Migratie: U-bocht in Frankrijk

Jarenlang zijn Europese landen het oneens geweest over hoe illegale immigratie te beperken en dus ook de kans voor migranten om Europa te bereiken met helpers of smokkelaars. Frankrijk zal de toegang tot Europa in de toekomst aanzienlijk moeilijker maken. Met de regulering van immigratie keert het land om. Nu de partij van Marine Le Pen nog steeds toeneemt, neemt de druk op president Macron – vóór lokale verkiezingen in ongeveer zes maanden – om nieuwe regels voor immigratie te vinden toe. Vanaf volgende zomer moeten in Frankrijk quota gelden voor gekwalificeerde immigranten – niet per land van herkomst, maar per beroep. 

Volgens minister van Arbeid Muriel Pénicaud volgt de Franse regering de immigratieregels van Canada en Australië op 5 november 2019 met de BFM-TV-omroep. Specialisten uit tekorten moeten tijdelijke werkvisa ontvangen. De lijsten van bedrijfstakken met een tekort aan vaardigheden moeten zo nodig elk jaar worden aangepast.

In tegenstelling tot Duitsland dreigt Macron te stoppen met het afgeven van visa als illegale immigranten niet kunnen worden gerepatrieerd naar hun land van herkomst. (Volgens mijn ervaring in Afrika is dit de maximale straf voor Afrikaanse politieke ‘elites’.) Zelfs de dreiging heeft tot betere cijfers geleid. Premier Edouard Philippe zei op 6 november 2019 dat Frankrijk de controle over zijn migratiebeleid wil herwinnen. Zelfs Frankrijk kan illegale migratie niet voor honderd procent stoppen, maar de prikkels kunnen worden beperkt en bedrijven kunnen smokkelaars worden ontnomen. Dit is een menselijke benadering, waarbij minder mensen sterven in de Middellandse Zee of de Sahara.

Geen tolerantie zo hoog als Duitsland

Voorstanders van grotendeels open grenzen van de Linkse Partij, de Groenen, de SPD en delen van de CDU beweren echter dat een verdere inperking van illegale migratie zelfs mensen zou treffen die daadwerkelijk goede kansen hadden op een beschermingsstatus in de EU.

Migranten die zijn gered uit nood en zijn overgebracht naar Duitsland hebben echter geen aanspraak op asiel. Dit is het resultaat van een reactie van de federale regering op een verzoek van de linkse partij in de Bondsdag. Dienovereenkomstig heeft het Federaal Bureau voor Migratie en Vluchtelingen (BAMF) eind september in 142 zaken besloten over een mogelijke beschermingsstatus van asielzoekers die in de Middellandse Zee zijn gered en naar Duitsland zijn overgebracht.

Hiervan werden 74 afgewezen. Dat komt overeen met een aandeel van ruim 52 procent. Slechts vijf mensen werden erkend als vluchteling op grond van artikel 16a van de basiswet of zoals gedefinieerd door het Vluchtelingenverdrag van Genève. 49 mensen ontvingen subsidiaire bescherming. In negen andere geredde maatregelen heeft het BAMF een verbod opgelegd. Vijf zaken werden om andere redenen afgesloten.

Geen enkel ander land heeft zo’n hoge tolerantie als Duitsland. Zonder de consequente naleving van toepasselijke wetten, wordt de kloof tussen realiteit en de rechtsorde steeds groter. Al hun aanvragen werden afgewezen (zonder tolerantie) moeten worden gedeporteerd, dan hebben we veel ruimte en geld, want die hebben echt asiel nodig. Het gebrek aan ontvankelijkheid in het land van herkomst (zie Frankrijk) moet ook gevolgen hebben voor de afgifte van het visum en eventuele bijstand.