Indignatie redactie 
Er zijn boeken die hun tijd ver vooruit zijn. Dit is zeker het geval met het boek van Harvard-afgestudeerde Kelly M. Greenhill, massamigratie als wapen: ontheemding, afpersing en buitenlands beleid .
Toen de Amerikaanse vertaling in 2016 in de media werd gepubliceerd, was het geschreeuw in de mainstream geweldig. “Conspiracy theory” en “mood-making” echode door de kwaliteitsjournalisten. Welnu, in 2020 kan het bestaan en doelgericht gebruik van het migratiewapen niet langer voor het publiek worden verborgen.
Bevolkingsexplosie, oorlogen, militaire interventies, burgeroorlogen, islamistische milities en terroristische organisaties zoals de islamitische staat, gedestabiliseerde landen in Afrika, geostrategische belangen en gewetenloze leiders zoals een Muammar al-Gaddafi of een Recep Tayyip Erdoğan, deze gemengde situatie vormt een echt giftig mengsel. Een chanteur wordt echter alleen een chanteur als hij zich richt op mensen en organisaties die te bereid zijn om te chanteren.
Lichte slachtoffers, waarvan ook bekend is dat ze hun beleid baseren op enquêtes en de claqueurs in het gedeelte met functies, zijn des te kwetsbaarder.
Angela Merkel en de EU-administratie zijn om vele redenen zeker ideale slachtoffers van het migratiewapen. In zijn boek Hypermoral formuleerde de Cicero- auteur Alexander Grau een perfecte uitspraak over onze tijd:
»We leven in het tijdperk van hypermoraal. Moraliteit is veranderd in de belangrijkste ideologie en religieuze vervanging van onze postreligieuze samenleving. Moraliteit is absoluut geworden, het tolereert geen ander discours ernaast. Zo wordt moraliteit de tirannie van waarden: minderheidscultus, beledigend fetisjisme, gelijkheidsideologie. Politiek, economie, kunst – alles is beperkt tot morele vragen. «
De veiligheid van Duitsland in handen van een crimineel
Deze criminelen hebben het ook gemakkelijk als afpersing al succesvol is geweest en de criminelen ook erkennen dat ze niet met sancties geconfronteerd hoeven te worden. In plaats daarvan worden ze overspoeld met miljarden euro’s en kunnen ze tegelijkertijd hun geostrategische belangen zonder weerstand implementeren. Zelfs een agressieoorlog tegen Syrië die het internationale recht schendt, veroorzaakt geen diplomatieke onrust, maar de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas stuurt de Turkse agressor openbare adressen van solidariteit via Twitter.
In plaats van consequent de buitengrenzen van de EU en Duitsland te beveiligen, heeft Angela Merkel de veiligheid van het hele Europese continent in handen van de afperser Erdoğan gegeven. En zoals nu in maart, heeft Erdoğan er geen enkele moeite mee het migratiewapen op Duitsland af te vuren. Het wapen is geladen met ongeveer 3,7 miljoen Syrische vluchtelingen die onderdak hebben gevonden in Turkije. Terwijl Griekenland klaar is om zijn grenzen, de veiligheid van zijn burgers en de identiteit van het land met traangas, wapenstokken en waarschuwingsschoten tegen een illegale, gewelddadige bestorming van de grenzen te verdedigen, zou Merkel lang geleden een volledige destabilisatie van Duitsland hebben aanvaard uit angst voor “lelijke foto’s” .
Met valse meldingen over open grenzen vuurt Erdoğan ook de storm op Europa af. Turkse veiligheidsbeambten in burger werden gefilmd over het wijzen van migrantengroepen op zwakke punten aan de Griekse grens, hen ter plaatse voorzien van bussen en hen informeren over bootligplaatsen over de kleine grensrivier. Militaire eenheden aan de Turks-Griekse grens staan al lang vijandig tegenover elkaar. De weigering van de federale regering om haar eigen nationale grenzen te beschermen, kan op elk moment leiden tot een militaire confrontatie in Europa. Deze onstabiele situatie zal niet langer een ontkennende realiteit worden in 2020.
De storm op Europa!
De propaganda van Erdoğan en het open gebruik van het migratiewapen kunnen ook leiden tot verdere massale migraties. Volgens het GASIM-rapport 02/2020 zijn er alleen al in Libië een miljoen migranten die gewoon wachten op een geschikt moment om het vasteland van Europa te bereiken. De belangrijkste bestemming van de massa van maximaal 3,7 miljoen Syrisch-Turkse en 1 miljoen migranten in Libië zal Duitsland zijn met zijn open grenzen en socialezekerheidsfondsen, zoals we de afgelopen jaren hebben gezien.
Mocht deze extra vluchtelingenstroom ooit in geconcentreerde vorm Duitsland bereiken, dan lijkt de vernietiging van Duitsland het onvermijdelijke gevolg en zou het uiteindelijk Finis Germania worden genoemd .
Gezien de huidige foto’s uit Griekenland wordt duidelijk hoe explosief de massamigratie van boeken als wapen is . Dit complex is zeker het standaardwerk.
Kelly M. Greenhill studeerde politieke economie, Scandinavische studies, internationaal management en politieke wetenschappen aan de Universiteit van Californië (Berkley), Harvard University en het Massachusetts Institute of Technology (MIT), haar diploma’s zijn Bachelor of Arts (BA) met een verder certificaat of Special Studies (CSS), Master of Science (M.Sc.) en Doctor of Philosophy (Ph.D).
Greenhill is momenteel een universitair hoofddocent politieke wetenschappen en internationale betrekkingen aan de Tufts University in Boston.
Kelly M. Greenhill analyseert in haar boek hoe het ontstaan van het migratiewapen mogelijk was en documenteert het gebruik ervan. Het wapen is in de afgelopen halve eeuw meer dan 50 keer afgeschoten, zonder dat de politiek en de media deze operandi aan hun bevolking hebben toegegeven. Ondanks zijn wetenschappelijke achtergrond, schuwt het boek de regelmatig correcte politieke correctheid niet en laat het zien hoe vluchtelingen opzettelijk worden gebruikt als een “demografische bom”.
De introductie van het boek alleen zou waarschijnlijk slechts een paar andere uitgevers in de beperkte meningsgang van Duitsland drukken. Volgens Kelly M. Greenhill:
»Een vluchteling is iets speciaals, tien vluchtelingen zijn saai, honderd vluchtelingen zijn een bedreiging.«
In tegenstelling tot Duitsland stonden ook talloze wetenschappers in Amerika voor de auteur en haar boek en prees het publiekelijk. Michael S. Teitelbaum van Harvard University zei ook:
“Dit ingenieuze boek toont een onconventionele en niet-militaire methode van dwang tussen staten – waarom en hoe zwakke staten in toenemende mate de dreiging of realiteit van” strategisch gecontroleerde migratie “gebruiken om politieke doelen te bereiken die anders buiten hun bereik zouden liggen.”
En prof. Michael Barnett, Universiteit van Minnesota, schrijft:
“Het boek van Kelly M. Greenhill, Mass Migration as a Weapon, werpt een helder licht op strategisch gecontroleerde migratie.”
In sommige hoofdstukken gaat de auteur heel ver, zoals in de voorbeelden die in detail zijn besproken in Cuba, Kosovo, Noord-Korea en Haïti, de kenniswinst is des te groter. Het gebied waarin de landen van herkomst massaal profiteren van migratie, is ook een beslissende achtergrond voor een Duits perspectief en de (nog steeds) volledige socialezekerheidsfondsen.
Het is belangrijk om te begrijpen dat een golf van vluchtelingen niet per ongeluk ontstaat, maar in het verleden al strategisch is gepland en gebruikt. Het slachtoffer van het huidige migratiewapen is ongetwijfeld West-Europa en daarom vooral Duitsland om bekende redenen. Men kan het oorlogszuchtige aspect van het migratiewapen niet vaak genoeg noemen om te waarschuwen voor de ernstige gevolgen in de betrokken landen. Samar Sen, de Indiase ambassadeur bij de Verenigde Naties, heeft dit gedaan met ongekende duidelijkheid:
»Als agressie tegen een buitenlandse staat betekent dat het zijn sociale structuur beïnvloedt, dat het zijn financiën verpest, dat het grondgebied moet bieden voor de opvang van vluchtelingen … wat is dan het verschil tussen dit type agressie en het andere type, het klassieke type? iemand de oorlog verklaart? ‘
