,5 miljoen mensen hebben gedood en minstens 37 miljoen meer hebben ontheemd . Een van de meest schokkende verhalen die voortkomt uit de wereldwijde oorlog tegen het terrorisme is het martelkamp in Guantánamo Bay. Halverwege de jaren 2010 zorgde de faciliteit voor zoveel negatieve publiciteit voor de VS dat de regering-Obama overwoog het te sluiten. Rubio was echter enthousiast in zijn steun voor het centrum en beloofde het te heropenen als hij tot president werd gekozen.
Hij steunde ook de drastische uitbreiding van de surveillancestaat in het Amerikaanse leven en stemde voor het voortzetten van de praktijk van het verzamelen van enorme hoeveelheden gegevens over gewone Amerikaanse burgers. Ook betoogde hij met succes dat de bescherming van het Eerste Amendement niet zou moeten worden toegepast op anti-Israëlische campusprotesteerders.
Sheldon Adelson’s “Perfecte Kleine Marionet”
Weinig mensen hadden in 2016 voorspeld dat Rubio de machtigste man in Trumps kabinet zou worden. De Floridian was ooit een van Trumps felste critici en beschreef hem als een bedrieger toen de twee streden om de Republikeinse presidentskandidaat. “Ik denk dat het tijd is om [Trump] te ontmaskeren voor wat hij is,” zei hij tijdens een campagnetoespraak in Oklahoma City, en voegde toe:
Hij probeert de conservatieve beweging over te nemen, ook al is hij geen conservatief, maar belangrijker nog, hij is een oplichter. Ik bedoel, hij is een oplichter die misbruik maakt van de angsten en zorgen van mensen over de toekomst, en zichzelf afschildert als een soort sterke man. Hij is geen sterke man.”
Trump was, als het erop aankomt, nog vernietigender tegenover Rubio. Hij zei dat “[Pro-Israël miljardair] Sheldon Adelson Rubio veel geld wil geven omdat hij denkt dat hij hem kan vormen tot zijn perfecte kleine marionet. Ik ben het daarmee eens!”
Een van Adelsons belangrijkste kwesties is het stoppen van de opkomst van schone, hernieuwbare energie, en daarin vond hij een bondgenoot in Rubio, die consequent de realiteit van door de mens veroorzaakte klimaatverandering ontkende en stelde dat er “geen wetenschappelijk bewijs” was om de theorie te ondersteunen. Gefinancierd door grote gelddonaties van de olie- en gasindustrie, stemde hij zelfs tegen wetgeving die laaggelegen steden zoals Miami beschermde tegen extreme weersomstandigheden.
Sinds hun publieke ruzie heeft Trump duidelijk de strijdbijl begraven met zowel Rubio als Adelson. De weduwe van laatstgenoemde, Miriam, droeg een gigantische $100 miljoen bij aan Trumps recente presidentiële campagne en werd daarmee zijn grootste donor. Het is dus duidelijk dat zowel Trump als Rubio bereid zijn om grote concessies te doen in de jacht op macht. Gezien Rubio’s staat van dienst voorspelt zijn benoeming tot minister van Buitenlandse Zaken echter niet veel goeds voor Amerika of de rest van de wereld.