China : Mevrouw Pelosi bezocht Taiwan, en er overkwam haar niets

China – Mevrouw Pelosi bezocht Taiwan, en er overkwam haar niets.

Daaropvolgend bezochten verschillende andere Congresleden het eiland, en ze vertrokken weer, zonder dat hen een haar werd gekrenkt. De Amerikaanse marine voer, puur en alleen om te laten zien dat ze dat konden zonder uit het water te worden geschoten, tussen Taiwan en het vasteland van China door.

De enige consequentie was, en is, dat China met elke nieuwe provocatie nadrukkelijker laat zien dat hun eigen troepen de vrije hand hebben om ‘op de lip‘ van Taiwan te gaan zitten, zonder dat het eiland er iets tegen kan ondernemen, omdat het zelfmoord zou zijn. En dat de Amerikanen niet meer welkom zijn op de Solomon-eilanden, wat aangeeft hoe groot de invloedssfeer van China inmiddels is.

Overal in de wereld voeren westerse partijen de druk op, en krijgen ze antwoord van Rusland en China op een wijze die volkomen duidelijk maakt dat die twee niet bang meer zijn voor ons. Elke ‘speldenprik‘ wordt op deze of gene wijze beantwoord, waarbij degenen die wij zeggen te beschermen het haasje zijn. Die zien hun armslag zienderogen afnemen. Hetzij door ‘oefeningen‘ zoals China na het bezoek van mevrouw Pelosi organiseerde, of anders door de ‘sancties‘ die wij opleggen, of afdwingen, waardoor onze ‘vrienden‘ steeds armer worden, omdat lucratieve afzetmarkten voor hun producten verloren gaan.

In Oekraïne vermalen de Russen nog elke dag posities van het leger van Oekraïne tot snot, alvorens weer een stukje van dat land in te nemen. Buiten beeld, voor ons in het westen, is de strijd in Syrië weer terug van weggeweest, waarbij Israël de ‘Proxy-strijder‘ is die een ‘invalbeurt‘ heeft gekregen om de Saudi’s en de ‘Golfstaten‘ te vervangen, die eerder onze hand vasthielden bij de oorlog in dat land. Israël valt aan de lopende band uiteenlopende doelen in dat land aan, om ruimte te maken voor Al Qaeda als alternatief voor Assad.

De Amerikanen, die nog steeds stukken van het land bezet houden, in strijd met het internationaal recht, bombarderen er zelf ook nog steeds lustig op los in de hoop ongehinderd de olie te kunnen blijven oppompen in de gebieden die ze bezet houden, en zo het land te beroven van haar mogelijkheden om op eigen benen te staan. Ook in dat andere door ons ‘bevrijde‘ land, Libië, gaat het bepaald niet lekker. Om van Irak nog maar te zwijgen.

Europa zit aan alle kanten klem. De verschillen tussen landen worden met elke dag groter. Naast de landen die geregeerd worden door oorlogszuchtige types, zoals ons eigen land, zijn er de meer pragmatische landen die hun hart vasthouden voor wat er komen gaat. De voormalige Russische president Medvedev, tegenwoordig voorzitter van het ‘Veiligheidsoverleg‘ in Rusland, voorziet dat de prijs voor gas tot $5000 per duizend kuub zal stijgen, vanaf $3500 nu, wat al ondragelijk is.

Terwijl meer en meer analisten, zoals ‘Bloomberg‘, ‘zien‘ dat Rusland niet omvalt als het de gaskraan volledig dichtdraait. Maar dat de EU dan omvalt, dat is zeker. De exacte consequenties van het door onze leiders geschapen bloedbad op de energiemarkt is per land verschillend. In Polen staan ze nu in de rij om kolen te kopen voor de komende winter. Elders bedenken politici hoe ze de minst draagkrachtigen tegemoet kunnen komen zodat die niet persoonlijk failliet gaan, wat betekent dat de middenklasse zal worden weggevaagd tot iedereen aan het subsidie-infuus bungelt.

Niemand weet hoe komende winter de hazen zullen lopen. Ook ik niet. De supporters van Oekraïne en de NAVO blijven stoïcijns verkondigen dat de volle winst onder handbereik is, alhoewel de Verenigde Staten afgelopen week de eigen burgers ineens maande om per direct het land te verlaten, en niet om te kijken, omdat ze anders in een zoutpilaar zouden veranderen. In Duitsland ziet men het onheil naderen, en gaan er stemmen op om ‘Nordstream II‘ dan toch maar snel in gebruik te nemen, wat het failliet zou zijn van de ‘Europese Commissie‘ en ‘Washington/Londen/Den Haag‘ als de drijvende krachten achter moordende sancties, die per saldo het einde van ‘Europa‘ gaan betekenen.

Alleen valt niet te voorspellen hoe dat zijn beslag gaat krijgen. De Euro is al finaal door het ijs gezakt als gevolg van het beleid van Klaas Knot en de zijnen. Het opschroeven van de rente om de gierende inflatie te beteugelen die de bankiers en politici hebben veroorzaakt gaat ons serieus pijn doen. Het is onvermijdelijk dat zekere ‘EU-landen‘ onder dit gesternte hun eigen weg zullen gaan in relatie tot Rusland en China, en daarmee hun ‘broeders‘ in ‘Brussel‘ en ‘Straatsburg‘ in hun sop gaar laten koken.

Mijn inschatting is dat zelfs in Nederland de solidariteit met Oekraïne behoorlijk broos is. Het is meer iets in de geest van het ‘Zielige Hondje‘ dat enige tijd alle aandacht krijgt dankzij de ‘journaals‘, maar als puntje bij paaltje komt zijn de stijgende lasten belangrijker.

Kortom, Rusland en China hoeven helemaal niks te doen om de overwinning naar zich toe te slepen. Wij doen het zelf wel. IJverig werken onze leiders zichzelf, en ons, in de nesten door ‘Grootse en Meeslepende Gebaren‘, en een potpourri van fantastische vertellingen en ‘Zielige Hondjes‘, maar die spelletjes beginnen hun uitwerking te missen. De burger wil weer ouderwets brood op de plank, een dak boven het hoofd, verwarming in de winter, school voor de kinderen, fatsoenlijke zorg, vrede en veiligheid.