Indignatie redactie 
Met een derde, het aantal “ongeautoriseerde migranten” sinds 2015. Vier keer zoveel mensen bereiken Europa met toestemming. Waarvan de meeste naar Duitsland of Engeland zijn opgevangen.
Of het nu bergmigranten, bootmigranten, vliegtuigmigranten of wandelmigranten zijn. Ze komen via alle holen gaten Europa binnen. Het doel? Een plekje veroveren op de Kalverstraat of een luxe appartement in Parijs. Anderen zijn vooral bezig met overleven en zwerven van stad tot stad, of van AZC tot AZC.
Het grootste probleem van illegale migratie is de kans op criminaliteit in de gebieden waar zij naartoe migreren -de kans op criminaliteit is fors hoger vanwege het feit dat illegale migranten in veel gevallen geen toegang hebben tot betalingssystemen, waardoor hun enige route naar geld en het overleven vaak de criminaliteit is.
Vier jaar na de buitengewone immigratie in de zomer en herfst van 2015 wonen tussen de 3,9 en 4,8 miljoen ‘niet-geautoriseerde migranten’ zonder regelmatig verblijf in Europa.
Dit is het resultaat van schattingen door het US Pew Center op basis van informatie van autoriteiten in de 28 EU-lidstaten en vier landen van de Europese Vrijhandelsassociatie (EVA), IJsland, Liechtenstein, Noorwegen en Zwitserland.
Deze cijfers zijn een derde hoger dan de laatste uitgebreide schatting in 2014; Op dat moment woonden tussen 3,0 en 3,7 miljoen ‘ongeautoriseerde migranten’ in Europa. Tegelijkertijd liggen de huidige cijfers iets onder die op het hoogtepunt van de migratiecrisis in 2016 (tussen 4,1 en 5,3 miljoen).
De helft daarvan is verdeeld over twee van de 32 staten: Duitsland en Groot-Brittannië. Met toevoeging van Italië en Frankrijk, woont 70 procent van de “ongeautoriseerde migranten” in slechts vier van de 32 staten.
Waardevolle termen vermeden
Taalkundig gezien volgt het Pew Centre de Angelsaksische traditie van het gebruik van de generieke term ‘migranten’ voor mensen die van woonplaats veranderen en termen zoals ‘vluchtelingen’, ‘oorlogsvluchtelingen’ of ‘illegalen’ vermijden omdat ze emotioneel geladen zijn en vaak worden gebruikt om politieke meningsvorming.
Pew maakt onderscheid tussen ‘geautoriseerde migranten’ die binnenkomen met een immigratievergunning of visum, en ‘ongeautoriseerde migranten die zonder een vergunning naar Europa komen. “Ongeautoriseerde migranten” omvatten mensen die niet vertrekken nadat een verblijfsvergunning, visum of asielvergunning verlopen zijn, zegt Phillip Connor, wetenschappelijk directeur van de Pew-studie.
Fort Europa? Veel meer migranten hebben verblijfsrecht
Het Pew Center wijst erop dat vier keer zoveel “geautoriseerde migranten” met toegangs- en verblijfsvergunningen in Europa wonen als “ongeautoriseerde migranten” zonder verblijfsrecht. Deze bevinding roept twijfels op over de gemeenschappelijke kritiek van de EU-staten dat de EU-landen van Europa een “fort” hebben gemaakt en dat degenen die bereid zijn te migreren vanuit niet-Europese landen vrijwel geen kans hebben om Europa legaal te bereiken.
In vergelijking met de VS is het aandeel van “ongeautoriseerde migranten” in Europa laag. Het is minder dan één procent van de meer dan 500 miljoen totale bevolking in de 32 staten, merkt de 
studie op. In de VS is het aandeel drie procent, omdat er meer “ongeautoriseerde migranten” wonen, tussen 10,3 en 10,7 miljoen, en de bevolking van de Verenigde Staten (325 miljoen) lager is. 80 procent van deze migranten komt uit Latijns-Amerika en 50 procent alleen uit Mexico. Het aandeel asielzoekers is hoger in Europa (20 tot 24 procent) dan in de VS (9 procent).
De meeste komen uit Azië en Noord-Afrika
De studie bevat veel andere stukjes informatie die een beter beeld geven van migratie naar Europa. Dertig procent van de “ongeautoriseerde migranten” komt uit de regio Azië-Pacific, 21 procent uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika, 17 procent uit Afrika bezuiden de Sahara en 8 procent uit Zuid-, Midden- en Noord-Amerika. 23 procent komt uit Europese landen die niet behoren tot de 28 EU- en vier EVA-staten in de studie.
56 procent van de “ongeautoriseerde migranten” woont minder dan vijf jaar in Europa. In Duitsland behoort zelfs 66 procent tot deze groep, die in de trein van de migratiegolf van 2015 kwam. In het VK is het aandeel 43 procent, er zijn meer “langdurige migranten”. Tweederde van de “ongeautoriseerde migranten” is jonger dan 35 en meer dan de helft is man.
Wie telt als een niet-toegelaten immigrant?
Niet-geautoriseerde immigranten in dit rapport zijn mensen die zonder verblijfsvergunning in hun land van verblijf wonen en geen burger zijn van een land van de Europese Unie of de Europese Vrijhandelsassociatie (EVA). De meeste niet-toegelaten immigranten zijn zonder toestemming een EU-EVA-land binnengekomen, hebben een visum te lang opgelopen, zijn niet weggegaan nadat zij daartoe opdracht hadden gekregen of hebben hun deportatie tijdelijk achtergelaten. De ongeautoriseerde bevolking omvat ook die geboren in EU-EVA-landen uit niet-geautoriseerde immigrantenouders, aangezien de meeste Europese landen geen burgerschap hebben. Ten slotte omvat de schatting van de Europese niet-toegelaten immigrantenpopulatie asielzoekers met een hangende beslissing. Deze laatste groep maakt bijna een kwart (20% tot 24%) uit van de geschatte totale ongeautoriseerde immigrantenpopulatie in Europa.
Veel verschillende immigrantengroepen kunnen als niet-geautoriseerde immigranten worden beschouwd , omdat er geen universele definitie bestaat en het opnemen van sommige groepen boven andere een punt van discussie is. Een brede definitie kan iedereen omvatten die zonder toestemming het land is binnengekomen en nog geen permanent verblijf moet verkrijgen. Deze definitie zou ook diegenen met een subsidiaire beschermingsstatus kunnen omvatten , een groep die niet in aanmerking komt voor de vluchtelingenstatus maar wel humanitaire bescherming ontvangt die telkens één of twee jaar kan worden verlengd. Degenen met deze status kunnen soms gezinsleden sponsoren en na enkele jaren een permanente verblijfsvergunning aanvragen.
Een beperktere definitie voor niet-geautoriseerde immigranten zou daarentegen niet de personen met wettelijke bescherming tegen uitzetting omvatten , zelfs als die bescherming tijdelijk is. Vanuit dit perspectief zouden niet-toegelaten immigrantenpopulaties niet omvatten asielzoekers die wachten op een beslissing, degenen wier uitzetting is uitgesteld of gebleven, of kinderen van niet-erkende immigranten.
Pew Research Center heeft een aanpak gekozen die een combinatie van geautoriseerde toegang, rechtszekerheid en waarschijnlijke duurzaamheid beschouwt. In de VS beschouwt het Centrum mensen met uitzetting (bijvoorbeeld Uitgestelde actie voor aankomsten van kinderen of Tijdelijke beschermde status ) als asielzoekers die op hun zaken wachten als niet-toegelaten immigranten. Hoewel deze groepen zijn geautoriseerd om te werken, zijn velen zonder toestemming binnengekomen en is hun juridische toekomst in de VS onzeker, zoals blijkt uit recente beleidswijzigingen die door de Amerikaanse overheid en daaropvolgende rechtszaken zijn doorgevoerd .
Op dezelfde manier worden in de EU-EVA-landen gedeporteerden met een uitgestelde of uitgestelde deportatie die een legaal verblijfsrecht hebben en mogelijk zelfs mogen werken, opgenomen als ongeautoriseerde immigranten. Kinderen die in Europa zijn geboren als ouders van niet-erkende immigranten, worden beschouwd als deel van de niet-erkende immigrantenpopulatie. Evenzo worden asielzoekers met een hangende beslissing, van wie velen zonder toestemming zijn binnengekomen en wier acceptatiepercentage blijft dalen , ook als niet- toegelaten immigranten opgenomen. Aangezien de definitie van een niet-geautoriseerde immigrant een discussiepunt is, heeft het Centrum schattingen gepubliceerd zonder dat asielzoekers wachten op een beslissing over hun aanvraag (zie Bijlage C).). Wachtende asielzoekers, met bijna 1 miljoen mensen in Europa in 2017, zijn waarschijnlijk de grootste groep niet-geautoriseerde immigranten met een onzekere juridische status.
De schattingen van het Centrum in vergelijking met anderen
De schattingen van niet-geautoriseerde immigranten door Pew Research Center in Europa zijn in overeenstemming met andere gerenommeerde gegevens, waaronder schattingen van eerdere studies, statistieken over het aantal niet-geautoriseerde immigranten geregulariseerd door regeringen en analyse van recente migratiestromen.
In Duitsland bijvoorbeeld schatte een afzonderlijke schatting uit 2014 met een andere methode dan de methode die door het Centrum werd gebruikt en die geen wachtende asielzoekers omvatte, het aantal ongeautoriseerde immigranten op 180.000 tot 520.000. Voor hetzelfde jaar schatte het Centrum het aantal niet-geautoriseerde immigranten in Duitsland tussen 300.000 en 400.000 zonder asielzoekers te wachten, binnen het bereik van de studie van 2014. Voor de toekomst is onze schatting voor Duitsland van 600.000 tot 700.000 niet-geautoriseerde immigranten voor 2017, exclusief asielzoekers die wachten op een oplossing in hun geval, in lijn met de verwachte trends. Zie voor meer informatie onze schattingsmethode in Duitsland .
Ondertussen plaatste een London School of Economics- studie het aantal niet-geautoriseerde immigranten die in het land woonden in 2007 tussen 417.000 en 863.000. Tien jaar later, nadat honderdduizenden extra migranten uit niet-EU-EVA-landen binnenkwamen en bleven in het VK zou onze schatting van 800.000 tot 1,2 miljoen niet-geautoriseerde immigranten met wachtende asielzoekers in 2017 consistent zijn met recente migratietrends. Zie onze Britse schattingsmethode voor meer methodologische achtergrond .
In Italië zijn honderdduizenden asielzoekers het afgelopen decennium op de kust van het land geland. Velen hebben hun asielzaken afgewezen en sommige zijn zonder toestemming in Italië gebleven. De schatting van 500.000 tot 700.000 voor 2017, inclusief asielzoekers met een hangende asielzaak, is vergelijkbaar met de schatting gepubliceerd door de Iniziative voor het corrigeren van de regularisatie van niet-geautoriseerde immigranten naar geautoriseerde status in het afgelopen decennium, sterfgevallen, uit-migratie en extra aankomsten. e Studi sulla Stichting Multietnicità . Zie onze schattingsmethode voor Italië voor meer informatie .
In Frankrijk laten onze schattingen zien dat er in 2017 tussen 300.000 en 400.000 niet-geautoriseerde immigranten in het land woonden, waaronder ongeveer 38.000 asielzoekers die wachtten op een beslissing over hun zaak. Deze schatting is vergelijkbaar met die van regeringsleiders en verschillende Franse demografen . Ook namen in 2017 ongeveer 300.000 mensen deel aan een medisch plan van de overheid dat toegankelijk was voor niet-geautoriseerde immigranten. Zie onze methodiek voor onze schatting van Frankrijk voor meer informatie .
