Merkel: Wer macht denn das?

De Duitse bondskanselier Merkel staat achter het plan voor een internationale veiligheidszone in Syrië, dat minister van Defensie Kramp-Karrenbauer eerder deze week in Duitse media presenteerde. Gekozen wordt voor een echte EU-brede aanpak: Merkel gaat praten met de Franse president Macron, de Britse premier Johnson en de Turkse leider Erdogan over het voorstel van AKK. Duitse soldaten naar het front…. wat zou er fout kunnen gaan?

We lazen gisteren in de Volkskrant het volgende:

De Duitse minister van Defensie, Annegret Kramp-Karrenbauer (CDU) stelt een ‘internationale veiligheidszone in Noord-Syrië’ voor, in samenwerking met Turkije en Rusland. Het zou voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog zijn dat Duitsland het initiatief neemt voor een militaire missie.

…

‘De invasie druist volgens ons in tegen het volkenrecht.’

Volgens de federale Duitse regering is de Syrische invasie door NAVO-partner Turkije in strijd met het internationale recht. Van de Merkelregering hebben wij nog nooit gehoord dat de aanwezigheid van duizenden Amerikaanse soldaten in Syrië óók een schending van het internationale recht is.

Ook verschillende EU-landen hebben jarenlang het internationale recht van Syrië met voeten getreden. Terwijl Brussel nu beweert “toegewijd te zijn aan de soevereiniteit en territoriale integriteit van de Syrische staat”, en dit van Ankara eist, hebben vooral West-Europese machten sinds medio 2011 regelmatig de Syrische soevereiniteit genegeerd door zich aan te sluiten bij de opstand tegen de regering van Bashar al. Assad, die zelfs wordt ondersteund – inclusief de bewapening van de opstandelingen (wij noemen ze liever terroristen).

Frankrijk heeft ongeveer 200 speciale troepen gestationeerd op Syrisch grondgebied zonder de toestemming van de regering in Damascus. De Bondsrepubliek schendt ook de soevereiniteit van Syrië door Duitse Tornado-jets die regelmatig in het Syrische luchtruim vliegen om posities en operaties van Islamitische Staat op Syrisch grondgebied te bespioneren – ook zonder toestemming van de bevoegde Syrische autoriteiten.Een woordvoerster van de Duitse regering bevestigde dat de vluchten van Duitse tornado’s zonder beperking zouden doorgaan. De ministers van Buitenlandse Zaken van de EU hebben gelijk als ze beweren dat de aanvallen op Syrië het lot van de bevolking dramatisch verslechtert, maar dat geldt evenzo voor de sancties van Brussel tegen Damascus, die al jaren fatale gevolgen hebben gehad.

Bijna tot op de dag precies 30 jaar na de val van de Berlijnse muur, die opnieuw een dreigende oorlog in Europa mogelijk maakte, stelt de Duitse Bondsrepubliek voor het eerst sinds haar bestaan een militaire interventie voor – buiten het officiële NAVO-gebied. Hiermee is dus duidelijk wat dit land wil: de VS gaan uit het noorden van Syrië, “wij” gaan het overnemen – inclusief het Koerdische socialisme. Zelfs als het initiatief om een “internationale beschermingszone” (protectoraat) in Noord-Syrië op te zetten niet zal worden uitgevoerd, is het proefballonnetje al opgelaten, nationale grootheidswaanzin is het leidende principe.

De Duitse federale minister van Defensie (hoe kan het toch dat vrouwelijke politici in deze functie het zo slecht doen – niet alleen in Duitsland, overigens) heeft dus een voorstel gedaan. Vanuit Duits politiek oogpunt werd dat ook wel eens tijd, omdat haar ambities om uiteindelijk bondskanselier te worden de laatste tijd op een ramp zijn uitgelopenen. Dus is ook hier de aanval de beste verdediging.

Het wil met de carrière van minister van oorlog Kramp-Karrenbauer maar niet goed komen. Het einde van haar carrière nadert, dus is er een uitweg door toevlucht te nemen tot het laatste redmiddel van politici in verval: oorlog. Hoewel de dame haar recente voorstel verkoopt als “International Security Zone in Northern Syria” zouden natuurlijk Duitse troepen de vermeende veiligheid daar moeten uitvoeren.

Dat AKK nu het zó brengt dat het initiatief van de NAVO uit zou moeten gaan, is een indicatie van het risico dat het zichzelf vertegenwoordigt. Dat komt omdat de situatie is ontstaan door de illegale binnenkomst van NAVO-lid Turkije, dat dat gedaan heeft in strijd met het internationale recht. En dan zien we ook nog dat dat NAVO-lid Islamitische Staat ondersteunt, door de acties van de Turkse troepen tijdens de interventie. Dus de organisatie waar de agressie vandaan kwam en die de interventie niet kon of wilde voorkómen, moet nu de ergste gevolgen van haar eigen acties wegnemen. Dat noemen we “bankroete logica”.

Het grappige van haar verzoek is ook nog dat in het initiatief op de een of andere manier Turkije en Rusland moeten zijn betrokken, anders loopt het op niets uit. De minister van Defensie lijkt hier gelijk te hebben, maar op de een of andere manier is dat zo. Rusland heeft zich altijd op het mandaat van zijn eigen interventie door de Syrische regering kunnen beroepen en aan het internationale recht voldaan. Turkije heeft het tegenovergestelde gedaan, maar staat steeds meer onder Russische invloed omdat het in het Westen steeds verder geïsoleerd is geraakt. Erdogan speelt deze kaart tegen het Westen, omdat deze laatste wil voorkómen dat Turkije in de invloedssfeer van Rusland terechtkomt. Overigens valt Erdogan’s gespeelde kaart goed op, samen met de Syrische vluchtelingengijzelaars, wat de militaire en financiële hulp, vooral uit Duitsland, overduidelijk laat zien. Dreigen met een tsunami van vluchtelingen heeft bij de technocraten in Brussel steeds weer gewerkt.

Naast de moeilijke carrière ziet AKK en zien met haar veel Duitse politici nog een andere belangrijke reden om Duitse soldaten naar de etterende oorlog in Syrië te sturen. We zeiden het al: Rusland! De Russen konden hun rol als partners van de Syrische regering uitbreiden, ze hebben het door de VS geïnitieerde Islamitische Staat grotendeels verslagen, konden invloed krijgen en ze konden uiteindelijk ook nog een (tijdelijke) vrede bereiken in het noorden van Syrië. De bedoeling van AKK is dat er enkele tienduizenden westerse soldaten gestationneerd moeten worden.

De vraag is waarom vooral Syrië, dan Rusland en uiteindelijk de indringer Turkije geïnteresseerd zouden moeten zijn in een NAVO-beschermingsmacht? Omdat mevrouw AKK later bondskanselier wil worden? Nauwelijks. Als een initiatief gewicht zou kunnen hebben, zou het van de VN-Veiligheidsraad moeten komen. Of dit dan op een meerderheid in de Raad zou kunnen rekenen moet nog worden maar worden afgewacht. Zoals gezegd zullen de Russen hun vetorecht gebruiken.

Het voorstel van de Duitse minister van Defensie is een promotiecampagne voor haarzelf, maar onthult een nogal verward beeld van de heersende krachten. Het enige interessante eraan is de mogelijkheid om te weten hoe groot de bereidheid is voor meer en meer strijdlustige acties. Op naar de Derde Wereldoorlog, want historisch gezien is ook daarvoor een Duitse inbreng nodig.

O ja, er is natuurlijk nog die kleinigheid dat de Syrische regering niet om toestemming wordt gevraagd, maar dat hebben de Amerikanen, Fransen en Britten ook niet gedaan, so what?. De omverwerping van het Assad-regime en de verdeling van de grondstoffen van dit land was en is het oorlogsdoel van de NAVO-landen in verband met de feodale dictaturen aan de Golf en Israël gedurende acht jaar.
Alleen een verdeeld Syrië is een acceptabel Syrië voor deze coalitie van staatsterreur die honderdduizenden doden en miljoenen ontheemden achterlaat. De interventie, die Kramp-Karrenbauer wil hebben, vond al plaats in 2011 en was toen nauwelijks vermomd als een “burgeroorlog”. Vanaf de eerste dag zijn tonnen wapens en geld, evenals tienduizenden jihadisten, over de Syrische grenzen heen geleid.

Nu de VS hun inbreng in de “regime-change”-oorlog terugschalen tot de controle over een aantal oliebronnen, en meteen maakt de Duitse Bondsrepubliek duidelijk wat Merkel twee jaar geleden in een biertent in München bedoelde, toen zij verklaarde dat “wij europeanen” toch echt nodig ons lot in eigen hand moeten nemen. Deze Europese Unie moet eindelijk een aanvallende oorlogsunie worden.

De reactie op het voorstel van AKK variëren. Maar veel politici in Duitsland vinden het nu weleens de tijd voor een sterkere Duitse militaire aanwezigheid in de wereld dan tot op heden het geval is. Dat is wel consistent. Iedereen die wereldkampioen export wil worden, heeft in de relevante technologieën van vandaag brandstof van allerlei aard en zeldzame aardmetalen nodig. En wanneer de oude patroonheilige, de VS, het roer uit handen geeft (aan Rusland), moeten er beslissingen worden genomen.

Maar zover is het nog lang niet. AKK lijkt de krankzinnige situatie van een NAVO-lid te willen gebruiken voor een nieuwe optie van militair interventionisme. Ze pleit voor een beschermingszone in Noord-Syrië. In principe is er niets mis met beschermde gebieden in precaire internationale conflicten. Ze kunnen zinvol en vitaal zijn voor de burgerbevolking.

Maar AKK wil een soort “Duits Noord-Syrië” hebben. Vanuit haar gezichtspunt begrijpelijk, want verschillende vliegen kunnen dan in één klap worden geslagen: Duitse wapenfabrikanten kunnen dan hun fabrieken daar opzetten, de afleverroutes naar het conflictgebied zouden korter zijn en niet meer worden belemmerd door omslachtige mensenrechtenconventies, en de door conflicten gegenereerde vluchtelingen kunnen dan onmiddellijk in het “beschermde gebied” blijven als een soort loonslaaf om meer wapens te produceren in plaats van in Die Heimat.

Maar laten we eens kijken naar de fantastische aard van dit verzoek, omdat er geen militair-realistische basis voor is.
Hoe moet het gebied van de Turken worden afgenomen? Moet de Wehrmacht toeslaan? De cavalerie uit het koloniale tijdperk heroprichten? Of moet men vrij pragmatisch Erdogan herprogrammeren – van de onderdrukker tot de man die staat voor veiligheid en directe samenwerking? Of gewoon de andere kan op kijken? Die aanpak lijkt ook te werken met Saoedi-Arabië. En de Duitse, Franse en Nederlandse wapens waren al geleverd vóór de Amerikanen hun vertrek bekendmaakten…
Trouwens, in haar voorstel ontbreekt iets heel belangrijks. Rusland zou namelijk een veto uitspreken in de Veiligheidsraad. En bij ons weten is Rusland de enige buitenlandse mogendheid in Syrië die door de wettige regering uitgenodigd is er actief te zijn….

Inmiddels is ook bekendgeworden dat Rusland en Turkije gezamenlijk de militaire controle over het aangewezen gebied van de beschermingszone zullen overnemen. Dit is de eerste stop in Turkije in hun plannen voor uitbreiding van haar macht. De Duitse politiek lijkt niets te hebben geleerd van de Duitse nederlagen! Haar plan krijgt in eigen land veel steun, hoewel van Kramp-Karrenbauer wordt gezegd dat ze haar voorstel zonder overleg in het openbaar heeft gebracht. Zij is een vrouwelijke marionettenspeler (van het grootkapitaal) die alleen aan de draden van de Duitse hoofdstadfriemelt en het ergste daar is dan ook nog dat Die Linke in haar voorstel méégaat. Die Linke, de zogenaamde anti-oorlogspartij, heeft niets beters te doen dan hierover enthousiasme uit te drukken. Ook zij hebben niets geleerd!

Het beeld dat Duitsland in het buitenland oproept, roept zóveel jaren na de Tweede Wereldoorlog nog steeds walging en zelfs angst (voor herhaling) op. De gevreesde “Duitse schreeuwlelijk” is nooit verdwenen, de oude fascistische onzin is ondergronds blijven werken en staat nu in de vorm van twijfelachtige Merkelpolitiek weer op de rails. De oude machtsdromen moeten weer worden gerealiseerd (de Europese Unie, maar wel een Duitse Europese Unie – het Derde Rijk), in de oude revanchistisch-racistische geest.

Wat verlangens verbergen achter het masker van vrijheid, democratie en mensenrechten, dat kan zelfs de domste gans nog doorzien. Het is een schande dat een culturele natie als de Duitse zó bestuurd kan worden door zóveel kleine geesten, de instrumenten van het onverzadigbare grootkapitaal.

Mevrouw Karrenbauer praat graag over wat ze wil, het maakt niet uit. Wat de doorsnee Duitser niet beseft, is dat door het beleid van Merkel en alle politici die haar altijd hebben gesteund – en dat zijn de meesten – niet alleen veel europeanen, maar ondertussen de hele wereld zich min of meer snel van Duitsland begint te distantiëren.

Hoe hypocriet door Duitsland wordt omgegaan met de kwestie Turkije/Syrië blijkt wel uit de wapenexporten naar het land van Erdogan. Die gaan namelijk gewoon door ondanks het feit dat bondskanselier Angela Merkel onlangs had gezegd dat Duitsland “onder de huidige omstandigheden … geen wapens aan Turkije zou leveren”.

Van het Federale Ministerie van Economie vevestigde staatssecretaris Ulrich Nußbaum: “De federale overheid geeft geen nieuwe vergunningen af ​​voor bewapening die door Turkije in Syrië kunnen worden gebruikt.”

Dienovereenkomstig kunnen niet alleen reeds goedgekeurde wapenexporten worden uitgevoerd; nieuwe vergunningen zijn ook toegestaan, op voorwaarde dat de betrokken wapens naar verluidt of in feite niet kunnen worden gebruikt in Syrië. Als klassiek voorbeeld worden oorlogsschepen en alle andere wapens voor de marine beschouwd.

In feite bereikt de Duitse wapenexport naar het land momenteel recordniveaus. Zoals het Federale Ministerie van Economie op verzoek van de plaatsvervanger Sevim Dağdelen (Die Linke) aankondigde, zijn in de eerste acht maanden van 2019 oorlogswapens ter waarde van 250,4 miljoen euro aan Turkije geleverd – meer dan in enig jaar sinds 2005.

Maar ook in de Europese Unie worden principes al gauw ingeruild voor geld. Op 11 oktober zei de Franse minister van Europese Zaken Amélie de Montchalin dat met het oog op de Turkse aanval op Syrië, men niet stil kon blijven staan; EU-sancties tegen Turkije lagen daarom “op tafel”. De dag erna bevestigde EU-begrotingscommissaris Günther Oettinger dat het debat over een embargo op de EU-top “op de agenda” stond.

Precies op tijd voor het begin van de top riep de voorzitter van het Europees nepparlement, David Sassoli, op tot een strenger standpunt over de Turkse invasie in Noord-Syrië: “bestaande verdragen” zouden in ieder geval moeten worden opgenomen in de wapenboycot. Bovendien moest ten minste de officiële opschorting van de EU-toetredingsonderhandelingen met Ankara worden overwogen. In feite hebben de leiders van de Unie zich uiteindelijk beperkt tot het veroordelen van de Turkse invasie in Noord-Syrië. In het bijzonder ontkende de regering in Berlijn praktische consequenties: regeringskringen hadden al van te voren verklaard dat vanuit hun gezichtspunt geen sancties op EU-niveau zouden worden toegestaan.

Tenslotte. In Syrië gaat het naar onze mening niet over Assad of vermeende genocide, het gaat vooral over gas, olie en pijpleidingen. Eerst en vooral gaat het om het mondiale beleid van de VS en haar westerse vazallen, dat wil zeggen de Wereldheerschappij. De enorme minerale rijkdommen en het land dat wordt verbouwd voor voedsel geldt als voorwaarde voor het verkrijgen van de wereldheerschappij.

Het is de basis van de Anglo-Amerikaanse mondiale politiek. De gebieden van de Atlantische Oceaan tot de westelijke grens van Rusland staan al onder NAVO-controle.

Wie op de landkaart nazoekt in welke landen het Westen de afgelopen 30 jaar oorlogen heeft gevoerd, vindt een verbinding van Syrië/Libanon naar Irak, naar Afghanistan en Iran (dat nu om begrijpelijke redenen ernstig wordt aangevallen).

Als de NAVO-strijders erin waren geslaagd Syrië en Irak en Afghanistan te Balkaniseren en terroristen van Islamitische Staat en Al Qaida te blijven steunen en sturen, dan zouden ze vroeg of laat naar het noorden zijn verhuisd. NAVO-grondtroepen hebben de moslimgebieden van Rusland geïnfiltreerd om dezelfde chaos te creëren die al is gecreëerd in Syrië en Afghanistan.

Rusland zou ernstig in de problemen komen met de globalisten van het Westen die hun doel van wereldoverheersing naderen. Als Rusland valt, is China slechts een kwestie van tijd, omdat de heersende elite op lange termijn denkt. Het initiatief van mevrouw AKK is een grotesk optreden van arrogantie dat geen enkel respect verdient en geen rekening houdt met nationaal en internationaal recht.

Wie denkt dat het Syrische leiderschap na 8 jaar oorlog met ongeveer 600.000 doden tegen een bondgenootschap van de NAVO Staten, evenals Saoedi-Arabië en Qatar, ermee instemt een Trojaans paard van de NAVO neer te zetten onder het mom van een veiligheidszone op hun eigen grondgebied, is niet van deze wereld. De 8-jarige strijd van de Syriërs om hun soevereiniteit en hun voortbestaan ​​zou dan dus tevergeefs zijn geweest. We kunnen ons moeilijk voorstellen dat Rusland en Iran na vier jaar vechten in Syrië met een dergelijke oplossing instemmen. Als het Westen Syrië niet had gedestabiliseerd, zouden de huidige problemen en de migrantenstromen helemaal niet hebben plaatsgevonden.